Από το βιβλίο του Ν. Καμπάνη, Στοιχείωσις Αστρολογική
Ενέργεια μεγάλης ισχύος, ακτινοβολίας και ταχυκίνητων σωματιδίων εκπέμπεται από τον ήλιο καθώς τεράστιες εκρήξεις λαμβάνουν χώρα και διαχέονται στο διάστημα, επηρεάζοντας το μαγνητικό πεδίο και τον ατμοσφαιρικό ηλεκτρισμό της γης. Αυτές οι εκρήξεις είναι αλληλένδετες με τις ηλιακές κηλίδες, τις άλλως καλούμενες σκοτεινές περιοχές της επιφανείας του ηλίου, που πολλές φορές καταλαμβάνουν σε έκταση εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η δραστηριότητα αυτή των ηλιακών κηλίδων που ανέρχεται στο μέγιστο δυναμικό της ανά 11,5 χρόνια, εξαπολύοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας, είναι δυνατόν να μην ασκή επιρροή στη γη και στην κάθε είδους μορφή ζωής επάνω σ’ αυτήν;
Στο Ινστιτούτο Κλινικής Φυσιολογίας του Κιέβου έχει αποδειχθή ότι οι βιοενέργειες που κυκλοφορούν κατά μήκος των σημείων του βελονισμού επάνω στο δέρμα αντιδρούν ακαριαία στις δραστηριότητες του ηλίου όπως είναι οι ηλιακές εξάρσεις. Τη στιγμή που ξεσπά μια ηλιακή έξαρση, τα ηλεκτρικά δυναμικά των σημείων βελονισμού του δέρματος αυξάνονται. Το δέρμα αντιδρά ουσιαστικά ταυτόχρονα με τα συμβάντα που συμβαίνουν στον ήλιο πριν φθάσουν στη γη τα κοσμικά σωματίδια που απελευθερώνονται από την έκρηξη, πράγμα που συμβαίνει μια μέρα αργότερα. Δε θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι αυτές οι βιοενέργειες που χαρτογραφήθηκαν πρόσφατα, μπορεί να είναι το μέσο με το οποίο ο ήλιος και η σελήνη επηρεάζουν το γεννητικό σύστημα και παίζουν κάποιο ρόλο στον καθορισμό της ανθρώπινης γονιμότητας, σύμφωνα με τα όσα προτείνει ο Dr Jonas. Ακόμη και αν αποδειχθή ότι η υπόθεση του Jonas είναι λάθος, οι νέες έρευνες γύρω από τη φύση και την επιρροή των βιοενεργειών μπορεί να μας βοηθήσουν να δώσουμε απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα για την ανθρώπινη γονιμότητα που έχουν παραμείνει άλυτα από πολύ παλιά.
Ο Dr Podshibyakin που ερεύνησε σε ευρύ φάσμα την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας ισχυρίζεται ότι «είναι αναγκαίος ο συντονισμός όλων όσων γίνονται από τον άνθρωπο στη βιολογία, την ιατρική και τη χημεία, με τη δραστηριότητα του ηλίου. Αν δεν λάβουμε υπ’ όψιν μας την επίδραση αυτή σε κάθε μορφή ζωής στη γη, δεν θα είναι δυνατή η ύπαρξη διαρκούς και επιτυχούς προόδου όχι μόνο στην επιστήμη αλλά και στην τεχνολογία».
Οι μελέτες του Ρώσσου ιστορικού Dr Alexander Chijevsky, για την επίδραση των ηλιακών κηλίδων είχε σαν αποτέλεσμα τη στατιστική καταγραφή μιας σειράς πολέμων, επαναστάσεων, πολιτικών ταραχών, μεταναστεύσεων και επιδημιών, που φαίνονταν να σχετίζονται με ποσοστό 72% κατά τις περιόδους της έντονης δραστηριότητας των ηλιακών κηλίδων.
Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ο Dr Abbe Moreux ο οποίος αφού παρακολούθησε την επίδραση του ηλίου επί των οργανισμών, σχημάτισε την πεποίθηση ότι οι μαγνητικές θύελλες που οφείλονται στον ήλιο, εξασκούν σαφή επίδραση στο νευρικό σύστημα, οδηγούμενος έτσι στο συμπέρασμα ότι θα μπορούσε να υπάρχη συνάρτηση των κηλίδων του ηλίου και των πολέμων, ώστε να προαγγείλη με βεβαιότητα την πιθανότητα πολέμου κατά το 1914-1915, στη Γενική Συνέλευση της Εταιρείας των Επιστημόνων στις Βρυξέλλες το 1910.
Ο Ήλιος εκλύει τεράστιες ποσότητες ενέργειας υπό μορφή θερμικών και φωτεινών ακτινοβολιών. H παρατήρηση των ηλιακών κηλίδων, έφερε στο φως σημαντικά στοιχεία, αποδεικνύοντας ότι ασκείται επίδραση στην πρόκληση των σεισμών και των καταστροφών των ορυχείων λόγω αναφλέξεως μεθανίου, γεγονός που επιβεβαίωσε ο Dr Martini μελετώντας τις καταστροφές των ανθρακωρυχείων του Ruhr, την αιτιολογία των οποίων απέδωσε σε αναιτιολόγητα ανθρώπινα σφάλματα, κατά τις ημέρες που ακολουθούν τις ηλιακές εξάρσεις. Ομοίως η παρατήρηση των ηλιακών κηλίδων επιβεβαιώνει την επίδραση και επί του ανθρωπίνου οργανισμού, προκαλώντας νευραλγίες, υποτροπές νόσων, αρθριτικές και άλλες κρίσεις. Οι γιατροί Faure και Sardou καταδεικνύουν την σχέση των ηλιακών κηλίδων επί των επιδημιών και επί της εκδηλώσεως χρονίων νοσημάτων.
Ο Dr Chijevsky οργάνωσε μια πολύπλευρη έρευνα των επιδράσεων που ασκούν οι ρυθμοί του ηλίου επάνω στους ρυθμούς της φύσεως. Όταν αυξάνονταν η δραστηριότητα του ηλίου, εμφανίζονταν ασθένειες όχι μόνο στο φυτικό και ζωϊκό βασίλειο αλλά και στους ανθρώπους, με έξαρση των κρουσμάτων χολέρας, τυφοειδούς πυρετού και λοιμωδών νόσων. Η μεγάλη επιδημία της γρίππης και της πανώλης του 1918, συνέβη κατά τη διάρκεια έντονης ηλιακής δραστηριότητας. Απέδειξε επίσης με πειράματα ότι κατά την αύξηση των ηλιακών εκρήξεων, παρατηρήθηκε έντονη αναπαραγωγή ορισμένων βακτηριδίων, ενώ μαζί με τον Dr Velkhover ανεκάλυψε ότι ορισμένα βακτηρίδια αλλάζουν χρώμα ακριβώς πριν από μια ηλιακή έκρηξη.
Το Ιατρικό Κολλέγιο Tomsk και ο Dr Anatoli Podshibyakin του Ινστιτούτου Κλινικής Φυσιολογίας του Κιέβου, έκαναν πολυετείς παρατηρήσεις και απέδειξαν ότι τα ανθρώπινα ανακλαστικά παρουσιάζουν αισθητή βραδύτητα κατά τις περιόδους της έντονης ηλιακής δραστηριότητας σε σχέση με τις ημέρες ηρεμίας του ηλίου, γεγονός που αιτιολογεί την αύξηση των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων και που επιβεβαιώνεται από επιστήμονες πολλών χωρών, οι οποίοι κατέγραψαν τον τετραπλασιασμό των ατυχημάτων, τη δεύτερη μέρα μετά τις ηλιακές εξάρσεις. Ο Dr Rheinhold Reiter μελετώντας τα αρχεία της κυκλοφορίας για ένα χρόνο στη Βαυαρία τεκμηρίωσε ότι κατά τις ημέρες που ακολουθούν τις ηλιακές εξάρσεις, παρατηρείται μια αύξηση των ατυχημάτων κατά 10%.
