Τα Ελληνικά Μυστήρια (τα Ελευσίνια Μυστήρια) έχουν σαν Θεωρητική Βάση την Ορφική Θεολογία που ενέπνευσε ολοκληρο τον αρχαίο κόσμο... κι είχαν σαν σκοπό να οδηγήσουν τον μύστη ως την Αυτοψία του Αληθινού Όντος, της Θεότητας. Υπήρχαν Τέσσερις (Φανερές) Βαθμίδες Μύησης (και μία Πέμπτη Βαθμίδα, γιά την οποία δεν αναφέρονται πολλά)... αλλά οι περισσότεροι δεν έφταναν καν στην δεύτερη Βαθμίδα...

Έτσι, αυτοί που θα μπορούσαν να μιλήσουν πραγματικά γιά τα Μυστήρια ήταν οι «Πραγματικοί Μύστες», σαν τον Πλάτωνα, κι όχι όσοι είχαν μία επιφανειακή, εξωτερική σχέση με τα Μυστήρια... Πολύ περισσότερο δεν θα μπορούσαν να είναι σε θέση να μιλήσουν οι μετέπειτα χριστιανοί πατέρες, όχι μόνο γιατί απέχουν χρονολογικά κάποιους αιώνες από την ακμή του ελληνικού πολιτισμού, αλλά προπάντων γιατί η έλλειψη πληροφοριών κι η αμαθής εμπάθεια οδηγούσε (ακόμα και φωτισμένα μυαλά) σε μία διαστρεβλωμένη εικόνα των Μυστηρίων, που είναι ανάξια αναφοράς και από φιλοσοφική, και από ιστορική, άποψη...

Οι αμαθείς χριστιανοί θεωρούσαν όλους τους έλληνες ανόητους και παρίσταναν τα Μυστήρια κάτι σαν θεατρική παράσταση... Όμως το να μιλάνε γιά κάτι που δεν γνώριζαν και μάλιστα να εκφέρουν γνώμη, εμπνεόμενοι μόνο από μίσος, δεν δείχνει μόνο έλλειψη λογικής αλλά και βαθιά ανοησία και μικροπρέπεια...

Οι Πέντε Μυητικές Βαθμίδες των Μυστηρίων είναι:

Α) Τα Μικρά Μυστήρια της Περσεφόνης: Ψυχοσωματική Κάθαρση (καθαρμοί που συμπεριλαμβάνουν όχι μόνο σωματικούς καθαρμούς, αποχή από ορισμένες τροφές, πράξεις, αλλά και απόρριψη επιθυμιών και ορέξεων, αλλά και υλικές σκέψεις προσανατολισμένες προς τον υλικό κόσμο).

Β) Τα Μεγάλα Μυστήρια της Κόρης: Ψυχοδυναμική Μύηση, Απελευθέρωση από τις ορμές της ψυχής, απάθεια, απελευθέρωση από τον κύκλο της μετενσωμάτωσης.

Γ) Τα Μεγάλα Εποπτικά Μυστήρια των τιτάνων: Υπέρβαση των νοητικών διαδικασιών και της πολλαπλότητας.

Δ) Τα Μεγάλα Μυστήρια του Ζαγρέα: Έκσταση, Αυτοψία, Ένωση με την Θεότητα – Είναι, (Απορρόφηση στην Ενότητα του Είναι)

Ε) Τα Άρρητα Μυστήρια του Διός: η Πέμπτη Μυητική Βαθμίδα που Οδηγεί Ως την Απορρόφηση στην Θεότητα (που αναφέρεται ενδεικτικά μόνο από τον Πλάτωνα).

Ολόκληρη η ελληνική φιλοσοφία (που ήταν όχι μόνο μία θεωρητική αντίληψη της Πραγματικότητας αλλά και μία βιοθεωρία, μία πρακτική ζωής) δεν είναι παρά «σχόλια» της Μυστηριακής Πρακτικής και Ζωής...

Ο Πλάτωνας υπήρξε ο μεγαλύτερος ίσως μύστης στην αρχαιότητα. Αναφέρθηκε με σεβασμό στα Μυστήρια, κι είπε «όσα» του επιτρεπόταν να «πει», με καλυμένο τρόπο. Στον «Φαίδωνα» ταυτίζει απόλυτα τον μυητικό σκοπό των Μυστηρίων με το έργο της «αληθινής φιλοσοφίας», που είναι η απελευθέρωση (λύσις) της ψυχής από το σώμα...

Στην πραγματικότητα τα Μυστήρια, όπως διαμορφώθηκαν από την Ορφική Θεολογία, κι όπως τα γνώρισε ο Πλάτωνας, υπήρξαν η Ανεξάντλητη Δεξαμενή όλης της ελληνικής φιλοσοφίας και σκέψης. Ο Πλάτωνας και οι άλλοι μεγάλοι έλληνες φιλόσοφοι, μόλις που ψέλισαν κάτι από το «Ιερό Μυστικό». Ο Πλάτωνας δεν έκανε τίποτα άλλο από το να μεταφέρει και να εκλαϊκεύσει σε φιλοσοφικό και ψυχολογικό και ανθρωπολογικό επίπεδο, την «Μυστική Θεωρία και Πρακτική».

