Κανονικά δεν θα έπρεπε να αναφέρουμε καθόλου αυτό το κέντρο, αλλά αφού κάναμε αυτή την εργασία μέχρι εδώ ας την φέρουμε εις πέρας. Το 12ο κέντρο υπάρχει και δεν υπάρχει ταυτόχρονα. Το κέντρο αυτό είναι ο ίδιος ο Δημιουργός. Αυτό είναι το τελευταίο στάδιο της εξέλιξης, μιας και το άτομο πλέον χάνει την ατομικότητά του πλήρως και συγχωνεύεται με την πρωταρχική Πηγή.

Τίποτα δεν μπορεί να ειπωθεί για αυτό κέντρο, γιατί τίποτα δεν μπορεί να είναι γνωστό, ή ίσως όλα πλέον είναι γνωστά. Ο λόγος που το συγκεκριμένο κέντρο υπάρχει και δεν υπάρχει είναι γιατί όσο είμαστε ενσαρκωμένοι στο υλικό πεδίο ποτέ δεν θα φτάσουμε εκεί.

Πηγή: Εναλλακτική Δράση. https://enallaktikidrasi.com/2013/05/afieroma-energeiaka-kentra-i-chakra/

Εκτός από το κανονικό Ενεργειακό Σύστημα Τσάκρα υπάρχει ένα εκτεταμένο σύστημα των τσάκρα, το οποίο μόλις τώρα γίνεται γνωστή στην ανθρωπότητα. Το ενεργειακό αυτό σύστημα είναι σε λανθάνουσα κατάσταση στους περισσότερους ανθρώπους.

Ωστόσο, δεδομένου ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουμε την πνευματικότητα, αυτό το εκτεταμένο ενεργειακό σύστημα αρχίζει να διαφαίνεται μέσα μας. Αυτό το εκτεταμένο σύστημα είναι το επόμενο βήμα στην πνευματική εξέλιξη του πλανήτη.

Μέχρι πρόσφατα, πολύ λίγοι Δάσκαλοι απέκτησαν πρόσβαση και χρησιμοποίησαν αυτό το ισχυρό ενεργειακό σύστημα. Τώρα, έχει έρθει η ώρα για όλους να συνειδητοποιήσουν αυτό το σύστημα και να αντληθούν τα οφέλη της χρήσης του, στην καθημερινή ζωή και την πνευματική εξέλιξη. Ο κύριος σκοπός αυτών των τσάκρα είναι να μπορέσει το άτομο να συντονιστεί με τον εσώτερο εαυτό του ή τον Θεϊκό του εαυτό, με την Θεία Βούληση, ακόμα και τη γαλαξιακή κοινότητα που περιβάλλει και υποστηρίζει τη γη στην εξέλιξή της. Η πρώτη ομάδα τσάκρα (ένα έως επτά) έχει ως στόχο να μας βοηθήσει και να αναπτύξει τη σχέση μας με την Γη. Θα σε βοηθήσει να γίνεις ένα με τον πλανήτη.

Στη συνέχεια, τα επόμενα πέντε (8-12) μας βοηθούν να γίνουμε ένα με το σύμπαν. Η επικέντρωση στον εαυτό μας σας σιγά-σιγά απομακρύνεται και μετακινείται προς τα έξω για να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των λαών και των πραγματικοτήτων αυτού του κόσμου, καλύπτοντας έτσι την ίδια την Θεότητα. Με αυτόν τον τρόπο αναπτυσσόμαστε, εξελισσόμαστε και γινόμαστε πολύ πιο τέλειοι. Καθώς θα σταματάμε να επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας και να εστιάζουμε σε αυτές τις μεγαλύτερες πηγές ενέργειας, θα προχωράμε βήμα–βήμα σε έναν άλλο κόσμο όπου τα πάντα είναι δυνατά.

Ένα από τα πράγματα που το διευρυμένο σύστημα τσάκρα θα βοηθήσει είναι η κατάρριψη του εαυτού εντός των ορίων του χρόνου και του χώρου. Για να μετακινηθούμε προς τα έξω σε άλλες διαστάσεις και πραγματικότητες είναι απαραίτητο να αντιληφθούμε ότι η Γη φυσικά είναι μόνο ένα μέρος από τα πολλά που κατοικούνται.
Σε άλλα μέρη του Σύμπαντος, υπάρχουμε επίσης και ζούμε σε παράλληλες πραγματικότητες. Υπάρχουν πράγματα που κάνουμε σε αυτές τις άλλες πραγματικότητες, όπως ακριβώς κάνουμε εδώ στη Γη, και αυτά τα πράγματα είναι εξίσου σημαντικά για την φυσική ζωή μας.

