« Η εκμάθηση της Αλχημείας, που αλλιώς αποκαλείται Σπαγειρία, σου διδάσκει να ξεχωρίσεις το ψεύτικο από το αληθινό». Παράκελσος.
Η αλχημεία είναι γνωστή και ως «Θεϊκή» τέχνη, με βαθιές ρίζες που φτάνουν μέχρι την αρχαία Κίνα, την Ινδία και την Αρχαία Αίγυπτο. Οι αλχημιστές υπήρξαν γνώστες της Ερμητικής φιλοσοφίας, η οποία τουλάχιστον στην Αρχαία Αίγυπτο, διδασκόταν επισήμως από τους ιερείς και τους βασιλείς στη Μέμφιδα και στις Θήβες. Η αλχημεία ήκμασε στην Ευρώπη τα χρόνια του Μεσαίωνα μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα. Ήταν η τέχνη που αποσκοπούσε στη μετατροπή της ακατέργαστης ταπεινής ύλης στο απόλυτο. Οι αλχημιστές πίστευαν ότι η σπίθα της Θεότητας ενυπήρχε στην ύλη. Έψαχναν μέσω του μετασχηματισμού της ύλης να ανακαλύψουν το ελιξίριο της ζωής, ή τη «φιλοσοφική λίθο» όπως είναι γνωστή. Ζούσαν και δούλευαν στα εργαστήρια τους, φροντίζοντας να κρατούν τις μυστικιστικές τους ενασχολήσεις διπλοκλειδωμένες πίσω από τις βαριές τους πόρτες. Από πρακτικής πλευράς, μπορούμε να πούμε, ότι υπήρξαν οι πρώτοι χημικοί οι οποίοι τελειοποίησαν την τέχνη της απόσταξης. Η πνευματική τους κληρονομιά, πέρασε στους ψυχολόγους, οι οποίοι όπως και οι αλχημιστές, προσπαθούν να επανενώσουν τη δυαδικότητα. Η αρχή σε κάθε αλχημιστική εργασία: «Solve et coagula, et habebis magisterium» δηλ. «Διάλυε και συνδύαζε και θα έχεις τη γητειά». Η αλχημιστική εργασία περιελάμβανε τρία στάδια: το διαχωρισμό των υλικών, τον καθαρισμό τους, την επανασύνθεση και σταθεροποίηση τους.
Στα παλιά χρόνια, αλλά και στις μέρες μας, έχουμε ως εικόνα του αλχημιστή κάποιον ο οποίος ανακατεύει ευτελή υλικά προσπαθώντας να τα μετατρέψει σε χρυσάφι. Σε αυτή την πλάνη παρασύρθηκαν στο παρελθόν πολλοί άνθρωποι και έτσι η αλχημεία «υπηρετήθηκε» και από πλήθος τσαρλατάνων οι οποίοι καρπούνταν τα χρήματα τρίτων για να κατασκευάσουν χρυσό. Η αλήθεια βέβαια διαφέρει ριζικά, επειδή η αληθινή αλχημεία περικλείει ολόκληρη φιλοσοφία στους κόλπους της.
Ο γνωστότερος σε μας αποκρυφιστής, αλχημιστής και αστρολόγος υπήρξε ο Παράκελσος (Theophrastus Bombastus von Hohenheim) o οποίος έζησε τον 16ο αιώνα (1493-1541). Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και πίστευε πως η υγεία του ανθρωπίνου σώματος βασίζεται στην αρμονία του ανθρώπου (μικρόκοσμος) με τη φύση (μακρόκοσμος). Υπήρξε άριστος γνώστης της Ερμητικής φιλοσοφίας και θεωρήθηκε πρόδρομος της σύγχρονης ομοιοπαθητικής. Τα φάρμακα τα οποία παρασκεύαζε για την ίαση των ασθενειών βασίζονταν στις σπαγειρικές μεθόδους.
Η λέξη «σπαγειρία» κρύβει δύο ελληνικές λέξεις: σπάω και εγείρω δηλ. μοιράζω, χωρίζω και ενώνω. Αποτελεί το ιατρικό σκέλος της αλχημείας.