Σύμφωνα με την Ορφική Θεολογία Ταύτιζε το Άπειρο Θείο με το Αγαθόν, και τον Κοσμικό Θείο Λόγο που Διαπερνά τα πάντα (τον Διόνυσο Ζαγρέα) με το «Είναι».
Από το Σώμα του Λόγου που «κοματιάζεται» (στην γλώσσα του μύθου), «πολλαπλασιάζεται», προκύπτουν οι κόσμοι, ο νοητικός κόσμος, ο κόσμος της κατώτερης ψυχής, κι εμψυχώνεται ο κόσμος της ύλης...

Τον 4ο αιώνα ο Αριστοτέλης (384 - 322 π.Χ.) στο έργο του "περί ουρανού" συνόψισε τους λόγους που οδηγούν στο σωστό συμπέρασμα της σφαιρικότητας της Γης.

Οι ταξιδιώτες διηγούνταν τις αλλαγές που υφίστανται ο έναστρος θόλος όταν ταξίδευαν σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη. Για παράδειγμα, ένας παρατηρητής που ταξίδευε βόρεια του Εύξεινου Πόντου, έβλεπε νέα άστρα που δεν έδυαν ποτέ.

Από την άλλη, ο ταξιδιώτης που κατέβαινε προς νότο έβλεπε ένα ωραιότατο άστρο, όπως η Κάνοπος (αόρατο στην Ελλάδα) να είναι μόλις ορατό στη Ρόδο και να ανέρχεται σε νοτιότερους τόπους όπως στην Αλεξάνδρεια.

Από παρόμοιες παρατηρήσεις έγινε φανερό ότι τέτοιες μεταβολές στον έναστρο ουρανό μπορούν να συμβαίνουν μόνο αν η Γη είχε σχήμα σφαιρικό. Έτσι, η ιδέα της επίπεδης Γης θα έπρεπε να απορριφθεί εφόσον δεν συμφωνούσε με τα δεδομένα της παρατήρησης από διαφορετικά σημεία της Γης.

Στη διάρκεια μιας σεληνιακής έκλειψης (ο Ήλιος, η Γη, η Σελήνη βρίσκονται στην ίδια ευθεία) η σκιά της Γης μετατοπίζεται βαθμιαία πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης σχηματίζοντας πάντα κυκλικό τόξο. Όταν ένα ιστιοφόρο απομακρύνεται, πρώτα εξαφανίζεται το κύτος (σκαρί) του και τελευταία το κατάρτι του ανεξάρτητα από την κατεύθυνση στην οποία κινείται.

Κατά τον Αριστοτέλη το Σύμπαν διαιρείται σε δύο περιοχές. Η μία φθάνει μέχρι της τροχιάς που διαγράφει, περί τη Γη, η Σελήνη και απαρτίζει τον "υποσελήνιο" τόπο χώρο όπου βασιλεύει η μεταβολή, η αλλοίωση, η γέννηση και η φθορά. Σ΄ αυτό το τόπο λαμβάνει χώρα η κυκλοφορική κίνηση των τεσσάρων απλών σωμάτων γης, ύδατος, αέρος και πυρός τα οποία ο Αριστοτέλης ακολουθώντας τη παραδομένη ορολογία ονομάζει αυτά "στοιχεία".

Η άλλη περιοχή περιλαμβάνει τον "υπερσελήνιο" τόπο όπου εκεί βασιλεύει η "αϊδία κίνηση των αθανάτων αϊδίων ουσιών που φθάνει μέχρι της σφαίρας των απλανών. Σ΄ αυτόν δεν υπάρχουν τα τέσσερα γνωστά στοιχεία, αλλά την ύλη του την αποτελεί ένα "πέμπτο σώμα" ή πέμπτη ουσία, κοινώς λεγόμενη "πεμπτουσία" που είναι ο αιθήρ.

Ο Κόσμος στο σύνολό του αποτελεί σφαιρικό χώρο του οποίου το κέντρο κατέχει η επίσης σφαιρική Γη. Επειδή ο ουρανός στον παρατηρητή τον μετακινούμενο στην επιφάνεια της Γης δεν παρέχει προς θέα τους αυτούς αστερισμούς θεωρεί ο Αριστοτέλης ως βέβαιο ότι το σχήμα της Γης είναι σφαιρικό αλλά η σφαίρα Γη δεν είναι πολύ μεγάλη.

Βρίσκει δε πιθανό ότι η απόσταση που χωρίζει τις Ηράκλειες στήλες με την Ινδική (Ινδίες) δεν είναι πολύ μεγάλη. "Διό τους υπολαμβάνοντας συνάπτειν τον περί τας Ηρακλείους στήλας τόπον τω περί την Ινδικήν, και τούτον τον τρόπον είναι την θάλατταν μίαν μη λίαν υπολαμβάνειν άπιστα δοκείν" (Περί ουρανού 298 α 8) (= "Γι αυτό προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι φρονούντες ότι υπάρχει συνέχεια μεταξύ του τόπου των Ηράκλειων στηλών και της Ινδικής και ότι έτσι η μεσολαβούσα θάλασσα είναι η αυτή, δεν υποστηρίζουν δοξασία υπερβολικά απίθανη").

