Ηλιακόν ή ετήσιον θέμα καλείται το ωροσκόπιον εκείνο το οποίον καταστρώνεται δια κάθε έτος της ζωής του υποκειμένου και διά την ώραν εκείνην κατά την οποίαν ο Ήλιος επιστρέφει εις την αυτήν ακριβώς θέσιν του ζωδιακού κύκλου, την οποίαν κατείχε κατά την ημέραν καί ώραν της γεννήσεως.
Το ηλιακόν ωροσκόπιον είναι το φυσικόν συμπλήρωμα του θεμελιώδους ωροσκοπίου και σπουδαίον μέρος της αστρολογικής τεχνικής, διότι μας καθιστά έκδηλα τα πεπρωμένα του τρέχοντος έτους ή των ετών δια τα οποία το υπολογίζομεν. Δι' αυτού λαμβάνομεν πολύ μεγαλύτερες λεπτομέρειες, από αυτές που μας δίδει το θεμελιώδες, συμπληρώνει δε τα προγνωστικά των διευ¬θύνσεων, καθορίζοντας την επισύμβασιν των γεγονότων εντός των ορίων ενός έτους, τα οποία διά των διευθύνσεων περιωρίσθηκαν εις τα όρια μερικών ετών, και εν γένει δίδει συμπληρωματικήν ερμηνείαν εις τα υπό του θεμελιώδους θέματος σημειοδοτούμενα γεγονότα.
Η σημασία αυτού του βοηθητικού ωροσκοπίου ευκόλως καθίσταται αντιληπτή, εάν σκεφθούμε ότι ο Ήλιος είναι ο μέγας ρυθμιστής του πλανητικού μας συστήματος. Ήταν φυσική λοιπόν, η παραδοχή ότι η εκάστοτε διέλευσις του φωτοδότου δια της ιδίας θέσεως την οποίαν είχε κατά την γέννησιν, να κομίζει ένα είδος νέων μέσων εκδηλώσεως των λανθανουσών ικανοτήτων της φύσεως επί του πεπρωμένου. Η θεωρία αυτή είναι πολύ λογική και συμφωνεί αρκετά προς τους φυσικούς κανόνες της περιοδικής εξελίξεως των όντων γενικώς.
Ο υπολογισμός ενός ηλιακού θέματος διαιρείται εις δυο μέρη: Το πρώτον μέρος αναφέρεται εις τον υπολογισμόν της ακριβούς εκείνης ώρας βάσει της οποίας το υπολογιζόμενον θέμα δίδει ηλιακήν θέσιν ακριβώς την ιδίαν προς την θεμελιώδη. Το δεύτερον μέρος, με βάσιν την ευρεθείσαν ώραν, προσδιορίζει το μεσουρανούν σημείον και εν συνεχεία τις θέσεις των πλανητών κατά τα γνωστά. Η ερμηνεία ακολουθεί του γενικούς κανόνες ερμηνείας, παράλληλα όμως εμπλουτίζεται και με τους κανόνες που αναφέρονται εις το ηλιακόν θέμα.
