Astrology & Science
Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ
Search Google
views_accordion
8 years 5 months ago
Οι αρχαίοι έλεγαν «αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις». Με αυτήν την ρήση κατά νου, και βασιζόμενοι στην περί ορθότητας ονομάτων θεωρία του πλατωνικού διαλόγου Κρατύλος, θα θέσουμε την αφετηρία του στοχασμού μας περί μυστηρίων, ιχνηλατώντας τον Λόγο (δηλαδή το νόημα) που βρίσκεται μέσα στις λέξεις που θα μας απασχολήσουν στην συνεχεία του παρόντος. Οι λέξεις που θα αναλύσουμε είναι οι εξής:
ΜΥΩ – ΜΥΘΟΣ – ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Ο «πυρήνας» της λεξικής μας αλληλουχίας είναι η λέξη: Μύω, που σημαίνει κλείνω τα μάτια, το στόμα ή οποιοδήποτε άνοιγμα, και χρησιμοποιείται για να δηλώσει το α-όρατο, το ά-ρητο και γενικότερα το απόκρυφο και μυστικό. Με κλειστό το στόμα (χείλη) και παλμό των φωνητικών χορδών, παράγεται ο ήχος "μου", όπως το μοσχάρι βοά (μουεί). Αυτή λέξη σχετίζετε με τις ιδέες της σιγής, του σκότους, της μόνωσης και του αλχημικού κορεσμού. Από το μύω παράγονται αρκετές λέξεις που περιέχουν τις παραπάνω έννοιες, ενδεικτικά αναφέρονται:
α) Ο μυελός και το μυαλό όπου σημαίνουν το κλεισμένο εντός του κρανίου ή του οστού γενικότερα.
β) Το Άγιο Μύρο προέρχεται από το ρήμα μύρω (μύω + ρέω > ρω, ρέω εκ των έσω).
γ) Οι μύχιες εσωτερικές – μυστικές σκέψεις ετυμολογικά προέρχονται από το μύω (μυχός μέ-μυκ-α (κ>χ), πρκμ. του μύω- το ενδότατο μέρος, το βάθος).
δ) το μύδι σημαίνει το ερμητικά κλεισμένο και παράγεται απευθείας από το μύω.
ε) Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια άλλη λέξη που παράγετε από το μύω, το κρόμμυον (το γνωστό μας κρεμμύδι) που σημαίνει το κλεισμένο μέσα στη γη και μας φέρνει κατά νου την αλχημιστική φόρμουλα vitriol ή vitriolum.
Από το μύω περνάμε στον δεύτερο όρο μας, που είναι η λέξη μύθος, που σημαίνει «το σκοτεινό λόγο» και τη διδασκαλία. Στην αρχαία εποχή ο μύθος ήταν αρχικά ταυτόσημος με το λόγο και σήμαινε την προφορική διήγηση – παράδοση και αργότερα έλαβε και την έννοια της διδασκαλίας που σχετίζονταν με κάτι το ιερό. Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι μύθοι δεν πρέπει να ταυτίζονται με «τοις παιδίοις μύθους» (δηλαδή τα παραμύθια) που όπως αναφέρει ο Πλάτων στην Πολιτεία (377a), μπορεί να είναι εν τω συνόλω ψευδείς διηγήσεις αλλά όμως υπάρχει μέσα τους και ένας πυρήνας αλήθειας. Την ταύτιση του μύθου με το ιερό αναφέρει και ο αείμνηστος Αντώνιος Χαλάς στο παρακάτω απόσπασμα:
«Αλληγορία, ιερογλυφία, μύθος, παραβολή, σύμβολον είναι η δια τεχνηέσσης και επιστημονικής πλοκής και συνθέσεως, ως εκ της διαλεκτικής δεινότητος του ποιητού της, υπόκρυψις αιωνίας, απαστραπτούσης από κάλλος και δυναμικότητα αληθείας».
Και αλλού:
«Οι άνθρωποι της ομηρικής εποχής, ως μέσα επομένως της ανυψώσεως των, της βελτιώσεως της ψυχής των και μορφώσεώς των εχρησιμοποίουν τον μύθον, απείρως αποτελεσματικότερον και διδακτικώτερον και εξυψωτικώτερον του βιβλίου. Τα μαθηματικά και τα σύμβολα, οι μύθοι ή ιερογλυφίαι είναι εκείνα, τα οποία ενέχουν μέσα των τα μαγικά και αποτελεσματικά μέσα της καθάρσεως του όμματος της ψυχής από την λύμην, την άγνοιαν, την παράκρουσιν και ακαθαρσίαν, μέχρις ότου τέλος επιτευχθή η ανάβλεψις αυτού και αρχίσει η θεωρία των όντων ως αληθώς μυστηρίων».
Αυτή η μορφή διδασκαλίας που περιγραφεί ο Χαλάς, αποτελούμενη από τον μύθο, που περίχεε τους Ιερούς Λόγους δηλαδή το δόγμα (γράμμα του νόμου), και την διαλεκτική, που αποτελούσε την πρακτική τέχνη φανέρωσης της αληθείας του μύθου (πνεύμα των γραφών), φαίνεται πως αποτέλεσε κοινό τόπο σε όλες τις εσωτερικές σχολές της αρχαιότητας. Έτσι την εντοπίζουμε στους κόλπους όλων των αρχαίων μυστηρίων αλλά και στην χριστιανική διδασκαλία όπως μας την παραδίδει ο Μ. Βασίλειος:
«Των εν τη Εκκλησία πεφυλαγμένων δογμάτων και κηρυγμάτων, τα μεν εκ της εγγράφου διδασκαλίας έχομεν, τα δε εκ της των αποστόλων παραδόσεως διαδοθέντα ημίν εν μυστηρίω παρεδεξάμεθα» , δηλαδή «Αγία Γραφή και λατρεία, αποστολική παράδοση και λειτουργική κατανόηση της χριστιανικής αυτοσυνειδησίας, ευ-αγγέλιο και λειτουργία, λόγος και μυστήριο» απαρτίζουν το σύνολο της χριστιανικής διδασκαλίας.
Κάτι ανάλογο φαίνεται πως συγκροτούσε και η εβραϊκή Καμπαλά, ένα σύστημα που αποσκοπούσε στην μεταβίβαση μιας ιερής μυστικής διδασκαλίας, δια μέσου του Ραβίνου (δασκάλου) στον μαθητή (ή κατά τα σωκρατικά πρότυπα εραστή και ερωμένου), με κύριο συστατικό τον προφορικό λόγο – μύθο και τον διαλογισμό σε σύμβολα και στις απόκρυφες έννοιες των γραφών. Υπό αυτό το πρίσμα δεν είναι παράξενη η προτίμηση της προφορικής διδασκαλίας τόσο από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα όσο και από πλήθος άλλων μυστών ανά τους αιώνες, ούτε πρέπει να μας φαίνετε παράξενη η υιοθέτηση του διαλόγου ως είδους γραφής τόσο από τον Πλάτωνα και τους συντάκτες των ερμητικών έργων, που αποδίδονται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο, όσο και των Ραβίνων που συνέταξαν το Ζοχάρ.
Ο τρίτος και τελευταίος όρος της αλληλουχίας μας είναι η λέξη: Μυστήρια, που εννοεί το σύνολο των παραπάνω εννοιών ως μια μυστική ή απόκρυφη διδασκαλία – τυπικό με σκοπό την μύηση. Τί είναι όμως μύηση; Ας δούμε έναν σύντομο εγκυκλοπαιδικό ορισμό:
ΜΥΗΣΗ: Μύησις είναι η επέκτασις της συνειδήσεως [και η προσέγγιση των θεϊκών όψεων που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος] και επιτυγχάνεται διά μυσταγωγικής τελετής μέσω τυπικού, εν συνεχεία δε διά πρακτικών ασκήσεων αποβλεπουσών εις την εμπράγματον επέκτασιν ταύτης».
Η μύηση σε συνδυασμό με την προσωπική αποκρυφιστική εργασία του μύστη, συγκροτούσαν ένα ενιαίο αδιάσπαστο σύνολο διδασκαλίας, που μπορεί να χωριστεί σε τρία κύρια τμήματα:
Εναρμόνιση με τον Κοσμικό Νόμο, μέσα από την ορθή κατανόηση.
Διευθέτηση κάθε δυσαρμονίας, μέσα από την ορθή χρήση της δύναμης που δίνει η γνώση. Εξαγνισμό της ψυχής, με καλές πράξεις σ’ όλα τα πεδία.
Από την λέξη μύω (που σημαίνει εισάγω στα μυστήρια) είναι και η λέξη μύστης, όπου κατά την αρχαιότητα σήμαινε αυτόν που έχει εισαχθεί (μυηθεί) στα μυστήρια. Ένας μύστης είναι ο ενσαρκώνων την μύησιν… Εις την αρχαιότητα ήταν ο τίτλος των νεομυηθέντων, διότι όφειλαν να τηρούν κατά την πρώτη μύηση τους οφθαλμούς και τα ώτα κλειστά.
Τέλος ας δούμε πιο αναλυτικά τι ήταν τα μυστήρια: Τα μυστήρια κατά την αρχαιότητα περιείχαν κατά κύριο λόγο το απόρρητο μέρος της λατρείας, το οποίο μεταβιβαζόταν διάμεσου διαφόρων τελετών που είχαν ως σκοπό την μύηση των αμυήτων. Με τα μυστήρια οι μυημένοι αποκτούσαν ένα μέσο για να μεταβούν σε ένα πλατύτερο πεδίο αντίληψης- συνειδητότητας.
Ανυψώνονταν από επίπεδο σε επίπεδο και επικοινωνούσαν με τον θειο σπινθήρα που κρύβετε σε κάθε ανθρώπινο ον, ή αλλιώς με αυτό που οι αρχαίοι ονόμαζαν δαιμόνιο. Σχετικά με τα δρώμενα δηλαδή τις μυσταγωγικές τελετές που λάμβαναν χώρα κατά την διάρκεια των μυστηρίων, από τα ολίγα τα οποία γνωρίζουμε περί αυτών, επρόκειτο περί αλληγορικών αναπαραστάσεων, συμβολιζουσών τα πεπρωμένα των ψυχών μετά θάνατον το νόμο του αντιπεπονθόντος, την ενότητα που συνδέει προς άλληλα όλα τα όντα.
Προς τούτοις εδιδάσκοντο οι τρόποι δια να καταστή η ψυχή αθάνατος εις την παρούσαν ζωήν (άσκησις και αποκάλυψις λανθανουσών δυνάμεων του ανθρώπου). (http://panical.blogspot.gr/2011/07/blog-post.html).
8 years 5 months ago
Σημειώσεις από το Ομακοείο Καρδίτσας
Η γιόγκα δεν βλέπει μόνο τον εξωτερικό κόσμο, όπως κάνει το σύστημα της «Σάμκια» αλλά δια των μυστών της ή αλλιώς των «γκουρού», δηλαδή αυτών που έχουν λυτρωθεί, διδάσκει ότι η πουρούσα – ψυχή έχει βαθύτερες υποστάσεις ή υπάρξεις στην υλική, ψυχική και πνευματική της υπόσταση. Η κατάταξη και κωδικοποίηση των υπάρξεων αυτών έχει γίνει από αρχαιότάτων χρόνων και είναι:
1) φυσικοαιθερικό,
2) θυμικό ή αστρικό,
3) νοητικό (ανώτερο μανάς και κατώτερο μανάς),
4) βουδικό - ενορατικό (buddhi),
5) νιρβανικό – ατμικό (atma),
6) μοναδικό (anupadaka),
7) εναδικό – θείο (adi) συν άλλους έξι φορείς.
Κάθε φορέας από αυτούς αναλογεί σε ένα σύμπαν- κόσμο -διάσταση, που διακρίνεται για την ιδιαίτερη παλμοδονητική του κατάσταση ,με τους δικούς της νόμους και τα δικά της όντα. Μια ανάλογη κατηγοριοποίηση έχει γίνει και από τον Πλάτωνα στο έργό του «Πολιτεία»(επιθυμητικό, Θυμοειδές, Λογικό). (Μαργιωρής 1997 : 83 ; 1993α : 73-83)
Ο σημερινός άνθρωπος αντιλαμβάνεται, ζει και κινείται στο «φυσικοαιθερικό κόσμο». Ο κόσμος αυτός διακρίνεται από επτά καταστάσεις ύλης. Τα 3/7 της φυσικοαιθερικής διάστασης είναι αντιληπτά από τα αισθητήρια όργανα του ανθρώπου και είναι η στερεά, υγρή, και αέρια φάση της ύλης. Τα υπόλοιπα 4/7 αποτελούν το άλλο κομμάτι της ύπαρξής μας τον αιθερικό κόσμο ή διάσταση (τέταρτη διάσταση), που είναι συνέχεια του φυσικού και που δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά από τις πέντε αισθήσεις. Ακολουθεί ο αστρικός ή λεγόμενος θυμικοαστρικός κόσμος που αποτελεί την διπλανή μας διάσταση. Εκεί καταλήγουν όσοι αφήνουν το φυσικό πρώτα και έπειτα ton αιθερικό τους φορέα. Ο αστρικός κόσμος χωρίζεται σε επτά υποπεδία όπου καταλήγουν οι άσαρκοι ανάλογα με την εξέλιξή της ψυχής τους. Ο νοητικός κόσμος αποτελεί μια βαθύτερη κατάσταση του αστρικού κόσμου και υποδιαιρείται σε επτά επίσης υποπεδία. Στα τέσσερα κατώτερα υποπεδία του νοητικού κόσμου υπάρχει ακόμη ύλη. Στα τρία ανώτερα υποπεδία του νοητικού κόσμου η ύλη είναι ανύπαρκτη και όσοι εισέρχονται στο πεδίο του, τότε δεν υπάγονται στον νόμο του κάρμα και δεν δεσμεύονται σε επανασάρκωση. (Μαργιωρής 1993: 62-63)
Ο βαθύτερος σκοπός της ψυχής είναι να επιστρέψει στην Πρωταρχική Πηγή- Εστία-Πατέρα από όπου όλα προήλθαν ή στο «αγαθό» του Έλληνα φιλοσόφου Σωκράτη. Το πρώτο βήμα είναι η απολύτρωση από την ύλη και επιτυγχάνεται στο 5ο υποπεδίο του νοητικού κόσμου. Έπειτα η εξέλιξη συνεχίζεται στα επόμενα πεδία-κόσμους όπως βουδικό-ενορατικό, νιρβανικό –ατμικό, μοναδικό, εναδικό –θείο κόσμο και συνεχίζει στους επόμενους κόσμους. Το δύσκολο είναι η ψυχή να καταλάβει την ψευδαίσθηση της ύλης και το παιχνίδι που της γίνεται ώστε να ξεκινήσει η επιστροφή της στον Αιώνιο Πατέρα. Από τη στιγμή που θα το συνειδητοποιήσει τότε αρχίζει η διαδικασία του ανθρώπου για την ανεύρεση της ψυχής μέσά του. Όταν έλθει η ένωση εξωτερικού με τον εσωτερικό άνθρωπο τότε ακολουθεί και η διαδικασία της «απολύτρωσης» από την ύλη και τα καρμικά δεσμά. (Μαργιωρής 1993: 108-109 ; 1985α : 428-431)
Οι γκουρού που ονομάζονται και μύστες, ως φτασμένοι στους κόσμους της ύλης αναβίωσαν και δίδαξαν το σύστημα της γιόγκα, ώστε να τονίσουν την δεινότητα της θέσής του ανθρώπου και να του υποδείξουν τρόπους ώστε να εξελιχθεί πνευματικά πέραν της υλικής του εξέλιξης. Τα συστήματα της γιόγκα δίνουν τη δυνατότητα στον άνθρωπο πέραν της καθημερινής του ζωής (εργασία, οικογένεια, παιδιά, κ.λπ.) να ασχολείται παράλληλα και με την πνευματική του εξέλιξη. Έτσι ο άνθρωπος συνειδητοποιεί τη σημασία της πνευματικής εξέλιξης, ώστε να την ομαλοποιεί και να την επιταχύνει. Έτσι αλλάζει σταδιακά η ζωή του ανθρώπου προς το καλύτερο αφού αλλάζει ο ίδιος μέσα του και οδηγείται προς την τελειοποίηση. (Μαργιωρής 1985α : 425-428)
Η τελειοποίηση του ανθρώπου δεν γίνεται με αυταρχισμούς, καταναγκασμούς, επιβολές, απομωνοτισμούς, αποκλεισμούς, εγκλωβισμούς, δογματισμούς κάθε είδους, ρητορείες και σοφιστείες για τα πνευματικά αλλά με υπομονή, αποφασιστική θέληση, συνειδητοποίηση των λαθών, αναμονή, σταδιακή ωρίμανση της σκέψης, συνεχή αναζήτηση, εκμάθηση, εκπαίδευση (επαφή με ένα μύστη-γκουρού ή ένα άνθρωπο με μεταφυσική παιδεία) του ανθρώπου. Έτσι καταφέρνει σταδιακά να αφομοιώνει ο άνθρωπος την εσωτερική γνώση και να συνειδητοποιεί το βαθύτερό του «είναι». Η πνευματική ανάπτυξη έρχεται, όπως ένα φρούτο που ωριμάζει , όπως ένα σκουλήκι που μετατρέπεται σε χρυσαλίδα αποβάλλοντας το κουκούλι, όπως ένας σπόρος που αναπτύσσεται γενόμενος τεράστιο δέντρο.
