views_accordion

1 year 5 months ago

 

Σὲ πολλοὺς φιλοσοφικοὺς καὶ μεταφυσικοὺς κύκλους γίνεται λόγος γιὰ τοὺς avatar τῶν Ἰνδιῶν, οὐδέποτε ὅμως ἀναφέρθηκε ἐὰν ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα, ποὺ τόσα ἔχει νὰ ἐπιδείξει στὸ χῶρο τῆς φιλοσοφίας καὶ τῆς μεταφυσικῆς, εἶχε avatars. Πρὶν ὅμως ἀπαν-τήσουμε στὸ προκείμενο ἐρώτημα ἂς σκιαγραφήσουμε συνοπτικὰ τί ὑποδηλώνει ὁ ὅρος αὐτός.
Avatar εἶναι σανσκριτικὴ λέξη μὲ δύο ρίζες, ἀπὸ τὸ ava «κάτω» καὶ tri «δίοδος» μὲ τὴ σημασία τοῦ «κατέρχομαι». Στὶς Ἰνδικὲς γραφὲς ἡ ἔννοια τοῦ avatar ἀναφέρεται στὴν ἐξ ὕψους κατάβαση τοῦ θείου καὶ στὴν ἐμφάνισή του μὲ σαρκικὴ μορφή. Ὁ Pramhansa Yogananda ἀναφέρει ὅτι «ὁ Βαβαζί, γνωστὸς avatar, ὑπερβαίνει τὴν ἀνθρώπινη ἀντίληψη. Τὸ μυωπικὸ βλέμμα τῶν ἀνθρώπων δὲν ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ διεισδύσει καὶ νὰ φθάσει στὴν οὐράνια περιοχὴ ὅπου καταυγάζει ἡ λάμψη του. Εἶναι ἀπολύτως μάταιο νὰ προσπαθήσει κανεὶς νὰ δώσει ἔστω καὶ ἀμυδρὰ εἰκόνα τοῦ τί κατορθώνει ἕνας avatar. Εἶναι ἀσύλληπτο».

Ἕνας avatar εἶναι ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὴ σύγχυση ποὺ προκαλεῖ ὁ δυαδισμὸς καὶ ἀπὸ τὸν ἀναγκαστικὸ κύκλο τῶν μετενσαρκώσεων. Ἐκεῖνος, συνεπῶς, ποὺ ἔφθασε στὴν ἀνώτατη αὐτὴ βαθμίδα τῆς πνευματικῆς ἀνόδου, σπανίως ἐπανέρχεται μὲ σωματικὴ μορφὴ ἀλλὰ θὰ εἶναι ἕνας avatar, δηλαδὴ ἕνα μεσάζον ὄν μὲ θεϊκὴ ἀποστολή, μιὰ ἐξ οὐρανοῦ εὐλογία ἐπὶ τῆς γῆς, μιὰ ἐξαίρεση μέσα στὴν οἰκονομία τοῦ σύμπαντος. Ἂν ρίξει κανεὶς ἕνα τυχαῖο βλέμμα πρὸς τὸν avatar, δὲν θὰ διακρίνει, ἐκ πρώτης ὄψεως, τίποτα τὸ ἰδιαίτερο ἢ ἐξαιρετικό. Ἂν προσέξει ὅμως, θὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι τὸ σῶμα ἐκεῖνο δὲν ρίχνει σκιὰ καὶ δὲν ἀφήνει ἴχνη ἀπὸ τὸ περπάτημα ἐπάνω στὸ ἔδαφος. Αὐτὰ εἶναι ἐξωτερικὲς ἐνδείξεις ὅτι στὸν ἐσωτερικό του κόσμο δὲν ὑπάρχει τίποτα τὸ σκοτεινὸ οὔτε καμμιὰ ὑλικὴ δέσμευση. Μόνο ἕνας τέτοιος θεάνθρωπος μπορεῖ νὰ διαπεράσει τὸν πέπλο ποὺ καλύπτει τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατο, καὶ νὰ φθάσει στὴν ἀλήθεια ποὺ ὑπάρχει πέρα ἀπὸ τὰ φαινόμενα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου.

 Ὁ «ἐπιμενίδειος ὕπνος», ἦταν ἕνα φαινόμενο ποὺ καταδεικνύει ὅτι ὁ Ἐπιμενίδης, παρουσίαζε πολλὲς ἀπὸ τὶς ἰδιότητες αὐτές. Γιὸς τοῦ Φαίστου κατὰ τὸν Θεόπομπο, κατ’ ἄλλους τοῦ Δοσιάδου ἢ τοῦ Ἀγεσάρκου καὶ τῆς Νύμφης Βάλτης ἢ Βλάστης, ὁ Ἐπιμενίδης, ἔζησε κατὰ τὸ δεύτερο μισὸ τοῦ ἑβδόμου μὲ ἀρχὲς τοῦ ἕκτου αἰώνα π.Χ. Κατάγονταν, κατὰ τὸν Διογένη Λαέρτιο, ἀπὸ τὴν Κνωσσὸ τῆς Κρήτης, κατὰ δὲ τὸν Πλούταρχο ἀπὸ τὴ Φαιστό. Ἦταν περιώνυμος σοφὸς κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, θρησκευτικὸς διδάσκαλος, προφήτης, νομοθέτης και μάντης. 
Ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο του, τοῦ προσδίδουν μιὰ ἀπόκοσμη ὄψη καὶ τὸν τοποθετοῦν στὸ χῶρο τοῦ θρύλου. Πράγματι, τὰ ὅσα διασῴζονται γι’ αὐτόν, μᾶς δίνουν τὴν εἰκόνα ἑνὸς ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἄγγιζε τὰ ὅρια τῆς θεότητας. Καίτοι Κρητικός, τὰ μακριὰ μαλλιά του τοῦ ἔδιναν ἐντελῶς ἄλλη ἐντύπωση. Ὁ Ἐπιμενίδης ἀποτελεῖ μετὰ τοῦ Μελάμποδος καὶ Ὀνομακρίτου τὴν τριάδα τῶν ἱδρυτῶν τῆς θρησκείας τῶν ὀρφικῶν, καὶ σ’ αὐτὸν κυρίως ἀποδίδεται ἡ καθιέρωση τῶν τελετῶν στὰ μυστήρια τῆς Ἐλευσίνας καὶ τῆς Σαμοθράκης, συναριθμεῖται δὲ μετὰ τῶν ἑπτὰ σοφῶν, ἀπὸ ὅσους ἐξαιροῦν τὸν Περίανδρο.

Πολλὰ θρυλοῦνται γύρω ἀπὸ τὸν Ἐπιμενίδη. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, τὸν ἔστειλε ὁ πατέρας του στὸ χωράφι νὰ ψάξει γιὰ ἕνα πρόβατο, περιπλανώμενος δὲ εἰσῆλθε σὲ ἕνα σπήλαιο, ὅπου ἀποκοιμήθηκε γιὰ 57 χρόνια. Ὅταν ξύπνησε ἄρχισε πάλι νὰ ἀναζητᾶ τὸ πρόβατο, γατὶ νόμιζε ὅτι εἶχε κοιμηθεῖ γιὰ λίγο. Καθὼς δὲν τὸ ἔβρισκε, καὶ ἔβλεπε τὰ πάντα ἀλλαγμένα γύρω του καὶ τὸ χωράφι νὰ τὸ ἔχει ἄλλος, γύρισε στὴν πόλη ἀπορημένος. Ἔφθασε στὸ σπίτι του καὶ τὸν ρωτοῦσαν ποιός εἶναι. Τέλος, βρῆκε τὸν νεότερο ἀδελφό του, γέροντα ἤδη, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἔμαθε ὅλη τὴν ἀλήθεια. Τὸ πρᾶγμα μαθεύτηκε ἀπὸ ὅλους τοὺς  Ἕλληνες, ποὺ τὸν θεώρησαν ὡς πολὺ ἀγαπητὸ ἀπὸ τοὺς θεούς. Σύμφωνα μὲ τὸν Μάξιμο τὸν Τύριο, τὸ γεγονὸς ἔλαβε χώρα στὸ ἄντρο τοῦ Δικταίου Διός. Κατὰ τὸν πολυετῆ ὕπνο του συνάντησε θεούς, ἀνάμεσά τους τὴ θεὰ Ἀλήθεια καὶ τὴ θεὰ Δίκη. Αὐτὴ δὲ φαίνεται νὰ εἶναι καὶ ἡ πηγὴ τῆς σοφίας του. 
Ὁ Ἐπιμενίδης περιέρχονταν στὴν ἐκστατικὴ κατάσταση ποὺ περιέπιπτε ὁ Σωκράτης, ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ὀρφέας, ὁ Ἰωάννης, ὅπως καὶ οἱ avatars τῶν Ἰνδιῶν, καὶ ἐν γένει ὅλοι οἱ μεγάλοι μύστες. Ἡ περιπλάνηση τῆς ψυχῆς του ἔξω ἀπὸ τὸ σῶμα συντελοῦνταν κατὰ βούληση.
Εἶναι γνωστό, ὅτι κατὰ τὴν ἔκσταση ὁ μύστης ἑνώνεται πλήρως μὲ τοὺς οὐράνιους δεσμούς, αἰσθάνεται ἄμεσα τὴν ἐπαφή του μὲ τὸν πνευματικὸ κόσμο καὶ ἀληθῶς διαισθάνεται τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ἐντός. Ἑπομένως, μὲ τὴν ἐκστατικὴ κατάσταση στὴν ὁποία περιέπεσε ὁ Ἐπιμενίδης ἐνσυνείδητα, ἀποκολλώμενος ἀπὸ τὴν ὕλη καὶ παρασυρόμενος ἀπὸ τὸν πρωταρχικὸ ἦχο πρὸς τὶς ἀνώτερες περιοχές, πέτυχε τὴν ὁλοκληρωτική του ἀπελευθέρωση καὶ τὴν ταύτισή του μὲ τὴν πρώτη οὐσία. 
Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι, ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἀκόμη, τρεῖς εἶναι οἱ μορφὲς ἐκφράσεως τῆς ἐκστάσεως αὐτῆς: Ἡ θεοφανεία, δηλαδὴ ἡ ἐνορατικὴ ἐμφάνιση ἑνὸς θείου ὄντος στὸ μύστη, ἡ θεοπαθεία, ἤτοι ἡ ἀφομοίωση πρὸς τὴ θεία φύση καὶ ἡ θεοπνευστία, ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἔμπνευση τῆς θείας βουλήσεως καὶ προτροπῆς. 