Αλλά και οι στατιστικές μελέτες και παρατηρήσεις του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοσμοβιολογίας της Νίκαιας επιβεβαιώνουν ότι κατά την περίοδο των ηλιακών κηλίδων αυξάνονται κατά τρόπον ασυνήθη οι αυτοκτονίες, οι βίαιοι θάνατοι, τα άνευ σοβαράς αιτίας εγκλήματα, ιδίως τα αυτοκινητιστικά, αεροπορικά ή σιδηροδρομικά ατυχήματα, που οφείλονται κυρίως στην πιθανότητα των νευρικών διαταραχών, που έχουν σαν αποτέλεσμα την υπερδιέγερση ή την ελάττωση των φυσιολογικών αντανακλαστικών. Ο Dr Raphael Dubois επισημαίνει ότι είναι αισθητή η επίδραση του Ηλίου στην κοινωνική ζωή των ανθρώπων, προβάλλοντας τις στατιστικές που μαρτυρούν ότι κατά τον Ιούνιο συμβαίνουν τα περισσότερα αισθηματικά εγκλήματα, οι βιασμοί και οι πάσης φύσεως δολοφονίες, ενώ οι αυτοκτονίες και οι μονομαχίες συμβαίνουν συχνότερα κατά την άνοιξη.
Ο πρώτος που μελέτησε την επίδραση των ηλιακών κηλίδων επί του αίματος ήταν ο Γιαπωνέζος καθηγητής και αιματολόγος Maki Takata. Με την βοήθεια ενός γυναικολογικού τέστ που επενόησε και το οποίο εφαρμόζεται διεθνώς, απέδειξε μετρώντας τον ρυθμό πήξεως του λευκώματος του αίματος ότι όταν αυξάνονται οι κηλίδες η ταχύτητα πήξεως ήταν μεγαλύτερη.
Σε ανάλογα συμπεράσματα καταλήγουν και οι γιατροί των Γερμανικών κλινικών του Μονάχου και του Innsbruck, που παρετήρησαν επανειλημμένως ότι οι λεγόμενοι άνεμοι Foen, δημιουργούν ανιχνεύσιμα ηλεκτρομαγνητικά αποτελέσματα που προκαλούν αύξηση της πηκτικότητας του αίματος ενώ η Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών του Leningrad, αναφέρει ότι οι Ηλιακές ακτινοβολίες επιδρούν στο ανθρώπινο αίμα και το κάνουν πιο παραγωγικό σε δραστηριότητα.
Γιατροί του σανατορίου του Sochi της μαύρης Θάλασσας, με επικεφαλής τον Dr Nikolas Schultz, έκαναν επισταμένες αιματολογικές έρευνες κατά την περίοδο των ηλιακών κηλίδων και παρετήρησαν μια αφύσικη αύξηση των λεμφοκυττάρων και μια σημαντική μείωση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων. Ο Dr Perrier στις έρευνές του βρήκε σαφή την επίδραση του ηλίου επί του σκελετού, επί του αναπνευστικού συστήματος, επί του μυϊκού, επί του πεπτικού, επί της κυκλοφορίας του αίματος, επί της γενετησίου ζωής και τέλος επί του νευρικού συστήματος.