8 years 5 months ago
Σημειώσεις από το Ομακοείο Καρδίτσας
Τα συστήματα της γιόγκα εντάσσονται σε ένα από τα έξι ορθόδοξα φιλοσοφικά συστήματα της Ινδίας που είναι η Νιάγια, Βαϊσεσίκα, Σάμκια, Γιόγκα, Κάρμα Μιμάμσα και η Βεδάντα. Κάθε σύστημα συνδέεται με κάποιο άλλο δημιουργώντας τρία ζευγάρια. Η «Νιάγια» και η «Βαϊσεσίκα» αποτελούν το πρώτο ζευγάρι, η γιόγκα και η «Σαμκία» δίνουν το δεύτερο και η «Κάρμα Μιμάμσα» με τη «Βεδάντα» το τρίτο. (Βιβεκανάντα 1991: 244).
Η γιόγκα ως τέταρτο ινδικό σύστημα ιδρύθηκε από τον ινδό δάσκαλο Πατάντζαλι, που την περίοδο μεταξύ 3ου και του 2ου αιώνα π.Χ συγκέντρωσε όλα τα σκόρπια κείμενα, που αφορούσαν την «απολύτρωση» (kelvalya) του ανθρώπου και τα συνέρραψε δημιουργώντας τις λεγόμενες «γιόγκα σούτρας». Τα κείμενα αυτά διαιρούνται σε τέσσερα μέρη που καταγράφουν
α) το σκοπό και το αποτέλεσμα του σαμάντι (εκστατική κατάσταση-έλλαμψη),
β) τα μέσα και το σύστημα για την πραγμάτωσή του σαμάντχι,
γ) την τεχνική ανάλυση των μέσων που χρησιμοποιούνται και των δυνάμεων που αναπτύσσονται,
δ) τι είναι η λύτρωση (kelvalya) και που σκοπεύει να οδηγήσει το άνθρωπο. (Μαργιωρής 1985 : 145)
Το σύστημα της σάμκια είναι το τρίτο σύστημα από τα έξι ορθόδοξα συστήματα της Ινδικής φιλοσοφίας που ξεκινά και εκδηλώνεται από τον 7ο π.Χ μέχρι τον 5ο αιώνα μ.Χ. Ιδρυτής της είναι ο Καπίλα (Kapila) που έγραψε τη «Σάμκια Πραβακάνα Σούτρα» (Samkya, Pravakana Sutra) όπου αναλύονται 25 κοσμικές αρχές που δημιουργούν το σύμπαν, συνυπάρχουν και συνεργάζονται σε αυτό. Το έργο αυτό γράφτηκε πριν από τον 5ο π.Χ αιώνα, διότι επηρέασε τον Σιντάρτα Γκοττάμα ή αλλιώς τον Βούδα. Εδώ παρουσιάζεται ένας συγκεκαλυμμένος αθεϊσμός ή καλυμμένη αθεΐα. Υπάρχει ακόμη ένα έργο του Καπίλα, που ονομάζεται «Σάμκια Καρίκα» («Samkya Karika»). Το έργο αυτό όμως γράφτηκε από το μαθητή του Καπίλα, τον Ισβάρα Κρίσνα (Isvara Krishna) που αναλύει το έργο του δασκάλου του Καπίλα. Το έργο αυτό εμφανίζει με επίσημο πλέον τρόπο την απόλυτη αθεΐα. (Μαργιωρής 1985 : 141-155)
Το φιλοσοφικό σύστημα της σάμκια τοποθετεί το σύστημά της σε δύο αρχές την πουρούσα και την πρακρίτι, που μέσα από την συνεργασία τους μπαίνουν όλα σε κίνηση. Η δημιουργία και ύπαρξη του σύμπαντος κατά τη σάμκια οφείλεται στη διατάραξη των τριών ιδιοτήτων που ονομάζονται γκούνας (gunas) δηλαδή των
α) «sattvas», σχέση ισορροπίας,
β) «rajas», δραστηριότητα,
γ) «tamas», αδράνεια που εντοπίζονται στην πρακρίτι, στο κόσμο της ύλης και διαφέρουν μεταξύ τους, ως προς τη δονητική τους κατάσταση.(Μαργιωρής 1985 : 146)
Η πρακρίτι είναι η ύλη ή η κοσμική ουσία. Πέρα της ύλης υπάρχει και η πνευματική όψη του κόσμου που αντανακλά την πουρούσα ή το κοσμικό πνεύμα. Στην πλατωνική θεώρηση θα λέγαμε ότι είναι η μορφοποίηση της ύλης που γίνεται με βάση την αντανάκλαση των αρχέτυπων-ιδεών της κοσμικής νόησης (μάχατ). Η απόσπαση του ανθρώπου από την «κοσμική ουσία» (πουρούσα) και την «κοσμική νόηση» (μάχατ) που κληροδοτούν παράλληλα κοσμική ουσία (πουρούσα) και «πνευματική νόηση» (μπούττχι). Η ενσάρκωση στη συνέχεια του ανθρώπου στον υλικό κόσμο ή τον κόσμο της πρακρίτι τον επενδύουν με νου (μανάς) ως αποτέλεσμα της λειτουργίας των αισθήσεων και των εντυπώσεων που λαμβάνει. Έτσι ο άνθρωπος σχηματίζει και διακρίνεται για δέκα ικανότητες, εκείνες της αντίληψης και της δράσης. Οι «ικανότητες της αντίληψης» είναι οι ακοή, αφή, όραση, γεύση, όσφρηση (jnana indrigias). Οι «ικανότητες της δράσης» είναι οι έκφραση (σκέψη), τεκνοποίηση (απόλαυση), έκκριση (απόρριψη), πιάσιμο (διαπότιση), και κίνηση (σκοπός). (Βιβεκανάντα 1991 : 245-246)
Ακόμη ο Ισβάρα διακρίνει για τον άνθρωπο πέντε στοιχεία με τα οποία αντιλαμβάνεται τα πέντε στοιχεία της φύσης- σύμπαντος. Τα στοιχεία του ανθρώπου είναι ο ήχος, η αφή, η μορφή, η γεύση και η οσμή. Τα αντικείμενα ή αισθητά στοιχεία του σύμπαντος είναι ο αιθέρας (κενότητα), αέρας (κίνηση-πίεση), φωτιά (φωτεινότητα, διαστολή), νερό (ρευστότητα, συστολή), γη (στερεότητα, συνοχή). Το σύνολο όλων αυτών μας δίνει τις λεγόμενες 25 κοσμικές αρχές που συνδυάζονται και συνεργάζονται μεταξύ τους. (Βιβεκανάντα 1991 : 245-246)
Η σύνδεση της γιόγκα με το σύστημα της σάμκια μας δίνει το Τρίτο Ινδικό Φιλοσοφικό Ζευγάρι που ονομάζεται Καϊβαλάια (Kaivalya). Η γιόγκα ενώ προσθέτει την παρουσία του θεού η σάμκια με επιμέλεια δεν την εμφανίζει. Από την άλλη στις Ουπανισάντ η έννοια του Θεού εκλαμβάνεται ως μία από τις άπειρες ατομικές πνευματικές οντότητες των purushas. Ο ιδρυτής της γιόγκα Πατάντζαλι τοποθετεί το Θεό σε διαφορετικό επίπεδο από εκείνο του Kαπίλα, ιδρυτή της σάμκια. Η γιόγκα έρχεται να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των Ουπανισάντ και της Σάμκια λέγοντας ότι η ύπαρξη του Θεού υπάρχει μέχρι εκεί που αρχίζει η ύλη – πρακρίτι. Ταυτόχρονα όμως η παρουσία του θεού αναχαιτίζεται και από τις πουρούσα, δηλαδή τις ψυχοπνευματικές υπάρξεις, διότι οι ίδιες διαθέτουν ελευθερία βούλησης. Η γιόγκα δείχνει την ανάγκη ύπαρξης του θεού, και είναι η κοσμική πουρούσα μία πνευματική οντότητα που υπερέχει όλων των άλλων πουρούσα, διότι δεν είχε ποτέ επενδυθεί με την ύλη και τα καρμικά δεσμά, αφού ποτέ δεν πιάστηκε από αυτή.
Η γιόγκα στη σύνδεσή της με τη σάμκια διδάσκει την απολύτρωση του ανθρώπου (καϊβαλάια) διότι θεωρεί ότι η πρακρίτι-ύλη εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να φτάσει στην απολύτρωση αφού δεν έχει νόηση. Νόηση διαθέτουν οι πουρούσα - ψυχοπνευματικές οντότητες. Η πρακρίτι-ύλη δεν απελευθερώνεται διότι από μόνη της δεν διαθέτει ούτε μπορεί να δημιουργήσει νόηση ή αυτοσυνειδησία.
8 years 5 months ago
Ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και ταυτόχρονα ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του αρχαίου κόσμου είναι η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, η οποία ονομάζεται επίσης και Πυραμίδα του Χέοπα. Είναι η παλαιότερη και μεγαλύτερη από τις τρεις πυραμίδες της Γκίζας και θεωρείται πως κατασκευάστηκε ως τάφος (!) κατά την τέταρτη Αιγυπτιακή δυναστεία του βασιλιά Χέοπα.
Δίπλα από την Μεγάλη πυραμίδα βρίσκεται ένα άλλο μεγάλο μυστήριο της αρχαιότητος, η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας, ένα άγαλμα το οποίο απεικονίζει μια σφίγγα (μυθολογικό πλάσμα με σώμα λιονταριού και κεφάλι ανθρώπου). Έχει μήκος 73,5 μέτρα, πλάτος 6 και ύψος 20.22 μέτρα, και αποτελεί το αρχαιότερο και το μεγαλύτερο μονολιθικό άγαλμα στον κόσμο. Οι αιγυπτιολόγοι υποστηρίζουν ότι ο Φαραώ Χεφρήνος έχτισε τη Σφίγγα το 2558 - 2532 π.Χ., κατά την εποχή της 4ης δυναστείας.
Η ονομασία Σφίγγα δόθηκε στο άγαλμα κατά την Κλασική εποχή της αρχαιότητας, δηλαδή περίπου 2000 χρόνια μετά την θεωρητική χρονολογία κατασκευής της. Αιτία ήταν τα κοινά χαρακτηριστικά του αγάλματος με τη αρχαιο-ελληνική σφίγγα.
Σχετικά με το όνομα που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Αίγυπτο για την σφίγγα δεν υπάρχει καμία πληροφορία. Γύρω στο 1500 π.Χ, υπάρχει μία αναφορά ως as Hor-em-akht - ο Ώρος στον Ορίζοντα. (Αξίζει να αναφέρουμε πως ο Ώρος ως νήπιο εμφανίζεται στην εικονογραφία, να θηλάζει καθισμένος στα γόνατα της μητέρας του. Σε όλες τις απεικονίσεις έχει το δάκτυλο στο στόμα, όπως τα μωρά. Το γεγονός ερμηνεύθηκε από τους Έλληνες ως πρόσκληση σε σιγή και περίσκεψη. Τούτη η ερμηνεία έγινε αιτία να θεωρείται σε πολύ νεότερη εποχή Θεός της σιωπής).
Δεν αναφέρεται επίσης πουθενά ο τρόπος κατασκευής ή ο αρχικός σκοπός ανέγερσής της. Μετά την εγκατάλειψη της Νεκρόπολης, η Σφίγγα σταδιακά θάφτηκε στην άμμο, σχεδόν ολοκληρωτικά (έως τους ώμους).
Η πρώτη καταγεγραμμένη προσπάθεια εκσκαφής της χρονολογείται το 1400 π.Χ., όταν ο νεαρός πρίγκιπας Τούθμωσης Δ' είδε όνειρο, πως κάτω από το κεφάλι της σφίγγας υπήρχε θαμμένο και το σώμα της. Έτσι ξέθαψε το μπροστινό μέρος της σφίγγας και τοποθέτησε εκεί μια γρανιτένια πλάκα, γνωστή ως η Στήλη του Ονείρου. Πάνω σε αυτήν, αναγράφεται το όνειρο που είδε ο νεαρός πρίγκιπας.