Ὁ Πλωτίνος, πιστεύει ὅτι ἡ ἕνωση μὲ τὴν ἔκσταση ἐπιτυγχάνεται α) μὲ τὴν ἐνόραση, β) μὲ τὴν ἐλευθερία καὶ γ) μὲ τὸν ἔρωτα. Ἡ ἐνόραση δίνει στὸ μύστη ἕνα νέο ὄργανο ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ διὰ μέσου τοῦ ὁποίου γνωρίζει τὴν ἀλήθεια. Τὸ ὄργανο αὐτὸ μᾶς ἀποκαλύπτει τὴ δόξα καὶ τὴν ἀλήθεια τοῦ Ἑνὸς καὶ ἀφθάρτου. Κάμνει τὸν μύστη νὰ ἑνώνεται πλήρως μὲ τοὺς οὐράνιους δεσμούς, νὰ αἰσθάνεται ἄμεσα τὴν ἐπαφή του μὲ τὸν πνευματικὸ κόσμο καὶ ἀληθῶς νὰ διαισθάνεται τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ἐντός. 
Παράλληλα, ἡ κατάσταση αὐτὴ ἐπιτρέπει στὸ μύστη νὰ ἔχει ἐνοράσεις καὶ νὰ προβαίνει σὲ προφητικὲς ἀποκαλύψεις, κάτι ποὺ ἦταν σύνηθες στὸν Ἐπιμενίδη, ὁ ὁποῖος ἀνήκει στὴν κατηγορία τῶν ἐκστατικῶν μυστῶν ποὺ περιπίπτουν σὲ πλήρως ἀναισθητικὴ κατάσταση ἐπὶ μακρὸ χρονικὸ διάστημα. Ὁ «ἐπιμενίδειος ὕπνος», βέβαια, ἐνδεχομένως νὰ εἶναι παράλληλα καὶ μυητικός, δεδομένου ὅτι προσομοιάζει μὲ τὸν «ὕπνο» τῆς μακροχρόνιας μυητικῆς προετοιμασίας τοῦ Ἐπιμενίδη, πρὶν αὐτὸς ἐμφανισθεῖ δημοσίως καὶ ἀναγνωρισθεῖ ὡς «θεοφιλέστατος», δηλαδὴ μύστης. 
Τὸ περιστατικὸ τοῦ χαμένου προβάτου, φαίνεται νὰ ἔχει ἕναν διαχρονικό, ἀλλὰ καὶ συμβολικὸ χαρακτήρα. Μᾶς παραπέμπει σὲ πολλὲς ἀναφορὲς τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε: «οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ». Αὐτὸ καταδεικνύει τὴν ἱστορικὴ ὁμοιότητα τῆς ἐλεύσεως τῶν θείων διδασκάλων, ὁμοιότητα ἡ ὁποία ἐπισφραγίζεται μὲ τὴ δήλωση τοῦ Χριστοῦ: «Τί ὑμῖν δοκεῖ; ἐὰν γένηταί τινι ἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα καὶ πλανηθῇ ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐχὶ ἀφεὶς τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπὶ τὰ ὄρη, πορευθεὶς ζητεῖ τὸ πλανώμενον;». Αὐτὸ ἔκαμε καὶ ὁ Ἐπιμενίδης ἕξη καὶ πλέον αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Ἐὰν αὐτὴ ἦταν ἡ ἀποστολή του, τότε ὁ ἀποστείλας αὐτόν, πατέρας του, γιὰ τὴν ἀνεύρεση τοῦ προβάτου, συμβολίζει τὸν Πατέρα Δημιουργό, ὁ ὁποῖος συνάγει τοὺς πεπλανημένους ἀποστέλλοντας πρὸς τοῦτο φωτεινὲς μορφές.

Ὅλοι οἱ διδάσκαλοι, πρὶν ἀπὸ τὴν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων τους, διανύουν μιὰ μακρὰ περίοδο ἀπομονώσεως καὶ προετοιμασίας, κάτι ποὺ συνέβη καὶ στὸν Ἐπιμενίδη. Ὁ «ἐπιμενίδειος ὕπνος» ἔχει καὶ ἄλλη συμβολικὴ ἑρμηνεία, ἡ κατανόηση τῆς ὁποίας καθίσταται εὐληπτότερη, ὅταν παραλληλισθεῖ μὲ τὴν ἀλληγορία τοῦ σπηλαίου τοῦ Πλάτωνος. 
Ὁ μύθος τοῦ σπηλαίου εἶναι μιὰ ἀλληγορικὴ ἀναφορὰ ὅπου οἱ δέσμιοι τοῦ σπηλαίου βλέπουν τὶς σκιὲς (πάθη) ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀντανάκλαση τῆς φωτιᾶς καὶ τῶν ἀντικειμένων ποὺ βρίσκονται πίσω τους καὶ νομίζουν ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα.
Οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ ἀρχαιότατες ἐποχὲς ὡς σήμερα, ζοῦμε φυλακισμένοι στὰ σώματά μας, μέσα στὶς παραισθήσεις, τὶς ψευδαισθήσεις καὶ τὶς αὐταπάτες μας ποὺ ἐξυφαίνονται ἀπὸ τὰ πάθη. Γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὴν ἀλήθεια, πρέπει νὰ ἀποτινάξουμε τὰ δεσμὰ τῶν αἰσθήσεων ἀλλὰ καὶ τὰ δεσμὰ τῶν ποικίλων ἐξουσιαστῶν τοῦ σπηλαίου, ποὺ ἀφήνουν νὰ ἀντιλαμβανόμαστε μόνο τὰ ἀντίγραφα καὶ τὶς ἀπατηλὲς σκιὲς τῆς πραγματικότητας.
Ὅταν ὅμως κάποιος δεσμώτης καταφέρει νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιρροὴ τῶν αἰσθήσεων καὶ ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν, γνωρίσει τὴν ἀλήθεια καὶ ἑνωθεῖ μὲ τὸ διαλάμπον φῶς, μὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ ὑπέρτατο Ὄν, τότε καθίσταται τέλειος διδάσκαλος, ἕνας ἀληθινὸς avatar, ποὺ ἐργάζεται γιὰ τὴν ἐξέλιξη καὶ τὴ σωτηρία τοῦ σύμπαντος.

Μεταξὺ τῶν πολλῶν ὑπερφυσικῶν ἰδιοτήτων ποὺ ἀποδίδον-ται στὸν Ἐπιμενίδη, εἶναι καὶ ἡ ἀποχή του ἀπὸ κάθε τροφή. Κατὰ τὸν Δημήτριο, θρυλεῖται ὅτι εἶχε λάβει ἔδεσμα ἀπὸ τὶς Νύμφες ἐντὸς βοείου ὄνυχα ἀπὸ τὸ ὁποῖο κατάπινε ἀπὸ λίγο, χωρὶς αὐτὸ νὰ τελειώνει ποτέ, ὅπως συνέβη μὲ τὸ θαῦμα τῶν πέντε ἄρτων καὶ τῶν δύο ἰχθύων ποὺ ἔκαμε ὁ Χριστός. Δὲν εἶχε κενώσεις οὔτε τὸν εἶδε ποτὲ κανεὶς νὰ τρώγει. 
Βέβαια, ὁ θρύλος αὐτὸς μπορεῖ νὰ ἔχει καὶ συμβολικὸ χαρακτήρα, δεδομένου ὅτι, ὅπως ἀναφέρεται στὶς Upanishads, ἕνα ἐξελιγμένο ἀνθρώπινο ὂν προχωρεῖ ἀπὸ τὴν κατάσταση τῆς ἐν ζωῆ ἀπελευθερώσεως πρὸς τὴν κατάσταση τῆς ἀπολύτου ἀπελευθερώσεως καὶ τῆς κυριαρχίας ἐπὶ τοῦ θανάτου. Ἕνας avatar δὲν ὑπόκειται σὲ κανένα περιορισμό· τὸ σῶμα του εἶναι ἀπολύτως ἁγνό, ὁρατὸ ὡς εἰκόνα φωτεινή, καὶ δὲν ὑποχρεοῦται νὰ ἀκολουθήσει κανένα νόμο τῆς φύσεως. Τὸ ἄφθαρτο σῶμα του δὲν ἔχει ἀνάγκη τροφῆς καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ σπανίως ἢ καὶ ποτὲ δὲν λαμβάνει τροφή. Τέτοιοι avatars εἶναι οἱ Krishna, Rama, Buddha καὶ Pantajali, ὁ γνωστὸς σὲ μᾶς Βαβαζί, ὁ ὁποῖος ἐξακολουθεῖ, ὅπως καὶ ὁ Agastya, νὰ διατηρεῖ τὴ σωματική του μορφή. Οἱ γενικὲς περιγραφὲς τοῦ βίου τοῦ Ἐπιμενίδη, δίνουν εὐχερῶς τὴ δυνατότητα νὰ τὸν συναπαριθμήσουμε στὴν κατηγορία τῶν avatars.
«Ἕνας avatar ζεῖ διὰ τοῦ πνεύματος, τοῦ πανταχοῦ παρόντος. Γι’ αὐτὸν δὲν ὑπάρχουν χρόνος καὶ διάστημα. Δὲν ὑπάρχει συνεπῶς κανένας ἄλλος λόγος γιὰ νὰ διατηρήσει τὴ σωματική του μορφή, ἀπὸ αἰώνα σὲ αἰώνα, παρὰ ἡ ἐπιθυμία του νὰ δείξει στοὺς ἀνθρώπους ἕνα συγκεκριμένο παράδειγμα τοῦ τί μποροῦν νὰ κατορθώσουν καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι. Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀντιληφθεῖ ἔστω καὶ μιὰ ἐλαχίστη ἐκδήλωση τοῦ θείου ὑπὸ σωματικὴ μορφή, θὰ παραμείνει μὲ τὴν ἀποκαρδιωτική, ἂν καὶ ἀπατηλή, ἐντύπωση, ὅτι τοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ κατανικήσει ἢ νὰ ὑποσκελίσει τὴ θνητότητά του». 