Κατά τον Αριστοτέλη, υπήρχαν τέσσερα στοιχεία τα οποία συνέθεταν όλα τα πράγματα: γη, αήρ, πυρ & ύδωρ.
Ο Παράκελσος εισήγαγε ένα νέο σύστημα τριών αρχών οι οποίες συνέθεταν όλη την ύλη: το θείο, τον υδράργυρο και το άλας. Το θείο περιέχει τις υγιείς πληροφορίες της δομής των οργάνων, ο υδράργυρος είναι η «δύναμη», η ενεργοποίηση και το άλας η «διατήρηση», η επιβράδυνση.
Οι αλχημιστές περιέκλειαν το σύμπαν σε μία οντότητα με τρείς σφαίρες: το πνεύμα (υδράργυρος), την ψυχή (θειάφι) – ως λεπτοφυές υλικό – και το σώμα (αλάτι) – ως χονδροειδές, βαρύ υλικό- . Το πνεύμα και η ψυχή συνθέτουν την αιθερική φύση και το σώμα την υλική φύση.
Στην αλχημεία των φυτών, ο υδράργυρος αντιστοιχεί στην αλκοόλη του φυτού (αιθυλική αλκοόλη), το θείο στο αιθέριο έλαιο του φυτού (την ψυχή του) και το αλάτι στο στερεό υπόλειμμα του φυτού, που απομένει μετά την κλιβανοποίηση του (η στάχτη, η οποία ακολούθως προστίθεται σε απεσταγμένο νερό, φιλτράρεται, υφίσταται εξάτμιση και τέλος κρυσταλλοποιείται σε καθαρό αλάτι λευκού χρώματος).
Αν προχωρήσουμε λίγο στους δικούς μας καιρούς, θα βρούμε έναν άνθρωπο ο οποίος άδραξε την παλιά αλχημιστική – σπαγειρική γνώση και την εξέλιξε φέρνοντας τη στο σήμερα.
Ο Αlexander von Vernus (1880-1965) υπήρξε διάσημος επιστήμων, φίλος του ανθρωποσοφιστή Rudolf Steiner. Το έτος 1921 ίδρυσε τα εργαστήρια της Soluna. Μετά από χρόνια ερευνών (1921-1961) δημιούργησε τα ιάματα Soluna, παντρεύοντας τη σπαγειρία - την ξεχασμένη αρχαία γνώση - με την ιατρική. Μετά το θάνατο του, το 1965 η γνώση αυτή ατόνησε, χωρίς όμως να χαθεί. Το 1988 άρχισαν πάλι να παράγονται τα ιάματα αυτά σύμφωνα με τις οδηγίες του ιδρυτή και με αυστηρές ιατρικές μεθόδους. Η λέξη «SOLUNA» με την οποία βαφτίστηκαν τα εργαστήρια αυτά, έχουν να κάνουν με τη λέξη SOL, η οποία εμπεριέχει τις έννοιες ήλιος, yang, το αρχέτυπο του αρσενικού, ημέρα, χρυσός και τη λέξη LUNA, που παραπέμπει στη σελήνη, στο yin, στο αρχέτυπο του θηλυκού, στη νύχτα, στον άργυρο.