Γιατροί από τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Ρωσσία αναφέρουν ότι οι καρδιακές προσβολές συμπίπτουν με την ηλιακή δραστηριότητα. Ο διευθυντής της επιτροπής υγείας του νοσοκομείου Sochi καθηγητής N. Romensky κατέγραψε ότι κατά το διάστημα Φεβρουαρίου-Αυγούστου 1956 έτος κατά το οποίο συνέβησαν με μεγάλη συχνότητα ηλιακές εκρήξεις, ο αριθμός των καρδιαγγειακών επιπλοκών τριπλασιάσθηκε. Συγκεκριμένα στις 18 Μαΐου του ιδίου έτους σύμφωνα με το αστεροσκοπείο της Ρωσσικής Ακαδημίας παρατηρήθηκαν τρεις γιγάντιες ηλιακές εκρήξεις γεγονός που δεκαπλασίασε τις καρδιαγγειακές προσβολές. Τα μόρια που εκτοξεύτηκαν από τον ήλιο προς τη γη με ταχύτητα 10000 μιλίων ανά δευτερόλεπτο και έφθασαν στις 18 Μαΐου προκάλεσαν τις ξαφνικές καρδιακές προσβολές.
Τα «Σύνορα της Επιστήμης» στην έρευνά τους για τον άνθρωπο και τον ηλεκτρομαγνητισμό, αναφέρουν ότι ο καθηγητής Koehler, αποδεικνύει ότι το ανθρώπινο νευρικό σύστημα μοιάζει να λειτουργή σαν κεραία λήψεως, ευαίσθητη στα κύματα ενεργείας της ατμοσφαίρας, εκ του γεγονότος ότι κατά την περίοδο των ηλιακών εκρήξεων, μερικές ακτινοβολίες όπως οι ακτίνες Χ, φθάνουν στη γη με την ταχύτητα του φωτός, δηλαδή πιο γρήγορα από ότι τα μόρια που επηρεάζουν τον καιρό και οι αντιδράσεις σ’ αυτές τις ταχύτατες εκπομπές λαμβάνονται από το νευρικό σύστημα που είναι ευαίσθητο στα ενεργειακά αυτά κύματα της ατμόσφαιρας και επηρεάζουν μερικούς ανθρώπους σωματικά.
Η φαρμακευτική εταιρεία Knoll στο Orange New Jersey, αναφέρει στο φυλλάδιο ειδήσεων «Νοσοκομειακή Εστία» ότι: «τα ουράνια σώματα φέρνουν ευδιάκριτα αποτελέσματα επάνω στην οργανική ύλη και παρ’ όλους τους στατιστικούς γρίφους της εποχής μας, θα αποδειχθή τελικά με ακρίβεια με ποιούς τρόπους τα μαγνητικά πεδία της οργανικής ύλης, μπορούν να αλληλοεπηρεάζονται με τα μαγνητικά πεδία του περιβάλλοντος».
Ο διηνεκής αόρατος και αθόρυβος βομβαρδισμός της γης με Κοσμικές ακτίνες, παρόμοιων με μικρούς κεραυνούς, μετρήθηκε από τους επιστήμονες με διάφορα όργανα ακόμη και με φωτογραφικές πλάκες. Ο Immanuel Velikovsky στο βιβλίο του «Κόσμοι σε Σύγκρουση», εκφράζει τη θέση ότι ο Δίας εκπέμπει ηχητικό θόρυβο όπως ο ήλιος και τα άστρα. Ενώ στην αρχή δεν έγινε παραδεκτός, θεωρηθείς γελοίος, αργότερα δυό επιστήμονες του Institute of Cornwall, επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς του, ενώ στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ο Αμερικανικός Οργανισμός Επιστημονικής Προόδου στο Montreal, στην αναφορά της πρώτης Ιανουαρίου του 1965, «Προγνωστικά για τα Μηνύματα του Διος». Ο Velikovsky αναφέρει επίσης τη βλαβερή επίδραση της πυρρόχρου σελήνης επί των νεαρών βλαστών, την επωφελή δράση των κομητών στην ποιότητα των οίνων, τις γνωστότερες αλλοιώσεις τις οποίες προξενεί ο ήλιος επί των χλωροφυλλοκόκκων των φύλλων του φυτικού βασιλείου, όπως και στην ανάπτυξη μερικών κατώτερων οργανισμών.