Ὁ Διογένης Λαέρτιος, ἀναφέρει ὅτι οἱ Κρῆτες ἔκαναν στὸν Ἐπιμενίδη θυσίες σὰν νὰ ἦταν θεός, ἰσχυρίζονταν δὲ ὅτι ἦταν καὶ διορατικότατος. Ὁ Θεόπομπος γράφει στὰ Θαυμάσιά του, πὼς ὅταν αὐτὸς ἀσχολεῖτο μὲ τὴν ἀνέγερση τοῦ ἱεροῦ τῶν Νυμφῶν, ἀκούστηκε μιὰ φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ποὺ τοῦ ἔλεγε: «Ἐπιμενίδη, ὄχι ἱερό τῶν Νυμφῶν, ἀλλὰ τοῦ Διός».
Ἀναφέρονται πολλὲς προφητεῖες του ὅπως αὐτὴ ποὺ βλέπον-τας τὸ λιμανάκι τῆς Μουνιχίας εἶπε στοὺς Ἀθηναίους ὅτι καθόλου δὲν ὑποπτεύονται πόσα κακὰ μέλλει νὰ τοὺς προξενήσει τὸ χωριὸ αὐτό, καὶ ὅτι πρῶτος ἀποκάλεσε τὸν ἑαυτό του Αἰακό, καὶ προεῖπε στοὺς Λακεδαιμονίους ὅτι θὰ νικηθοῦν ἀπὸ τοὺς Ἀρκάδες. Ἰσχυρίζονταν δὲ ὅτι ἔζησε πολλὲς ζωές. Ἀπάλλαξε τοὺς Ἀθηναίους ἀπὸ τὸ Κυλώνειο ἄγος κατόπιν ἐντολῆς τοῦ μαντείου τῶν Δελφῶν. Ἔγραψε ἕνα ποίημα 5.000 στίχων γιὰ τὴ Γένεση τῶν Κουρήτων καὶ Κορυβάντων, ἕνα ποίημα 6.500 στίχων γιὰ τὴν Ναυπήγηση τῆς Ἀργοῦς καὶ γιὰ τὸ ταξίδι τοῦ Ἰάσονα στὴν Κολχίδα, Περὶ θυσιῶν καὶ τοῦ ἐν Κρήτῃ πολιτεύματος σὲ πεζὸ λόγο καὶ ἕνα ποίημα 4.000 στίχων Περὶ Μίνω καὶ Ραδαμάνθυος. Ἀνήγειρε τὸ ἱερὸ τῶν Σεμνῶν (τῶν Εὐμενίδων) καὶ ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ποὺ καθάρισε τὰ χωράφια, καὶ πρῶτος ἵδρυσε ἱερά. Ἀναφέρεται καὶ μιὰ ἐπιστολή του στὸν Σόλωνα. 

Ὁ Ἐπιμενίδης ἔγινε ἀφορμὴ καὶ γιὰ ἕνα γνωστὸ παράδοξο τῆς λογικῆς. Σὲ ἕνα ποίημά του εἶχε γράψει: «Κρῆτες ἀεὶ ψεύσται»,  τὸ ὁποῖο δὲν καταλήγει σὲ κανένα συμπέρασμα, διότι ὁ Ἐπιμενίδης λέει ὅτι ὅλοι οἱ Κρῆτες εἶναι ψεῦτες ἀλλὰ ὁ Ἐπιμενίδης εἶναι Κρητικός, ἄρα, ὁ Ἐπιμενίδης λέει ψέματα. Ἑπομένως, οἱ Κρῆτες λένε τὴν ἀλήθεια, ἄρα καὶ ὁ Ἐπιμενίδης λέει τὴν ἀλήθεια, ὅτι δηλαδὴ οἱ Κρῆτες εἶναι ψεῦτες, καὶ πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχή... ἀφοῦ ὁ Ἐπιμενίδης εἶναι Κρὴς λέει ψέμματα ὅτι οἱ Κρῆτες εἶναι ψεῦτες... κ.ο.κ. Πέθανε στὴν πατρίδα του Κρήτη σὲ ἡλικία ἑκατὸν πενήντα ἑπτὰ ἐτῶν, ὅπως λέγει ὁ Φλέγων στὸ Περὶ μακροβίων βιβλίο του. Κατὰ τοὺς Κρῆτες, ἔζησε 299 ἔτη, ὁ δὲ Ξενοφάνης ὁ Κολοφῶνος λέγει ὅτι ἄκουσε πὼς πέθανε σὲ ἡλικία 154 ἐτῶν.

Ὁ Ἐπιμενίδης, κατατάσσεται στὸ θρησκευτικό, πρακτικὸ καὶ πνευματικὸ ρεῦμα ποὺ ἐπικράτησε στὶς ἑλληνικὲς πόλεις μετὰ τὴν ἀκμὴ τοῦ ἔπους, ὅπου ἡ λαϊκὴ προγονικὴ σοφία συνδυάσθηκε μὲ μιὰ ἐνθουσιώδη θρησκευτικότητα τῆς ὁποίας ἐκπρόσωποι, ὅπως ὁ Ἀριστεύς, γιὸς τοῦ Ἀπόλλωνα, ὁ ὁποῖος ἐκδήλωνε ἀνεξήγητες ὑπερφυσικὲς ἰδιότητες, ἐγκατέλειπε τὸ σῶμα του πολλὲς φορὲς ἐμφανιζόμενος ὡς πνευματικὴ ὀντότητα καὶ ἔζησε, κατὰ τὸν Ἡρόδοτο, 240 χρόνια, ὁ Ἄβαρις, ἱερέας τοῦ Ἀπόλλωνα, καὶ αὐτὸς μὲ ὑπερφυσικὲς ἱκανότητες, ζοῦσε χωρὶς τροφή, δὲν εἶχε βάρος (α-βαρις) καὶ ἔκανε πολλὰ θαύματα, ὁ Επιμενίδης καὶ ἄλλοι μὲ ὑπερφυσικὲς ἱκανότητες, τέθηκαν κάτω ἀπὸ τὴν προστασία τοῦ Πυθίου καὶ Πατρῴου Ἀπόλλωνα, τοῦ θεοῦ ποὺ μὲ τὴν καθοδήγησή του ἵδρυσε τὶς ἀποικίες καὶ ἑπομένως τὶς πόλεις καὶ τὰ γένη τους. 
Ἄρα, ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα ἔχει νὰ ἐπιδείξει ἱκανὸ ἀριθμὸ avatars μεταξὺ τῶν ὁποίων, ὅπως προαναφέρθηκε, συναριθμοῦνται ὁ Ἐπιμενίδης, ὁ Ἀριστεύς, ὁ Ἄβαρις, ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ὀρφέας κ.ἄ.

 

1 year 5 months ago

Αναλύω καρμικά ωροσκόπια και θαυμάζω με πόση σοφία ανταποκρίνεται η αστρολογία στην εξέλιξη της ψυχής του ανθρώπου δια μέσω της γνώσεως των αιτιών τα οποία μας φέρνουν και μας ξαναφέρνουν αμέτρητες φορές σε τούτη εδώ τη γη.
Αναρωτιόμαστε καμμιά φορά, μα γιατί εν' όσω είναι τόσο εμφανή κάποια πράγματα δεν τα βλέπει κάποιος. Και η απορία αυτή παραμένει άλυτη. Άλλες φορές αναρωτιόμαστε γιατί κάποιος αντιδρά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αφού εμφανώς ζημιώνει τον εαυτό του. Και πάλι ικανοποιητική απάντηση δεν παίρνουμε. Άλλες πάλι φορές βλέπουμε ανθρώπους να παίρνουν αποφάσεις ολότελα καταστροφικές για τον εαυτό τους, που δεν θα έπαιρνε ακόμα και ένα μικρό παιδί, και απορούμε πώς μπορεί να είναι τόσο ηλίθιοι και τυφλοί απέναντι στη βοώσα πραγματικότητα.

Αναρωτιόμαστε ακόμη γιατί κάποιος αναζητά τη γνώση σε λάθος δρόμους, όταν στην αναζήτησή του, του δόθηκε ένα αμυδρό φως των νόμων που διέπουν την εξέλιξη της ψυχής που υποσημαίνεται από την αστρολογία και μάλιστα την καρμική.
Αν όμως μελετήσουμε την καρμική έλευση του ατόμου αυτού, φωτίζονται όλες αυτές οι απορίες. Όταν σου προσφέρεται η γνώση, με όποιον τρόπο, με ένα βιβλίο, με ένα άκουσμα, με ένα ενύπνιο ή με έναν άνθρωπο που έρχεται στη ζωή σου, μη την αποποιείσαι. Διότι επιβραδύνεις την εξέλιξή σου παθαίνοντας ξανά και ξανά εκείνα που τώρα σε κάνουν δυστυχή.

Το να αφήσεις δυναμικά τον εαυτό σου στα χέρια ενός που έχει κάποια γνώση, είναι υπέρβαση του εγωισμού σου να απεκδυθείς την άγνοια και να ενδυθείς τη γνώση του καρμικού σου προορισμού, που δεν είναι άλλος από την εξέλιξή σου. Γι' αυτό ο θείος Ορφέας δίδασκε: «Διαλογίσθητι τὰ κατὰ σεαυτὸν διὰ νὰ ἀνυψωθῇς εἰς τὴν οὐσίαν τῶν πραγμάτων, εἰς τὴν μεγάλην τριάδα ἡ ὁποία σπινθηροβολεῖ εἰς τὸν ἄμωμον αἰθέρα. Ἀνάλωσον τὸ σῶμα σου διὰ τοῦ πυρός της σκέψεως, ἀποσπάσθητι τῆς ὕλης, ὅπως ἡ φλὸξ ἐκ τοῦ ξύλου τὸ ὁποῖον κατατρώγει. Τότε τὸ πνεῦμα σου θὰ ὁρμήσῃ ἐλεύθερον εἰς τὸν καθαρὸν αἰθέρα τῶν αἰωνίων αἰτίων, ὅπως ὁ ἀετὸς ἐξορμᾶ πρὸς τὸν θρόνον τοῦ Διός».

 

Ἡ συνέχεια στὰ μαθήματα...