Επιπλέον, όταν αρχίζει να παρατηρεί κανείς τις άλλες πραγματικότητες και δει τι συμβαίνει, μια νέα εικόνα για το τι είναι η εξέλιξη αρχίζει να παίρνει μορφή. Αντιλαμβάνεται ότι όλες οι υπάρξεις του είναι σαν μουσικά όργανα σε μια μεγάλη ορχήστρα που κατευθύνουν τη Δημιουργία. Θα δει τον εαυτό του ως ένα ον που υπερβαίνει το χρόνο και το φυσικό σώμα.

Κάθε πνευματικό τσάκρα, εκτός από την υποβοήθηση της ανάπτυξης της δικής μας ενέργειας και ευεξίας, μας βοηθά να αγγίξουμε ένα συγκεκριμένο τμήμα αυτού του πιο αχανούς σύμπαντος.

Κάθε πνευματικό τσάκρα ανοίγει μια πόρτα που αντιστοιχεί σε ένα άλλο μέρος της μεγάλης απεραντοσύνης που είναι «ο Δημιουργός». Υπάρχει ένας φυσικός νόμος σε κάθε τσάκρα. Το άνοιγμα ενός κέντρου μας οδηγεί σταδιακά στο άνοιγμα του επόμενου. Λόγω αυτής της τάξης, τα κέντρα αυτά θα ξυπνήσουν ένα προς ένα με κάθε κέντρο που ζωντανεύει, να δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα στο επόμενο. Εάν μπορούσαμε να τα παρατηρήσουμε θα βλέπαμε ότι υπάρχει ένα είδος προτύπου σε αυτή την διαδικασία.

Πηγή: Εναλλακτική Δράση. https://enallaktikidrasi.com/2013/05/afieroma-energeiaka-kentra-i-chakra/

Τα ενεργειακά κέντρα (Chakras) υπολογίζονται περίπου σε 88.000 σε όλο το σώμα μας. Από αυτά όμως, τα επτά είναι τα βασικά και σημαντικότερα ενεργειακά κέντρα στο σώμα μας, μιας και βρίσκονται σε σημεία κλειδιά και ρυθμίζουν την ζωτική λειτουργία των πιο σημαντικών οργάνων μας και ως εκ τούτου και τις βασικές ποιότητές μας.

Πέρα των επτά βασικών κέντρων που υπάρχουν στο σώμα μας, υπάρχουν άλλα 5 + 1 ενεργειακά κέντρα τα οποία είναι έξω από το σώμα μας και ως εκ τούτου τα ονομάζουμε πνευματικά chakra.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, το σύστημα των τσάκρα αποτελείται από επτά αόρατα ενεργειακά κέντρα που τοποθετούνται νοητά κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, μέσω των οποίων ρέει η ζωτική ενέργεια («πράνα»), επιδρώντας στο φυσικό, στο νοητικό και στο πνευματικό επίπεδο της ύπαρξής μας.

Τα τσάκρα προσλαμβάνουν ζωτική ενέργεια από τα λεπτά ενεργειακά σώματα του ανθρώπου, από το περιβάλλον του, από το σύμπαν και από τη βάση κάθε εκδήλωσης και τη μετασχηματίζουν στις συχνότητες που χρειάζεται το φυσικό σώμα ή τα ενεργειακά σώματα για τη συντήρηση και την ανάπτυξή τους.

Επιπλέον εκπέμπουν ενέργεια στο περιβάλλον. Έτσι, μέσα από αυτό το ενεργειακό σύστημα, ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια κατάσταση συνεχούς ανταλλαγής με τις δυνάμεις, που λειτουργούν στα διάφορα επίπεδα του περιβάλλοντος, του σύμπαντος και της Δημιουργίας.

Με απλά λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα ενεργειακά κέντρα είναι οι πύλες με τις οποίες το άτομο απορροφά ζωτική ενέργεια από το σύμπαν για να συντηρηθεί και να αναπτυχθεί. Ταυτόχρονα εκπέμπει μέσω αυτών όλες τις ατομικές του ενέργειες πάλι προς το σύμπαν και το περιβάλλον του.

