Εάν μελετήσει κάποιος τα πλατωνικά στερεά διαπιστώνει ότι είναι η γεννήτρια όλων των στερεών και των απείρων αστέρων που είναι δυνατόν να προκύψουν από αυτά. Ουσιαστικά όλα τα συμμετρικά δημιουργήματα (ορυκτά, φυτά, ζώα κ.λπ. ) έχουν ως αφετηρία το πενταγωνικό δωδεκάεδρο, δηλαδή τον αριθμό φ της χρυσής τομής.
Τα μόρια σχηματίζονται ακολουθώντας τα κρυσταλλικά πρότυπα των συνδυασμών των πλατωνικών στερεών. Τα ηλεκτρόνια συμπληρώνουν τις στοιβάδες σύμφωνα με το πυθαγόρειο θεώρημα και την χρυσή τομή.
[Ο λόγος της αποστάσεως μεταξύ των γραμμών λεπτής υφής προς την απόσταση μεταξύ των γραμμών του χονδρικού φάσματος, είναι ανάλογος με το τετράγωνο της σταθεράς α=137.
Ο αριθμός 137 εμπλέκεται με το φως στον κλάδο της φυτολογίας που μελετά την φυλλοταξία. Είναι γνωστό ότι αυτά αναπτύσσονται στρεφόμενα κατά 137,5 μοίρες, προκειμένου να εκμεταλλευτούν κατά τον καλύτερο τρόπο την πρόσπτωση του φωτός. Η γωνία που εκφράζει τον 1/Φ2 = 0,318 είναι 0,318Χ360 μοίρες = 137,5 μοίρες, ή 360 μοίρες - 137,5 μοίρες = 222,5 μοίρες. Έτσι πολλοί σύγχρονοι φυσικοί αντιλαμβάνονται ότι η σταθερά της λεπτής υφής «α» είναι μια καθαρή έκφραση του χρυσού αριθμού Φ.
Τα ρευστά δονούμενα σχηματίζουν τις γνωστές πλατωνικές δομές.
Η κατανομή της ύλης στους γαλαξίες και το σύμπαν ακολουθεί τον νόμο της χρυσής τομής.
Νέα συμπεράσματα αποκαλύπτουν ότι το σχήμα του σύμπαντος είναι ένα δωδεκάεδρο με πλευρές σε σχήμα πενταγώνου, όλες βασισμένες στη χρυσή αναλογία.
Ακόμη και οι σχετικές αποστάσεις των 10 πλανητών και των μεγαλύτερων αστεροειδών προσεγγίζουν το Φ.
Η χρυσή αναλογία εμφανίζεται στις μαύρες τρύπες της θεωρίας της σχετικότητας. Οι μαύρες τρύπες εναλλάσσονται μεταξύ δύο καταστάσεων.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται μια μαύρη τρύπα κάθε χρονική στιγμή εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής. Στην εξίσωση για τον υπολογισμό της ταχύτητας αυτής περιέχεται και κάποια σταθερά, ο αριθμός του Σύμπαντος Φ.
Είναι γνωστό ότι οι διαγώνιες που σχηματίζουν τον αστέρα του «κανονικού» πενταγώνου τέμνονται σε 5 σημεία που ορίζουν ταυτόχρονα και τις χρυσές τομές τους.
Μελετώντας τον άνθρωπο διαπιστώνουμε ότι ο νους των επιθυμιών δηλαδή των γεννητικών οργάνων βρίσκεται στο ½ του ύψους του σώματος. Ονομάστηκε δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού στο κέντρο του παραδείσου (του σώματος). Διαιρεί διαρκώς στα 2 τον ταλαίπωρο νου, ορίζοντας αντικείμενο επιθυμίας διαφορετικό από τον ίδιο και επιφέρει το χάος.