1 year 5 months ago

Στὸ κεφάλαιο αὐτὸ θὰ ἐκθέσουμε τὰ κυριώτερα στοιχεῖα γιὰ τήν ἑρμηνεία ἑνὸς ὡροσκοπίου, τὰ ὁποῖα ἐπικεντρώνονται κυρίως στοὺς πλανῆτες, τὰ ζώδια, τοὺς οἴκους καὶ τὶς ὄψεις. Στὰ στοιχεῖα αὐτὰ στηρίχθηκε τόσον ἡ παραδοσιακὴ ἀστρολογία ὅσον καὶ οἱ σύγχρονες τοποθετήσεις τῶν ἐρευνῶν ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ, στοιχεῖα τὰ ὁποῖα ἅπτονται ὄχι μόνον ἐπὶ ψυχολογικῶν καὶ κοινωνικῶν φαινομένων ἀλλὰ καὶ ἐπὶ κοσμογονικῶν καὶ θεολογικῶν ἀποσυμβολισμῶν καὶ ἑρμηνειῶν.
Τὰ στοιχεῖα αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴν μακραίωνα πεῖρα τῶν σοφῶν κάθε ἐποχῆς, διατυπώθηκαν δὲ ὑπὸ μορφὴ ἀρχῶν, συμβολικῶν παραστάσεων καὶ μύθων, μὲ τοὺς  ὁποίους ἀρχίζει καὶ τελειώνει κάθε ἀπόπειρα ἀνελκύσεως τοῦ πέπλου τοῦ μυστηρίου γιὰ τὴν κατανόηση τοῦ αἰσθητοῦ καὶ τοῦ ὑπεραισθητοῦ κόσμου.
Στὸ κεφάλαιο αὐτὸ θὰ ἐπιχειρήσουμε τὴν περιγραφὴ τῶν ἀνωτέρω στοιχείων, ποὺ εἶναι ἀναγκαῖα ὄχι μόνο γιὰ τὴν ἑρμηνεία τοῦ γενεθλίου ὡροσκοπίου, ἀλλὰ καὶ ἄλλων βοηθητικῶν θεμάτων, καὶ ἐνδεχομένως καὶ μελετῶν πλέον φιλοσοφικοῦ καὶ μεταφυσικοῦ περιεχομένου, ἀκόμη δὲ καὶ τῶν βαθύτερων συμβολισμῶν αὐτῶν. 

ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ

Οἱ πλανῆτες, ὡς σώματα ἀκτινοβολοῦντα ἐνέργεια, ἐπιδροῦν στὸ σωματικό, ψυχικὸ καὶ πνευματικὸ παράγοντα ὄχι μόνον τοῦ ζωικοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ φυτικοῦ καὶ ὀρυκτοῦ βασιλείου, καὶ γενικώτερα στὴν ὁρατὴ καὶ ἀόρατη γιὰ τὰ ἀτελῆ ἀνθρώπινα αἰσθητήρια φύση. Αὐτὸ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ συμ-πέρασμα,ὅτι ἡ σημασία τῶν οὐρανίων σωμάτων ἔχει σαφῶς πνευματικὴ ἢ ἰδεατὴ ἀναφορά, μακρὰν ἀπέχουσα ἀπὸ τὴ στενὴ ἀντίληψη ποὺ θέλει τὴν ἐπίδρασή τους καθαρὰ μηχανική. 
Ἑπομένως, ἡ χρησιμοποίηση τῶν οὐρανίων σωμάτων στὴν ἐπιχειρούμενη πρόγνωση καὶ διάγνωση τῶν γεγονότων τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου συντελεῖται μὲ καθαρὰ ἀναλογικὸ τρόπο, ἀφοῦ, ὅπως εἶναι γνωστὸ, ὁ νόμος τῆς ἀναλογίας δεσπόζει στὴ δημιουργία καὶ στὴν κατανόηση τοῦ σύμπαντος.
Ἄλλωστε ἡ ἀναλογία εἶναι ἡ συγκρατοῦσα σὲ ἁρμονία καὶ ἰσορροπία τὸ σύμπαν δύναμη. Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἤδη, ἀπεδόθησαν ἀναλογικὲς σχέσεις στοὺς πλανῆτες, τόσον μὲ τὶς ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος, ὅσον καὶ μὲ τοὺς ἑπτὰ ἀρχαγγέλους, τὶς συμβολικὲς αὐτὲς δυνάμεις ποὺ συγκρατοῦν σὲ ἁρμονία τὴν κίνηση τῶν σφαιρῶν. Κάτω ἀπὸ τὴ θεώρηση αὐτή, οἱ πλανῆτες κέκτην-ται μιὰ ἐσωτερικὴ ἰσχύ, περισσότερο πνευματικὴ παρὰ ὑλική, καὶ ἑπομένως, ἐκλαμβάνοντάς τους ὡς τέτοια σώματα, θὰ ἐπιχειρήσουμε τὴν ἀναλογικὴ ἔκθεση τῶν χαρακτηριστικῶν αὐτῶν.
Ὅπως προειπώθηκε, οἱ πλανῆτες ποὺ λαμβάνονταν ὑπ’ ὄψιν  στὴν ἀρχαιότητα ἦταν ἑπτά. Ἡ νεώτερη ὅμως ἀστρολογία προσέθεσε καὶ τοὺς τρεῖς τελευταίως ἀνακαλυφθέντες, ἤτοι τὸν Οὐρανό, τὸν Ποσειδῶνα καὶ τὸν Πλούτωνα. Οἱ παρατηρήσεις ἔδειξαν ὅτι ὁ μὲν Οὐρανὸς θεωρεῖται ὡς μία ἀνώτερη ὀκτάβα τοῦ Ἑρμοῦ, ἐνῶ ὁ Ποσειδῶν ὡς μία ὀκτάβα τῆς Ἀφροδίτης. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν δὲν διαταράσσεται ἰδιαίτερα τὸ ἑπταδικὸ σύστημα τῆς παραδοσιακῆς ἀστρολογίας. Ἡ ἐξουσία, ποὺ ἀποδόθηκε σ’ αὐτούς, εἶναι γιὰ τὸν μὲν Οὐρανὸ ὁ Ὑδροχόος, γιὰ δὲ τὸν Ποσειδῶνα οἱ Ἰχθύες. Τελευταῖος πλανήτης ποὺ συμπεριελήφθη εἶναι ὁ Πλούτων, ποὺ ἐξουσιάζει τὸ Σκορπιό. Θὰ ἀναφέρουμε ὅλως ἐγκυκλοπαιδικὰ ὅτι ἐφευρέθηκαν καὶ ἄλλοι δυὸ πλανῆτες, ὁ Ἥφαιστος καὶ ὁ Χάος, ὥστε νὰ συμ-πληρωθῇ ὁ ἀριθμὸς δώδεκα καὶ νὰ ἀποδοθῇ σὲ κάθε ζώδιο ἡ ἐξουσία ἑνὸς πλανήτη, χωρὶς ὅμως οἱ δυὸ τελευταῖοι νὰ λαμβάνωνται ὑπ’ ὄψιν στὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἀστρολογίας. Ἔτσι τὰ ὀνόματα τῶν δέκα πλανητῶν ἔχουν ὡς ἑξῆς:  Ἥλιος, Σελήνη, Ἑρμῆς, Ἀφροδίτη, Ἄρης, Ζεύς, Κρόνος, Οὐρανός, Ποσειδῶν καὶ Πλούτων. Κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες αποδίδονταν ἐπιθετικοὶ προσδιορισμοὶ στοὺς πλανῆτες, καὶ ὁ μὲν Κρόνος ἐκαλεῖτο Φαίνων, ὁ Ζεὺς Φαέθων, ὁ Ἄρης Πυρόεις, ἡ Ἀφροδίτη Φωσφόρος καὶ ὁ Ἑρμῆς Στίλβων.

 

Ἡ συνέχεια στὰ μαθήματα...

1 year 5 months ago

Ὡροσκόπιο, οὐράνιο θέμα ἢ ἀστρολογικὸς χάρτης ὀνομάζεται ἕνας ζωδιακὸς κύκλος στὸν ὁποῖο ἔχουν καταγραφῆ κατόπιν ὑπολογισμοῦ οἱ πλανῆτες, οἱ ἀπλανεῖς, οἱ ἀκμὲς τῶν δώδεκα ἡλιακῶν οἴκων, καθὼς καὶ διάφοροι ἄλλοι τόποι τοῦ στερεώματος. Ὑπάρχουν διαφόρων εἰδῶν ὡροσκόπια, ἀνάλογα μὲ τὴ χρονικὴ στιγμὴ ποὺ λαμβάνεται ὡς βάση γιὰ τὴν κατάστρωση καὶ γιὰ τὸ σκοπὸ τὸν ὁποῖο ἐξυπηρετεῖ ἕνα ἕκαστο.
Στὸ κεφάλαιο αὐτὸ θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ θεμελιῶδες ἢ γενέθλιο ὡροσκόπιο, τὸ ὁποῖο ὑπολογίζεται γιὰ τὴ στιγμὴ καὶ τὸν τόπο τῆς γεννήσεως ἑνὸς ἀτόμου. Ὡς στιγμὴ τῆς γεννήσεως θεωρεῖται ἡ στιγμὴ ἐκείνη κατὰ τὴν ὁποία τὸ ἄτομο ἀποχωρίζεται ἀπὸ τὸν κόλπο τῆς μητέρας καὶ ἀρχίζει νὰ ἀναπνέῃ ἀφ’ ἑαυτοῦ. Κατὰ μία ἄλλη ἐκδοχή, ὅταν ἀποκόπτεται ὁ ὀμφάλιος λῶρος καὶ ζῇ πλέον αὐτόνομα ὡς ἀνεξάρτητη ὀντότητα, ἐνῶ κατὰ μία τρίτη ὅταν ἐκβάλῃ τὴν πρώτη κραυγή. Ἂν καὶ τὰ  γεγονότα αὐτὰ συνήθως συμπίπτουν, ἐντούτοις σὲ κάποιες περιπτώσεις μεσολαβοῦν χρονικὰ διαστήματα ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ παίξουν κάποιο ρόλο στὸ χρονικὸ προσδιορισμὸ ἐπισυμβάσεως τῶν γεγονότων τῆς ζωῆς. 
Θὰ πρέπῃ νὰ ὑπενθυμίσουμε  ὅτι ἡ ἀστρολογία στηρίζεται στὸν ὑπολογισμὸ κύκλων. Ὁ κύκλος ὑποδιαιρεῖται σὲ 360 μοῖρες, κάθε μοῖρα σὲ 60 πρῶτα λεπτὰ καὶ κάθε πρῶτο λεπτὸ σὲ 60 δεύτερα. Κάθε τμῆμα κύκλου, ἀνεξαρτήτως μεγέθους, καλεῖται τόξο. Ὁ ἰσημερινὸς εἶναι καὶ αὐτὸς ἕνας κύκλος, ποὺ ὑποδιαιρεῖται σὲ μοῖρες, πρῶτα λεπτὰ καὶ δευτερόλεπτα. Ἕνεκα ὅμως τῆς ἡμερησίας κινήσεως τῆς Γῆς περὶ τὸν ἄξονά της ποὺ συν-τελεῖται σὲ 24 ὧρες, ὑποδιαιρεῖται ὁμοίως καὶ σὲ 24 ὧρες, ὅπως δὲ εἶναι γνωστό, μία ὥρα διαιρεῖται σὲ 60 πρῶτα λεπτὰ καὶ ἕνα πρῶτο λεπτὸ σὲ 60 δευτερόλεπτα. Ἑπομένως ὁ ἰσημερινὸς μπορεῖ  νὰ διαιρεθῇ ἀνάλογα μὲ τὴν περίσταση εἴτε σὲ μέγεθος τόξου εἴτε σὲ μέγεθος χρόνου. Ἡ σχέση μεγέθους τόξου πρὸς μέγεθος χρόνου εἶναι 15:1 ἤτοι: Μία ὥρα ἰσοδυναμεῖ πρὸς 15°, ἕνα χρονικὸ λεπτὸ πρὸς 15΄ τῆς μοίρας καὶ ἕνα χρονικὸ δευτερόλεπτο πρὸς 15΄΄ τῆς μοίρας. Ὁ πίνακας 1, ποὺ παρατίθεται στὸ τέλος τοῦ κεφαλαίου, μετατρέπει τὰ τόξα κύκλου σὲ χρονικὰ μεγέθη καὶ ἀντίστροφα τὰ χρονικὰ μεγέθη σὲ τόξα κύκλου. 