Αυτό το χωρίο κατέστη αξιοσημείωτο διότι παρέσχε την αφορμή στον Κολόμβο να θεωρήσει ότι πλέοντας δυτικά μπορεί να φθάσει στην Ινδία. Σ΄ αυτό το χωρίο δε ο Σταγιρίτης σοφός, μας πληροφορεί το μήκος της περιμέτρου της γήινης σφαίρας: "και των μαθηματικών όσοι το μέγεθος αναλογίζεσθαι πειρώνται της περιφέρειας εις τετταράκοντα λέγουσιν είναι μυριάδας σταδίων.

Εξ ών τεκμαιρομένοις ου μόνον σφαιροειδή τον όγκον αναγκαίον είναι της γης, αλλά και μη μέγαν προς το των άλλων αστέρων μέγεθος" (= "Και εκ των μαθηματικών όσοι επιθυμούν να υπολογίσουν το μέγεθος της περιφέρειας, λέγουν ότι είναι περίπου 40 μυριάδες σταδίων. Εξ αυτών συνάγεται το αναγκαίο συμπέρασμα ότι όχι μόνο δεν είναι σφαιροειδής ο όγκος της Γης αλλά και ούτε μέγας εν συγκρίσει με τους όγκους των άλλων αστεριών"). Οι τεσσαράκοντα μυριάδες σταδίων ισοδυναμούν με 73.000 χλμ. δηλαδή με το διπλάσιο σχεδόν του πραγματικού μήκους.

Από τον αιθέρα του "υπερσελήνιου" τόπου φέρεται να πιστεύει ο Αριστοτέλης ότι σύγκεινται και οι διαφανείς ομόκεντροι ουράνιες σφαίρες επί των οποίων είναι προσηλωμένοι οι απλανείς και οι πλανήτες. Από την ουσία δε αυτή ("πεπτουσία")αποτελείται επίσης το σώμα των απλανών αστέρων και των επτά πλανητών που τα θεωρεί όντα με ζωή και ψυχή, μη υποκείμενα σε άλλη μεταβολή εκτός της κατά τόπου κίνησης.

Ευρίσκονται πάντα σε ενεργητική κατάσταση χωρίς να υπόκεινται σε κάματο ή εξάρτηση. Η κίνησή των δεν περιέχει καμία εναντιότητα διότι είναι κυκλική και ισοταχής. Η μόνη δυνατότητά τους είναι η κατά τόπο μετακίνηση. Επειδή όμως η παρατήρηση αποδεικνύει ότι έκαστος των πλανητών εκτός του ότι ακολουθεί τη κίνηση της ουράνιας σφαίρας, που περιστρέφεται εξ ανατολώνπρος δυσμάς, αλλά εκτελεί και ιδία κίνηση βρίσκεται στην ανάγκη η περί αυτών εξετάζουσα τα φαινόμενα αυτά αστρονομική επιστήμη να εξηγήσει τη ποικιλία των σημειουμένων ιδιαίτερων κινήσεων.

Ως προς την ονομασία των Πλανητών, δέχεται ο Αριστοτέλης τα παραδεδομένα ονόματα και την παραδεδεγμένη τάξη των από της Γης αποστάσεων αυτών δεχόμενος ότι είναι τεταγμένοι κατά την ακόλουθη σειρά: Σελήνη, Ήλιος, Ερμής,Αφροδίτη, Άρης, Ζεύς και Κρόνος.

Θέλετε να γνωρίσετε την μυστική απόλαυση; Οι ινδουιστές όπως και οι βουδιστές αιώνες πριν ανακάλυψαν την τάντρα γιόγκα . Μέσα από αυτήν προέκυψε το ταντρικό σεξ. Το είδος αυτό δεν έχει καμία σχέση με το σεξ που γνωρίζατε, δεν έχει δηλαδή την δυτική συμπεριφορά . Σκοπός του ταντρικού σεξ είναι τα δύο να γίνουν ένα, είναι η πρακτική της Τάντρα μεταξύ δύο αντιθέτων, της αρσενικής και θηλυκής ενέργειας, με σκοπό αυτής της πνευματικής ενότητας του ζευγαριού σε ένα. Ονομάζεται και ιερό σεξ και πραγματοποιείται με ένα είδος ιεροτελεστίας.

Ο σκοπός του ταντρικού σεξ είναι η διοχέτευση όλης της σεξουαλικής ενέργειας η οποία εκλύεται κατά την περίοδο του οργασμού πίσω στο σώμα ανακυκλώνοντας και ενδυναμώνοντας την ενέργεια στο ζευγάρι . Η σεξουαλική πράξη επιμηκύνεται κατά το ταντρικό σεξ - και πολλές φορές δεν υπάρχει οργασμός - αυξάνοντας έτσι την σεξουαλική ενέργεια και επαφή με τον σύντροφο. Η συγκέντρωση στον τελικό σκοπό του οργασμού θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της υπόλοιπης απόλαυσης κατά την διάρκειά του.