Μεταφερόμενος όμως ο νους στο ύψος του ομφαλού λαμβάνει την τιμή της χρυσής τομής φ = 1,618. Η τιμή αυτή είναι τιμή αναλογίας και έτσι ανταποκρίνεται στον αρμονικό λόγο της ανθρώπινης ψυχής που είναι αναλογία (λόγος) και όχι ακέραιος αριθμός (2).
Αυτό επιτυγχάνεται καθώς ο άνθρωπος συλλογίζεται τη φανταστική ναρκισσιστική εικόνα του αντικειμένου. Στη φαντασία ο εαυτός ταυτίζεται με το αντικείμενο που φαντάζεται. Ενώ η σχέση του φανταστικού ειδώλου με το πρωτότυπο περιγράφεται στην αυξομείωση των Διοσκούρων με την Ελένη αίσθηση να ταξιδεύει... Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό γρίφο που η λύση του φυλάγεται ως "πολύτιμος αδάμας".
Η Χρυσή τομή είναι η θετική ρίζα της δευτεροβάθμιας εξίσωσης Χ–1/Χ = 1
Ας σημειώσουμε λοιπόν προσεκτικά ότι ο μοναδικός αριθμός από τον οποίο η αφαίρεση του «αντιστρόφου» του δημιουργεί την μονάδα είναι ο «άρρητος», αποκαλούμενος και χρυσός αριθμός Φ της χρυσής τομής και συνδέεται με τον αριθμό 5 (το Δελφικό Ε) και την γέννηση του νοητικού μας προσώπου (Χριστού) ή ηλιακού ήρωα στην καρδιά μας.
Παρατηρούμε ότι 1/φ +1/φ2 = 0.618 + 0,382 = 1
Υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα της επιστροφής στην μονάδα δια μέσου του σημείου της χρυσής τομής που βρίσκεται στο σημείο του ομφαλού.
Η κατασκευή του τέλειου πεντάκτινου στην φαντασία γίνεται το σημείο επίκλησης της Θεϊκής μονάδας. Η κατασκευή του είναι ισοδύναμη με αυτήν της χρυσής τομής.
Comments
polina
Mon, 02/11/2015 - 16:16
Permalink
Περί του δωδεκαέδρου
Click για περισσότερα
Εάν μελετήσει κάποιος τα πλατωνικά στερεά διαπιστώνει ότι είναι η γεννήτρια όλων των στερεών και των απείρων αστέρων που είναι δυνατόν να προκύψουν από αυτά. Ουσιαστικά όλα τα συμμετρικά δημιουργήματα (ορυκτά, φυτά, ζώα κ.λπ. ) έχουν ως αφετηρία το πενταγωνικό δωδεκάεδρο, δηλαδή τον αριθμό φ της χρυσής τομής.
Τα μόρια σχηματίζονται ακολουθώντας τα κρυσταλλικά πρότυπα των συνδυασμών των πλατωνικών στερεών. Τα ηλεκτρόνια συμπληρώνουν τις στοιβάδες σύμφωνα με το πυθαγόρειο θεώρημα και την χρυσή τομή.
[Ο λόγος της αποστάσεως μεταξύ των γραμμών λεπτής υφής προς την απόσταση μεταξύ των γραμμών του χονδρικού φάσματος, είναι ανάλογος με το τετράγωνο της σταθεράς α=137.
Ο αριθμός 137 εμπλέκεται με το φως στον κλάδο της φυτολογίας που μελετά την φυλλοταξία. Είναι γνωστό ότι αυτά αναπτύσσονται στρεφόμενα κατά 137,5 μοίρες, προκειμένου να εκμεταλλευτούν κατά τον καλύτερο τρόπο την πρόσπτωση του φωτός. Η γωνία που εκφράζει τον 1/Φ2 = 0,318 είναι 0,318Χ360 μοίρες = 137,5 μοίρες, ή 360 μοίρες - 137,5 μοίρες = 222,5 μοίρες. Έτσι πολλοί σύγχρονοι φυσικοί αντιλαμβάνονται ότι η σταθερά της λεπτής υφής «α» είναι μια καθαρή έκφραση του χρυσού αριθμού Φ.