Παράδειγμα 1: Ἔστω ὅτι θέλουμε νὰ μετατρέψουμε ἕνα τόξο κύκλου 23°30΄ σὲ χρονικὸ μέγεθος. Ἀναζητοῦμε στὸν πίνακα 1, πρῶτα τὴν τιμὴ τῶν 23° καὶ μετὰ τὴν τιμὴ τῶν 30΄. Ἔτσι ἔχουμε: 23°=1ω32λ καὶ 30΄=2λ Ἑπομένως οἱ 23°30΄=1ω34λ.
Ἔστω ὅτι μᾶς ἐνδιαφέρει τὸ χρονικὸ μέγεθος τοῦ τόξου 165°24΄ 45΄΄. Παρατηροῦμε ὅτι στὸν πίνακα 1 εἶναι καταγεγραμμένο τόξο μέχρι 120°. Ἑπομένως 120°=8ω καὶ οἱ 45° ποὺ ὑπολείπονται ἰσοῦνται μὲ 3ω. Ἄρα: 
165°=11ω. 
24΄=1λ36δ
45΄΄=3δ
Σύνολο 165°24΄45΄΄=11ω1λ39δ.
Στὴν ἀντίθετη περίπτωση, ἐὰν θέλουμε νὰ μετατρέψουμε τὸ χρονικὸ μέγεθος 5ω 17λ 35δ σὲ  τόξο κύκλου, χρησιμοποιοῦμε τὸν πίνακα 2. 
5ω=75° 
17λ=4ο 15΄
35δ=8΄45΄΄
Σύνολο 79°23΄45΄΄
Ὅταν κατὰ τοὺς ὑπολογισμοὺς τὸ ἄθροισμα δυὸ μεγεθῶν πρώτων ἢ δεύτερων λεπτῶν τῆς μοίρας ἢ τῆς ὥρας ὑπερβαίνῃ τὸ 60, τότε προβαίνουμε στὴν ἀνάλογη ἀναγωγή. 

 

Ἡ συνέχεια στὰ μαθήματα...

1 year 5 months ago

Τὰ οὐράνια σώματα διαιροῦνται σὲ δυὸ μεγάλες κατηγορίες: Στοὺς ἀπλανεῖς καὶ τοὺς πλανῆτες. Ἡ φύση τῶν ἀπλανῶν εἶναι ἀνάλογος τῆς συστάσεως τοῦ Ἡλίου τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος, ἔχουν δική τους ἀκτινοβολία καὶ ἐνδεχομένως ἀποτελοῦν τὰ κέντρα ἀναλόγων πρὸς τὸν Ἥλιο πλανητικῶν συστημάτων. Οἱ ἀστέρες αὐτοὶ δὲν ἀλλάζουν πλάτος, ἀλλάζουν ὅμως ἀπόκλιση καὶ παρουσιάζουν μεταβολὴ μήκους κατὰ μία μοῖρα περίπου κάθε ἑξήντα χρόνια. Ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ὑπερβαίνει κατὰ πολὺ τὰ 20 ἑκατομμύρια ἐκ τῶν ὁποίων πολὺ ὀλίγοι, περίπου 5000, εἶναι ὁρατοὶ διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ. Οἱ ἀρχαῖοι γνώριζαν μόνον 1022 καὶ τοὺς εἶχαν κατανείμει σὲ 48 εἰκόνες ἢ ἀστερισμούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἱ 21 πρὸς βορρᾶ καὶ οἱ 15 πρὸς νότο. Οἱ ὑπόλοιποι 12 περιλαμβάνονται σὲ ἕνα μεγάλο κύκλο τῆς οὐρανίου σφαίρας ὁ ὁποῖος καλεῖται ζωδιακός. 
Οἱ πλανῆτες διαιροῦνται σὲ δυὸ κύριες κατηγορίες: Τοὺς κατώτερους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται πλησιέστερα πρὸς τὸν  Ἥλιο ἢ τὴ Γῆ καὶ τοὺς ἀνώτερους, ἤτοι τοὺς πλέον ἀπομακρυσμένους ἀπὸ τὸν  Ἥλιο. Κατώτεροι εἶναι ἡ Σελήνη, ὁ Ἑρμῆς καὶ ἡ Ἀφροδίτη ἐνῶ ἀνώτεροι ὁ Ἄρης, ὁ Ζεύς, ὁ Κρόνος, ὁ Οὐρανός, ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων. 
Ἀπὸ αὐτοὺς οἱ μὲν κατώτεροι, Ἑρμῆς καὶ Ἀφροδίτη, δὲν ἔχουν δορυφόρους,  ἡ Γῆ ἔχει μόνον ἕνα, ἐνῶ  ὁ Ἄρης ἔχει δύο, ὁ Ζεὺς ὀκτώ, ὁ Κρόνος δέκα, ὁ Οὐρανὸς τέσσαρες καὶ ὁ Ποσειδῶν ἕναν.
Ἐκτὸς τῶν σωμάτων αὐτῶν, πρέπει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι τὸ πλανητικό μας σύστημα ἔχει καὶ τοὺς κομῆτες, οἱ τροχιὲς τῶν ὁποίων εἶναι πεπλατυσμένες ἐλλείψεις ἢ παραβολές, ἐνῶ ὁ   Ἥλιος κατέχει τὴ μία τῶν ἑστιῶν τῶν διαγραφομένων ἐλλείψεων. Μέχρι σήμερα, καταγράφηκαν στὸ πλανητικό μας σύστημα περὶ τοὺς 20 περιοδικοὶ κομῆτες. Ἡ σύσταση τῶν κομητῶν δὲν εἶναι γνωστὴ μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια. Ἡ μᾶζα τους εἶναι ἀραιὰ ἐνῶ ἡ κόμη τους λάμπει λόγῳ τῆς προστριβῆς μὲ τὰ μόρια τῆς ἀτμόσφαιρας. 
Γιὰ νὰ σχηματίσουμε μία γενικὴ εἰκόνα τῆς θέσεως τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος στὸ σύμπαν, θὰ ἐκλάβουμε ὡς μέτρο τὴ διάρκεια ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ φθάσῃ τὸ φῶς ἀπὸ τοὺς ἀστέρες στὴ Γῆ. Ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ ταχύτητα τοῦ φωτὸς εἶναι 300.000 χιλιόμετρα τὸ δευτερόλεπτο. Ἑπομένως, γιὰ νὰ ἔλθῃ στὴ Γῆ τὸ φῶς ἀπὸ τὸν  Ἥλιο χρειάζεται 8,5 λεπτά. Γιὰ νὰ διατρέξῃ ἐν τούτοις τὸ φῶς τὴν ἀπόσταση ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν ἐγγύτερο πρὸς τὸ ἡλιακό μας σύστημα ἀπλανῆ, τὸν ἄλφα τοῦ Κενταύρου, χρειάζεται 4,5 περίπου ἔτη. 
Μὲ ὅμοιο τρόπο γιὰ νὰ φθάσῃ σὲ μᾶς τὸ φῶς τῶν ἀστέρων ποὺ παρατηροῦνται μὲ γυμνὸ ὀφθαλμὸ ἀπαιτοῦνται 140 ἔτη φωτός, ἐνῶ ἀπαιτοῦνται χιλιάδες χρόνια γιὰ τοὺς πλέον ἀπομακρυσμένους. Ἑπομένως, τὸ φῶς πολλῶν ἀστέρων ποὺ παρατηροῦμε μπορεῖ νὰ ἀνήκῃ σὲ σώματα ποὺ ἔχουν σβεσθῆ χιλιάδες χρόνια πρίν, ἐφ’ ὅσον βέβαια δεχθοῦμε ὅτι οἱ ἥλιοι εἶναι δυνατὸν κάποτε νὰ σβήσουν.
Ὁ  Ἥλιος τοῦ δικοῦ μας πλανητικοῦ συστήματος κινεῖται μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα 30 χιλιομέτρων τὸ δευτερόλεπτο πρὸς τὸν ἀστερισμὸ τοῦ Ἡρακλέους, συμπαρασύροντας μαζί του ὁλόκληρο τὸ πλανητικό μας σύστημα μὲ τοὺς δορυφόρους τῶν πλανητῶν.
Ἡ μελέτη τῶν ἀστρονομικῶν φαινομένων εἶναι προφανῶς ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέρουσα καὶ καταδεικνύει γιατί τόσα μεγάλα πνεύματα ἀσχολήθηκαν μὲ αὐτά. Παραμένει ὅμως τελείως ἀνεξήγητη ἡ ἀδιαφορία τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης τῆς χώρας μας, σὲ ἀντίθεση μὲ ἄλλα προηγμένα κράτη, ἀπέναντι στὴν ἀστρολογία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τρόπον τινὰ τὴ φυσιολογία τοῦ Σύμπαντος ἀφοῦ ἐξετάζει τοὺς νόμους τῶν δημιουργικῶν δυνάμεων καὶ ἐπιδράσεων, καὶ μάλιστα σὲ μία ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ἡ πειραματικὴ ἐπιβεβαίωση τῶν νόμων αὐτῶν δὲν στηρίζεται πλέον σὲ εἰκαστικὲς ἢ θεωρητικὲς σκέψεις, ἀντιλήψεις ἢ προκαταλήψεις.
 Ἡ σύντομη αὐτὴ ἔκθεση τῶν ἀστρονομικῶν στοιχείων δὲν σημαίνει ὅτι γιὰ τὴ μελέτη τῆς ἀστρολογίας ἀπαιτεῖται εὐρεῖα γνώση τῆς ἀστρονομίας, ἀφοῦ τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποὺ ἐπεξεργάζεται ὁ αστρολόγος δίδονται ἕτοιμα ὑπὸ μορφὴ πινάκων. Ἡ ἀστρολογία λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν τὴ φαινομενικὴ διάταξη τοῦ οὐρανοῦ, βασιζόμενη στὴ μελέτη τῶν γωνιωδῶν ἀποστάσεων τῶν ἀστέρων μεταξύ τους κατὰ τὸ γεωκεντρικὸ σύστημα, δεδομένου ὅτι οἱ πραγματικὲς ἀποστάσεις δὲν ἀποδείχθηκε μέχρι σήμερα ὅτι διαδραματίζουν κάποιο ρόλο ὡς πρὸς τὸ ποιὸν τῆς ἐπιδράσεως. Ἑπομένως, ἐκεῖνο ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει στὴν ἀστρολογία εἶναι τὰ οὐράνια σώματα καὶ οἱ μεταξὺ αὐτῶν σχηματιζόμενες γωνίες, λαμβάνοντας ὡς βάση τὸ φαινομενικὸ οὐρανό, ἤτοι τὸ γεωκεντρικὸ σύστημα τοῦ Πτολεμαίου.