Η σεξουαλική ενέργεια είναι μία από τις πιό ισχυρές ενέργειες για την δημιουργία υγείας. Μέσω της κοντινής επαφής με τον άλλο, οι ορμόνες του άγχους χαμηλώνουν και η σεροτονίνη εκρήγνυται. Οι αρχές πίσω από την πρακτική του τάντρα μπορούν να οδηγήσουν σε εμβάνθυνση της σύνδεσης με τον σύντροφό σας.
Παρακάτω είναι 4 απλά βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε πριν και κατά την διάρκεια του ταντρικού σεξ και τα οποία θα σας οδηγήσουν σε μεγαλύτερη αυτογνωσία και σύνδεση με το έταιρο ήμισι. Πριν λοιπόν αυτήν την ιδιαίτερη επαφή μεταξύ σας:
1-Βρείτε και σχεδιάστε έναν χώρο οικειότητας.
Αυτός μπορεί να είναι μία άνετη περιοχή, χαλαρή και παιχνιδιάρα. Καθαρίστε τον χώρο-δωμάτιο από πράγματα που αποσπούν την προσοχή. Υστέρα διακοσμήστε με λουλούδια, κεριά και όμορφα υφάσματα. Η χρήση αρωματικών είναι σημαντική για την διέγερση του αισθησιασμού, γι αυτό και δοκιμάστε φυσικά αιθέρια έλαια όπως γιασεμί ή τριαντάφυλλο. Το κρεβάτι θα πρέπει να είναι όσο πιο άνετο γίνεται με όμορφα μαλακά σεντόνια και αρκετά μαξιλάρια. Διαλέξτε επίσης μουσική που αρέσει και στους δυό σας και βάλτε το να παίζει χαμηλά για να διεγείρει την διάθεσή σας.
2-Παίξτε με τις αναπνοές
Αρμονίζοντας την αναπνοή σας είναι ένας από τους πιο εύκολους τρόπους για να συγχρονιστείτε με τον σύντροφό σας. Αγκαλιάστε τον και εισπνεύστε ενώ αυτός/η εκπνέει και μετά δοκιμάστε αντίστροφα. Καθώς ο σύντροφος σας εκπνέει θα βρείτε τον εαυτό σας να εισπνέει την αναπνοή του/της βαθιά και μέσα σε όλο σας το σώμα. Όταν εκπνέετε εσείς, συνειδητά προσπαθήστε να ενεργοποιήσετε την εκπνοή σας. Με αυτόν τον τρόπο μοιράζεστε όλο τον εαυτό σας (ψυχή και σώμα) με το ταίρι σας. Το να έχετε συνειδητή αναπνοή είναι κεντρικό σημείο σε όλες τις γιογκικές πρακτικές και η θεμελιώδες αρχή του Τάντρα.
3- Κρατάτε τα μάτια σας ανοιχτά
Η ιδέα να κάνεις έρωτα με τα μάτια ανοιχτά είναι μία από τις θεμελιώδης αρχές της σύνδεσης με οικειότητα με τον σύντροφό σας. Και αυτό είναι αρκετά δύσκολο να το κάνει κανείς, πολύ πιο δύσκολο από όσο μπορεί να φανταστεί. Για να το πετύχετε αυτό πρέπει να υπάρχει πρόθεση παρά να το έχετε σαν κανόνα και παρατηρείστε με κατάπληξη κατά την διαδικασία το πως αυτό θα σας φέρει αυτογνωσία στο πως αισθάνεστε και βιώνετε αυτή την σχέση με τον σύντροφο σας και στο τι νομίζετε για τον εαυτό σας. Δεν είναι εύκολο αυτό να ειδωθεί, ακόμα και από τους ανθρώπους που αγαπάμε. Γίνοντας αληθινοί μάρτυρες της πράξης της αγάπης είναι βαθιά μεταμορφωτικό.
4-Μην βιάζεστε
Το προκαταρτικό σεξουαλικό παιχνίδι είναι υποχρεωτικό στο τάντρα. Ένα χαλαρωτικό και αργό παιχνίδι που χτίζεται βοηθάει τους άντρες να ελέγξουν και να επιμηκύνουν την διάρκεια πριν τον οργασμό και τις γυναίκες να παραμείνουν διεγερμένες. Όσο περισσότερο καθυστερείτε σε αυτή την διαδικασία χτισίματος ενέργειας, τόσο περισσότερο θα διαρκέσει ο έρωτας και όλο και περισσότερη ενέργεια θα δημιουργηθεί. Χρησιμοποιείστε αυτόν τον χρόνο στο να εστιάσετε ολοκληρωτικά ο ένας στον άλλον. Όπως με τον διαλογισμό όταν οι σκέψεις σας περιπλανώνται, οδηγείστε απαλά την συγκέντρωσή σας στον σύντροφό σας και την μαγεία της μοναδικής στιγμής του τώρα.
Το τέλος μιας τέτοιας σεξουαλικής πράξης σας βρίσκει γεμάτους ενέργεια, αυτογνωσία και αγάπη με τον αγαπημένο σας σε αντίθεση με την συνηθισμένη πράξη σεξ που συνήθως ακολουθείται από κούραση και ύπνο.

Συλλογή αποσπασμάτων ομιλιών του Swami Vivekananda

Είναι μια συλλογή από ερωτήσεις και απαντήσεις πάνω στο θέμα: Γιόγκα της Δράσης - Πώς να δουλεύεις

Το θέμα "Γιόγκα της Δράσης - Πώς να δουλεύεις" είναι μια ανάλυση της Κάρμα Γιόγκα ή της επιστήμης της Δράσης. Διώξτε την καθημερινή σας ένταση με το να εφαρμόζετε αυτές, τις δοκιμασμένες στο χρόνο, μεθόδους της εργασίας που προτείνει ο Vivekananda και την ίδια στιγμή μάθετε, γιατί πραγματικά εργάζεσθε.