Comments
Nickos
Fri, 30/10/2015 - 18:04
Permalink
Η επίδραση των αστέρων στην οργανική ύλη
Click για περισσότερα
Από το βιβλίο του Ν. Καμπάνη, Στοιχείωσις Αστρολογική
Ενέργεια μεγάλης ισχύος, ακτινοβολίας και ταχυκίνητων σωματιδίων εκπέμπεται από τον ήλιο καθώς τεράστιες εκρήξεις λαμβάνουν χώρα και διαχέονται στο διάστημα, επηρεάζοντας το μαγνητικό πεδίο και τον ατμοσφαιρικό ηλεκτρισμό της γης. Αυτές οι εκρήξεις είναι αλληλένδετες με τις ηλιακές κηλίδες, τις άλλως καλούμενες σκοτεινές περιοχές της επιφανείας του ηλίου, που πολλές φορές καταλαμβάνουν σε έκταση εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η δραστηριότητα αυτή των ηλιακών κηλίδων που ανέρχεται στο μέγιστο δυναμικό της ανά 11,5 χρόνια, εξαπολύοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας, είναι δυνατόν να μην ασκή επιρροή στη γη και στην κάθε είδους μορφή ζωής επάνω σ’ αυτήν;
Στο Ινστιτούτο Κλινικής Φυσιολογίας του Κιέβου έχει αποδειχθή ότι οι βιοενέργειες που κυκλοφορούν κατά μήκος των σημείων του βελονισμού επάνω στο δέρμα αντιδρούν ακαριαία στις δραστηριότητες του ηλίου όπως είναι οι ηλιακές εξάρσεις. Τη στιγμή που ξεσπά μια ηλιακή έξαρση, τα ηλεκτρικά δυναμικά των σημείων βελονισμού του δέρματος αυξάνονται. Το δέρμα αντιδρά ουσιαστικά ταυτόχρονα με τα συμβάντα που συμβαίνουν στον ήλιο πριν φθάσουν στη γη τα κοσμικά σωματίδια που απελευθερώνονται από την έκρηξη, πράγμα που συμβαίνει μια μέρα αργότερα. Δε θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι αυτές οι βιοενέργειες που χαρτογραφήθηκαν πρόσφατα, μπορεί να είναι το μέσο με το οποίο ο ήλιος και η σελήνη επηρεάζουν το γεννητικό σύστημα και παίζουν κάποιο ρόλο στον καθορισμό της ανθρώπινης γονιμότητας, σύμφωνα με τα όσα προτείνει ο Dr Jonas. Ακόμη και αν αποδειχθή ότι η υπόθεση του Jonas είναι λάθος, οι νέες έρευνες γύρω από τη φύση και την επιρροή των βιοενεργειών μπορεί να μας βοηθήσουν να δώσουμε απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα για την ανθρώπινη γονιμότητα που έχουν παραμείνει άλυτα από πολύ παλιά.
Ο Dr Podshibyakin που ερεύνησε σε ευρύ φάσμα την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας ισχυρίζεται ότι «είναι αναγκαίος ο συντονισμός όλων όσων γίνονται από τον άνθρωπο στη βιολογία, την ιατρική και τη χημεία, με τη δραστηριότητα του ηλίου. Αν δεν λάβουμε υπ’ όψιν μας την επίδραση αυτή σε κάθε μορφή ζωής στη γη, δεν θα είναι δυνατή η ύπαρξη διαρκούς και επιτυχούς προόδου όχι μόνο στην επιστήμη αλλά και στην τεχνολογία».
Οι μελέτες του Ρώσσου ιστορικού Dr Alexander Chijevsky, για την επίδραση των ηλιακών κηλίδων είχε σαν αποτέλεσμα τη στατιστική καταγραφή μιας σειράς πολέμων, επαναστάσεων, πολιτικών ταραχών, μεταναστεύσεων και επιδημιών, που φαίνονταν να σχετίζονται με ποσοστό 72% κατά τις περιόδους της έντονης δραστηριότητας των ηλιακών κηλίδων.
Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ο Dr Abbe Moreux ο οποίος αφού παρακολούθησε την επίδραση του ηλίου επί των οργανισμών, σχημάτισε την πεποίθηση ότι οι μαγνητικές θύελλες που οφείλονται στον ήλιο, εξασκούν σαφή επίδραση στο νευρικό σύστημα, οδηγούμενος έτσι στο συμπέρασμα ότι θα μπορούσε να υπάρχη συνάρτηση των κηλίδων του ηλίου και των πολέμων, ώστε να προαγγείλη με βεβαιότητα την πιθανότητα πολέμου κατά το 1914-1915, στη Γενική Συνέλευση της Εταιρείας των Επιστημόνων στις Βρυξέλλες το 1910.
Ο Ήλιος εκλύει τεράστιες ποσότητες ενέργειας υπό μορφή θερμικών και φωτεινών ακτινοβολιών. H παρατήρηση των ηλιακών κηλίδων, έφερε στο φως σημαντικά στοιχεία, αποδεικνύοντας ότι ασκείται επίδραση στην πρόκληση των σεισμών και των καταστροφών των ορυχείων λόγω αναφλέξεως μεθανίου, γεγονός που επιβεβαίωσε ο Dr Martini μελετώντας τις καταστροφές των ανθρακωρυχείων του Ruhr, την αιτιολογία των οποίων απέδωσε σε αναιτιολόγητα ανθρώπινα σφάλματα, κατά τις ημέρες που ακολουθούν τις ηλιακές εξάρσεις. Ομοίως η παρατήρηση των ηλιακών κηλίδων επιβεβαιώνει την επίδραση και επί του ανθρωπίνου οργανισμού, προκαλώντας νευραλγίες, υποτροπές νόσων, αρθριτικές και άλλες κρίσεις. Οι γιατροί Faure και Sardou καταδεικνύουν την σχέση των ηλιακών κηλίδων επί των επιδημιών και επί της εκδηλώσεως χρονίων νοσημάτων.
Ο Dr Chijevsky οργάνωσε μια πολύπλευρη έρευνα των επιδράσεων που ασκούν οι ρυθμοί του ηλίου επάνω στους ρυθμούς της φύσεως. Όταν αυξάνονταν η δραστηριότητα του ηλίου, εμφανίζονταν ασθένειες όχι μόνο στο φυτικό και ζωϊκό βασίλειο αλλά και στους ανθρώπους, με έξαρση των κρουσμάτων χολέρας, τυφοειδούς πυρετού και λοιμωδών νόσων. Η μεγάλη επιδημία της γρίππης και της πανώλης του 1918, συνέβη κατά τη διάρκεια έντονης ηλιακής δραστηριότητας. Απέδειξε επίσης με πειράματα ότι κατά την αύξηση των ηλιακών εκρήξεων, παρατηρήθηκε έντονη αναπαραγωγή ορισμένων βακτηριδίων, ενώ μαζί με τον Dr Velkhover ανεκάλυψε ότι ορισμένα βακτηρίδια αλλάζουν χρώμα ακριβώς πριν από μια ηλιακή έκρηξη.
Το Ιατρικό Κολλέγιο Tomsk και ο Dr Anatoli Podshibyakin του Ινστιτούτου Κλινικής Φυσιολογίας του Κιέβου, έκαναν πολυετείς παρατηρήσεις και απέδειξαν ότι τα ανθρώπινα ανακλαστικά παρουσιάζουν αισθητή βραδύτητα κατά τις περιόδους της έντονης ηλιακής δραστηριότητας σε σχέση με τις ημέρες ηρεμίας του ηλίου, γεγονός που αιτιολογεί την αύξηση των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων και που επιβεβαιώνεται από επιστήμονες πολλών χωρών, οι οποίοι κατέγραψαν τον τετραπλασιασμό των ατυχημάτων, τη δεύτερη μέρα μετά τις ηλιακές εξάρσεις. Ο Dr Rheinhold Reiter μελετώντας τα αρχεία της κυκλοφορίας για ένα χρόνο στη Βαυαρία τεκμηρίωσε ότι κατά τις ημέρες που ακολουθούν τις ηλιακές εξάρσεις, παρατηρείται μια αύξηση των ατυχημάτων κατά 10%.