Οι αλχημιστικές διαδικασίες παρασκευής των ιαμάτων, όπως είναι επόμενο, ελάμβαναν και λαμβάνουν υπόψη την κίνηση των εσωκρόνιων πλανητών και την αντιστοιχία τους με τα όργανα του σώματος ως εξής:
Τα ιάματα στηρίζονται στις αρχές της ομοιοπαθητικής και έχουν τη δυνατότητα να αποτοξινώνουν το σώμα και την ψυχή από ενδογενείς και εξωγενείς τοξίνες. Λειτουργούν επικουρικά στην ίαση μεγάλου φάσματος ασθενειών για όλα τα συστήματα του ανθρωπίνου σώματος. Περιέχουν αλχημιστικές φόρμουλες όπως χλωριούχο χρυσό, αντιμόνιο, χαλκό, άργυρο, καθώς και πλήθος βοτάνων. Τα φυτά καλλιεργούνται μακριά από μολυσμένα εδάφη, σύμφωνα με τις αρχές της βιοδυναμικής καλλιέργειας. Η συγκομιδή τους πραγματοποιείται με τα χέρια στην ακμή της άνθησης τους, την κατάλληλη ώρα σε σχέση με το φώς, περνούν από διαδικασία δυναμοποίησης σε σχέση με τους πλανήτες, αποστάζονται και φυλάσσονται στη θερμοκρασία των 37ο C (θερμοκρασία του ανθρωπίνου σώματος) σε γυάλινες φιάλες χωρητικότητας 6 lt (όσο και τα υγρά του ανθρωπίνου σώματος) και ενεργοποιούνται ηλιακά και σεληνιακά.
Το τελικό αποτύπωμα το οποίο έρχεται σε μας είναι το δυναμοποιημένο ενεργειακό αποτύπωμα των φυτών και των αλχημιστικών ουσιών. Κάπως έτσι εξάλλου, δρα τόσο η ομοιοπαθητική όσο και τα ανθοιάματα του Μπάχ. Τα ιάματα solunat, δρουν άμεσα στο σωματικό επίπεδο σε οξείες φάσεις ασθενειών οπότε και απαιτούνται μεγαλύτερες δόσεις ιάματος, ενώ σε χρόνιες ασθένειες δρουν αργά και σταθερά θεραπεύοντας το αίτιο. Δεν έχουν αντενδείξεις, συνεργάζονται με όλες τις φαρμακευτικές αγωγές και μπορούν να λαμβάνονται από εγκύους και παιδιά.
Comments
polina
Tue, 27/10/2015 - 00:24
Permalink
Αλχημεία -Σπαγειρικά Ιάματα
Click για περισσότερα
« Η εκμάθηση της Αλχημείας, που αλλιώς αποκαλείται Σπαγειρία, σου διδάσκει να ξεχωρίσεις το ψεύτικο από το αληθινό». Παράκελσος.
Η αλχημεία είναι γνωστή και ως «Θεϊκή» τέχνη, με βαθιές ρίζες που φτάνουν μέχρι την αρχαία Κίνα, την Ινδία και την Αρχαία Αίγυπτο. Οι αλχημιστές υπήρξαν γνώστες της Ερμητικής φιλοσοφίας, η οποία τουλάχιστον στην Αρχαία Αίγυπτο, διδασκόταν επισήμως από τους ιερείς και τους βασιλείς στη Μέμφιδα και στις Θήβες. Η αλχημεία ήκμασε στην Ευρώπη τα χρόνια του Μεσαίωνα μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα. Ήταν η τέχνη που αποσκοπούσε στη μετατροπή της ακατέργαστης ταπεινής ύλης στο απόλυτο. Οι αλχημιστές πίστευαν ότι η σπίθα της Θεότητας ενυπήρχε στην ύλη. Έψαχναν μέσω του μετασχηματισμού της ύλης να ανακαλύψουν το ελιξίριο της ζωής, ή τη «φιλοσοφική λίθο» όπως είναι γνωστή. Ζούσαν και δούλευαν στα εργαστήρια τους, φροντίζοντας να κρατούν τις μυστικιστικές τους ενασχολήσεις διπλοκλειδωμένες πίσω από τις βαριές τους πόρτες. Από πρακτικής πλευράς, μπορούμε να πούμε, ότι υπήρξαν οι πρώτοι χημικοί οι οποίοι τελειοποίησαν την τέχνη της απόσταξης. Η πνευματική τους κληρονομιά, πέρασε στους ψυχολόγους, οι οποίοι όπως και οι αλχημιστές, προσπαθούν να επανενώσουν τη δυαδικότητα. Η αρχή σε κάθε αλχημιστική εργασία: «Solve et coagula, et habebis magisterium» δηλ. «Διάλυε και συνδύαζε και θα έχεις τη γητειά». Η αλχημιστική εργασία περιελάμβανε τρία στάδια: το διαχωρισμό των υλικών, τον καθαρισμό τους, την επανασύνθεση και σταθεροποίηση τους.