Ερώτηση: Σουάμι, ποιο είναι το ακριβές νόημα της λέξης Κάρμα, όπως χρησιμοποιείται στην Κάρμα Γιόγκα;

Απάντηση: Η λέξη Κάρμα προέρχεται από τη σανσκριτική ρίζα "κρ" (kr) που σημαίνει "δρω" Όλη η δράση είναι Κάρμα. Τεχνικά, αυτή η λέξη επίσης σημαίνει "τα αποτελέσματα της δράσης". Σε σχέση με την μεταφυσική, μερικές φορές εννοούνται τα αποτελέσματα που είναι αιτίες προηγούμενων δράσεών μας. Αλλά στην Κάρμα Γιόγκα, με τη λέξη Κάρμα εννοούμε απλά την εργασία.

Ερώτηση: Πού μας πηγαίνει η εργασία; Εμείς έχουμε κάποιο συγκεκριμένο σκοπό;

Απάντηση: Ο σκοπός της ανθρωπότητας είναι η γνώση. Αυτό είναι το μόνο ιδεώδες που τοποθετείται πριν από μας και πέρα από μας, από την ανατολική φιλοσοφία.

Ερώτηση: Γνώση; Εγώ νόμιζα ότι αυτό που αναζητείται είναι η απόλαυση.

Απάντηση: Η απόλαυση δεν είναι ο σκοπός του ανθρώπου, αλλά η γνώση. Η απόλαυση και η χαρά έρχονται στο τέλος.

Ερώτηση: Είναι λάθος να υποθέτουμε ότι η απόλαυση είναι ο σκοπός;

Απάντηση: Δεν διαφωνώ μαζί σου. Θα υπάρχουν λίγοι, πάρα πολύ λίγοι, αν υπάρχει βέβαια κάποιος, που να θέλουν τη γνώση πάνω από όλα. Ενώ σχεδόν ο καθένας αναζητάει τη χαρά. Δεν έχω συναντήσει ακόμα κάποιον που να λέει "θέλω να είμαι δυστυχισμένος". Η αιτία όλης αυτής της δυστυχίας που έχουμε στον κόσμο, είναι ότι οι άνθρωποι ανόητα νομίζουν ότι, η απόλαυση είναι το ιδεώδες, για το οποίο πρέπει να αγωνιστούν. Μετά από καιρό ο άνθρωπος βρίσκει ότι, δεν είναι η χαρά, αλλά η γνώση, μέσω της οποίας αυτός προχωράει και ότι και η απόγνωση και ο πόνος είναι μεγάλοι δάσκαλοι και ότι αυτός μαθαίνει τόσο από το κακό, όσο και από το καλό.

Ερώτηση: Πώς ακριβώς λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός της γνώσης;

Απάντηση: Καθώς η απόγνωση και ο πόνος περνούν πάνω από την ψυχή, αφήνουν πάνω της διάφορες εικόνες και το αποτέλεσμα απ' αυτές τις σύνθετες εντυπώσεις είναι αυτό, το οποίο αποκαλούμε "χαρακτήρα" ενός ανθρώπου. Αν πάρετε έναν χαρακτήρα ανθρώπου, αυτός δεν είναι πραγματικά τίποτε άλλο παρά ένα μείγμα από τάσεις. Το αθροιστικό σύνολο της κλίσης του νου του. Θα βρείτε ότι, η δυστυχία και η χαρά είναι εξ ίσου παράγοντες για τη διαμόρφωση αυτού του χαρακτήρα. Το καλό και το κακό έχουν ίση μοιρασιά στο πλάσιμο του χαρακτήρα και ίσο μερίδιο. Και σε κάποιες περιπτώσεις η δυστυχία είναι μεγαλύτερος δάσκαλος από ό,τι η χαρά.

Ερώτηση: Μα πώς μπορείς να το λες αυτό;

Απάντηση: Μελετώντας τους μεγάλους χαρακτήρες του κόσμου που έχουν βγει από την ανθρωπότητα, τολμώ να πω ότι, στη μεγαλύτερη πλειονότητα αυτών των περιπτώσεων θα βρισκόταν ότι, ήταν η δυστυχία αυτή που δίδαξε περισσότερο, παρά η χαρά. Ήταν η φτώχεια που δίδαξε περισσότερο, από ότι ο πλούτος. Ήταν τα χτυπήματα της ζωής που έφεραν έξω την εσωτερική φωτιά, το εσωτερικό πυρ, περισσότερο από ότι οι έπαινοι.

Ερώτηση: Το να θέλουμε αυτή τη γνώση είναι ο σκοπός; Το θέμα είναι πώς θα φτάσουμε σ' αυτήν; Πού θα βρούμε εμείς τη γνώση;

Απάντηση: Η γνώση είναι έμφυτη στον άνθρωπο, είναι ενυπάρχουσα στον άνθρωπο. Καμία γνώση δεν έρχεται απ' έξω, είναι όλη μέσα. Όταν εμείς λέμε ότι ένας άνθρωπος γνωρίζει, σε αυστηρή ψυχολογική γλώσσα, σημαίνει ότι αυτός έχει ανακαλύψει ή έχει αποκαλύψει. Το ότι ο άνθρωπος μαθαίνει, είναι πραγματικά ότι αποκαλύπτει, τραβώντας μακριά το κάλυμμα απ' την ψυχή, η οποία είναι ένα μεταλλείο άπειρης γνώσης.

