Τί είναι αυτό που έχει ένα κορμό που δεν φαίνεται, κλαδιά που πιά δεν είναι πράσινα, αναρίθμητα φύλλα με διαφορετικές αποχρώσεις και μια καταγωγή που αυτο-ανανεώνεται;
Το Αιώνιο Παγκόσμιο Δράμα
Στέκει ψηλό και καμαρωτό
Οι ρίζες του είναι βαθιά μές τη γη
Αντανακλά το φως της μεγαλύτερης πηγής
Σκέψου μακρόπνοα
Πήγαινε σε ένα κλαδί
Θυμήσου τη θέση σου ανάμεσα σε όλα τα ζωντανά όντα
Αποδέξου με χαρά την αλλαγή των εποχών
Γιατί η κάθε σοδειά έχει τη δική της αφθονία
Η Ενέργεια και η Γέννηση της Άνοιξης
Η Ανάπτυξη και η Ευχαρίστηση του Θέρους
Η Σοφία του να αφήνεις τα φύλλα να πέφτουν. Η Ανάπαυση και η Ήσυχη ανανέωση του Χειμώνα
The Rest and Quiet Renewal of Winter
–Ήλαν Σαμίρ, Συμβουλή από ένα Δέντρο
Το Ανθρώπινο Οικογενειακό Δένδρο
Ο κύκλος της ζωής ενός δένδρου στη φύση – η σπορά του, η αύξηση, η γήρανση και η ανανέωσή του – είναι μια καλή αναλογία για τον κύκλο της ζωής του Παγκόσμιου Ανθρώπινου Δένδρου. Όλα τα μέρη ενός δένδρου συνδέονται μεταξύ τους. Όταν συμβεί κάτι σ ένα σημείο του δένδρου επιδρά σ' ολόκληρο το δένδρο. Το να κοιτώ το ήδη πλήρως αναπτυγμένο δένδρο της ζωής της ανθρωπότητας στη γη σήμερα, σημαίνει το να παρατηρώ και να καταλαβαίνω το ταξίδι της μέσα στο χρόνο.
Ο Σπόρος της Ανθρωπότητας
Ο Σπόρος της ανθρωπότητας, της ανθρώπινης οικογένειας, είναι ο Θεός, το Υπέρτατο Ον, η ουσία απ' την οποία όλο το δένδρο της ανθρωπότητας αναπτύσσεται. Ο κορμός του δένδρου συμβολίζει την εποχή του Παραδείσου η οποία προέρχεται από εκείνο τον τέλειο Σπόρο. Τη χρυσή εποχή που υπήρξε πριν την καταγραφή της ιστορίας, όταν υπήρχε ένα πιστεύω, ένας πολιτισμός, μια γλώσσα και μια κυβέρνηση. Εκείνη η περίοδος του τέλειου πολιτισμού όπου δεν υπήρχε καμιά διαφορά ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη. Σε μια τέτοια εποχή οι άνθρωποι δεν υστερούσαν σε τίποτε, ήταν πλήρεις, και μοιράζονταν μια αρμονική ζωή. Η κοντινότητα του κορμού στο σπόρο συμβολίζει το ότι οι ψυχές εκείνη την εποχή ήταν η προσωποποίηση των ιδιοτήτων του Θεού και η ζωή τους στηρίζονταν στην αλήθεια. Τέτοιες ψυχές μνημονεύονται στις ιστορίες και τους μύθους σαν θεότητες, όμως λίγοι πια καταλαβαίνουν ότι τέτοια θεϊκά όντα πραγματικά περπάτησαν κάποτε πάνω στη γη.
Το Δένδρο της Ζωής Μεγαλώνει
Καθώς το δένδρο μεγαλώνει, ο κόρμος του όπως είναι φυσικό αναπύσσεται. Παρόμοια, ο ανθρώπινος πληθυσμός μεγαλώνει. Περισσότερα φύλλα (ανθρώπινες ψυχές) εμφανίζονται στο δένδρο. Όπως ακριβώς βλαστάρια ανοίγουν και γίνονται φύλλα, έτσι και οι θεότες ανοίγονται στο φυσικό κόσμο και ενδιαφέρονται για το φυσικό σώμα, το ναό της ψυχής. Έχοντας πλήρη άγνοια ότι χάνουν την αληθινή τους ταυτότητα, της ψυχής, στην πορεία χάνουν την επαφή με την αρχική τους αγνότητα, γαλήνη και αλήθεια.