Αλλά και οι στατιστικές μελέτες και παρατηρήσεις του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοσμοβιολογίας της Νίκαιας επιβεβαιώνουν ότι κατά την περίοδο των ηλιακών κηλίδων αυξάνονται κατά τρόπον ασυνήθη οι αυτοκτονίες, οι βίαιοι θάνατοι, τα άνευ σοβαράς αιτίας εγκλήματα, ιδίως τα αυτοκινητιστικά, αεροπορικά ή σιδηροδρομικά ατυχήματα, που οφείλονται κυρίως στην πιθανότητα των νευρικών διαταραχών, που έχουν σαν αποτέλεσμα την υπερδιέγερση ή την ελάττωση των φυσιολογικών αντανακλαστικών. Ο Dr Raphael Dubois επισημαίνει ότι είναι αισθητή η επίδραση του Ηλίου στην κοινωνική ζωή των ανθρώπων, προβάλλοντας τις στατιστικές που μαρτυρούν ότι κατά τον Ιούνιο συμβαίνουν τα περισσότερα αισθηματικά εγκλήματα, οι βιασμοί και οι πάσης φύσεως δολοφονίες, ενώ οι αυτοκτονίες και οι μονομαχίες συμβαίνουν συχνότερα κατά την άνοιξη.
Ο πρώτος που μελέτησε την επίδραση των ηλιακών κηλίδων επί του αίματος ήταν ο Γιαπωνέζος καθηγητής και αιματολόγος Maki Takata. Με την βοήθεια ενός γυναικολογικού τέστ που επενόησε και το οποίο εφαρμόζεται διεθνώς, απέδειξε μετρώντας τον ρυθμό πήξεως του λευκώματος του αίματος ότι όταν αυξάνονται οι κηλίδες η ταχύτητα πήξεως ήταν μεγαλύτερη.
Σε ανάλογα συμπεράσματα καταλήγουν και οι γιατροί των Γερμανικών κλινικών του Μονάχου και του Innsbruck, που παρετήρησαν επανειλημμένως ότι οι λεγόμενοι άνεμοι Foen, δημιουργούν ανιχνεύσιμα ηλεκτρομαγνητικά αποτελέσματα που προκαλούν αύξηση της πηκτικότητας του αίματος ενώ η Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών του Leningrad, αναφέρει ότι οι Ηλιακές ακτινοβολίες επιδρούν στο ανθρώπινο αίμα και το κάνουν πιο παραγωγικό σε δραστηριότητα.
Γιατροί του σανατορίου του Sochi της μαύρης Θάλασσας, με επικεφαλής τον Dr Nikolas Schultz, έκαναν επισταμένες αιματολογικές έρευνες κατά την περίοδο των ηλιακών κηλίδων και παρετήρησαν μια αφύσικη αύξηση των λεμφοκυττάρων και μια σημαντική μείωση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων. Ο Dr Perrier στις έρευνές του βρήκε σαφή την επίδραση του ηλίου επί του σκελετού, επί του αναπνευστικού συστήματος, επί του μυϊκού, επί του πεπτικού, επί της κυκλοφορίας του αίματος, επί της γενετησίου ζωής και τέλος επί του νευρικού συστήματος.