Πηγή: Εναλλακτική Δράση. https://enallaktikidrasi.com/2013/05/afieroma-energeiaka-kentra-i-chakra/

Ἡ Κοσμοβιολογία εἶναι ὅρος ποὺ ἐπινοήθηκε απὸ τον Βιεννέζο γιατρὸ Dr. Friedrich Feerhow καὶ συστηματοποιήθηκε ἀπὸ τὸν Γερμανὸ Reinhold Ebertin, ἱδρυτὴ καὶ διευθυντὴ τῆς Kosmobiologischen Akademie Aalen τῆς Δυτικῆς Γερμανίας, εἶναι ἕνας νεότατος κλάδος τῆς βιολογίας ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὴ μελέτη τῆς ἐπιδράσεως τῶν κοσμικῶν ἀκτίνων καὶ τῶν ἡλιακῶν κηλίδων ἐπάνω σὲ κάθε μορφὴ ζωῆς στὴν ἐπιφάνεια τῆς γῆς καὶ ἀποτελεῖ μιὰ νέα μέθοδο ἀστρολογικῶν ὑπολογισμῶν ποὺ ἐξετάζουν γενικώτερα τὴ σχέση τοῦ σύμπαντος μὲ τὴ ζωὴ στὴ γῆ, διατηρώντας κάποια βασικὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχαίας ἀστρολογίας ὅπως εἶναι οἱ θέσεις τῶν πλανητῶν καὶ οἱ γωνίες ποὺ σχηματίζονται μεταξύ τους, κυρίως ὅμως μελετᾶ καὶ ἐξετάζει τὶς σχέσεις τῶν γωνιακῶν ἀποστάσεων τῶν πλανητῶν καὶ τῶν ἐπιδράσεων ποὺ ἀσκοῦν οἱ σχέσεις αὐτὲς ἐπάνω στοὺς ζωντανοὺς ὀργανισμοὺς τῆς γῆς καὶ ἰδίως στοὺς ἀνθρώπους, περαιτέρω δὲ ἡ Ἀστροβιολογία, ὄνομα ποὺ δόθηκε ἀπὸ τὸν Rene Berthelot, στὸν κλάδο αὐτὸν τῆς βιοχημείας, εἶναι κλάδοι στοὺς ὁποίους μελετῶνται ἤδη τὰ φαινόμενα αὐτὰ σχεδὸν σὲ ὅλα τὰ πανεπιστήμια τοῦ κόσμου.

Ὁ ὅρος τῆς Κοσμοβιολογίας δόθηκε τὸ 1914 ἀπὸ τὸν Βιεννέζο γιατρὸ Dr. Friedrich Feerhow (ψευδώνυμο τοῦ Dr. Wehofer). Μὲ τὸν ὅρο αὐτὸ ἐννοοῦσε ὅτι ἡ ἀστρολογία ἔπρεπε νὰ βγῆ ἀπὸ μιὰ μονόπλευρη συμβολική, μυθολιθικὴ καὶ πρὸς τὸ πεπρωμένο προσανατολισμένη μορφὴ καὶ νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὶς φυσικὲς ἐπιστῆμες καὶ θεωρίες. Κοσμοβιολογία σήμαινε γιὰ τὸ γιατρὸ τῆς Βιέννης Dr. Wehofer τὴ διερεύνηση τῶν φυσικῶν καὶ ἐπιστημονικῶν ἀστρολογικῶν φαινομένων, δηλαδὴ κάτι πέρα ἀπὸ τὴ συνήθη συμβολικὴ ὄψη τῆς ἀστρολογίας ποὺ μέχρι τότε εἶχε διατυπωθῆ.

Ἕνας τῶν σημαντικοτέρων πρωτοπόρων τῆς ὁλοκληρωμένης κοσμοβιολογικῆς θεωρίας ἦταν ὁ Reinhold Ebertin, ὁ ὁποῖος δέχθηκε αὐτὸν τὸν ὅρο ἤδη πρὶν τὸ δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο γιὰ νὰ ἀντιπαραταχθῆ ἀπέναντι στὴν κακῶς νοουμένη καὶ ἐκφραζομένη ἀστρολογία ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ διατυπώση μιὰ ὁλοκληρωμένη φιλοσοφικὴ καὶ θεωρητικὴ ὄψη ἡ ὁποία ἦταν πέρα ἀπὸ τὴν παραδοσιακὴ μορφὴ τῆς ἀστρολογίας.