Ο χαμένος Παράδεισος
Αυτή η αλλαγή στη συνειδητότητα έφερε μια σημαντική πτώση στη δύναμη, την αγνότητα και τη δυνατότητα της διάκρισης του σωστού από το λάθος. Η θεϊκότητα εξαφανίστηκε. Ο Παράδεισος χάθηκε. Ξαφνικά υπήρξε μια διαφορετική εμπειρία από τη γαλήνη και την ευτυχία. Εμφανίστηκαν ξένα και στενόχωρα αισθήματα. Εμφανίστηκε η έλλειψη ικανοποίησης, η αδικία, η ανησυχία και η ψευτιά. Αυτά τα ‘μικρόβια’ αναπτύχθηκαν και παρακινήθηκαν από διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις για αποκτήματα, οικονομική άνθηση, και δύναμη. Οι ψυχές δεν είναι πια κυρίαρχες του εαυτού, παρά γίνονται σκλάβοι των επιθυμιών τους.
Καθώς ο κορμός χάνει την ενότητά του, ο νους αρχίζει να ψάχνει την αλήθεια και η καρδιά την ανακούφιση. Η μνήμη του Θεού, του Σπόρου, ξαναέρχεται στην επιφάνεια της ανθρώπινης ψυχής. Αυτό εντείνει την αναζήτηση για την αλήθεια. Σε απάντηση, σπουδαίες ψυχές προφήτες μία-μία κάνουν την εμφάνισή τους, ο Αβραάμ, ο Βούδας, ο Χριστός και ο Μωάμεθ, φέρνοντας αντίστοιχα μηνύματα για την επαναφορά της δικαιοσύνης, της ελπίδας και της συγχώρεσης. Κάθε ψυχή προφήτης ιδρύει το ισχυρό κλαδί μιας σπουδαίας θρησκείας στο Δένδρο της Παγκόσμιας Οικογένειας. Τα ιδανικά της αγάπης, του Νόμου, της διαφώτισης, και της παράδοσης εμφανίζονται τώρα ως κύριες διαφορές στην προσέγγιση.
Χάος και Σύγχυση
Πολλά καινούργια φύλλα φυτρώνουν στα κλαδιά καθώς το μέγεθος της ανθρώπινης οικογένειας μεγαλώνει υπερβολικά. Κυριαρχούν το χάος και η σύγχυση καθώς η αναζήτηση του εαυτού και της αλήθειας οδηγούν στην απόκλιση των 'πιστεύω' και των τρόπων σκέψης. Κάθε βασικό κλαδί διαχωρίζεται σε μικρότερα κλαδιά και παρακλάδια. Λατρείες και αιρέσεις κάνουν την εμφάνισή τους. Εν τω μεταξύ εμφανίζονται, μέσα στον κεντρικό κορμό της ανθρωπότητας, η λατρεία της φύσης και των ανθρώπινων όντων ως γκουρού. Η ανθρώπινη οικογένεια τώρα διαχωρίζεται βάσει του χρώματος, του γένους , της θρησκείας και της ιδεολογίας, η αυξανόμενη δυσλειτουργία της καθρεφτίζεται στην φύση με την αύξηση των φυσικών καταστροφών, των πνευματικών και φυσικών ασθενειών, της φτώχειας και του αιφνίδιου θανάτου.
Το δένδρο φτάνει στο τέλος της ανάπτυξής του
Μέσα σε αυτή την αυξανόμενη ανειρηνικότητα όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς το Θεό. Αλλά η άγνοια για το ποιός στ' αλήθεια είναι και τι κάνει, δημιουργεί αμφιβολίες ακόμα και για την ύπαρξή Του. Η αναζήτηση της αλήθειας επικεντρώνεται ιδιαίτερα στην φυσική μαρτυρία, δίνοντας ιδιαίτερα πλεονεκτήματα στην επιστήμη και την τεχνολογία. Σύντομα η πίστη στην αλήθεια και τη δύναμη της επιστήμης εξαπλώνεται ενώ η θρησκεία και η φιλοσοφία πολιτικοποιούνται. Εν τω μεταξύ ανάμεσα στα κλαδιά, η πίστη επικεντρώνεται στην τήρηση των αρχών καθώς εκείνοι που επίμονα είναι προσκολλημένοι στα παραδοσιακά τους πιστεύω νοιώθουν βίαια εξαναγκασμένοι να υπερασπιστούν τις απόψεις τους. Η Θρησκεία, η γλώσσα, ο Πολιτισμός, έχουν αποκοπεί από τις ρίζες της θεϊκότητάς τους.