Ερώτηση: Αυτό είναι ενδιαφέρον. Θα μπορούσατε, σας παρακαλώ, να το επεξεργαστείτε λίγο περισσότερο και να το αναλύσετε;

Απάντηση: Εμείς, λέμε, ότι ο Newton ανακάλυψε την βαρύτητα. Ήταν εκεί η βαρύτητα περιμένοντας γι' αυτόν; Ήταν στον νου του, ο χρόνος ήρθε και αυτός την ανακάλυψε. Όλη η γνώση που ο κόσμος έχει, προέρχεται από τον Νου. Η άπειρη βιβλιοθήκη του σύμπαντος είναι στον νου σας. Ο εξωτερικός κόσμος είναι απλά μια υπόδειξη, μια περίσταση, η οποία σας ωθεί ώστε να την μελετήσετε με τον νου σας. Αλλά το αντικείμενο της μελέτης σας είναι πάντοτε από τον νου σας. Το πέσιμο ενός μήλου έδωσε την υπόδειξη στον Newton κι αυτός μελέτησε με τον νου του. Αναδιευθέτησε όλους τους προηγούμενους συνδέσμους σκέψης μέσα στον νου του και ανακάλυψε έναν νέο σύνδεσμο μεταξύ αυτών, τον οποίον εμείς ονομάζουμε νόμο της βαρύτητας. Δεν ήταν αυτό μέσα στο μήλο ή σε κάτι άλλο στο κέντρο της γης. Όλη η γνώση, κοσμική και πνευματική, είναι συνεπώς μέσα στον ανθρώπινο νου.

Ερώτηση: Γιατί ο καθένας από μας δεν γνωρίζει γι' αυτό, αν είναι πραγματικά μέσα μας, όπως λες;

Απάντηση: Σε πολλές περιπτώσεις αυτό δεν αποκαλύπτεται, παραμένει καλυμμένο. Κι όταν η αποκάλυψη γίνεται σιγά, αποσύροντας το πέπλο, λέμε ότι μαθαίνουμε. Είναι η ανάπτυξη αυτής της γνώσης, με την πρόθεση της διαδικασίας της ανακάλυψης και αποκάλυψης. Ο άνθρωπος από τον οποίον το πέπλο έχει απομακρυνθεί, είναι περισσότερο άνθρωπος της γνώσης. Ο άνθρωπος πάνω στον οποίον το πέπλο απλώνεται πυκνό, ζει σε άγνοια και ο άνθρωπος από τον οποίον έχει φύγει τελείως αυτό το πέπλο, μπορούμε να πούμε ότι είναι παντογνώστης. Υπάρχουν άνθρωποι παντογνώστες κι εγώ πιστεύω ότι θα υπάρχουν κι άλλοι ακόμα. Και θα υπάρξουν μυριάδες απ' αυτούς και στους επόμενους κύκλους που θα έρθουν. Όπως η φωτιά βγαίνει από ένα κομμάτι πυρόλιθου, η γνώση υπάρχει στον νου. Η απόδειξη είναι η τριβή, που την φέρνει έξω. Έτσι, με όλα τα συναισθήματα και τις δράσεις, με όλα τα δάκρυα και τα χαμόγελα, με όλες τις χαρές και τις λύπες, με τους θρήνους και το γέλιο, με τις κατάρες και τις ευχές, με τους επαίνους και τις κατηγορίες, ο καθένας από μας θα βρει, αν δούμε ήρεμα και μελετήσουμε τους εαυτούς μας, τι έχουμε βγάλει μέσα από τον εαυτό μας, με τόσες πολλές ταραχές. Το αποτέλεσμα είναι ό,τι είμαστε. Όλες αυτές οι κινήσεις και οι ταραχές, αν τις θεωρήσουμε συνολικά, είναι Κάρμα, Δράση, Εργασία.

Ερώτηση: Αυτό σημαίνει ότι, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός αυτών των χτυπημάτων, τόσο περισσότερο είναι το Κάρμα;