Μια στήλη στο Βρετανικό Μουσείο αναφέρει ότι καθαρίστηκε από την άμμο την εποχή του Νέρωνα (54-68 μ.Χ.), όταν ο Κλαύδιος Βάλβιλος ήταν έπαρχος της Αιγύπτου. Σχέδια που έγιναν τον τελευταίο αιώνα δείχνουν μεγάλες σχισμές στο κεφάλι και το κάλυμμά της και βαθιά ρήγματα στο λαιμό εξαιτίας διάβρωσης. Η διάσωση της μέχρι τις μέρες μας μάλλον οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι παρέμενε θαμμένη για μεγάλα διαστήματα.
Η πρώτη σύγχρονη αρχαιολογική ανασκαφή στη Σφίγγα, πραγματοποιήθηκε το 1817 μ.Χ , υπό την επίβλεψη του λοχαγού Giovanni Batista. Η ανασκαφή αυτή έφερε στο φως όλο το στήθος του αγάλματος, ενώ ολόκληρη η Σφίγγα ανασκάφτηκε πλήρως από το 1925 έως το 1936 από τον Emile Baraize.
Όπως και για την μεγάλη πυραμίδα έτσι και για την Σφίγγα υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις και ισχυρές ενδείξεις τόσο από ερευνητές της λεγόμενης «απαγορευμένης αρχαιολογίας», όσο και από την «εσωτερική παράδοση», που διαφωνούν με την επίσημη χρονολόγηση της Σφίγγας, και οι οποίες κάνουν λόγο για κατασκευή που έγινε περίπου το 10500 π.Χ.
Αυτό βασίζεται κυρίως σε τρεις ενδείξεις. Πρώτη ένδειξη, είναι το γεγονός ότι η διάβρωση και οι φθορές που παρατηρούνται στην σφίγγα οφείλονται όχι στην άμμο και τον άνεμο, αλλά σε διάβρωση από νερό γεγονός που παραπέμπει σε πολύ παλαιότερη εποχή από την επίσημη χρονολόγηση κατασκευής της, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, όταν τα νερά του Νείλου κυλούσαν πολύ κοντά στο χώρο της Σφίγγας. Πιο συγκεκριμένα υπάρχει τόσο εκτεταμένη διάβρωση από νερό με την μορφή καθέτων καναλιών, στο σώμα της, που θα μπορούσε να προκληθεί μόνο από έκθεση σε ισχυρές βροχοπτώσεις, και από μακροχρόνια παραμονή της κατασκευής κάτω από τα λιμνάζοντα βρόχινα νερά στη βάση της επί χιλιάδες χρόνια. Η διάβρωση αυτή δεν παρατηρείται στο κεφάλι της Σφίγγας.
.
Δεύτερη ένδειξη οι αστρονομικές ευθυγραμμίσεις που υποδεικνύουν πως η Σφίγγα είναι προσανατολισμένη έτσι ώστε να ευθυγραμμίζεται στον ορίζοντα στο σημείο που ανέτειλε ο Ήλιος κατά την εαρινή ισημερία. Είναι εξάλλου γνωστό πως μέρος των απόκρυφων γνώσεων που διατηρούσαν τα Ιερατεία, σχετικά με την αστρονομία, τα μαθηματικά, την ενέργεια και τη γεωδαισία, τους επέτρεπε να γνωρίζουν τους πλέον κατάλληλους ενεργειακά γεωγραφικούς τόπους για την ίδρυση ναών, οι οποίοι ήταν προσανατολισμένοι προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις τόσο προς την ξηρά, όσο και προς τα ουράνια σώματα.
Οι γνωστοί ερευνητές Robert Bauval και Graham Hancock, που για πολλά χρόνια μελέτησαν τα μυστήρια της περιοχής της Γκίζα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλα τα κτίσματα στην περιοχή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αντιστοίχιση διαφόρων αστερισμών του ουράνιου θόλου στην Γη. Αυτές τις μαρτυρίες δυστυχώς τις αγνόησαν οι αιγυπτιολόγοι. Σύμφωνα με αυτή την θεωρία υπάρχει «αστρικής αντιστοιχίας» των Πυραμίδων της Γκίζας με τον αστερισμό του Ωρίωνα. Σύμφωνα με τον Graham Hancock, οι τρεις μεγάλες πυραμίδες αντιστοιχούν στα τρία άστρα της ζώνης του Ωρίωνα όπως αυτός ήταν το 10500 π.Χ.
Κάποιες παρόμοιες σχέσεις με τον αστερισμό του Λέοντα και το αντίστοιχο κοσμικό ή Πλατωνικό έτος (περισσότερες πληροφορίες παρακάτω), εντοπίστηκαν και για την γειτονική Σφίγγα. Ο Graham Hancock, δεν άργησε να επεκτείνει τη θεωρία του και σε άλλους ιερούς τόπους της ανθρωπότητας, κάτι που ανέπτυξε στο Heaven’s Mirror (1998).
Η Σφίγγα βρίσκεται ακριβώς πάνω στον άξονα ανατολής - δύσης της νεκρόπολης της Γκίζα, με το βλέμμα στραμμένο ανατολικά. Με αυτό τον τρόπο αποτελεί το σηματοδότη της ανατολής του Ηλίου κατά την εαρινή ισημερία. Την εαρινή ισημερία του έτους 10500 π.Χ. ο Ήλιος εκείνης της χρονιάς βρισκόταν 12 μοίρες κάτω από τον ορίζοντα, με το ζώδιο του Λέοντα να έχει ήδη αρχίσει να ανατέλλει, το δε βλέμμα της Σφίγγας ατένιζε το φαινόμενο και σημάδευε αυτή την ηλιακή ανατολή εκείνης της στιγμής.
Η Σφίγγα λοιπόν ήταν το πανομοιότυπο της ουράνιας αστρολογικής εποχής του Λέοντα. Ο Λέων είναι το πέμπτο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου και έχει κυβερνήτη τον Ήλιο. Ο Ήλιος είναι ο πλανήτης που δίνει ζωή, ενώ χωρίς το φως του δε γονιμοποιείται τίποτα και τίποτα δε γεννιέται. Για την ανθρωπότητα ήταν η εποχή που λατρεύεται ο Θεός Ήλιος. Το βασιλικό ζώδιο του Λέοντα, το ζώδιο της δημιουργίας, είχε σημάνει την έναρξη αυτής της εποχής, ήταν η χρυσή εποχή των ΖΕΠ ΤΕΠΙ, της «Πρώτης Φοράς».
«Ο θεός Τεχούτι έφθασε στη Αίγυπτο με μια πυραμίδα που ήρθε από τον ουρανό και έλαμπε σαν ήλιος. Οι Αιγύπτιοι ονόμασαν τον θεό αυτόν Χεμ. Ο θεός έμενε στην πυραμίδα μαζί με την φυλή των θεών Ζεπ Τεπί που τον ακολουθούσαν. Ο Τεχούτι έκρυψε τα μυστικά της δημιουργίας στην αίθουσα των αρχείων ‘’Αμέντι’’, μέσα σε μια σφαίρα κρυστάλλου. Η αίθουσα αυτή βρισκόταν μέσα στο έδαφος και κάτω από την πυραμίδα που ήρθε από τον ουρανό, και η θέση ήταν πολύ κοντά στην θέση που βρίσκεται σήμερα η μεγάλη πυραμίδα… Οι Ζεπ Τεπί έφυγαν στους ουρανούς με την ιπτάμενη πυραμίδα παίρνοντας μαζί τους και την κρυστάλλινη σφαίρα, και έδωσαν την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουν και πάλι πίσω στην γη στο τέλος αυτού του χρόνου».
Είναι γεγονός πως σε πολλά αρχαία χειρόγραφα, και παραδόσεις των λαών της γης αναφέρονται σε Θεούς, που κατέβηκαν από τον ουρανό στη γη σαν σιδερένια πουλιά ή φλεγόμενες ασπίδες.
Η Σφίγγα είναι ένα μνημείο με σώμα λιονταριού και όπως λένε, με λιονταρίσιο ή γυναικείο αρχικά κεφάλι. (Για το γυναικείο κεφάλι θα γίνει λόγος πιο κάτω). Σχετικά με το κεφάλι της Σφίγγας, κάποιος θρύλος λέει, ότι ο Φαραώ Τούθμωσις ο 4ος έδωσε εντολή να σκαλίσουν το κεφάλι του στη θέση του αρχικού λιονταρίσιου κεφαλιού του μνημείου. Ήθελε με τον τρόπο αυτό να περάσει στην αθανασία. Πράγματι, το κεφάλι της Σφίγγας είναι ασυνήθιστα μικρό σε σχέση με το σώμα της και αυτό είναι κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πιθανώς το κεφάλι να ξανασκαλίστηκε πάνω σε κάποιο άλλο αρχικό.
Όταν η Σφίγγα επαναλαξεύτηκε, η λιονταρίσια κεφαλή αφαιρέθηκε και δόθηκε στο βράχο η μορφή του σημερινού στέρνου. Παρόμοια, το μέγεθος των μπροστινών ποδιών μίκρυνε, ενώ η πιο πρόσφατη ανθρώπινη κεφαλή τοποθετήθηκε ψηλότερα στον κορμό. Επειδή προφανώς το στρώμα αυτού του πετρώματος δεν ήταν αρκετό, εκείνοι οι καλλιτέχνες αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν κατασκευάζοντας το κεφάλι με μειωμένες αναλογίες. Αυτή τους η απόφαση οδήγησε στη σημερινή μορφή της Σφίγγας που έκτοτε αποτέλεσε αντικείμενο προβληματισμού και διαφωνιών στους αρχαιολογικούς κύκλους.
Στο λιονταρίσιο κεφάλι της σφίγγας ενισχύει το γεγονός πως τα λιοντάρια στην αρχαία Αίγυπτο (όπως και πολλούς άλλους αρχαίους πολιτισμούς) ήταν οι φύλακες τόσο του ύπνου και των ονείρων όσο και του άλλου κόσμου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Σφίγγα ήταν ο προστάτης της Νεκρόπολης της Γκίζας. Για αυτό τον λόγο κι ο θεός Τούτου, είχε την μορφή λιονταριού και προστάτευε τους κοιμισμένους από τους εφιάλτες.
Στα ευρήματα από την εποχή της Πρώτης έως της Τρίτης Δυναστείας περιλαμβάνονται βασιλικές πλάκες που αναπαριστούν το κεφάλι ενός λιονταριού με χαίτη και τα μπροστινά του πόδια, υποδηλώνοντας ότι το υπόλοιπο σώμα είτε έμεινε ανολοκλήρωτο είτε θάφτηκε στην άμμο. Επίσης, το πρόσωπο του λιονταριού είναι κενό, χωρίς στόμα και μάτια, σα να είχαν σβηστεί από τις ανεμοθύελλες με το πέρασμα των αιώνων. Εάν αυτή ήταν η πρώτη μορφή της Σφίγγας, τότε τα σημάδια που δείχνουν τη φθορά από τις καιρικές συνθήκες υποδηλώνουν ότι το άγαλμα είναι πολύ πιο αρχαίο και ότι μπορεί να κατασκευάστηκε την προ-Δυναστειακή εποχή.
Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν πως η σφίγγα είχε αρχικά κεφάλι γυναίκας. Η ερμηνεία αυτή έχει σχέση με το κοσμικό ή Πλατωνικό έτος, το οποίο αφορά την αλλαγή του σημείου ισημερίας, η οποία πραγματοποιείται περίπου κάθε 2150 χρόνια. (Μία από τις 14 ταυτόχρονες κινήσεις της γης είναι η ιδιαίτερη κυκλική κίνηση του πολικού άξονά της, η λεγόμενη μετάπτωση. Αυτή αναγκάζει τον πολικό άξονα να διαγράψει έναν κώνο σε διάστημα περίπου 25800 χρόνων).
Με κάθε κοσμικό μήνα το σημείο ισημερίας μετατοπίζεται προοδευτικά από αστερισμό σε αστερισμό του ζωδιακού και με αυτό τον τρόπο, κάτω από αστρολογική θεώρηση, όλο αυτό το διάστημα των 2150 χρόνων βρίσκεται υπό την επίδραση του ζωδίου στο οποίο πραγματοποιείται η ισημερία. Ο Ίππαρχος καθόρισε ότι το σημείο ισημερίας εκείνης της περιόδου συνέπιπτε στις 0 μοίρες του Κριού, την αφετηρία του ζωδιακού κύκλου. Αυτή η μετακίνηση γίνεται ακολουθώντας τη σειρά Κριός- Ιχθείς- Υδροχόος- Αιγόκερως κ.λπ. μέχρι να ξαναφθάσει στον Κριό μετά από 25000 χρόνια, έχοντας συμπληρώσει ένα κοσμικό έτος.
Έχει παρατηρηθεί, ότι κάθε κοσμικό έτος εκδηλώνει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία ανήκουν στο συγκεκριμένο ζώδιο, το οποίο την «χρωματίζει».
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι κάθε ζώδιο αφήνει την σφραγίδα του στην χρονική περίοδο που επιδρά. Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε πως την εποχή της Παρθένου περίπου το 12000 π.Χ., διαδέχεται η εποχή του Λέοντα περίπου το 10000 π.Χ. Η εποχή της Παρθένου είναι η εποχή της μητριαρχίας ενώ η εποχή του Λέοντα η αρχίζει η εποχή της πατριαρχίας και των μεγάλων Βασιλέων.
Εποχή της Παρθένου 12812 π.Χ.
Εποχή του Λέοντα 10.948 π.Χ.
Εποχή του Καρκίνου 8.788 π.Χ.
Eποχή του Διδύμων 6.628 π.Χ.
Εποχή του Ταύρου 4.468 π.Χ.
Εποχή του Κριού 2308 π.Χ.
Εποχή του Ιχθύος 11 48 π.Χ.
Εποχή του Υδροχόου 2012 μ.χ
Εποχή του Αιγόκερου 4172 μ.χ
Εποχή του Τοξότη 6332 μ.χ
Εποχή του Σκορπιού 8492 μ.χ
Εποχή του Ζυγού 10652 μ.χ
Η σφίγγα λοιπόν ίσως είχε κεφάλι γυναίκας, και σώμα Λέοντα συμβολίζοντας το κοσμικό έτος της Παρθένου την οποία ακολούθησε το κοσμικό έτος του Λέοντα.
Θα άξιζε να αναφερθεί πως μετά το Κοσμικό έτος του Λέοντα ακολουθεί η εποχή του Καρκίνου, όπου συνέβη σύμφωνα με τον Πλάτωνα η καταστροφή της Ατλαντίδος.