Ὁ Ebertin (1901-1988) γιὸς τῆς γνωστῆς γραφολόγου, ἀστρολόγου Elsbeth Ebertin (1880-1944) καὶ πατέρας τοῦ Dr. Baldur Ebertin τὸ ἔργο τοῦ ὁποίου συνεχίζει καὶ ἐπεκτείνει ὅπως καταδεικνύεται στὰ βιβλία του Das ABC der Kosmobiologie, Vom kosmischen Symbol zur ganzheitlichen Deutung, und Das karmische Gedächtnis - Reinkarnation und neues Bewußtsein. (Ebertin-Institut Publikationen). (Τὸ ABC τῆς Κοσμοβιολογίας, Ἀπὸ τὸ Κοσμικὸ σύμβολο στὴν Ὁλικὴ Ἑρμηνεία καὶ Ἡ Καρμικὴ Μνήμη-Μετενσάρκωση καὶ Νέα Συνείδηση). Μετὰ τὴν ἵδρυση τοῦ Ἐκδοτικοῦ Οἴκου του (Ὀκτώβριος 1928) στὸ Erfurt ἐπεκτάθηκε περισσότερο ἡ συμβουλευτικὴ δημοσιογραφικὴ καὶ συγγραφικὴ δραστηριότητα τοῦ R. Ebertin.

Ὁ Ebertin, ἀποστασιοποιήθηκε ἀπὸ τὴ σχολὴ τοῦ Witte, τὴν ὀνομαζόμενη «The Hambourg School» ποὺ λειτουργοῦσε ἀπὸ τὸ 1920 στὴ Γερμανία καὶ διεμόρφωσε μιὰ ἁπλουστευμένη ἀστρολογικὴ ἐπιστήμη ἀλλὰ ἐν τούτοις σαφῆ καὶ ἀκριβῆ τὴν ὁποία ἀποκάλεσε Κοσμοβιολογία. Ὁ Ebertin, ἔκανε μιὰ μεγάλη προσπάθεια γιὰ νὰ ἐκσυγχρονίση καὶ νὰ ἀναδομήση τὴν ἀστρολογία ὥστε νὰ ἐπανακτηθῆ ὁ σεβασμὸς ὡς πρὸς τὴν ἀξιοπιστία της. Ἔτσι ἀποδεχθεὶς τὸν ὅρο Κοσμοβιολογία, τὸν ἐπεξέτεινε καὶ τὸν συστηματοποίησε στὶς μεθόδους τῶν ἐργασιῶν καὶ τῶν ἐρευνῶν του, ὥστε νὰ προσφέρη μιὰ νέα εὐκαιρία ἀναβιώσεως τῆς ἀρχαίας αὐτῆς ἐπιστήμης καὶ τέχνης, ἡ ὁποία παρέχει μιὰ ἄποψη ἑρμηνείας τῆς ὑπάρξεώς μας στὴ γῆ ὑπὸ τὴ θεϊκὴ καθοδήγηση.

Ὁ Ebertin ἔκανε διάφορες θεμελιώδεις ἀναθεωρήσεις τῆς παραδοσιακῆς ἀστρολογίας, κυρίως ὅμως ἐπαναξιολόγησε τὴν παραδοσιακὴ ταξινόμηση τῶν ἁρμονικῶν καὶ δυσαρμονικῶν πλανητικῶν ὄψεων, γεγονὸς ποὺ θεωρεῖται ὡς τὸ πλέον ἀξιοσημείωτο. Ἡ ἑστίαση στὶς «πλανητικὲς εἰκόνες», οἱ κοσμικοὶ ἀστερισμοὶ καὶ ἡ ἐκτενὴς χρήση τῶν μεσαίων σημείων εἶναι χαρακτηριστικὰ στοιχεῖα ποὺ διερευνᾶ ἡ Κοσμοβιολογία. Ἔτσι ἀναπτύχθηκε ἕνας ἐπιστημονικὸς κλάδος ποὺ ἐρευνᾶ τοὺς πιθανοὺς συσχετισμοὺς μεταξὺ τοῦ κόσμου καὶ τῆς ὀργανικῆς ζωῆς, καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῶν κοσμικῶν ῥυθμῶν καὶ τῆς ἀστρικῆς κινήσεως στὸν ἄνθρωπο.