Απάντηση: Κάθε διανοητικό τίναγμα που δίνεται στην ψυχή, με το οποίο, όπως πάντα, η φωτιά ξεπηδάει και με το οποίο η δική της δύναμη και γνώση ανακαλύπτονται, είναι το Κάρμα, χρησιμοποιώντας αυτή τη λέξη με μια πλατύτερη έννοια. Έτσι, όλοι εμείς κάνουμε Κάρμα όλο το χρόνο. Εγώ σας μιλάω, αυτό είναι Κάρμα, εσείς ακούτε, αυτό είναι Κάρμα, εμείς αναπνέουμε, αυτό είναι Κάρμα, εμείς περπατάμε, αυτό είναι Κάρμα. Κάθε τι που κάνουμε, φυσικό ή διανοητικό, είναι Κάρμα και αφήνει το σημάδι του πάνω μας. Εμείς κάνουμε Κάρμα συνεχώς και ακόμα περισσότερο απ' ότι νομίζουμε. Μόνο το τραχύ Κάρμα μπορούμε να δούμε και να αισθανθούμε, αλλά όχι το λεπτοφυές, αόρατο Κάρμα, που συνεχίζεται σε βαθύτερα επίπεδα. Υπάρχουν συγκεκριμένες εργασίες, οι οποίες είναι όπως ένα συνολικό άθροισμα από ένα μεγάλο αριθμό μικρότερων εργασιών. Αν σταθούμε δίπλα στην ακροθαλασσιά και ακούσουμε τα κύματα να ορμούν πάνω στα χαλίκια της παραλίας, θα νομίζουμε ότι είναι μεγάλος ήχος και δεν γνωρίζουμε ότι ένα κύμα είναι μια σύνθεση από εκατομμύρια εκατομμυρίων μικροσκοπικά κύματα. Καθένα απ' αυτά παράγει έναν ήχο, που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Μόνο όταν αυτά γίνονται μια δυνατή και μεγάλη σύνθεση μπορούμε να τα ακούσουμε. Παρόμοια, κάθε χτύπημα της καρδιάς είναι μια εργασία. Συγκεκριμένα είδη εργασιών τα αισθανόμαστε και γίνονται αντιληπτά από μας, αυτά όμως είναι, την ίδια στιγμή, σύνολα από μικρότερες εργασίες. Αν θέλετε πραγματικά να κρίνετε τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, κοιτάξτε τον. Μην κοιτάζετε τις μεγάλες του επιδόσεις και τα μεγάλα του κατορθώματα. Κάθε ανόητος μπορεί να γίνει ήρωας οποιαδήποτε στιγμή. Παρατηρήστε τον να κάνει τις πιο κοινές και απλές δράσεις. Αυτά είναι, πραγματικά, τα πράγματα που θα σας δείξουν τον αληθινό χαρακτήρα ενός μεγάλου ανθρώπου. Οι μεγάλες περιστάσεις αφυπνίζουν ακόμα και τον πιο αδύναμο, από τα ανθρώπινα όντα, σε κάποιο είδος μεγαλείου. Αλλά αυτός μόνο είναι μεγάλος άνθρωπος, του οποίου ο χαρακτήρας είναι μεγάλος πάντοτε, οπουδήποτε κι αν βρεθεί.

Ερώτηση: Ο σύνδεσμος μεταξύ του Κάρμα και του χαρακτήρα μας κινεί την απορία.

Απάντηση: Το Κάρμα, στα αποτελέσματά του πάνω στον χαρακτήρα, είναι η πιο τρομερή δύναμη που ο άνθρωπος αντιμετωπίζει. Ο άνθρωπος είναι ένα κέντρο, που έλκει όλες τις δυνάμεις του σύμπαντος προς αυτόν. Και σ' αυτό το κέντρο τις συγχωνεύει και τις ξαναστέλνει έξω σε μια μεγάλη τροχιά. Κάθε ένα τέτοιο κέντρο, είναι ένας αληθινός άνθρωπος, παντοδύναμος και παντογνώστης, που έλκει όλο το σύμπαν προς αυτόν, καλό και κακό, δυστυχία και ευτυχία, όλα όσα τρέχουν προς αυτόν και κινούνται γύρω του και έξω απ' αυτά, αυτός διαμορφώνει ένα ισχυρό ρεύμα από τάση, που αποκαλείται χαρακτήρας και τα ξαναστέλνει έξω. Καθώς έχει τη δύναμη να έλκει το κάθε τι, έτσι έχει και τη δύναμη να εκπέμπει το κάθε τι. Όλες οι δράσεις τις οποίες εμείς βλέπουμε στον κόσμο, όλες οι κινήσεις της ανθρώπινης κοινωνίας, όλες οι εργασίες που έχουν γίνει, είναι απλά μια έκφραση αυτής της σκέψης, η εκδήλωση της θέλησης ενός ανθρώπου. Μηχανές ή εργαλεία, πόλεις, όπλα, πλοία, όλα αυτά είναι απλά η εκδήλωση της θέλησης του ανθρώπου. Κι αυτή η θέληση προκαλείται από τον χαρακτήρα. Κι ο χαρακτήρας κατασκευάζεται από το Κάρμα.

Ερώτηση: Έτσι το Κάρμα συνδέεται με την εκδήλωση της δύναμης, επίσης;