Αν τοποθετήσουμε αυτή την χρονολογία στο Κοσμικό ημερολόγιο, θα διαπιστώσουμε ότι η Ατλαντίδα βυθίστηκε περίπου όταν το σημείο ισημερίας περνούσε από το ζώδιο του Λέοντα σε αυτό του Καρκίνου περίπου το 9000 π.Χ. Ο Καρκίνος ανήκει στο στοιχείο του νερού κι έτσι δεν είναι περίεργο, ότι με τον ερχομό της εποχής του Καρκίνου, η γη να γνώρισε μεγάλους κατακλυσμούς. Με την είσοδο στην εποχή του Καρκίνου και την ταυτόχρονη βύθιση της Ατλαντίδος, εξαφανίζεται σχεδόν κάθε πολιτισμός και οι λατρείες υποβιβάζονται.
Ο πλανήτης ο οποίος κυβερνάει τον Καρκίνο είναι η Σελήνη και εκείνη την εποχή αναπτύσσονται οι σεληνιακές λατρείες. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εποχής του Καρκίνου είναι η ανάπτυξη διαφόρων μορφών μητριαρχίας, αλλά όχι στο βαθμό στον οποίο είχε αναπτυχθεί την εποχή της Παρθένου. Αυτή την στιγμή αφήνουμε την εποχή των Ιχθύων και εισερχόμαστε στην εποχή του Υδροχόου.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο λοιπόν ίσως τα κοσμικά έτη να συνδέονται με το μυστήριο της Σφίγγας, το λέοντα με την κεφαλή γυναίκας, το Λέοντα με την Παρθένο, το σύμβολο του Λέοντος ή της Βασιλικής ψυχής και τη σχέση του με την ύλη, την όψη-Μητέρα. Μπορεί γι’ αυτό να σημαίνει τις δυο πολικότητες, το αρσενικό και το θηλυκό, το θετικό και το αρνητικό.
Η Τρίτη ένδειξη αφορά την «μεταφυσική» και αστρολογική ερμηνεία. Σε ασβεστολιθικό γλυπτό του 1ου αιώνα μ. Χ. εμφανίζονται αγαλματίδια- σφίγγες με κεφάλι ανθρώπου, σώμα λιονταριού, φτερά αετού και ουρά κόμπρας, προφανώς επηρεασμένα από τις ελληνικές σφίγγες.
Οι τέσσερις αυτές μορφές μεταφυσικά συμβολίζουν αντίστοιχα τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, δηλαδή νερό (υγρά, συναίσθημα, άνθρωπος), γη (στερεά, όφις, υλη), αέρας (αέρια, αετός, πνεύμα) και φωτιά (ενέργεια, λέων, πνεύμα). Επίσης τα ίδια σύμβολα συνυπάρχουν και στα σημεία του ορίζοντα, δηλαδή αντίστοιχα στον Βορρά ο Άνθρωπος (νερό), στην ανατολή ο Ταύρος (γη), στη Δύση ο Αετός (αέρας) και στο Νότο ο Λέων (φωτιά).
Στις κάρτες Ταρώ η Σφίγγα βρίσκεται στην κορυφή του τροχού της τύχης, που αντιπροσωπεύει τους κύκλους της αιωνιότητας και φυλάει την είσοδο ενός νέου κύκλου. Είναι επίσης η δέκατη κάρτα της μεγάλης αρκάνας. Ο αριθμός δέκα αντιπροσωπεύει την ολοκλήρωση. Είναι ένας κύκλος που τελειώνει, για να ανοίξει ένας άλλος σε έναν υψηλότερο βαθμό. Η Σφίγγα είναι ο φύλακας της παλαιάς γνώσης και ο προάγγελος του νέου κύκλου.
Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα είναι φανερό πως ένα μνημείο όπως η Μεγάλη Σφίγγα, δε θα μπορούσε παρά να αντιπροσωπεύει και να συμβολίζει κάτι περισσότερο από ένα απλό μνημείο. Η θέση της, το σχήμα της, αλλά και οι άγνωστες αίθουσες που εικάζεται πως βρίσκονται κάτω από το σώμα της σφίγγας και που προφανώς ενώνονται και σχετίζονται με τις πυραμίδες μαρτυρούν πολύ περισσότερα από αυτά που γνωρίζουμε. Όπως προανέφερα παραπάνω όταν ο Τούθμωσης Δ' το 1400 π.Χ., είδε όνειρο( ;) , πως κάτω από το κεφάλι της σφίγγας υπήρχε θαμμένο και το σώμα της, και το ξέθαψε τοποθέτησε στο μπροστινό μέρος της σφίγγας μια γρανιτένια πλάκα, γνωστή ως η Στήλη του Ονείρου. Εκεί φαίνεται καθαρά πως η σφίγγα «κάθεται» πάνω σε άλλα κτίσματα.
Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει καθόλου την Σφίγγα, παρά την πληθώρα επισκέψεών του στην Αίγυπτο πιθανότατα γιατί ήταν καλυμμένη από την άμμο. Όταν η άμμος απομακρύνθηκε (1817) αποκαλύφθηκε ένας Ναός στις πατούσες της Σφίγγας.
Το 1994, ανακαλύφθηκε κάτω από το άγαλμα ένας μυστηριώδης διάδρομος. Ξεκινά από την ουρά, εισέρχεται για πέντε μέτρα μέσα στο άγαλμα και μετά σχηματίζει απότομα ορθή γωνία, καταλήγοντας σε ένα «τυφλό» σημείο. Ο διάδρομος ανακαλύφθηκε το 1926, αλλά μετά η ύπαρξή του ξεχάστηκε. Υπάρχουν και άλλα δύο παρόμοια σημεία που οδηγούν μέσα στην Σφίγγα, τα οποία εικάζεται πως έχουν χρησιμοποιήσει ήδη τυμβωρύχοι.
Αρκετοί ερευνητές αναφέρουν αυτές τις υπόγειες στοές ως «αίθουσες Αμέντι», οι οποίες είναι τα αρχεία μίας πανάρχαιας γνώσης του Θεού Θώθ ή του Ερμή του Τρισμέγιστου. Η ιστορία του Θώθ ή Ερμή του Τρισμέγιστου χάνεται πίσω στον χρόνο και στον πολιτισμό της μυθικής χώρας του ΚΕΜ (Αίγυπτος). Ενας πολιτισμός ο οποίος έφτασε στο απόγειό του πριν από τον τελευταίο καταποντισμό της Ατλαντίδος. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν εκείνος που δίδαξε στους ανθρώπους όλα όσα γνωρίζουν και ήταν ο ιδρυτής των μυστηρίων.
Μέσα στις αίθουσες αυτές υποτίθεται πως βρίσκονταν ή ότι φυλάσσονται πάπυροι με τις απόκρυφες γνώσεις, ίσως και οι αποδείξεις ενός προηγούμενου προηγμένου γήινου ή εξωγήινου πολιτισμού.
Το 1934 ο καθηγητής Alberto Tulli, πρώην διευθυντής της πτέρυγας αιγυπτιακών αρχαιοτήτων στο Βατικανό, ανακάλυψε έναν πάπυρο σε ένα παλαιοπωλείο αρχαιοτήτων του Καΐρου, στον οποίο γίνεται λόγος για κύκλους φωτιάς που έρχονταν από τον ουρανό. Ο πάπυρος ήταν μέρος των Χρονικών του Τούθμωση, 18η Δυναστεία -1504 έως -1450. Πιο συγκεκριμένα στον πάπυρο που πήρε το όνομα του καθηγητή αναφέρονται τα εξής:
«…Το έτος 22 της βασιλείας του, τον τρίτο μήνα του χειμώνα, στην έκτη ώρα της ημέρας, οι γραφείς της Βουλής της ζωής, παρατήρησαν έναν κύκλο φωτιάς που ερχόταν από τον ουρανό και από το στόμα του έβγαινε αποκρουστική αναπνοή. Δεν είχε κανένα κεφάλι. Το σώμα του ήταν μια ράβδος μακριά και πλατιά. (Σχήμα οβελίσκου). Δεν ακούστηκε καμία φωνή. Οι γραφείς ταράχθηκαν και έπεσαν κάτω μπρούμυτα. Έπειτα εξέθεσαν τα πράγματα στον Φαραώ και αυτό που είχε συμβεί καταγράφηκε στους κυλίνδρους της Βουλής της ζωής. Μετά από μερικές ημέρες, αυτά τα ίδια πράγματα γίνονταν όλο και περισσότερο πολυάριθμα στους ουρανούς. Η λαμπρότητα τους ήταν μεγαλύτερη από αυτήν του Ηλίου και επεκτάθηκε στα όρια των τεσσάρων γωνιών του ουρανού σαν κύκλοι πυρκαγιάς. Ο στρατός του Φαραώ κοίταξε επάνω, στον ουρανό. Ήταν μετά από το βραδινό φαγητό. Κατόπιν αυτοί οι κύκλοι φωτιάς ανέβηκαν ψηλότερα στον ουρανό και κατευθύνθηκαν προς τον Νότο. Ψάρια και πουλιά έπεσαν έπειτα από τον ουρανό. Ήταν ένα θαύμα που δεν ξανάγινε ποτέ. Ο Φαραώ άναψε το θυμίαμα για να παρουσιαστούν πάλι, για να κάνουν ειρήνη με την γη. Γράφτηκε στα χρονικά της Βουλής της ζωής, ώστε να το μάθουν όλες οι γενιές στο μέλλον».
Σε κάθε περίπτωση τα παράδοξα και τα μυστήρια που κρύβει ο αρχαίος Αιγυπτιακός πολιτισμός είναι πολλά. Όσον αφορά την Σφίγγα η ύπαρξη και μόνο των πυραμίδων γύρω της υπονοεί τη σχέση της με αυτές. Όπως και η σφίγγα, και οι πυραμίδες κρατούν τα μυστικά τους πολύ καλά κρυμμένα. Δεν είναι τυχαίο εξ άλλου πως χρησιμοποιούμε την έκφραση είναι «σφίγγα» για κάποιον που δεν αποκαλύπτει τις σκέψεις του και τα μυστικά του...!!
Η Μεγάλη Πυραμίδα
Την προσοχή των περισσοτέρων επιστημόνων και ερευνητών έχει τραβήξει φυσικά η Μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας γιατί θεωρήθηκε το παλαιότερο και μεγαλύτερο κατασκεύασμα του ανθρώπου με τις τελειότερες μαθηματικές και γεωμετρικές αναλογίες. Το παράδοξο είναι πως όσο παλαιότερες είναι οι πυραμίδες τόσο πιο πολύπλοκες και πιο εξελιγμένες είναι οι τεχνικές κατασκευής τους. Συμβαίνει δηλαδή το αντίθετο από ότι συναντούμε στις ανθρώπινες κοινωνίες, όπου η τεχνολογία καλυτερεύει συν τω χρόνω καθώς η γνώση είναι μία συσσωρευτική διαδικασία στο χρόνο.
Η τεχνολογία των αρχαίων Αιγυπτίων για την κατασκευή των πυραμίδων μας είναι άγνωστη, και σε κάθε περίπτωση ξεπερνάει ακόμα και τις σημερινές δυνατότητες.
Από την αρχαιότητα ήταν γνωστό ότι η μεγάλη πυραμίδα, εκτός των αστρονομικών και άλλων συσχετισμών της, εμπεριείχε συγκεκριμένες μαθηματικές σχέσεις στη γεωμετρική της δομή, με τις οποίες αποτύπωνε ορισμένα ιερά μαθηματικά.
Οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν την πυραμίδα εικόνα του Κόσμου, μια σκάλα φωτός που ένωνε τον Ουρανό με την Γη. Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, η πιο φημισμένη, ονομαζόταν «Η Φωτεινή». Το ιερογλυφικό της είναι MR, το ισοσκελές μαύρο τρίγωνο που γεννιέται από δύο λόφους όπως ο ήλιος.
Πολλά πειράματα έχουν γίνει και επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι στις πυραμίδες της Αιγύπτου τα βακτηρίδια σκοτώνονται, η σήψη σταματά και η οργανική ύλη μουμιοποιείται. Σ' ένα από τα πειράματα τοποθετήθηκαν για 13 ημέρες σε πυραμίδες ψάρια. Αυτά δεν σάπισαν αλλά αφυδατώθηκαν χάνοντας τα 2/3 του βάρους τους. Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται σε όλες τις πυραμίδες, εφόσον αυτές είναι προσανατολισμένες ακριβώς στον άξονα Βορρά-Νότου, είναι τετράπλευρες και έχουν συγκεκριμένες αναλογίες.
Τα μυστικά που κρύβουν οι πυραμίδες είναι φυσικά πολλά, σε αυτό το άρθρο θα αρκεστώ μόνο να αναφέρω τι αναφέρει Helena Blavatsky για το συμβολισμό και τη χρήση της πυραμίδας:
«Η αιγυπτιακή πυραμίδα αντιπροσωπεύει συμβολικά την ιδέα του κοσμικού δένδρου. Η κορυφή της είναι ο μυστικός σύνδεσμος ανάμεσα στον Ουρανό και στη Γη και συμβολίζει τη ρίζα, ενώ η βάση της αντιπροσωπεύει τους κλάδους που εκτείνονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα του σύμπαντος. Μεταδίδει την ιδέα ότι όλα τα πράγματα είχαν την προέλευσή τους στο πνεύμα, με την εξέλιξη να έχει ξεκινήσει αρχικά από τα πάνω και προχωρήσει μετά προς τα κάτω, αντί για το αντίστροφο, όπως διδάσκει η θεωρία του Δαρβίνου...
Εσωτερικά συμβόλιζε τη δημιουργική αρχή της Φύσης και διασαφήνιζε επίσης τις αρχές της γεωμετρίας, των μαθηματικών, της αστρολογίας και της αστρονομίας. Εσωτερικά, ήταν ένας μεγαλειώδης ναός, στα σκοτεινά κοιλώματα του οποίου τελούνταν τα μυστήρια και του οποίου οι τοίχοι υπήρξαν συχνά μάρτυρες των σκηνών μύησης μελών της βασιλικής οικογένειας. Η πορφυρή σαρκοφάγος... ήταν μία κολυμπήθρα βαπτίσματος, όπου αναδυόμενος ο νεόφυτος «αναγεννιόταν» και γινόταν μύστης....