Ἡ Κοσμοβιολογία δίνει ἔμφαση στὴν ἔρευνα τῶν ποσοτικῶν καὶ στατιστικῶν παρατηρήσεων καὶ ἰδιαίτερη προσοχὴ στὴ συγκριτικὴ μέθοδο, μὲ βάση τὴν ὁποία μελετᾶται ἡ καταγραφὴ τῶν ὅμοιων περιπτώσεων ποὺ συγκεντρώνονται, προκειμένου νὰ ἀπομονώσουν τοὺς κοινοὺς παράγοντες καὶ τὰ κοινὰ στοιχεῖα. Στὴν πραγματικότητα, ἡ Κοσμοβιολογία εἶναι περισσότερο διαδεδομένη ὡς «Οὐράνιος Ἀστρολογία», ἕνας ὅρος ποὺ πλάθεται στὶς ΗΠΑ καὶ ποὺ διδάσκεται ἀρχικὰ στὴ δεκαετία τοῦ 50 καὶ στὴ δεκαετία τοῦ 60 ἀπὸ τὸν Hans Niggeman στὴ Νέα Ὑόρκη.

Ἡ Κοσμοβιολογία δὲν χρησιμοποιεῖ τοὺς Transneptunian πλανῆτες, (οἱ ὁποῖοι εἶναι ἕνα σύνολο ὀκτὼ ὑποθετικῶν πλανητῶν ποὺ εἰσηγήθηκε ὁ Γερμανὸς ἀστρολόγος Alfred Witte γιὰ νὰ αἰτιολογήση τὰ ἀνεξήγητα ἀστρολογικὰ φαινόμενα ποὺ παρατηροῦσε γιὰ πολλὰ ἔτη. Οἱ τέσσαρες τῶν πλανητῶν αὐτῶν ὑπολογίσθηκαν ἀπὸ τὸν Witte (Cupido, Hades, Zeus, Kronos), ἐνῶ οἱ ἄλλοι τέσσαρες (Apollon, Admetos, Vulcanus καὶ Poseidon), ἀπὸ τὸν μαθητή του καὶ συνεργάτη του Friedrich Sieggrun, ἱδρυτὴ τοῦ Hamburg «Kepler Circle»), οὔτε τὸ σύνθετο σύστημα τῶν πλανητικῶν ὄψεων ἀλλὰ τὰ ἄμεσα καὶ ἔμμεσα μεσαία σημεῖα (μεσοδιαστήματα), καὶ ἀγνοεῖ τὸ σύστημα τῶν οἴκων. (Reinhold Ebertin, Combination of Stellar Influences καὶ Applied Cosmobiology, τοῦ ἰδίου). Ἡ Κοσμοβιολογία ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἱστορικὴ συνειδητοποίηση τῆς ἑνότητας τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἀναλογίας τοῦ μικροκόσμου μετὰ τοῦ μακροκόσμου. («τὸ πρὸς τὰ κάτω ἀναλογεῖ τὸ πρὸς τὰ ἄνω καὶ τὸ πρὸς τὰ ἄνω εἶναι ἀνάλογον τῷ πρὸς τὰ κάτω πρὸς ἐπιτέλεσιν τῶν θαυμασίων του Ἑνὸς μόνου πράγματος». Ἑρμοῦ Τρισμεγίστου. Σμαράγδινος Πίναξ, προτροπὴ 2).

Τὸ κύριο ἔργο τοῦ Ebertin, Συνδυασμὸς τῶν ἀστρικῶν ἐπιρροῶν, συγκαταλέγεται, ἀπὸ τὴν πρώτη ἔκδοσή του τὴ δεκαετία τοῦ 30, στὰ περισσότερο μελετημένα ἔργα γιὰ τὴν ἑρμηνεία ἑνὸς κλασσικοῦ κοσμογραφήματος τῆς Κοσμοβιολογίας καὶ τῆς ἀπόλυτα ἐπιστημονικῆς Ἀστρολογίας. Ἐκτὸς τῶν Γερμανικῶν, τὸ ἔργο αὐτὸ ἔχει ἐκδοθῆ στὰ Ἀγγλικά, Γαλλικά, Ὀλλανδικὰ καὶ Σουηδικά.