 

Ἡ συνέχεια στὰ μαθήματα...

1 year 5 months ago

Ὅπως προαναφέρθηκε, ἡ ἀστρολογία εἶναι ἡ ἐπιστήμη τῶν σχέσεων ἀνάμεσα στὰ οὐράνια σώματα καὶ στὴν ἀνθρώπινη ζωή. Ἑπομένως, ὡς πρακτικὴ ἐπιστήμη μελετᾶ ὡρισμένες προδιαθέσεις καὶ ροπὲς στὴν ἀνθρώπινη ζωὴ καὶ διδάσκει πῶς νὰ ἐφαρμόσουμε τὶς πληροφορίες αὐτὲς στὴν προσωπικὴ καὶ κοινωνική μας ζωή. Ἡ ἀστρολογία, ὅταν ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴ δεισιδαιμονία καὶ τὴν ἐκμετάλλευση καὶ χρησιμοποιηθῇ ἀπὸ ἐπιστήμονες, μπορεῖ νὰ παράσχῃ στὴν κοινωνία σημαντικὴ βοήθεια, ἀφοῦ οἱ ἐφαρμογές της εἶναι πολλαπλὲς καὶ τὸ πεδίο της ἐκτείνεται σὲ ἕνα εὐρὺ φάσμα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, στὴν πνευματική, τὴν ψυχική, τὴ σωματικὴ καὶ τὴν κοινωνικὴ ὑπόσταση, στὸν τρόπο ποὺ σκεφτόμαστε, ποὺ αἰσθανόμαστε καὶ ποὺ ἐπικοινωνοῦμε μὲ τὸ περιβάλλον. Θὰ ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ τὴ χρησιμότητα ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχῃ σὲ μερικοὺς σημαντικοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς. 

ΣΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. Παρέχεται ἡ δυνατότητα, μὲ τὴν ἀνάγνωση τοῦ ὡροσκοπίου, νὰ ἐξαχθοῦν πολύτιμες πληροφορίες γιὰ τὸ χαρακτῆρα καὶ τὴν προσωπικότητα ἑνὸς ἀτόμου, μὲ ἄλλα λόγια, νὰ τεθῇ ἡ βάση τῆς αὐτογνωσίας. Βλέπει κανεὶς στὸ ὡροσκόπιό του τὴν ἴδια του τὴν ψυχή, ὡς ἐπὶ κατόπτρου, μαθαίνει τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ προτερήματα, τὶς ἱκανότητες καὶ τὰ ἀσθενῆ σημεῖα τῆς ὑποστάσεώς του. Γιὰ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι πράγματι ἐπιθυμοῦν νὰ ἐργασθοῦν γιὰ τὴν αὐτοβελτίωσή τους καὶ τὴν ἀνύψωσή τους, οἱ ἀποκαλύψεις ποὺ παρέχει ἡ ἀστρολογία μπορεῖ νὰ ἔχουν μεγάλη σημασία. Ἀποτέλεσμα τῆς θεωρήσεως αὐτῆς θὰ εἶναι ἡ ἀνάληψη τοῦ πεπρωμένου ὡς εὐνόητου καὶ λογικοῦ προγράμματος, τὸ ὁποῖο θὰ μποροῦν οἱ σοφοὶ νὰ ἀκολουθήσουν καὶ νὰ ἐνισχύσουν μὲ πλήρη ἐπίγνωση τῶν φυσικῶν νόμων. Τότε θὰ παύσῃ ὁ ἄνθρωπος νὰ κάμπτῃ τὸν αὐχένα ὡς δοῦλος ἐνώπιον τῶν ἀνωτέρων αὐτοῦ φυσικῶν δυνάμεων, ἐνώπιον τοῦ πεπρωμένου «τοῦ ἀνεξιχνίαστου καὶ ἀκατανόητου», καὶ μὲ πλήρη ἐπίγνωση αὐτῶν θὰ βαδίζῃ τὸ συντομώτερο δρόμο πρὸς τὴν ἐπίγνωση, τὴν ἐξύψωση καὶ τὴν ἐλευθερία.

ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΖΩΗ. Καθορίζει τὶς ἀλληλεπιδράσεις ἀνάμεσα στὸν Κόσμο καὶ στὸν ἀνθρώπινο νοῦ καὶ ψυχή, καὶ μελετᾶ τὴν ἀληθινὴ φύση αὐτῶν ποὺ ἀποκαλοῦνται καλὸ καὶ κακό. Συμβάλλει στὴ βαθειὰ κατανόηση τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τῶν ἄλλων καὶ συνεπῶς ἐνισχύει τὶς συμπάθειες καὶ διευρύνει τὸν ὁρίζοντα τῆς ἠθικῆς ζωῆς.

ΣΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΖΩΗ. Ἐξηγώντας τὶς λειτουργίες τῶν κοσμικῶν νόμων, μᾶς βοηθᾶ νὰ προσαρμόσουμε τὴ ζωή μας σ’ αὐτοὺς καὶ νὰ συμβουλεύσουμε ἀλλὰ καὶ νὰ συνδράμουμε τοὺς ἄλλους γιὰ νὰ ἀξιοποιήσουν τὶς δυνατότητές τους κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο, χωρὶς χάσιμο χρόνου καὶ προσπάθειας.

ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ.  Ἡ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν δὲν θὰ βασίζεται στοὺς ἐμπειρικοὺς κανόνες, τοὺς ὁποίους οἱ γονεῖς σύμφωνα μὲ τὰ ἑκάστοτε ὑποκειμενικὰ παιδαγωγικὰ συστήματα ἢ καὶ ἐντελῶς τυχαῖα ἀκλουθοῦν μὲ βάση τὰ δικά τους ἐπίσης ὑποκειμενικὰ καὶ ἐν πολλοῖς λανθασμένα πρότυπα, ἀλλὰ μὲ τὴν ἐπίγνωση τῶν δυνάμεων καὶ ἱκανοτήτων τῶν παιδιῶν τους, οἱ ὁποῖες δὲν εἶναι πάντοτε εὔκολο νὰ γίνουν ἀντιληπτὲς ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία. Ἡ ἰδιαίτερη ἀγωγὴ δὲν θὰ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀρχίζῃ μόνον ἀφοῦ κάποιο ἐλάττωμα ἐμφανισθῇ καὶ ἀρχίσῃ νὰ γίνεται ὀχληρό, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία θὰ μπορέσουμε νὰ τὸ παρατηρήσουμε στὸ ὡροσκόπιο τοῦ παιδιοῦ, ἑπομένως ἀμέσως μετὰ ἀπὸ τὴ γέννησή του. Θὰ μπορῇ κάποιος, ἤδη ἀπὸ τῆς πρώτης παιδικῆς ἡλικίας τοῦ παιδιοῦ του, νὰ ἐνισχύῃ τὰ ἀσθενῆ σημεῖα καὶ νὰ ἐξουδετερώνῃ τὰ μειονεκτήματά του. Οἱ πραγματικὲς κλίσεις τόσο γιὰ τὴ σχολικὴ περίοδο, ἀλλὰ καὶ ἀργότερα γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ βιοποριστικοῦ ἐπαγγέλματος, θὰ εὑρεθοῦν μὲ τὸ ἴδιο μέσο.  Ἐπίσης, ἡ σύγκριση τοῦ ὡροσκοπίου μὲ ἄλλα πρόσωπα τοῦ περιβάλλοντος, μπορεῖ νὰ συντελέσῃ στὴν εὕρεση τῶν καταλληλοτέρων προσώπων γιὰ τὶς διάφορες σχέσεις τῆς ζωῆς.

 

Ἡ συνέχεια στὰ μαθήματ...