Απάντηση: Οι άνθρωποι της ισχυρής θέλησης, που ο κόσμος έχει δημιουργήσει, είναι όλοι τους τρομεροί εργάτες, γιγάντιες ψυχές με θελήσεις ισχυρές τόσο, ώστε να ανατρέψουν κόσμους. Θελήσεις που σφυρηλατούνται με επίμονη εργασία μέσω εποχών και εποχών… Δηλαδή, η γιγάντια θέληση, όπως αυτή του Βούδα ή του Ιησού, δεν μπορεί να επιτευχθεί σε μία ζωή μόνο. Γιατί γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι πατέρες τους. Δεν είναι γνωστό αν οι γονείς και οι πατέρες τους είπαν ποτέ μια λέξη για το καλό της ανθρωπότητας. Εκατομμύρια εκατομμυρίων από ξυλουργούς, όπως ο Ιωσήφ, έχουν περάσει, εκατομμύρια ακόμη ζουν, εκατομμύρια εκατομμυρίων από μηδαμινούς, τιποτένιους βασιλιάδες, όπως ο πατέρας του Βούδα, υπήρχαν στον κόσμο. Αν αυτό ήταν μια απλή περίπτωση κληρονομικής μεταβίβασης, κληρονομικότητας, πώς θα καταλάβουμε και θα υπολογίσουμε αυτόν τον μηδαμινό βασιλιά, τον οποίον ίσως ούτε οι υπηρέτες του δεν άκουγαν και δεν υπάκουαν, παράλληλα σ' έναν τέτοιο γιο, τον οποίον ο μισός κόσμος λατρεύει; Πώς θα εξηγήσουμε το χάσμα ανάμεσα στον ξυλουργό και τον γιο του, τον οποίον εκατομμύρια όντα λάτρεψαν ή λατρεύουν σαν θεό; Αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί με την θεωρία της κληρονομικότητας. Η γιγάντια θέληση την οποίαν ο Βούδας και ο Ιησούς εκδήλωσαν πάνω στον κόσμο, από πού προήλθε; Από πού πήγασε αυτή η συσσώρευση ισχύος; Έπρεπε να υπήρχε εκεί από εποχών, μεγαλώνοντας συνεχώς και γενόμενη όλο και μεγαλύτερη, μέχρι που εξερράγη πάνω στην κοινωνία μέσω ενός Βούδα ή Ιησού και αυτή η έκρηξη και η δύναμη φτάνει μέχρι σήμερα. Όλα αυτά καθορίζονται από το Κάρμα, την εργασία. Κανένας δεν μπορεί να πάρει τίποτα, εκτός από αυτό που κερδίζει. Αυτός είναι ένας αιώνιος νόμος.

Ερώτηση: Εγώ διαφωνώ. Έχω δει πολλούς ανθρώπους να απολαμβάνουν αυτό που δεν αξίζουν και άλλους να υποφέρουν χωρίς να έχουν κάνει αυτά τα σφάλματα. Ο νόμος για τον οποίον μιλάς δεν είναι καθόλου νόμος. Αν ποτέ ήταν, εγώ θα έλεγα ότι δεν είναι αιώνιος.

Απάντηση: Μερικές φορές σκεπτόμαστε ότι δεν είναι, αλλά στη μακριά πορεία της ζωής πειθόμαστε γι' αυτό. Ένας άνθρωπος μπορεί να αγωνιστεί όλη του τη ζωή για πλούτη. Μπορεί να κοροϊδέψει χιλιάδες, αλλά θα βρει τελικά ότι δεν αξίζει να γίνει πλούσιος και ότι η ζωή του θα γίνει μεγάλο πρόβλημα και μπελάς. Μπορούμε να συσσωρεύουμε πράγματα για υλική ευχαρίστηση, αλλά δεν κερδίζουμε παρά μόνο αυτά που είναι πραγματικά δικά μας. Ένας ανόητος μπορεί να αγοράσει όλα τα βιβλία του κόσμου και να τα έχει στη βιβλιοθήκη του, αλλά θα μπορεί να είναι ικανός να διαβάζει μόνο αυτά που αξίζει. Και αυτό, το να αξίζει, παράγεται από το Κάρμα. Το Κάρμα προσδιορίζει τι αξίζουμε και τι μπορούμε να αφομοιώσουμε.

Ερώτηση: Αυτό θα σήμαινε ότι το Κάρμα μας είναι υπεύθυνο;

Απάντηση: Εμείς είμαστε υπεύθυνοι γι' αυτό που είμαστε και οτιδήποτε ευχόμαστε για τον εαυτό μας να είμαστε, έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε. Αν αυτό που είμαστε τώρα είναι αποτέλεσμα των παρελθόντων δράσεών μας, αυτό φυσικά σημαίνει ότι θα είμαστε στο μέλλον αυτό που παράγεται από τις παρούσες πράξεις μας. Έτσι, πρέπει να γνωρίζουμε πώς να δουλεύουμε.

Ερώτηση: Ποια είναι η χρησιμότητα του να γνωρίζουμε πώς να δουλεύουμε; Ο καθένας εργάζεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σ' αυτόν τον κόσμο.

Απάντηση: Συμβαίνει, όμως, να σπαταλάμε αλλού τις ενέργειές μας. Με την αξία της Κάρμα Γιόγκα και τον σεβασμό στην Κάρμα Γιόγκα, η Γκίτα λέει ότι το να εργάζεσαι με εξυπνάδα και σαν να είναι επιστήμη, με το να γνωρίζεις πώς να δουλεύεις, μπορείς να επιτύχεις τα μεγαλύτερα αποτελέσματα. Πρέπει να θυμάστε ότι, όλη η εργασία είναι να εκδηλώσεις την έμφυτη δύναμη του νου. Να ξυπνήσεις την ψυχή. Η δύναμη είναι μέσα στον καθένα, το ίδιο και η γνώση. Οι διάφορες εργασίες είναι σαν τραντάγματα για να εξωτερικευθούν, για να εκδηλωθούν μέσα από την ψυχή, για να προκαλέσουν αυτούς τους γίγαντες να ξυπνήσουν.