Γιατροί από τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Ρωσσία αναφέρουν ότι οι καρδιακές προσβολές συμπίπτουν με την ηλιακή δραστηριότητα. Ο διευθυντής της επιτροπής υγείας του νοσοκομείου Sochi καθηγητής N. Romensky κατέγραψε ότι κατά το διάστημα Φεβρουαρίου-Αυγούστου 1956 έτος κατά το οποίο συνέβησαν με μεγάλη συχνότητα ηλιακές εκρήξεις, ο αριθμός των καρδιαγγειακών επιπλοκών τριπλασιάσθηκε. Συγκεκριμένα στις 18 Μαΐου του ιδίου έτους σύμφωνα με το αστεροσκοπείο της Ρωσσικής Ακαδημίας παρατηρήθηκαν τρεις γιγάντιες ηλιακές εκρήξεις γεγονός που δεκαπλασίασε τις καρδιαγγειακές προσβολές. Τα μόρια που εκτοξεύτηκαν από τον ήλιο προς τη γη με ταχύτητα 10000 μιλίων ανά δευτερόλεπτο και έφθασαν στις 18 Μαΐου προκάλεσαν τις ξαφνικές καρδιακές προσβολές.
Τα «Σύνορα της Επιστήμης» στην έρευνά τους για τον άνθρωπο και τον ηλεκτρομαγνητισμό, αναφέρουν ότι ο καθηγητής Koehler, αποδεικνύει ότι το ανθρώπινο νευρικό σύστημα μοιάζει να λειτουργή σαν κεραία λήψεως, ευαίσθητη στα κύματα ενεργείας της ατμοσφαίρας, εκ του γεγονότος ότι κατά την περίοδο των ηλιακών εκρήξεων, μερικές ακτινοβολίες όπως οι ακτίνες Χ, φθάνουν στη γη με την ταχύτητα του φωτός, δηλαδή πιο γρήγορα από ότι τα μόρια που επηρεάζουν τον καιρό και οι αντιδράσεις σ’ αυτές τις ταχύτατες εκπομπές λαμβάνονται από το νευρικό σύστημα που είναι ευαίσθητο στα ενεργειακά αυτά κύματα της ατμόσφαιρας και επηρεάζουν μερικούς ανθρώπους σωματικά.
Η φαρμακευτική εταιρεία Knoll στο Orange New Jersey, αναφέρει στο φυλλάδιο ειδήσεων «Νοσοκομειακή Εστία» ότι: «τα ουράνια σώματα φέρνουν ευδιάκριτα αποτελέσματα επάνω στην οργανική ύλη και παρ’ όλους τους στατιστικούς γρίφους της εποχής μας, θα αποδειχθή τελικά με ακρίβεια με ποιούς τρόπους τα μαγνητικά πεδία της οργανικής ύλης, μπορούν να αλληλοεπηρεάζονται με τα μαγνητικά πεδία του περιβάλλοντος».
Ο διηνεκής αόρατος και αθόρυβος βομβαρδισμός της γης με Κοσμικές ακτίνες, παρόμοιων με μικρούς κεραυνούς, μετρήθηκε από τους επιστήμονες με διάφορα όργανα ακόμη και με φωτογραφικές πλάκες. Ο Immanuel Velikovsky στο βιβλίο του «Κόσμοι σε Σύγκρουση», εκφράζει τη θέση ότι ο Δίας εκπέμπει ηχητικό θόρυβο όπως ο ήλιος και τα άστρα. Ενώ στην αρχή δεν έγινε παραδεκτός, θεωρηθείς γελοίος, αργότερα δυό επιστήμονες του Institute of Cornwall, επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς του, ενώ στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ο Αμερικανικός Οργανισμός Επιστημονικής Προόδου στο Montreal, στην αναφορά της πρώτης Ιανουαρίου του 1965, «Προγνωστικά για τα Μηνύματα του Διος». Ο Velikovsky αναφέρει επίσης τη βλαβερή επίδραση της πυρρόχρου σελήνης επί των νεαρών βλαστών, την επωφελή δράση των κομητών στην ποιότητα των οίνων, τις γνωστότερες αλλοιώσεις τις οποίες προξενεί ο ήλιος επί των χλωροφυλλοκόκκων των φύλλων του φυτικού βασιλείου, όπως και στην ανάπτυξη μερικών κατώτερων οργανισμών.