Τα ρευστά δονούμενα σχηματίζουν τις γνωστές πλατωνικές δομές.
Η κατανομή της ύλης στους γαλαξίες και το σύμπαν ακολουθεί τον νόμο της χρυσής τομής.
Νέα συμπεράσματα αποκαλύπτουν ότι το σχήμα του σύμπαντος είναι ένα δωδεκάεδρο με πλευρές σε σχήμα πενταγώνου, όλες βασισμένες στη χρυσή αναλογία.
Ακόμη και οι σχετικές αποστάσεις των 10 πλανητών και των μεγαλύτερων αστεροειδών προσεγγίζουν το Φ.
Η χρυσή αναλογία εμφανίζεται στις μαύρες τρύπες της θεωρίας της σχετικότητας. Οι μαύρες τρύπες εναλλάσσονται μεταξύ δύο καταστάσεων.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται μια μαύρη τρύπα κάθε χρονική στιγμή εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής. Στην εξίσωση για τον υπολογισμό της ταχύτητας αυτής περιέχεται και κάποια σταθερά, ο αριθμός του Σύμπαντος Φ.
Είναι γνωστό ότι οι διαγώνιες που σχηματίζουν τον αστέρα του «κανονικού» πενταγώνου τέμνονται σε 5 σημεία που ορίζουν ταυτόχρονα και τις χρυσές τομές τους.
Μελετώντας τον άνθρωπο διαπιστώνουμε ότι ο νους των επιθυμιών δηλαδή των γεννητικών οργάνων βρίσκεται στο ½ του ύψους του σώματος. Ονομάστηκε δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού στο κέντρο του παραδείσου (του σώματος). Διαιρεί διαρκώς στα 2 τον ταλαίπωρο νου, ορίζοντας αντικείμενο επιθυμίας διαφορετικό από τον ίδιο και επιφέρει το χάος.
Μεταφερόμενος όμως ο νους στο ύψος του ομφαλού λαμβάνει την τιμή της χρυσής τομής φ = 1,618. Η τιμή αυτή είναι τιμή αναλογίας και έτσι ανταποκρίνεται στον αρμονικό λόγο της ανθρώπινης ψυχής που είναι αναλογία (λόγος) και όχι ακέραιος αριθμός (2).
Αυτό επιτυγχάνεται καθώς ο άνθρωπος συλλογίζεται τη φανταστική ναρκισσιστική εικόνα του αντικειμένου. Στη φαντασία ο εαυτός ταυτίζεται με το αντικείμενο που φαντάζεται. Ενώ η σχέση του φανταστικού ειδώλου με το πρωτότυπο περιγράφεται στην αυξομείωση των Διοσκούρων με την Ελένη αίσθηση να ταξιδεύει... Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό γρίφο που η λύση του φυλάγεται ως "πολύτιμος αδάμας".
Η Χρυσή τομή είναι η θετική ρίζα της δευτεροβάθμιας εξίσωσης Χ–1/Χ = 1
Ας σημειώσουμε λοιπόν προσεκτικά ότι ο μοναδικός αριθμός από τον οποίο η αφαίρεση του «αντιστρόφου» του δημιουργεί την μονάδα είναι ο «άρρητος», αποκαλούμενος και χρυσός αριθμός Φ της χρυσής τομής και συνδέεται με τον αριθμό 5 (το Δελφικό Ε) και την γέννηση του νοητικού μας προσώπου (Χριστού) ή ηλιακού ήρωα στην καρδιά μας.
Παρατηρούμε ότι 1/φ +1/φ2 = 0.618 + 0,382 = 1
Υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα της επιστροφής στην μονάδα δια μέσου του σημείου της χρυσής τομής που βρίσκεται στο σημείο του ομφαλού.
Η κατασκευή του τέλειου πεντάκτινου στην φαντασία γίνεται το σημείο επίκλησης της Θεϊκής μονάδας. Η κατασκευή του είναι ισοδύναμη με αυτήν της χρυσής τομής.