1 year 5 months ago

Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα κυρίως ὅμως μετὰ τὸ μέσον αὐτοῦ, σωρεία ἐπιστημόνων καὶ σοβαρῶν διανοουμένων συνέδραμε στὴν ἀναγέννηση τῶν ψυχοφυσικῶν ἐπιστημῶν, κυρίως ὅμως τῆς ἀστρολογίας, ἡ ὁποία μὲ τὴ συστηματοποίηση καὶ θετικοποίησή της ἄρχισε νὰ ἐπανακτᾶ τὴ χαμένη θέση της. Μετεωρολόγοι, ἀστροβιολόγοι, κοσμοβιολόγοι, μαθηματικοί, ἀστροφυσικοί, χημικοί, γενετικοί, γιατροὶ κάθε εἰδικότητας καὶ ἄλλοι ἐπιστήμονες στρέφονται ὅλο καὶ περισσότερο στὴ μελέτη τῶν πλανητικῶν ἐπιδράσεων, ὡς ὁδηγὸ τῶν κοσμικῶν φαινομένων. 
Οἱ πλανητικὲς θέσεις κατὰ τὴ γέννηση μετρῶνται ὡς κυματικὰ μήκη. Ἔτσι, ἀστρολογικὲς ἔρευνες ἔδειξαν ὅτι τὰ πλανητικὰ παλμικὰ κύματα αρομοιάζουν μὲ τὰ ἠλεκτρικὰ κύματα ἐνῶ ὁ ἀνθρώπινος ἐγκέφαλος λειτουργεῖ σὰν κεντρικὸς σταθμὸς λήψεώς των. Ὁ ἐγκέφαλος διαθέτει ἕναν δέκτη ποὺ συλλαμβάνει αὐτὰ τὰ ἠλεκτρικὰ κύματα σύμφωνα μὲ τὴν ἀτομικὴ ἱκανότητα ἀνταποκρίσεως, ποὺ συναρτᾶται ἀπὸ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς. Οἱ παλμοὶ ποὺ δέχεται ὁ δέκτης αὐτὸς τοῦ ἐγκεφάλου διεγείρουν τοὺς ἠλεκτροχημικοὺς ἀδένες καὶ δημιουργοῦν ὡρισμένες ὠθήσεις ποὺ ἐλέγχουν τὴν ἀτομική μας ἀνάπτυξη καὶ συμπεριφορά. Αὐτὴ λοιπὸν ἡ ἀτομικὴ ἱκανότητα ἀνταποκρίσεως, ποὺ συμφωνεῖ μὲ τὸ κοσμικὸ πρότυπο τῆς γεννήσεώς μας, μᾶς κάνει νὰ μὴν σκεφτώμαστε καὶ νὰ μὴν ἐνεργοῦμε ὅλοι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. 
Ὁ Sir John Eccles,  καθηγητὴς τῆς φυσιολογίας στὸ John Curtin School 
(1951-1966), κατέκτησε τὸ βραβεῖο Nobel στὴ φυσιολογία καὶ τὴν ἰατρικὴ τὸ 1963, ἀσχολήθηκε ἐμβριθῶς μὲ τὸν ἐγκέφαλο τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ ὀργανικῆς πλευρᾶς διατυπώνοντας τὰ ἑξῆς γιὰ τὴ λειτουργία του: «Ὁ τρόπος μεταφορᾶς ἑνὸς μηνύματος ἢ μιᾶς ὠθήσεως ἀπὸ τὸ ἕνα κύτταρο στὸ ἑπόμενο, συντελεῖται μὲ τὸ «ἄναμμα» ἑνὸς χημικοῦ μηνύματος κατὰ μῆκος τῶν γραμμῶν συνάψεως ἢ στὰ κενὰ ἀνάμεσά τους, στὶς λεπτὲς διακλαδισμένες ἶνες, ποὺ ὀνομάζονται ἄξονες καὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὰ ἄκρα αὐτῶν τῶν κυττάρων». Τὰ δέκα δισεκατομμύρια κύτταρα στὴ «διπλωμένη» δομή, ποὺ ἀποτελεῖ κατὰ τὸν Eccles καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἐγκεφάλου, ἀκόμη δὲ καὶ τὰ ἑκατομμύρια τοῦ νωτιαίου μυελοῦ, ἡ ὑπόφυση καὶ γενικώτερα ὅλοι οἱ ἐνδοκρινεῖς ἀδένες εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἐκδηλώνουν τὶς ἐπιθυμίες μας, εἴτε αὐτὲς εἶναι ὀργανικὲς ὅπως πεῖνα, δίψα εἴτε συναισθηματικὲς ὅπως ἀγάπη, μῖσος, μεταβιβάζοντας τὶς διαταγὲς διὰ τῶν ἐκκρίσεών των, ὥστε μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν νὰ ρυθμίζουν καὶ νὰ ἐλέγχουν τὶς ζωτικώτερες λειτουργίες τοῦ σώματος. Κάτω ἀπὸ τὴ θεώρηση αὐτὴ ἰατρικὲς ἔρευνες ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ δραστηριότητα τῶν ἀδένων μὲ τὶς ποικίλες ἐπιδράσεις, ὄχι μόνο στὴ σωματικὴ ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχικὴ καὶ συναισθηματικὴ ὑπόσταση, εἶναι ἀποτέλεσμα ὠθήσεων ἠλεκτρικῆς ἐνέργειας. Ἀστρολογικὲς ἔρευνες ἐπίσης δείχνουν ὅτι αὐτὴ ἡ ἠλεκτρικὴ ἐνέργεια προέρχεται ἀπὸ τὶς κοσμικὲς ἀκτῖνες ποὺ προκαλοῦν νευρικὲς ὠθήσεις στὸν ἐγκέφαλο καὶ μάλιστα εἶναι δυνατὸς ἀστρολογικὰ ὁ μαθηματικὸς καθορισμὸς τῆς δράσεως αὐτῆς τῶν μηκῶν κύματος στὸν ἐγκέφαλο καὶ τὸ ἀνθρώπινο σύστημα. 
Πέρα ἀπὸ τὴν ἀμφιβολία ποὺ μπορεῖ ...

 

Ἡ συνέχεια στὰ μαθήματα...

1 year 5 months ago

Τώρα ὅμως ἂς ἐξετάσουμε ἕνεκα ποιᾶς πρακτικῆς αἰτίας δημιουργήθηκε ἡ ἐπιστήμη τῆς ἀστρολογίας, περαιτέρω δὲ ποιόν πρακτικὸ σκοπὸ ἐξυπηρετεῖ, ἂν βέβαια ἐξυπηρετῇ κάποιον τέτοιο σκοπό, καὶ νὰ δοῦμε ἂν ὠφελῆται πῶς ὠφελεῖται ἢ ἂν βλάπτεται πῶς βλάπτεται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν πρακτικὸ αὐτὸν σκοπό.
Ἡ αἰτία τῆς δημιουργίας, ὅπως καὶ ὁ Πλάτωνας ὁρίζει στὸν Τίμαιο, εἶναι ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Δημιουργὸς σὰν ἀγαθὸς δὲν εἶχε φθόνο μέσα του ὥστε νὰ ἀποστερήσῃ κάποιου πράγματος ἢ κάποιας δυνατότητας τῶν δημιουργημάτων του, μάλιστα δὲ ὡς ἐκ τῆς ἀγαθότητάς του τίποτα ἀσήμαντο δὲν δημιούργησε, ὥστε τὸ κάθε τὶ ὑπηρετεῖ ἕνα σκοπὸ στὴ δημιουργία, σκοπὸς ὁ ὁποῖος ἐν τέλει ἀποβλέπει στὸ νὰ καταστῇ γνωστὸς ὁ θεὸς ἀπὸ τὰ δημιουργήματά του. «Εἰ δὲ θέλεις αὐτὸν (τὸν Θεόν) ἰδεῖν, νόησον τὸν ἥλιον, νόησον τὸν σελήνης δρόμον, νόησον τῶν ἀστέρων τὴν τάξιν. τίς ὁ τὴν τάξιν τηρῶν;».
Συντελεσθείσης τῆς Δημιουργίας «κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν» (τοῦ Πατρός), εἶναι φυσικὸ νὰ περιέχῃ αὐτὴ ὅλες τὶς ἰδιοτήτες τοῦ Δημιουργοῦ κατὰ κυριολεξία, διότι διαφορετικὰ ὄχι μόνον αἴρεται ἡ εἰκόνα καὶ ἡ ὁμοίωση, ἀλλὰ ἐγείρεται τὸ πρόβλημα τῆς ἰδέας τῆς ἀποστερήσεως. Δηλαδὴ ἕνεκα τίνος πράγματος δὲν προσάπτει ὁ Δημιουργὸς ὅλες τὶς ἰδιότητές του στὸν κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωση Κόσμο ποὺ δημιουργεῖ; Αὐτὸ ἂν συμβαίνῃ, ἔχει δύο κύριες αἰτίες, πρῶτον τὴ μὴ ἀγαθότητα καὶ δεύτερον τὸ φόβο καὶ τὴν ἀδυναμία ἢ καλύτερα τὸ φόβο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀδυναμία ἢ ἀντίστροφα τὴν ἀδυναμία ποὺ παράγει τὸ φόβο. Εἶναι ὅμως ἀδύνατο νὰ συμβαίνῃ ἕνεκα τῆς μὴ ἀγαθότητάς του, διότι ἐκ τῶν κοινῶν ἐννοιῶν «πᾶς Θεὸς ἀγαθός ἐστι». Ἂν αὐτὸ συμβαίνῃ ἕνεκα φόβου, τότε ποιός φόβος ἄραγε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ φοβᾶται κανεὶς μήπως κάποιος καταστῇ ἀνώτερός του; Ἂν ἀποδεχθοῦμε ὅμως μία τέτοια παραδοχή, ἀντιφάσκουμε ὡς πρὸς τὶς γενικὲς ἀρχὲς τῶν περὶ Θεῶν κοινῶν ἐννοιῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἂν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐρωτηθοῦν ὀρθὰ θὰ συμφωνήσουν. Δηλαδή, ὢν πρώτη αἰτία καὶ οὖσα Μοναδικὴ ὁ Θεός, ὡς πρώτη αἰτία, παράγει ἀπὸ τὴν ἁπλότητα τὴν πολλαπλότητα, ὅπως ἡ Μονάδα παράγει ὅλους τους ἀριθμούς, χωρὶς τὸν φόβο μήπως κάποιος ἀριθμὸς καταστῇ ὅμοιός της ἢ ἀνώτερός της, διότι ἐνῶ ἡ Μονάδα ἐμπεριέχεται σὲ ὅλους τοὺς ἀριθμ-ούς, οὐδεὶς ἀριθμὸς ἐμπεριέχεται στὴ Μονάδα, πλὴν αὐτὴ καὶ μόνον ἡ Μονάς, διότι εἴτε πολλαπλασιαζόμενη ἐπὶ τὸν ἑαυτόν της, εἴτε διαιρούμενη διὰ τοῦ ἑαυτοῦ της, ἀναπαράγεται καὶ πάλι ἡ Μονάδα, μόνη, ἀναλλοίωτη, ἀμετάβλητη, ἄφθαρτη, ἀγέννητη, οὖσα ἀφ’ ἑαυτῆς καὶ ἐν ἑαυτῇ. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ ἀδυναμίας, διότι δὲν συγκαταλέγεται ἡ ἀδυναμία μεταξὺ τῶν ἰδιοτήτων τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ, ὅπως προαναφέρθηκε, ἡ Μονάδα ὅλους τοὺς ἀριθμοὺς παράγει καὶ οὐδεὶς ἀριθμὸς ὑπάρχει μὴ ἐμπεριέχων τὴν Μονάδα, ἢ μὴ μεταβαλλόμενος μὲ τὴν κατίσχυση αὐτῆς εἴτε διὰ προσθέσεως εἴτε δι’ ἀφαιρέσεως, πρᾶγμα ποὺ καταδεικνύει τὴν ἀπερίφραστη ἰσχύ της. 
Ἀλλὰ ἂν γιὰ ὁποιονδήποτε ἄλλο λόγο...