Ο μυημένος σοφός, ο οποίος είχε περάσει με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες, τοποθετούνταν, δεν καρφωνόταν αλλά απλώς δενόταν πάνω σε μια κλίνη σε σχήμα ταυ βυθισμένος σε έναν βαθύ ύπνο. Αφηνόταν να παραμείνει σε αυτήν την κατάσταση για τρεις μέρες και τρεις νύχτες, κατά την διάρκεια των οποίων το πνευματικό "Εγώ" του λέγεται ότι συνομιλούσε με τους θεούς, κατέβαινε στον Άδη, το Αμέντι και πρόσφερε ευεργεσίες στα αόρατα όντα, είτε ήταν ψυχές ανθρώπων ή στοιχειακά πνεύματα, ενώ το σώμα του παρέμενε όλο αυτόν το καιρό στην κρύπτη του ναού ή στην υπόγεια σπηλιά.
Στην Αίγυπτο τοποθετούνταν μέσα στη σαρκοφάγο, στην αίθουσα του βασιλιά της πυραμίδας του Χέοπα, ενώ κατά την διάρκεια της νύχτας πριν από την τρίτη μέρα μεταφερόταν στην είσοδο ενός διαδρόμου όπου μια ορισμένη ώρα, οι ακτίνες του ανατέλλοντος Ηλίου έπεφταν πάνω στο πρόσωπό του εκστασιασμένου υποψηφίου, ο οποίος ξυπνούσε για να μυηθεί από τον Όσιρι και τον Θώθ, τον θεό της Σοφίας... Μ.Δ (ΙΙ, 558).
http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/2014/05/blog-post_25.html
8 years 5 months ago
Ο Νόμος της Έλξης μέσα στον Κόσμο της Σκέψης
Το Σύμπαν διέπεται από νόμο - από έναν μεγάλο νόμο. Οι εκδηλώσεις του είναι πολύμορφες, αλλά αν αντιμετωπιστούν σαν κάτι το τελειωτικό, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει παρά ένας μόνο νόμος. Έχουμε εξοικειωθεί με μερικές από τις εκδηλώσεις του, αλλά αγνοούμε σχεδόν ολοκληρωτικά κάποιες άλλες. Ωστόσο, εξακολουθούμε να μαθαίνουμε λίγο πιο πολύ, κάθε μέρα, και το πέπλο σιγά - σιγά ανασηκώνεται.
Μιλούμε με επιστημονική γνώση για το νόμο της βαρύτητας, αλλά αγνοούμε την ισότιμα θαυμαστή εκδήλωσή του, ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΞΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Έχουμε εξοικειωθεί μ' αυτή τη θαυμάσια εκδήλωση του νόμου που προσελκύει και συγκροτεί τα άτομα από τα οποία η ύλη είναι συντεθειμένη - αναγνωρίζουμε τη δύναμη του νόμου που προσελκύει τα σώματα στη γη, που συγκροτεί τους κυκλικούς κόσμους στη θέση τους, αλλά κλείνουμε τα μάτια μας στον ισχυρό νόμο που φέρνει κοντά σε μας τα πράγματά που επιθυμούμε ή φοβόμαστε.
Όταν φτάσουμε στο σημείο να δούμε ότι η σκέψη είναι μια δύναμη, μια εκδήλωση της ενέργειας, έχοντας μια μαγνητική ικανότητα έλξης, τότε θ’ αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε το γιατί και το από πού ενός πλήθους πραγμάτων, που μέχρι τώρα έμοιαζαν σκοτεινά σε μας. Δεν υπάρχει σπουδή που ν’ ανταμείβει τόσο καλά το σπουδαστή, για το χρόνο και τον κόπο του, όσο η μελέτη των λειτουργιών αυτού του ισχυρού νόμου του κόσμου της σκέψης - του νόμου της έλξης.
Όταν σκεφτόμαστε, στέλνουμε προς τα έξω δονήσεις μιας πολύ λεπτής αιθέριας ουσίας, που είναι τόσο πραγματικές, όσο κι οι δονήσεις που εκδηλώνουν το φως, η θερμότητα, ο ηλεκτρισμός ή ο μαγνητισμός. Το γεγονός ότι αυτές οι δονήσεις δεν είναι φανερές στις πέντε αισθήσεις μας, δεν αποτελεί απόδειξη για το ότι δεν υπάρχουν. Ένας ισχυρός μαγνήτης στέλνει προς τα έξω δονήσεις κι ασκεί μια δύναμη ικανή να προσελκύσει ένα κομμάτι ατσάλι που ζυγίζει ογδόντα κιλά, αλλά ούτε μπορούμε να δούμε, να γευτούμε, να οσφρανθούμε, ν' ακούσουμε ή να ψηλαφίσουμε αυτή την ισχυρή δύναμη. Αυτές οι δονήσεις της σκέψης, το ίδιο, δεν είναι δυνατό να γίνουν ορατές, δεν μπορούμε να τις γευτούμε, να τις οσφρανθούμε, να τις ακούσουμε ή να τις ψηλαφίσουμε με το συνηθισμένο τρόπο. Παρ' όλο που είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αποδεδειγμένες περιπτώσεις ατόμων ιδιαίτερα ευαίσθητων στις ψυχικές εντυπώσεις που αντιλαμβάνονται τα ισχυρά κύματα σκέψης, και πάρα πολλοί από μας μπορούν να βεβαιώσουν ότι έχουν ξεκάθαρα αισθανθεί τις δονήσεις σκέψης των άλλων, τόσο ενώ υπάρχει η παρουσία του πομπού, όσο κι από απόσταση. Η τηλεπάθεια και τα συγγενικά της φαινόμενα δεν είναι μόνο όνειρα αργόσχολων.
Το φως κι η θερμότητα εκδηλώνονται από δονήσεις μιας πολύ πιο χαμηλής έντασης απ' αυτές της σκέψης, αλλά η διαφορά βρίσκεται αποκλειστικά στο ποσοστό της δόνησης. Τα επιστημονικά χρονικά ρίχνουν ένα ενδιαφέρον φως πάνω στο πρόβλημα. Ο καθηγητής Ελίσα Γκραίη, ένας διάσημος επιστήμονας, λέει στο μικρό του βιβλίο «Τα θαύματα της φύσης»:
«Υπάρχει πολλή τροφή για εκμετάλλευση σχετικά με το θέμα της σκέψης κι οι θεωρητικοί λένε ότι υπάρχουν ηχοκύματα που κανένα ανθρώπινο αυτί δεν μπορεί ν’ ακούσει, και χρωματοκύματα φωτός που κανένα μάτι δεν μπορεί να δει. Το μακρύ, σκοτεινό, δίχως ήχους διάστημα ανάμεσα στις 40.000 και 400.000.000.000.000 δονήσεις ανά δευτερόλεπτο, και το άπειρο της κλίμακας πέρα από τις 700.000.000.000.000 δονήσεις ανά δευτερόλεπτο, όπου το φως σταματά, μέσα στο σύμπαν της κίνησης, είναι κάτι που μπορεί να μας υποβάλλει σε πολλές σκέψεις».
Ο Μ. Ουίλλιαμς, στο έργο του με τίτλο «Σύντομα Κεφάλαια Φυσικής», λέει:
«Δεν υπάρχει διαβάθμιση ανάμεσα στους πολύ γρήγορους κυματισμούς ή τρεμουλιάσματα που παράγει η αίσθησή μας του ήχου και στους πιο αργούς που μας δημιουργούν μια αίσθηση της πιο απαλής ζεστασιάς. Υπάρχει ένα τεράστιο κενό ανάμεσά τους, αρκετά πλατύ για να συμπεριλάβει έναν άλλο κόσμο κίνησης, όπου όλα βρίσκονται ανάμεσα στον κόσμο μας του ήχου και στον κόσμο μας της θερμότητας του φωτός. Και δεν υπάρχει καμιά καλή δικαιολογία για να υποθέσει κανένας ότι η ύλη είναι ανίκανη για μια τέτοια ενδιάμεση δραστηριότητα, ή ότι αυτή η δραστηριότητα δεν μπορεί να δημιουργήσει ενδιάμεσες αισθήσεις, φτάνει να υπάρξουν όργανα ικανά να συλλάβουν και να αισθητοποιήσουν τις κινήσεις τους».
Αναφέρθηκα στις παραπάνω επιστημονικές αυθεντίες απλά για να δώσω τροφή στη σκέψη σας, κι όχι για να προσπαθήσω να σας αποδείξω το γεγονός ότι οι δονήσεις της σκέψης υπάρχουν. Αυτό το τελευταίο γεγονός έχει απόλυτα διαπιστωθεί, προς ικανοποίηση του πλήθους ερευνητών του θέματος, και λίγη σκέψη θα σας δείξει ότι είναι κάτι που συνδυάζεται με τις δικές σας εμπειρίες.
Συχνά ακούμε να επαναλαμβάνεται η περίφημη δήλωση της πνευματικής επιστήμης, ότι «οι σκέψεις είναι πράγματα», και επαναλαμβάνουμε κι εμείς αυτές τις λέξεις χωρίς συνειδητά ν’ αντιλαμβανόμαστε ποιο ακριβώς είναι το νόημά τους. Αν κατανοήσουμε απόλυτα την αλήθεια αυτής της δήλωσης και τις φυσικές συνέπειες της αλήθειας που βρίσκεται πίσω απ' αυτήν, θα πρέπει να έχουμε μαζί καταλάβει και πολλά πράγματα που μας είχαν φανεί σκοτεινά, και τότε θα ήμασταν ικανοί να χρησιμοποιήσουμε τη θαυμαστή δύναμη της σκέψης, ακριβώς όπως χρησιμοποιούμε την όποια άλλη εκδήλωση της ενέργειας.
Όπως έχω πει κιόλας, όταν σκεφτόμαστε βάζουμε σε κίνηση δονήσεις ενός πολύ υψηλού βαθμού, που είναι ακριβώς τόσο πραγματικές όσο κι οι δονήσεις του φωτός, της θερμότητας, του ήχου και του ηλεκτρισμού. Κι όταν κατανοούμε τους νόμους που κυβερνούν την παραγωγή και τη μεταβίβαση αυτών των δονήσεων, θα είμαστε ικανοί να τις χρησιμοποιήσουμε στην καθημερινή ζωή, ακριβώς όπως κάνουμε και με τις καλύτερα γνωστές μορφές ενέργειας. Αυτά που δεν μπορούμε να δούμε, ν’ ακούσουμε, να ζυγίσουμε ή να μετρήσουμε σε σχέση με τις δονήσεις αυτές δεν αποτελούν κι απόδειξη ότι δεν υπάρχουν. Υπάρχουν κύματα ήχου που κανένα ανθρώπινο αυτί δεν μπορεί ν' ακούσει, παρ' όλο που μερικά απ' αυτά αναμφίβολα καταγράφονται από το αυτί κάποιων εντόμων κι άλλα συλλαμβάνονται από ευαίσθητα όργανα που έχει επινοήσει ο άνθρωπος. Ωστόσο, υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στους ήχους που καταγράφονται από τα πιο ντελικάτα όργανα και στο όριο που το μυαλό του ανθρώπου, καθώς διαλογίζεται σύμφωνα με αναλογίες, ξέρει ότι είναι η μεθοριακή γραμμή μεταξύ των ηχητικών κυμάτων κι άλλων μορφών δονήσεων. Κι υπάρχουν κύματα φωτός που το ανθρώπινο μάτι δεν καταγράφει, ενώ μερικά απ' αυτά συλλαμβάνονται από πολύ ευαίσθητα όργανα, και πολύ περισσότερα τόσο λεπτά ώστε δεν έχει ακόμη επινοηθεί όργανο που να τα συλλαμβάνει, παρ' όλο που βελτιώσεις γίνονται κάθε χρόνο και το ανεξερεύνητο πεδίο προοδευτικά μειώνεται.
Καθώς νέα όργανα επινοούνται, νέες δονήσεις καταγράφονται απ’ αυτά - κι ωστόσο οι δονήσεις ήταν το ίδιο πραγματικές τόσο πριν από την επινόηση, όσο και μετά. Ας υποθέσουμε ότι δεν έχουμε κανένα όργανο που να καταγράφει το μαγνητισμό. Τότε θα μπορούσε κανένας πολύ δικαιολογημένα ν’ αρνηθεί την ύπαρξη αυτής της ισχυρής δύναμης, επειδή θα ήταν κάτι που δε θα μπορούσαμε να το γευτούμε, να το ψηλαφίσουμε, να το οσφρανθούμε, να το ακούσουμε, να το ζυγίσουμε, να το μετρήσουμε ή και να το δούμε. Κι ωστόσο, ο ισχυρός μαγνήτης θα εξακολουθεί να στέλνει προς τα έξω κύματα δύναμης ικανά να προσελκύσουν κομμάτια ατσαλιού που να ζυγίζουν ογδόντα κιλά.
Η κάθε μορφή δόνησης χρειάζεται ένα δικής της μορφής όργανο για να καταγραφεί. Μέχρι τώρα ο ανθρώπινος εγκέφαλος μοιάζει να είναι το μοναδικό όργανο ικανό να καταγράψει κύματα σκέψης, παρόλο που οι αποκρυφιστές λένε ότι σ' αυτό τον αιώνα οι επιστήμονες θα επινοήσουν μηχανισμούς ικανοποιητικά ευαίσθητους, ώστε να συλλαμβάνουν και να καταγράφουν τέτοιες εντυπώσεις. Κι από τις ενδείξεις που υπάρχουν μέχρι τώρα φαίνεται ότι η επινόηση αυτή είναι κάτι που θα πρέπει να το περιμένουμε, την όποια στιγμή. Το αίτημα υπάρχει και αναμφίβολα θα ικανοποιηθεί γρήγορα. Αλλά γι’ αυτούς που έχουν πειραματιστεί μέσα στα πλαίσια της τηλεπάθειας, δε χρειάζεται καμιά παραπέρα απόδειξη, έξω από τ’ αποτελέσματα των ίδιων τους των πειραμάτων.
Στέλνουμε προς τα έξω σκέψεις μεγαλύτερης ή μικρότερης έντασης, όλη την ώρα, και μαζεύουμε τ' αποτελέσματα των σκέψεων αυτών. Όχι μόνο τα κύματα της σκέψης μας επηρεάζουν τον εαυτό μας και τους άλλους, αλλά και προσελκύουν δύναμη - φέρνουν κοντά μας τις σκέψεις των άλλων, για πράγματα, περιστάσεις, ανθρώπους, «τύχη», σύμφωνα με το χαρακτήρα της σκέψης που επικρατεί περισσότερο στο μυαλό μας. Σκέψεις αγάπης θα μας φέρουν κοντά μας την αγάπη των άλλων. Περιστάσεις και συμβάντα ανάλογα με τη σκέψη. Ανθρώπους που κάνουν παρόμοιες σκέψεις. Σκέψεις θυμού, μίσους, Ζήλειας, κακίας και πονηριάς, θα προσελκύσουν σ' εμάς ένα πλήθος από συγγενικές σκέψεις που εκπέμπονται από το μυαλό των άλλων. Περιστάσεις κάτω από τις οποίες θα κληθούμε να εκδηλώσουμε αυτές τις χυδαίες σκέψεις και θα τις δεχτούμε με τη σειρά μας από άλλους ανθρώπους που θα εκδηλώσουν δυσαρμονία. Μια ισχυρή σκέψη, ή μια σκέψη που συνεχίζεται για πολύ, θα μας καταστήσουν το κέντρο έλξης για ανάλογα κύματα σκέψεων από άλλους. Το όμοιο προσελκύει όμοια, στον κόσμο της σκέψης - κι όπως σπείρατε θα θερίσετε. Τα πουλιά του ίδιου είδους πετούν κοπαδιαστά μέσα στον κόσμο της σκέψης, οι κατάρες σαν τα κοτόπουλα μαζεύονται μέσα στο κοτέτσι και φέρνουν μαζί τούς φίλους τους.