Στα παλιά χρόνια, αλλά και στις μέρες μας, έχουμε ως εικόνα του αλχημιστή κάποιον ο οποίος ανακατεύει ευτελή υλικά προσπαθώντας να τα μετατρέψει σε χρυσάφι. Σε αυτή την πλάνη παρασύρθηκαν στο παρελθόν πολλοί άνθρωποι και έτσι η αλχημεία «υπηρετήθηκε» και από πλήθος τσαρλατάνων οι οποίοι καρπούνταν τα χρήματα τρίτων για να κατασκευάσουν χρυσό. Η αλήθεια βέβαια διαφέρει ριζικά, επειδή η αληθινή αλχημεία περικλείει ολόκληρη φιλοσοφία στους κόλπους της.
Ο γνωστότερος σε μας αποκρυφιστής, αλχημιστής και αστρολόγος υπήρξε ο Παράκελσος (Theophrastus Bombastus von Hohenheim) o οποίος έζησε τον 16ο αιώνα (1493-1541). Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και πίστευε πως η υγεία του ανθρωπίνου σώματος βασίζεται στην αρμονία του ανθρώπου (μικρόκοσμος) με τη φύση (μακρόκοσμος). Υπήρξε άριστος γνώστης της Ερμητικής φιλοσοφίας και θεωρήθηκε πρόδρομος της σύγχρονης ομοιοπαθητικής. Τα φάρμακα τα οποία παρασκεύαζε για την ίαση των ασθενειών βασίζονταν στις σπαγειρικές μεθόδους.
Η λέξη «σπαγειρία» κρύβει δύο ελληνικές λέξεις: σπάω και εγείρω δηλ. μοιράζω, χωρίζω και ενώνω. Αποτελεί το ιατρικό σκέλος της αλχημείας.
Κατά τον Αριστοτέλη, υπήρχαν τέσσερα στοιχεία τα οποία συνέθεταν όλα τα πράγματα: γη, αήρ, πυρ & ύδωρ.
Ο Παράκελσος εισήγαγε ένα νέο σύστημα τριών αρχών οι οποίες συνέθεταν όλη την ύλη: το θείο, τον υδράργυρο και το άλας. Το θείο περιέχει τις υγιείς πληροφορίες της δομής των οργάνων, ο υδράργυρος είναι η «δύναμη», η ενεργοποίηση και το άλας η «διατήρηση», η επιβράδυνση.
Οι αλχημιστές περιέκλειαν το σύμπαν σε μία οντότητα με τρείς σφαίρες: το πνεύμα (υδράργυρος), την ψυχή (θειάφι) – ως λεπτοφυές υλικό – και το σώμα (αλάτι) – ως χονδροειδές, βαρύ υλικό- . Το πνεύμα και η ψυχή συνθέτουν την αιθερική φύση και το σώμα την υλική φύση.
Στην αλχημεία των φυτών, ο υδράργυρος αντιστοιχεί στην αλκοόλη του φυτού (αιθυλική αλκοόλη), το θείο στο αιθέριο έλαιο του φυτού (την ψυχή του) και το αλάτι στο στερεό υπόλειμμα του φυτού, που απομένει μετά την κλιβανοποίηση του (η στάχτη, η οποία ακολούθως προστίθεται σε απεσταγμένο νερό, φιλτράρεται, υφίσταται εξάτμιση και τέλος κρυσταλλοποιείται σε καθαρό αλάτι λευκού χρώματος).
Αν προχωρήσουμε λίγο στους δικούς μας καιρούς, θα βρούμε έναν άνθρωπο ο οποίος άδραξε την παλιά αλχημιστική – σπαγειρική γνώση και την εξέλιξε φέρνοντας τη στο σήμερα.