 

Ἡ συνέχεια στα μαθήματα...

1 year 5 months ago

Ὑπὸ τὴν προσωνυμία ἀστρολογία, τὴν ἀρχαιότερη τῶν ἐπιστημῶν στὴν ὁποία διέτριψε ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, ἔχει ἐπικρατήσει στὴν εὐρύτερη ἀντίληψη, ἕνα εἶδος δεισιδαίμονος καὶ λογικὰ ἀστήρικτης πρακτικῆς, συνονθύλευμα μεταφυσικῶν καὶ ἀκατονοήτων ἀποκυημάτων, νοσηρῆς ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον φαντασίας, ἄρρηκτα συνδεδεμένης μὲ μαγικὲς ἔννοιες καὶ ἀνάλογες μυστηριακὲς τελετουργίες, μακρὰν ἀπέχουσες ἀπὸ τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα, ἐνίοτε δὲ ἐνάντιες πρὸς αὐτὸ καὶ γενικώτερα πρὸς τὴν λατρεία τοῦ θείου, ἀντίληψη ἐν κατακλεῖδι, ἡ ὁποία ἀποσκοπεῖ στὴν πρόγνωση τοῦ μέλλοντος. Ἕνας τέτοιος ὁρισμὸς δίνει πολὺ στενὴ αἴσθηση τῆς σημασίας καὶ τοῦ ρόλου τὸν ὁποῖο διεδραμάτισε ἡ ἀστρολογία στὸ παρελθόν, ὅταν εἶχε ἐναποτεθῆ στὰ χέρια μυημένων διδασκάλων.
Παρερχομένου τοῦ χρόνου καὶ ἐπελθούσης τῆς βεβηλώσεως τῶν μεγάλων ἀρχῶν καὶ νόμων ἀπὸ ἀμυήτους λόγῳ συμφέροντος, βαθμηδὸν ἔχασε τὸν φιλοσοφικὸ καὶ ἱερατικό της χαρακτῆρα. Ἡ ἀπώλεια αὐτὴ εἶχε ἀκόμη τραγικώτερη ἐπίπτωση, ἀφοῦ ἐπέφερε καταλυτικὸ πλῆγμα στὴν προέλευσή της, ἡ ὁποία ἀργότερα ἀποδόθηκε σὲ ἐνάντιες πρὸς τὸ ἀληθινὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα δυνάμεις μὲ ἀποτέλεσμα, ὄχι μόνον ἀπὸ τῆς σκοτεινῆς ἐποχῆς τοῦ μεσαίωνα ἀλλὰ καὶ λίγους αἰῶνες μετὰ τὴν ἐγκαθίδρυση τοῦ Χριστιανισμοῦ, νὰ ἀποσπασθῇ ἀπὸ τὶς ἀρχαῖες παραδόσεις καὶ πεποιθήσεις, γιὰ νὰ ἐπικρατήσῃ τελικὰ ἕνα ἀμιγὲς θρησκευτικὸ συναίσθημα ὅλως ἀπαλλαγμένο ἀπὸ προσμίξεις τῶν ἀρχαίων λατρειῶν καὶ ἱερατικῶν ἐπιστημῶν. 
Ἔτσι ἀπέβη ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἕνα σύνολο δεισιδαιμόνων κανόνων, τοὺς ὁποίους οἱ ἐξ ἐπαγγέλματος ἀστρολόγοι, ὅπως συμβαίνει μὲ τοὺς κατὰ καιροὺς καιροσκόπους, ἀποτυφλωμένοι ἀπὸ τὴ δυνατότητα τῆς δυνάμεως τῆς γοητείας καὶ τῆς ἐπιρροῆς ποὺ ἀσκεῖ ἡ ἐν γένει μεταφυσικὴ ἀντίληψη στὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου, χρησιμοποίησαν πρὸς χρηματισμό. 

 

Ἡ συνέχεια στὰ μαθήματα...

 

1 year 5 months ago

Ο όρος γεωπαθητικό πεδίο ή γεωπαθητικό στρές προέρχεται από την ελληνική λέξη «γαία» που σημαίνει Γή και το «πάθος» που σημαίνει ασθένεια.
Δημιουργείται στον οργανισμό, όταν διαβιώνουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε χώρους που έχουν γεωπαθητικά πεδία. Τα γεωπαθητικά πεδία οφείλονται σε γεωακτινοβολίες χαμηλών συχνοτήτων. Η δημιουργία αυτών των πεδίων συνήθως οφείλεται σε:

– Υπόγεια ρέματα, λιμνάζοντα νερά, ρήγματα στο έδαφος.
– Διασταυρώσεις ενεργειακών δικτύων (Hartman, Curry, Benker κ.α.).
– Υπόγειες κατασκευές όπως σήραγγες, υπόγεια.
– Εγκαταστάσεις με έντονα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία όπως τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.
– Κάποια πετρώματα που εάν βρεθούν μεταξύ τους σε κάποια απόσταση (συνήθως τυχαία) δημιουργούν μαγνητικά πεδία.

Η επίδραση του γεωπαθητικού στρες μεταβάλλει τις φυσιολογικές συχνότητες σε κυτταρικό επίπεδο και ο οργανισμός οδηγείται σιγά–σιγά σε χρόνιες εκφυλιστικές παθήσεις.
Πρώτος ο Άγγλος επιστήμονας De Havilland το 1861 επισήμανε τους κινδύνους των γεω–ακτινοβολιών. Οι επιστήμονες που μελετούν το φαινόμενο, επισημαίνουν ότι τουλάχιστον το 80% των περιπτώσεων καρκίνου σχετίζονται με γεωπάθεια.
Έρευνα του διάσημου γεωπαθολόγου Ανδρέα Κοψίνα, η οποία διήρκεσε 50 περίπου χρόνια, απεκάλυψε ότι στο γεωπαθητικό στρες οφείλονται πάνω από 150 ασθένειες.
Μια πρώτη ένδειξη γεωπάθειας είναι ο κακός ύπνος, συνήθως κάθε πρωί ξυπνάμε κουρασμένοι ή κακοδιάθετοι και χωρίς ενέργεια.
Παραθέτουμε μερικές από τις ασθένειες που δημιουργούν τα γεωπαθητικά πεδία:
Αϋπνίες, κόπωση, πονοκεφάλους, αλλεργίες, καρδιακά προβλήματα, αναπνευστικά προβλήματα, ψυχικές διαταραχές, παθήσεις νεφρών και ήπατος, σκλήρυνση κατά πλάκας, διαβήτης, εντάσεις στις σχέσεις των ανθρώπων, εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος, κ.α.
Είναι επίσης γνωστό και έχει αναγνωριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το «σύνδρομο άρρωστων κτηρίων» (WHO – Sick Building Syndrome).

Το σύνδρομο αυτό συχνά αναφέρεται ως υπεύθυνο για χρόνιες εκφυλιστικές παθήσεις και καταστάσεις.
Είναι γνωστό ότι το ανθρώπινο σώμα είναι δέκτης, καλός αγωγός της θερμότητας και του ηλεκτρισμού και φυσικά επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τις ηλεκτρομαγνητικές μεταβολές.
H μεταβολή του γήινου μαγνητικού πεδίου από 7.80 Ηz που είναι περίπου η φυσιολογική τιμή πολλές φορές μεταβάλλεται, για παράδειγμα σε 200– 250 Ηz όταν διασταυρώνονται υπόγεια ύδατα σε βάθος από 100 έως 400 περίπου μέτρων.
Ο επιστήμονας Dr Ε. Jenny τοποθέτησε χιλιάδες ποντίκια σε τόπους με αρνητική γήινη ακτινοβολία, ενώ άλλα ποντίκια σε χώρους χωρίς πρόβλημα και παρατήρησε τις αντιδράσεις τους. Τα πρώτα ποντίκια προσπαθούσαν να «δραπετεύσουν» από τα κλουβιά τους, έχασαν γρήγορα βάρος, γεννούσαν λιγότερο και παρουσίαζαν μεγαλύτερη θνησιμότητα από τα ποντίκια της 2ης κατηγορίας.
Τα ποντίκια προσπαθούσαν να «δραπετεύσουν» γιατί ένιωθαν την αρνητική επίδραση που δέχονταν από τη Γη.
Τα ζώα είναι πολύ ευαίσθητα σε τέτοια πεδία. Σκυλιά, άλογα, πρόβατα, μεταξύ άλλων, έχουν πλήρη επίγνωση των αρνητικών γήινων ακτινοβολιών και πάντα αποφεύγουν μέρη επηρεαζόμενα από αυτές. Στο παρελθόν, για να κτίσουν σπίτι σ’ ένα λιβάδι, άφηναν τα πρόβατα να βόσκουν ελεύθερα κι έκτιζαν στο σημείο όπου ξεκουραζόταν το κοπάδι. Ήταν το καλύτερο μέρος για να ζήσουν!
Οι σκύλοι αποφεύγουν τους αρνητικά φορτισμένους χώρους, υπάρχουν κάποια άλλα ζώα όπως οι γάτες και οι μέλισσες που τους προτιμούν.

Τρόποι προστασίας από το γεωπαθητικό και ηλεκτρομαγνητικό στρες:
– Αποφύγετε την χρήση ηλεκτρικών κουβερτών και κρεβατιών νερού.
– Κλείστε τις ηλεκτρικές συσκευές όταν δεν χρησιμοποιούνται (και μην τις αφήνετε απλά στη θέση stand by.
– Επίσης καλό θα είναι να αποφύγουμε να χρησιμοποιούμε ασύρματα τηλέφωνα· προτιμήστε αυτό με το καλώδιο
– Τα κινητά τηλέφωνα να τοποθετούνται σε απόσταση από το κρεβάτι την ώρα του ύπνου και φυσικά με κλειστό το WiFi.
– Η χρήση κρυστάλλων και συσκευών που εξουδετερώνουν ή απορροφούν το γεωπαθητικό στρες.
– Ο σουγκίτης είναι το μόνο πέτρωμα που περιέχει φουλερένιο και λόγω αυτής της δομής είναι δυνατόν να αποτρέψει την δημιουργία γεωπαθητικών πεδίων.
Το γεωπαθητικό στρες είναι ο κοινός παρονομαστής στις περισσότερες περιπτώσεις σωματικών και ψυχικών ασθενειών.

Του Rolf Gordon.

Pages