Ο άντρας ή η γυναίκα που είναι γεμάτοι από αγάπη, βλέπουν την αγάπη παντού και προσελκύουν την αγάπη των άλλων. Ο άνθρωπος που μισεί, μέσα στην καρδιά του μαζεύει όλο το μίσος που μπορεί ν’ αντέξει. Ο άνθρωπος που σκέφτεται τους αγώνες γενικά ψάχνει να μπλεχτεί σ' όλους τους αγώνες που θέλει, μέχρι που να χορτάσει. Κι έτσι πάει συνέχεια το πράγμα, ο καθένας παίρνει αυτό που επιδιώκει μέσα από τον ασύρματο τηλέγραφο του μυαλού. Ο άνθρωπος που ξυπνά το πρωί να νιώθει «μαύρα» όλα γύρω του, συνήθως καταφέρνει να δημιουργήσει την ίδια διάθεση σ’ όλη την οικογένεια, πριν τελειώσει το πρόγευμα. Η «γκρινιάρα» γυναίκα βρίσκει γενικά πολλές ευκαιρίες στη διάρκεια της μέρας για να ικανοποιήσει την τάση της για «γκρίνια».
Αυτό το ζήτημα της έλξης της σκέψης είναι πολύ σοβαρό. Όταν σταθείτε να το σκεφτείτε λίγο, θα δείτε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δημιουργεί το δικό του περίγυρο, παρόλο που κατηγορεί τους άλλους σχετικά μ' αυτό. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που κατανόησαν αυτό το νόμο της θετικής ήρεμης σκέψης κι έτσι παρέμεναν απόλυτα απρόσβλητοι από τη δυσαρμονία που τους περιτριγύριζε. Ήταν σαν το δοχείο απ’ όπου το λάδι έχει χυθεί πάνω σε ταραγμένα νερά - παρέμεναν εξασφαλισμένοι κι ήρεμοι, ενώ η καταιγίδα μάνιαζε γύρω τους. Αν κάποιος μάθει τη λειτουργία αυτού του νόμου, δε θα βρεθεί ποτέ στο έλεος των πανίσχυρων καταιγίδων της σκέψης.
Έχουμε περάσει από την εποχή της σωματικής βίας και φυσικής δύναμης, στην εποχή της διανοητικής κυριαρχίας, και τώρα εισερχόμαστε σ’ ένα νέο και σχεδόν άγνωστο πεδίο, που είναι αυτό της ψυχικής δύναμης. Αυτό το πεδίο ενέργειας έχει τους γερά εγκαθιδρυμένους νόμους του, όπως ακριβώς έχουν και τ’ άλλα. Και θα πρέπει να γνωρίσουμε καλά αυτούς τους νόμους, αν δε θέλουμε να βρεθούμε φυλακισμένοι μέσα στα τείχη της αμάθειας και των άγονων προσπαθειών. Θα προσπαθήσω να σας καταστήσω ξεκάθαρες τις μεγάλες βασικές και θεμελιακές αρχές αυτού του νέου πεδίου ενέργειας που ανοίγεται μπροστά μας, έτσι που να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε τούτη τη μεγάλη δύναμη και να την εφαρμόσετε για νόμιμους κι αξιόλογους σκοπούς, ακριβώς όπως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τον ατμό, τον ηλεκτρισμό και τις άλλες μορφές ενέργειας σήμερα.
8 years 5 months ago
Ως άνθρωπος που έχω αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή μου στην πιο ξεκάθαρη και επικεφαλής επιστήμη, τη μελέτη της ύλης, μπορώ να σας πω, ως αποτέλεσμα της έρευνάς μου όσον αφορά στα άτομα: Δεν υπάρχει ύλη αυτή καθ’ εαυτή. Όλη η ύλη προέρχεται και υπάρχει λόγω μίας δύναμης που φέρνει το σωματίδιο του ατόμου σε δόνηση και διατηρεί αυτό το μικροσκοπικό ηλιακό σύστημα του ατόμου σε συνοχή. Πρέπει να υποθέσουμε, πως πίσω από αυτή τη δύναμη υπάρχει μία συνειδητή και ευφυής νοημοσύνη. Αυτός ο νους είναι η μήτρα (matrix) όλης της ύλης. (Max Planck, θεωρητικός φυσικός, ο οποίος "γέννησε" τη θεωρία της κβαντικής φυσικής, με την οποία πήρε βραβείο Νόμπελ το 1918).
Ο Νίκολα Τέσλα είπε «Εάν θέλεις να κατανοήσεις το σύμπαν, σκέψου ενέργεια, συχνότητα και δόνηση». Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν απέδειξε πως η ύλη ισούται με την ενέργεια (E=mc2). Η σύγχρονη φυσική, μέσω της αποδεικτικής πειραματικής διαδικασίας, έχει πάρει θέση ως προς τι είναι η φυσική πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε. Βάση λοιπόν της σύγχρονης επιστημονικής σκέψεως, η πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας αποτελεί μία ψευδαίσθηση.
Όπως επισημαίνουν οι καθηγητές αστροφυσικής Δρ. Μάνος Δανέζης και Δρ. Στράτος Θεοδοσίου, τα μάτια μας είναι ατελείς δέκτες πληροφοριών. Πρώτον, δε μπορούν να διαχωρίσουν αντικείμενα που έχουν έκταση μικρότερη από κάποια ελάχιστη. Δεύτερον, δε μπορούν να διακρίνουν δύο αντικείμενα που έχουν απόσταση μικρότερη από κάποια ελάχιστη. Και τρίτον, έχουν τη δυνατότητα αντίληψης μίας πολύ μικρής περιοχής του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Οπότε, ένας άπειρος ωκεανός ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας δε γίνεται αντιληπτός από την όρασή μας. Με αυτή την αντίληψη συμφωνούν και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι όπως ο Πλάτων (ο κόσμος του σπηλαίου), ο Δημόκριτος, ο Ηράκλειτος και πολλοί άλλοι.
Τα πάντα γύρω μας κι εμείς οι ίδιοι αποτελούμαστε από άτομα και κατ’ επέκταση κύματα ενέργειας τα οποία δονούνται σε ορισμένες συχνότητες. Μέσω των αισθήσεών μας δεχόμαστε πληροφορίες με τη μορφή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων διαφορετικών συχνοτήτων. Εν συνεχεία, ο εγκέφαλός μας μέσω ηλεκτρομαγνητικών διαδικασιών επεξεργάζεται αυτές τις πληροφορίες, τις μετασχηματίζει κι έτσι βλέπουμε τα χρώματα και τα αντικείμενα. Επίσης, δεχόμαστε κύματα πίεσης, αλλά τα συγκεκριμενοποιούμε ως ήχους. Προσλαμβάνουμε χημικές ενώσεις από τον αέρα, τις τροφές, το νερό κ.λπ., αλλά αισθανόμαστε οσμές και γεύσεις. Τα χρώματα, οι ήχοι, οι οσμές, οι γεύσεις δεν υπάρχουν καθαυτά, αλλά δημιουργούνται μέσα στον εγκέφαλο νοητικά έπειτα από κάποια επεξεργασία που βασίζεται στη φυσιολογία μας. Εάν ένα ενεργειακό ερέθισμα που προσλαμβάνει ένα αισθητήριο όργανο δεν ξεπερνάει ένα συγκεκριμένο ποσό ενέργειας (ενεργειακό κατώφλι), δε μπορεί να δημιουργήσει ένα ενεργειακό σήμα, κι έτσι η ανθρώπινη φυσιολογία το αγνοεί ως μη υπάρχον. Έτσι το μεγαλύτερο μέρος της αντίληψής μας είναι απατηλό.
Στην πραγματικότητα, τα πάντα μέσα στο σύμπαν είναι ενιαία και αδιαίρετα. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. Κάθε δράση σε ένα σημείο του χώρου έχει επίδραση στο σύνολο του χώρου, άρα και στον ίδιο τον δημιουργό αυτής της δράσεως. Και, κάθε δράση έχει σαν αποτέλεσμα μία ίση αντίδραση.
Όλα τα αντικείμενα που βλέπουμε είναι τρισδιάστατες εικόνες, κάτι σαν προσομοίωση, ή προβολή ενός τρισδιάστατου ολογράμματος – θυμηθείτε την ταινία "The Matrix", που σχηματίζεται με ηλεκτρομαγνητικές διαδικασίες. Μπορούμε λοιπόν να πούμε πως το ανθρώπινο σώμα είναι κάτι σαν βιολογικός υπολογιστής. Συντηρείται με την ενέργεια που προσλαμβάνει μέσω της τροφής, αποθηκεύει και επεξεργάζεται πληροφορίες μέσω του εγκεφάλου κ.λπ. Παρ’ όλα αυτά, ο εγκέφαλός μας μπορεί να προσαρμοστεί στις συνθήκες που του υποβάλουμε. Αυτή είναι η έννοια της ύλης βάση της σύγχρονης φυσικής. Ενδιαφέρον έχει το εγκεφαλικό επεισόδιο διορατικότητας της νευροανατόμου Jill Bolte Taylor, καθώς όταν είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο και το αριστερό ημισφαίριο υπολειτουργούσε κατά το μεγαλύτερο τμήμα του, έβλεπε τα πάντα γύρω της ως ένα ενιαίο ενεργειακό σύνολο. Το σώμα της δεν είχε ούτε αρχή ούτε και τέλος.
Αυτές οι αλήθειες αργά ή γρήγορα θα δημιουργήσουν έναν νέο πολιτισμό που θα βασίζεται σε νέες αξίες και αντιλήψεις. Η αντίληψη του κόσμου με βάση την ύλη μας έφερε στο σημείο που μας έφερε λόγω της ενθάρρυνσης της ατομικότητας, πράγμα που βεβαίως κατασκευάζεται ψευδώς από τον ανθρώπινο εγκέφαλο.
8 years 5 months ago
Σημειώσεις από το Ομακοείο Καρδίτσας
Η βαθύτερη καταγωγή και προέλευση της γιόγκα βρίσκεται σε υψηλά εξελιγμένους πολιτισμούς, που ολοκλήρωσαν τον ιστορικό τους βίο σε όλα τα επίπεδα, τεχνολογικό, πνευματικό, πολιτισμικό, βιολογικό κ.λπ. και έφτασαν σε υψηλά επίπεδα εξέλιξης. Ο εσωτερισμός και η μεταφυσική διδάσκουν ότι υπήρξαν πέντε πολιτισμοί ή Ρίζες-Φυλές όπως τις ονομάζουμε στη μεταφυσική ορολογία. Οι πολιτισμοί αυτοί ήταν η Υπερβόρεια φυλή, η Αδαμιαία, η Λεμουρία, η Αντλάντια και τέλος η πέμπτη, η Αρεία φυλή στην οποία ανήκουμε. Η έναρξη της 5ης ρίζας φυλής εντοπίζεται στο 8.000 π.Χ. περίπου με τις μεταναστεύσεις του Δραβίδειου πολιτισμού. Στους προκατακλυσμιαίους πολιτισμούς άνθησαν οι κλάδοι – τομείς του εσωτερισμού μεταξύ των οποίων και τα συστήματα της γιόγκα που χρησιμοποιούνταν για να εξυπηρετήσουν ανάγκες εκείνης της εποχής. (Μαργιωρής 1996 : 65-91).
Η παρακμή όμως της τέταρτης Ρίζας -Φυλής προήλθε από τη μεγάλη σύγκρουση, που έγινε μεταξύ της «Αντλάντιας» φυλής με τη «Δραβίδεια» φέρνοντας γεωλογικές αλλαγές. Πλημμύρισε η ενδοχώρα της Μεσογείου που σήμερα ονομάζουμε Μεσόγειο θάλασσα, σχηματίστηκε η έρημος της Σαχάρα και καταποντίστηκε η ήπειρος της «Αντλαντίδας». Η τεχνολογία των υπερόπλων τους δημιούργησε την νέα αυτή γεωλογική κατάσταση. Υπάρχουν και άλλες ερμηνείες για τη δημιουργία της νέας γεωλογικής κατάστασης. Μια άλλη άποψη είναι ότι μεγάλοι σεισμοί δημιούργησαν τη νέα γεωλογική κατάσταση. Άλλη άποψη είναι ότι κάποια πιθανή μετατόπιση του άξονα της γης προκάλεσε όλα αυτά. Πιο πιθανή είναι η πρώτη άποψη που παρουσιάζεται από τους μύστες όπως τον Ησίοδο, Πλάτωνα, και Ν.Α.Μαργιωρή. Από τον πολιτισμό των «Δραβίδων» διασώθηκαν όσοι ζούσαν και όσοι κατέφυγαν στα οροπέδια της τότε χώρας τους, δηλαδή στο σημερινό χώρο της Ελλάδας, στα σημερινά νησιά, στα παράλια της Μ. Ασίας, της Ιταλίας και της λεκάνης των βαλκανικών χωρών. (Μαργιωρής 1996: 103-114, 127-137).
Μεγάλο τμήμα του διασωθέντος πληθυσμού των Δραβίδων μετανάστευσε, υπό τη μορφή τριών τμημάτων, στη σημερινή Ινδία και ειδικότερα από το δέκατο έκτο παράλληλο και κάτω. Η διάρκεια της μετανάστευσης αυτής κράτησε πολλά χρόνια και για τα τρία τμήματα. Υπήρξε όμως και τμήμα του πληθυσμού που παρέμεινε στον ελλαδικό χώρο. Ο Ηρόδοτος ονομάζει το τμήμα αυτό του πληθυσμού «Τερμίλες». Αλλιώς ονομάστηκαν «Πελασγοί». (Μαργιωρής 1996: 65).