Ο Αlexander von Vernus (1880-1965) υπήρξε διάσημος επιστήμων, φίλος του ανθρωποσοφιστή Rudolf Steiner. Το έτος 1921 ίδρυσε τα εργαστήρια της Soluna. Μετά από χρόνια ερευνών (1921-1961) δημιούργησε τα ιάματα Soluna, παντρεύοντας τη σπαγειρία - την ξεχασμένη αρχαία γνώση - με την ιατρική. Μετά το θάνατο του, το 1965 η γνώση αυτή ατόνησε, χωρίς όμως να χαθεί. Το 1988 άρχισαν πάλι να παράγονται τα ιάματα αυτά σύμφωνα με τις οδηγίες του ιδρυτή και με αυστηρές ιατρικές μεθόδους. Η λέξη «SOLUNA» με την οποία βαφτίστηκαν τα εργαστήρια αυτά, έχουν να κάνουν με τη λέξη SOL, η οποία εμπεριέχει τις έννοιες ήλιος, yang, το αρχέτυπο του αρσενικού, ημέρα, χρυσός και τη λέξη LUNA, που παραπέμπει στη σελήνη, στο yin, στο αρχέτυπο του θηλυκού, στη νύχτα, στον άργυρο.
Οι αλχημιστικές διαδικασίες παρασκευής των ιαμάτων, όπως είναι επόμενο, ελάμβαναν και λαμβάνουν υπόψη την κίνηση των εσωκρόνιων πλανητών και την αντιστοιχία τους με τα όργανα του σώματος ως εξής:
Σελήνη: εγκέφαλος, Ερμής: πνεύμονες, Αφροδίτη: νεφροί, Ήλιος: καρδιά, Δίας: συκώτι, Άρης: χολή, Κρόνος: σπλήνας.
Τα ιάματα στηρίζονται στις αρχές της ομοιοπαθητικής και έχουν τη δυνατότητα να αποτοξινώνουν το σώμα και την ψυχή από ενδογενείς και εξωγενείς τοξίνες. Λειτουργούν επικουρικά στην ίαση μεγάλου φάσματος ασθενειών για όλα τα συστήματα του ανθρωπίνου σώματος. Περιέχουν αλχημιστικές φόρμουλες όπως χλωριούχο χρυσό, αντιμόνιο, χαλκό, άργυρο, καθώς και πλήθος βοτάνων. Τα φυτά καλλιεργούνται μακριά από μολυσμένα εδάφη, σύμφωνα με τις αρχές της βιοδυναμικής καλλιέργειας. Η συγκομιδή τους πραγματοποιείται με τα χέρια στην ακμή της άνθησης τους, την κατάλληλη ώρα σε σχέση με το φώς, περνούν από διαδικασία δυναμοποίησης σε σχέση με τους πλανήτες, αποστάζονται και φυλάσσονται στη θερμοκρασία των 37ο C (θερμοκρασία του ανθρωπίνου σώματος) σε γυάλινες φιάλες χωρητικότητας 6 lt (όσο και τα υγρά του ανθρωπίνου σώματος) και ενεργοποιούνται ηλιακά και σεληνιακά.
Το τελικό αποτύπωμα το οποίο έρχεται σε μας είναι το δυναμοποιημένο ενεργειακό αποτύπωμα των φυτών και των αλχημιστικών ουσιών. Κάπως έτσι εξάλλου, δρα τόσο η ομοιοπαθητική όσο και τα ανθοιάματα του Μπάχ. Τα ιάματα solunat, δρουν άμεσα στο σωματικό επίπεδο σε οξείες φάσεις ασθενειών οπότε και απαιτούνται μεγαλύτερες δόσεις ιάματος, ενώ σε χρόνιες ασθένειες δρουν αργά και σταθερά θεραπεύοντας το αίτιο. Δεν έχουν αντενδείξεις, συνεργάζονται με όλες τις φαρμακευτικές αγωγές και μπορούν να λαμβάνονται από εγκύους και παιδιά.