Το τμήμα που μετανάστευσε στη περιοχή της σημερινής Ινδίας, τον 16ο παράλληλο και κάτω, διατήρησε σημαντικό μέρος των παραδόσεων του και των προκατακλυσμιαίων γνώσεων, μεταξύ των οποίων και τη γνώση της γιόγκα. Η προκατακλυσμιαία ή η προαιώνια σοφία δινόταν ανοιχτά, όπως γινόταν στο Δραβίδειο πολιτισμό. Στους Δραβιδοπελασγούς η διασωθείσα γνώση εσωκλείστηκε στα λεγόμενα αρχαία μυστήρια (ελευσίνια, καβείρια, ηράκλεια κ.λπ.) και δεν δινόταν ανοιχτά αλλά έπρεπε για πολλούς λόγους η γνώση να παρέχεται στους λίγους και εκλεκτούς. Έτσι σημαντικό μέρος της προκατακλυσμιαίας γνώσης κατέληξε να εκφυλιστεί, χάνοντας την πρωταρχική της αξία και σημασία. (Μαργιωρής 1993: 145-149).
Με το πέρας του χρόνου η γνώση της γιόγκα ενσωματώθηκε σε θρησκευτικά συστήματα της ανατολής, όπως στον Ινδουισμό, Βραχμανισμό, Βουδισμό, κ.λπ. Στη δύση η γιογκική γνώση μεταδίδεται μέσα από τα μεταφυσικά ρεύματα.
Η μετανάστευση των Δραβίδων έφερε αλλαγές σε πολλά επίπεδα του πολιτισμού των αρείων που υπήρχαν στην περιοχή της σημερινής Ινδίας. Πρώτο σημείο είναι ότι επηρέασε το θρησκευτικό σύστημα των Αρείων, που ονομάζονταν Νιγκάμα. Η νιγκάμα (nigama) αποτελούσε ένα φυσιολατρικό, τελετουργικό σύστημα δίχως ιδιαίτερη ψυχοπνευματική αξία. Η μετανάστευση έφερε το δεύτερο σύστημα, την Αγκάμα (agama), που στηρίζεται σε ψυχοπνευματικά βιώματα και αποδίδει προκατακλυσμιαίες παραδόσεις. Η πνευματική παράδοση της αγκάμα με τη μορφή των Ουπανισάντ συμπλήρωσε τις τέσσερις βέδες. (Μαργιωρής 1996: 69-71).
Επίσης προ της έλευσης των Δραβίδων το έπος των αρείων ήταν η Μαχαμπαράτα, με πανθεϊστικά και φυσιολατρικά στοιχεία, δίχως βαθιά μεταφυσική σημασία και αξία. Η έλευση των Δραβίδων έφερε το έπος της Ραμαγιάνα που μεταφέρει και ζητά το εσώτερο «είναι» του ανθρώπου και του κόσμου. (Μαργιωρής 1996: 68).
Η αναβίωση της γιογκικής γνώσης δεν προήλθε μόνο από τους διασωθέντες μυημένους στη μεταφυσική και εσωτερική γνώση αλλά και από τους φτασμένους στην ανθρώπινη εξέλιξη «μύστες» ή «γκουρού» ή «διδασκάλους της σοφίας». Ο όρος «μύστης» σημαίνει εκείνον, που έχει φτάσει στην απόλυτη κυριαρχία – αυτοπραγμάτωση ή απολύτρωση από τα καρμικά δεσμά ή από ό,τι τον εγκλωβίζει και τον αιχμαλωτίζει στην ύλη. Οι μύστες ή «γκουρού», όπως ονομάζονται στη γλώσσα της γιόγκα υπερβαίνουν τα υλικά σύμπαντα και τις διαστάσεις φτάνοντας και κοινωνώντας με τα άμορφα πεδία-διαστάσεις – κόσμους από όπου ξεκινά ο μυστικισμός. Σειρά μυστών ήλθαν και προσέθεσαν στα συστήματα της γιόγκα θεωρητικά και πρακτικά.( Μαργιωρής 1990: 139-179).
8 years 5 months ago
Ο νόμος των δονήσεων μας λέει ότι τα πάντα στο σύμπαν βρίσκονται σε μία συνεχή κατάσταση δόνησης. Τα πάντα είτε είναι στερεά, υγρά ή αέρια είναι δημιουργημένα από ενέργεια και όλες οι μορφές της ενέργειας συνεχώς κινούνται και δονούνται. Ένας βράχος, ένας άνθρωπος ή ένα αυτοκίνητο μπορεί να φαίνεται ότι είναι ακίνητο, αλλά στην πραγματικότητα δονείται αργά στο υπο-ατομικό επίπεδο. Άλλες μορφές ενέργειας όπως η θερμότητα, το φως και ο ήχος επίσης δονούνται, αλλά πολύ γρηγορότερα από αντικείμενα που "εμφανίζονται" ως στερεά.
Δεν υπάρχουν δυο πράγματα που να είναι ακριβώς τα ίδια σε ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό συμβαίνει λόγω του γεγονότος ότι τα πάντα δονούνται με διαφορετική ταχύτητα-ρυθμό, Λαμβάνοντας υπ' όψιν τον νόμο της έλξης, που λέει ότι τα όμοια έλκονται, μπορούμε να καταλάβουμε το πώς οι δονήσεις ελκύονται από άλλες δονήσεις που έχουν παρόμοια συχνότητα. Οι σκέψεις σας είναι μία μορφή ενέργειας που έχουν την δικιά τους μοναδική συχνότητα και καθώς οι σκέψεις σας στέλνονται έξω στο σύμπαν, συγκεντρώνουν ενέργεια που δονείται σε παρόμοια συχνότητα και φέρνει στην ζωή σας συγκυρίες και ανθρώπους που δονούνται επίσης στις ίδιες συχνότητες. Όσο υψηλότερη είναι η δόνηση, τόσο θετικότερα θα είναι τα γεγονότα και οι άνθρωποι που ελκύετε και το αντίθετο επίσης, όσο χαμηλότερος ο κραδασμός, τόσο πιο αρνητικοί θα είναι οι άνθρωποι και τα γεγονότα που ελκύετε. Αυτό σημαίνει ότι είναι σημαντικό να ανυψώσετε την δόνηση σας έτσι ώστε και οι σκέψεις που εκπέμπετε να είναι υψηλότερων δονήσεων.
Ο δημιουργικός οραματισμός και οι τεχνικές του όπως και η επαναληπτική χρήση θετικών σκέψεων είναι ένας από τους πλέον αποτελεσματικούς τρόπους για να ανυψώσετε την δόνησή σας. Για να το κάνετε αυτό αποτελεσματικά θα πρέπει να αλλάξετε τις πεποιθήσεις σας στο βαθύτερο δυνατό επίπεδο. Η χρήση των θετικών σκέψεων για παράδειγμα δεν θα λειτουργήσει, εκτός και αν πρώτα δεν έχετε με επιτυχία βάλει τον σπόρο της όποιας επιθυμίας σας, μέσα στον υποσυνείδητο νου σας. Εάν οι επαναλαμβανόμενες θετικές σκέψεις σας δεν προχωρούν πέρα από το συνειδητό σας μυαλό είναι μάλλον απίθανο να δείτε την όποια διαφορά στην πραγματικότητά σας. Εντούτοις, εάν με την σταθερή επίδραση των θετικών σκέψεων και την κανονική χρήση του δημιουργικού οραματισμού κατορθώσετε να γονιμοποιήσετε το υποσυνείδητο μυαλό σας με μια νέα θετική κατεύθυνση, το πλέον σίγουρο θα είναι ότι θα εξυψώσετε την δόνηση σας σε ένα πιο υψηλό επίπεδο. Αυτή η υψηλότερη κραδασμική κατάσταση θα φέρει νέους ανθρώπους και νέες εμπειρίες που επίσης υπάρχουν σε ένα πιο υψηλό επίπεδο και έπειτα θα αρχίσετε να βλέπετε τις θετικές αλλαγές στη ζωή σας.
Για να ξεκινήσετε την διαδικασία της ανύψωσης της δόνησής σας και της έλξης θετικότερων ανθρώπων και γεγονότων στην ζωή σας, θα πρέπει να θέλετε να αλλάξετε. Μερικές φορές ο δρόμος της αλλαγής φαντάζει σαν ένα δύσκολο μονοπάτι. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πάρετε μία απόφαση και να επιμείνετε σε αυτήν. Η ζωή αλλάζει συνεχώς, και όπως ήδη ειπώθηκε προηγουμένως τα πάντα στο σύμπαν είναι φτιαγμένα από ενέργεια. Όλες οι μορφές της ενέργειας κινούνται συνεχώς. Τίποτα δεν μένει ακίνητο για πάντα. Αυτή είναι η φύση του σύμπαντος και επομένως είναι άσκοπο να προσπαθήσει κάποιος να το αντιπαλέψει αυτό. Αγκαλιάστε το και προχωρήστε μπροστά έτσι όπως ξέρετε ότι σας αρέσει να κάνετε.
Το να κάνετε θετικές αλλαγές για το καλύτερο, μπορεί να περιλαμβάνει το να αποφεύγετε αρνητικούς ανθρώπους. Αποφεύγετε να παρακολουθείτε τηλεόραση και να διαβάζετε εφημερίδες, τα περισσότερα νέα των ΜΜΕ μας κρατούν σε μία αρνητική νοητική κατάσταση, γεμίζοντας τα κεφάλια μας με εικόνες βίας, φτώχειας και δυσφορίας. Αυτό μπορεί να σας αποτρέψει από το να νιώθετε αρνητικά. Μην "τσιμπάτε" στην αρνητική συμπεριφορά των άλλων και να γνωρίζετε ότι μία αρνητική σκέψη μπορεί να αντικατασταθεί με μία θετική. Αυτό είναι αποκλειστικά στο χέρι σας. Βάλτε έναν απλό στόχο και εργαστείτε σε αυτή την κατεύθυνση με τις σωστές σκέψεις, λόγια και πράξεις. Αντικαταστήστε την συνεχή "μουρμούρα" στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας με θετικές σκέψεις και επαναλάβετέ τις όσο το δυνατόν συχνότερα. Φανταστείτε το θετικό αποτέλεσμα των επιθυμιών σας με όσο το δυνατόν περισσότερο συναίσθημα. Δείτε την εικόνα αυτού που θέλετε μέσα στο μυαλό σας και συγκεντρωθείτε σε αυτό ξανά και ξανά, ειδικά για μερικά λεπτά κάθε πρωί όταν ξυπνάτε , όπως και πριν πάτε για ύπνο. Φανταστείτε το πως θα νιώθετε όταν οι επιθυμίες σας πραγματοποιηθούν στην ζωή σας. Το να ανυψώσετε την δόνηση σας και επομένως να καλυτερέψετε την ζωή σας, είναι κάτι που αρχίζει με την επιθυμία για αλλαγή. Με κάποια σχετική πειθαρχία και γεμίζοντας το μυαλό σας με θετικές σκέψεις και λέξεις, έχετε την ικανότητα να αλλάξετε την κατεύθυνση της ζωής σας. Οποιαδήποτε σκέψη που "κρατιέται" σταθερά στο υποσυνείδητό σας θα υλοποιηθεί στην πραγματικότητά σας.
8 years 5 months ago
Σημειώσεις από το Ομακοείο Καρδίτσας
Η Γιόγκα χωρίζεται σε πάμπολλα συστήματα εξυπηρετώντας το καθένα και τον ανάλογο σκοπό. Τα βασικά όμως συστήματα είναι η Κρίγια , Ράτζα, Κάρμα, Γκνάνι, Μάντραμ, Μπάκτι, Σαμπτ και Χάθα.
Η «κρίγια γιόγκα» αποτελεί ένα πανάρχαιο σύστημα, που χρησιμοποιούνταν από μυημένους στα Ιμαλάια. το οποίο παρουσίασε και δίδαξε ο Ν. Α. Μαργιωρής στο Ομακοείο Αθηνών. Η διδαχή της κρίγια πραγματοποιείται από τότε στα Ομακοεία που λειτουργούν ανά περιοχή της Ελλάδας μεταξύ και των οποίων της Καρδίτσας που εκπροσωπεί το βήμα τούτο. Η κρίγια έρχεται να διδάξει στον άνθρωπο να εναρμονίζει το συνειδητό κομμάτι του εαυτού του με το υποσυνείδητο, μέσα από σωματικές ασκήσεις σε συνδυασμό με αναπνοές και νοητικές ασκήσεις. Σημαντικό σύγγραμμα για την κρίγια γιόγκα είναι του παραμχάνσα Γιογκανάντα το βιβλίο με τίτλο «Η Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι» που τη μετάφραση έκανε ο Ι. Δ. Βορρές και εκδόθηκε από το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας».(Μαργιωρής 1988: 10-14, 30-35)
Ράτζα γιόγκα σημαίνει βασιλική ένωση. Είναι ένα οχταβαθμικό σύστημα στο οποίο μαθαίνει σταδιακά ο άνθρωπος τεχνικές για να κυριαρχήσει σε όλα τα επίπεδα στον εαυτό του, πνευματικό, νοητικό, σωματικό, ψυχολογικό κ.λπ. Τα οχτώ αυτά σκαλοπάτια είναι η γιάμα, η νιγιάμα, η αζάνα, η πραναγιάμα, πρατιακάρα, συγκέντρωση, διαλογισμός και το σαμάντχι.(Μαργιωρής 1983: 33-36).
Η «κουνταλίνη» ή «τάντρα» γιόγκα είναι ο τρόπος να αφυπνίσουμε το εσώτερο πυρ, που εδρεύει στον κόκκυγα του ανθρώπου και ονομάζεται κουνταλίνη δηλαδή στο τέλος του αιθερικού σωλήνα, που ονομάζεται σουσούμνα. Εδώ εφαρμόζονται αναπνοές σε συνδυασμό με σωματικές ασκήσεις ώστε να υποβοηθήσουν τον στόχο. (Μαργιωρής 1983 : 100-115; 1997: 79-100)
Η «κάρμα» γιόγκα αφορά το συμπαντικό Νόμο της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης, που εφορεύει και λειτουργεί στο σύμπαν. Διδασκόμενος ο άνθρωπος τη λειτουργία του νόμου της ισορροπίας είναι σε θέση να κατανοήσει τη λειτουργία του σε συμπαντικό και ψυχολογικό επίπεδο. Η γνώση του νόμου του κάρμα καθιστά γνώστη τον άνθρωπο για τα αποτελέσμάτα των ενεργειών του, όχι μόνο σε φυσικό αλλά κυρίως σε μεταφυσικό επίπεδο. (Βιβεκανάντα 1993: 11-2142-94 ; Μαργιωρής 1989 : 25-48, 293-342).
Η «γκνάνι» ή «τζνάνα» γιόγκα έρχεται να διδάξει τις βασικές έννοιες της μεταφυσικής και του εσωτερισμού, προερχόμενα από τα βιώματα των μυστών - γκουρού. Στόχος είναι να δείξει τι είναι πραγματικά καλό και τι όχι για τον άνθρωπο. Έτσι ο άνθρωπος αλλάζει σταδιακά το σκεπτικισμό του γιατί αλλάζει η εικόνα που είχε μέχρι πρότινος για την ανυπαρξία της μεταφυσικής υπόστασης των πραγμάτων. Αυτό γίνεται μέσα από ανάλυση των μυστικιστικών εμπειριών των μυστών, ώστε να καταλάβει ο ανθρώπινος νους πιο είναι το πραγματικό του συμφέρον. Εδώ η σύνδεση του ανθρώπου με το Θεό γίνεται μέσω της γνώσης. (Βιβεκανάντα 1998: 17-28,47-101).
Η «μάντραμ» γιόγκα είναι ένα σύστημα που με ειδικούς ψαλμούς ρυθμοδονεί ο άνθρωπος το νου του κατάλληλα ώστε να συνδεθεί με το πνευματικό στοιχείο μέσα του.(Μαργιωρής 1983 : 44-45).
Η «λάγια» ή «σαμπτ» γιόγκα αφορά την εστίαση του νου του ανθρώπου στον συμπαντικό ήχο για να συνδεθεί ο άνθρωπος με το σύμπαν. (Μαργιωρής 1983 : 50-51).
Η «χάθα» δεν ασχολείται με την σύνδεση του νου του ανθρώπου με το πνευματικό στοιχείο, αλλά σε αντίθεση με τα προηγούμενα συστήματα αγωνίζεται να εδραιώσει και να ενισχύσει το εξωτερικό-σωματικό «εγώ». Δεν συστήνεται από τους μύστες. (Μαργιωρής 1983 : 43-44).
8 years 5 months ago
Μιθραϊσμος είναι μια σύνθεση πολλών συστατικών. Το θεμέλιό του βασίζεται στην αρχαία πίστη του Ιράν, τον Μαζδαϊσμό, όπου επέδρασαν οι Σημιτικές δοξασίες της Βαβυλώνας καθώς επίσης και οι τοπικές πίστεις της Μικράς Ασίας (ο Αχούρα - Μάζντα συγχωνεύτηκε με τον Μπελ, η Αναχίτα με την Ιστάρ και ο Μίθρα έγινε ο Σαμάς, ο Ήλιος). Ο Μίθρα είναι υιός του Αχούρα-Μάζδα, μεσίτης μεταξύ του Ανώτερου και των ανθρώπων. Κατέβηκε στην γη για να σώσει τους ανθρώπους από το πνεύμα του κακού, τον Αριμάν.
Η λατρεία του Μίθρα έχει διαρκέσει πάνω από 3500 έτη και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Για πάνω από 500 έτη, η θρησκεία αυτή συναγωνίστηκε με τον Χριστιανισμό για την κυριαρχία στην Ρώμη στον τότε γνωστό κόσμο, που εκτείνεται από το βόρειο τμήμα της Αγγλίας ως την Περσία, την Ινδία και τις Ρωσικές στέπες. Το όνομα του ποικίλλει λίγο ανάλογα με την εντοπιότητα όπως: Μίτρα στην Ινδία, Μίθρα στην Περσία και γενικότερα Μίθρας ενώ παράλληλα τον ανεγνώριζαν επίσης οι Ζωροάστρες, οι Μανιχαίοι κ.λπ.
Τα Μυστήρια του Μίθρα απετέλεσαν κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, τρόπον τινά, τον κύριο θρησκευτικό αντίπαλο της νεοϊδρυθείσας τότε Χριστιανικής εκκλησίας. Μέχρι και τον 3ο μ. Χ. αιώνα είχαν κερδίσει αρκετό έδαφος στον Δυτικό κόσμο και έτειναν να γίνουν η κυρίαρχη μυστηριακή θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Ποιός όμως ήταν ο Μίθρας από πού ήρθε και ποιό είναι το μήνυμά του για εμάς σήμερα;
Υπάρχει ένας βαθμός διαφωνίας μεταξύ των ερευνητών κατά πόσο ο Μίθρας των Ρωμαίων είναι ο ίδιος με τον Μίτρα των Ινδών ή αποτελεί την έκφραση μιας διαφορετικής εξέλιξης. Η ρίζα της λέξεως προέρχεται από την Ινδο-ευρωπαϊκή λέξη μιχίρ, που σημαίνει «φίλος» καθώς και «επαφή ή σύμβαση». Στα Αραβικά μαχάρα σημαίνει επαφή. Στα αρχαία Περσικά «μερ» σημαίνει φιλία και αγάπη.
Στα Σανσκριτικά και στην γλώσσα των Ινδιάνων σημαίνει Ήλιος ή η ηλιακή θεότητα. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιηθεί ότι αυτές οι λέξεις δεν είχαν τότε την ίδια έννοια που έχουν σήμερα, άλλα μάλλον αντιπροσώπευαν περισσότερο μια ρύθμιση, η οποία ήταν μια διπλής κατεύθυνσης σχέση μεταξύ Θεού και του ζηλωτή με καθήκοντα και υποχρεώσεις και στις δύο πλευρές και ως εκ τούτου «η σύμβαση».
Και στις δύο παραδοσιακές μορφές είναι ο προστάτης θεός των «συμβολαίων» δηλαδή της «συμμαχίας», της φιλίας μεταξύ θεών και ανθρώπων, ο υπερασπιστής της αλήθειας και άσπονδος εχθρός του ψεύδους ταυτιζόμενος πολλές φορές και με αυτόν τον Αχούρα – Μάζδα ή Ωρομάσδη.
Ως μεσίτης μεταξύ του ουρανού και της γης, ενέχει ήδη το σπέρμα του θεού σωτήρα, δεδομένου μάλιστα ότι θεωρείτο ήδη εκπρόσωπος του θείου νόμου, της τάξης και της δικαιοσύνης. Ο Μίθρας ήταν η προσωποποίηση όχι του Ηλίου, αλλά της διά του Ηλίου συμβολιζόμενης πνευματικής θεότητας. Οι αρχαίοι λαοί μόνο εξωτερικώς εμφανίζονται να λατρεύουν, ζώα, αστέρια, δένδρα κ.ο. κ.
Εσωτερικώς όμως οι μύστες διδασκόταν ότι κάτω από το σύμβολο εκείνο έπρεπε να αναζητήσουν την βαθύτερη έννοια της “ ενεργού Θείας δυνάμεων ”, του μύχιου εσωτερικού νόμου της Φύσεως (αναλογία), ο οποίος εκδηλώνεται μέσω αυτών.
Επομένως όταν αναφερόμαστε στον Ήλιο δεν εννοούμε τον ορατό Ήλιο αλλά τον Πνευματικό, το Φως που φωτίζει τον κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο, δια του φωτός του οποίου παρέχονται τα μέσα και οι δυνάμεις στην Ψυχή για να εισέρθει σε πιο Θείους Κόσμους.
Περαιτέρω ο Μίθρας, ως θεός - Ήλιος, ως θεία δηλαδή πνευματική οντότητα, ως Υιός του Αχούρα Μάζδα, ως φωτεινή εκδήλωσις του απροσπέλαστου και μη γνωρίσιμου Πατρός, επενδύεται όπως είπαμε το κατηγόρημα του «Μεσίτη», του εσχατολογικού Σωτήρα του ανθρωπίνου γένους, ο οποίος πρόκειται μελλοντικά να κατανικήσει τον Αριμάν και να απολυτρώσει τον άνθρωπο και τον κόσμο από το κακό.
Χαρακτηριστικό της «ενδιάμεσης» αυτής θέσεως του Μίθρα, μεταξύ Θεού και ανθρώπου, είναι ότι του ήταν αφιερωμένη η 16η ήμερα του μήνα, δηλαδή η μεσαία ημέρα του μήνα.
Για να δράσει όμως ως μεσίτης-λυτρωτής πρέπει η ενδιάμεση αύτη θέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου να τονισθεί και να πραγματωθεί και για αυτό έπρεπε να ενσαρκωθεί στην ανθρώπινη μορφή.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΘΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΡΑΧΟ
Ο σχετικός μύθος αναφέρει τον Μίθρα να γεννιέται (εξέρχεται) από ένα βράχο, για αυτό ονομαζόταν και «θεός εκ πέτρας».
Η παράδοση έλεγε περεταίρω, ότι αύτη η «γενεσιουργός λίθος», της οποίας παραστάσεις ή απεικονίσεις τιμούσαν σε κάθε ναό, έδωσε στον Μίθρα την ζωή κοντά στην όχθη ενός ποταμού, υπό την σκιά ενός ιερού δένδρου, την δε άφιξή του στον κόσμο ορισμένοι ποιμένες προ καιρού ανέμεναν και αντιλήφθηκαν.
Παρακολούθησαν πως αυτός εξερχόταν από την μάζα του βράχου, με το κεφάλι καλυμμένο με τον φρυγικό σκούφο, να κρατά στο ένα του χέρι μαχαίρι και στο άλλο χέρι μια αναμμένη δάδα, προς διάυγαση του σκότους. Στο σχήμα, ο αναδυόμενος από την πέτρα Μίθρας κρατεί ένα τσαμπί από σταφύλι το οποίο στην Δύση συμβολίζει το Περσικό ποτό της Αθανασίας Χαόμα.
Ποιά να είναι άραγε η συμβολική έννοια της «γενεσιουργού εκείνης λίθου»; Πιθανόν αυτή η λίθος να είναι η γη είναι η Παρθένος Ύλη, η πρώτη ύλη των Ερμητιστών από την οποία τα πάντα προήλθαν, η Μεγάλη Μητέρα των Παραδόσεων.
Ο Μίθρας ήταν επίσης πολεμιστής, αλλά πολεμιστής για το φως και όχι απλά για συνήθεις κατακτήσεις. Με το δυνατό άρμα του, που σύρεται από τέσσερα άλογα και διακοσμείται με πολλά τρομακτικά όπλα, αποσκοπούσε να παλέψει το κακό, διατηρώντας την αλήθεια και την δικαιοσύνη.
Με βάση τα κατηγορήματα αυτά του θεού Μίθρα και των μυστηριακών αληθειών που από ρέουν από αυτά, ήταν επόμενο να ιδρυθούν με τον χρόνο ανάλογες μυητικές τελετές που είχαν ως σκοπό την τελείωση των εκλεκτών ψυχών και την επαφή τους με το Πνεύμα αυτό της αληθείας.
Το ποιός υπήρξε ο πρωταρχικός ιδρυτής των Μιθραϊκών μυστηρίων μας είναι άγνωστο, αν και η επέμβαση του Ζωροάστρη δεν φαίνεται να είναι ασήμαντη. Ασφαλώς οι πρώτες καταβολές υπήρχαν πολύ πριν από αυτόν, διότι γενικώς θεωρείται ότι η ίδρυση μυστηρίων και μυητικών τελετών δεν είναι έργο ανθρώπινο, άλλα η φωτεινή προσωπικότητα του αναμορφωτή εκείνου δεν είναι δυνατόν να στάθηκε αδιάφορη εμπρός στο κεντρικότερο σημείο μιας παραδοσιακής μορφής πολιτισμού όπως είναι τα Μυστήρια.
Φαίνεται ότι μεταξύ των άλλων έργων, τα οποία ό Ζωροάστρης επιτέλεσε, ήταν κυρίως και προπαντός η αναζωπύρωση και συμπλήρωση της αρχαίας μυητικής Ιρανικής παράδοσης και η ολοκλήρωση των Μιθραϊκών Μυστηρίων.
Το μεγαλύτερο μέρος της περιορισμένης γνώσης μας για τον Μιθραϊσμό έχει προέλθει από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και είναι γνωστό ότι αποτέλεσαν ένα από τα μυστηριακά σχολεία της Ρώμης, σχεδόν στην ιδία περίοπτη θέση με εκείνο της Ίσιδος. Μάλιστα ως καθαρά οργανωμένη με στρατιωτικό τρόπο και ανδροκρατούμενη θρησκεία ευνοείτο και από το Ρωμαϊκό κατεστημένο.
Για κάποιο διάστημα φάνηκε ότι θα γινόταν η κυρίαρχη θρησκεία στην Ρώμη έως ότου υπερίσχυσε ο Χριστιανισμός, κυρίως λόγω της «δόλιας» τακτικής εκ μέρους μερίδας των οπαδών του. Όπως δε είπε ο Μάρκος Αυρήλιος: «Αν κάποιο θανάσιμο αμάρτημα σταματούσε την ανάπτυξη του Χριστιανισμού, ο κόσμος θα γινόταν Μιθραϊκός». Εύλογα αναρωτιέται κανείς πως θα ήταν σήμερα ο Δυτικός κόσμος αν ο Μιθραϊσμός είχε τότε καθιερωθεί ως επίσημη θρησκεία του κράτους.
Τα μυστήρια του Μίθρα προερχόμενα από την Ανατολή, όπως και ο Χριστιανισμός, είχαν ορισμένα χαρακτηριστικά που τα έκαναν να μοιάζουν πολύ με τις χριστιανικές τελετουργίες, γεγονός το οποίο πρόσεξαν οι χριστιανοί απολογητές και οι πρώτοι εκκλησιαστικοί πατέρες, και προσπάθησαν ο καθένας να το ερμηνεύσει με τον τρόπο του.
Οι ερμηνείες που δόθηκαν για αυτές τις ομοιότητες και τις τρανταχτές αντιστοιχίες μεταξύ των χριστιανικών και των Μιθραϊκών τελετουργιών ήταν πάντοτε μεταφυσικής φύσεως.
Σύμφωνα με αυτές ο διάβολος είχε εμπνεύσει στους λάτρεις του Μίθρα μια μίμηση των χριστιανικών μυστηρίων προκειμένου να παρασύρει τους ανθρώπους μακριά από την εκκλησία.
Συνεπώς τα Μιθραϊκά τελετουργικά δεν ήταν τίποτε άλλο από δαιμονικές απομιμήσεις των χριστιανικών και απευθύνονταν σε πονηρά πνεύματα (;). Οι θέσεις αυτές δείχνουν καθαρά τον πόλεμο που είχε τότε ξεσπάσει μεταξύ της νεοϊδρυθείσης εκκλησίας και της πολύ δυναμικής την εποχή εκείνη Μιθραϊκής Μυστηριακής λατρείας.
Μετά την ήττα του Μιθραϊσμού και την καταστροφή των ναών και των λατρευτικών κειμένων του πολλά στοιχεία από το τελετουργικό της Μιθραϊκής λατρείας χάθηκαν.
http://www.alexandros-lodge.net/#!%CE%A4%CE%91-%CE%9C%CE%99%CE%98%CE%A1%...