Το δένδρο φτάνει στο τέλος της ανάπτυξής του. Οι ρίζες του έχουν σαπίσει, ο κορμός του μόλις που φαίνεται ανάμεσα στα μπερδεμένα κλαδιά του. Κάθε ψυχή κρέμεται απελπισμένη, όπως ένα φύλλο που κρέμεται από το κλαδί ενός δένδρου στο χειμωνιάτικο άνεμο.
Ο Θεός ο Σπόρος Αναγεννά το Δένδρο
Αλλά πριν η προηγούμενη ζωή εξαφανιστεί, ο Σπόρος , ο Δημιουργός δίνει την καινούργια ζωή. Ο Θεός, ο Σπόρος του Δένδρου της Ανθρώπινης Οικογένειας, αποκαλύπτει πως εκείνο που υπήρχε μπορεί να ξαναγίνει. Ο ερχομός του Σπόρου ξυπνάει κάθε ξεχωριστή ανθρώπινη ψυχή, η οποία δημιουργώντας μια ιδιαίτερη σχέση μαζί Του παίρνει δύναμη και στήριξη από Αυτόν και γίνεται η βασική ρίζα από την οποία ένα καινούργιο δένδρο μπορεί να μεγαλώσει. Η αναγέννηση του Δένδρου της Ανθρώπινης Οικογένειας αρχίζει.
Διαλογιστείτε βαθιά, οραματιζόμενοι τον εαυτό σαν μια ψυχή ρίζα που κάθεται κοντά στον Θεό, τον Σπόρο του Δένδρου της Ανθρώπινης Οικογένειας. Πάρτε από τον Σπόρο την αιώνια ουσία όλων όσων μπορείτε να καταφέρετε στη ζωή. Παραμείνετε κάτω από το δίχτυ της γνώσης του Δένδρου της Ανθρώπινης Οικογένειάς μας και όλες οι επιθυμίες σας θα εκπληρωθούν.
Comments
polina
Thu, 29/10/2015 - 16:02
Permalink
Το Δένδρο της Ζωής
Click για περισσότερα
Τί είναι αυτό που έχει ένα κορμό που δεν φαίνεται, κλαδιά που πιά δεν είναι πράσινα, αναρίθμητα φύλλα με διαφορετικές αποχρώσεις και μια καταγωγή που αυτο-ανανεώνεται;
Το Αιώνιο Παγκόσμιο Δράμα
Στέκει ψηλό και καμαρωτό
Οι ρίζες του είναι βαθιά μές τη γη
Αντανακλά το φως της μεγαλύτερης πηγής
Σκέψου μακρόπνοα
Πήγαινε σε ένα κλαδί
Θυμήσου τη θέση σου ανάμεσα σε όλα τα ζωντανά όντα
Αποδέξου με χαρά την αλλαγή των εποχών
Γιατί η κάθε σοδειά έχει τη δική της αφθονία
Η Ενέργεια και η Γέννηση της Άνοιξης
Η Ανάπτυξη και η Ευχαρίστηση του Θέρους
Η Σοφία του να αφήνεις τα φύλλα να πέφτουν. Η Ανάπαυση και η Ήσυχη ανανέωση του Χειμώνα
The Rest and Quiet Renewal of Winter
–Ήλαν Σαμίρ, Συμβουλή από ένα Δέντρο
Το Ανθρώπινο Οικογενειακό Δένδρο
Ο κύκλος της ζωής ενός δένδρου στη φύση – η σπορά του, η αύξηση, η γήρανση και η ανανέωσή του – είναι μια καλή αναλογία για τον κύκλο της ζωής του Παγκόσμιου Ανθρώπινου Δένδρου. Όλα τα μέρη ενός δένδρου συνδέονται μεταξύ τους. Όταν συμβεί κάτι σ ένα σημείο του δένδρου επιδρά σ' ολόκληρο το δένδρο. Το να κοιτώ το ήδη πλήρως αναπτυγμένο δένδρο της ζωής της ανθρωπότητας στη γη σήμερα, σημαίνει το να παρατηρώ και να καταλαβαίνω το ταξίδι της μέσα στο χρόνο.
Ο Σπόρος της Ανθρωπότητας
Ο Σπόρος της ανθρωπότητας, της ανθρώπινης οικογένειας, είναι ο Θεός, το Υπέρτατο Ον, η ουσία απ' την οποία όλο το δένδρο της ανθρωπότητας αναπτύσσεται. Ο κορμός του δένδρου συμβολίζει την εποχή του Παραδείσου η οποία προέρχεται από εκείνο τον τέλειο Σπόρο. Τη χρυσή εποχή που υπήρξε πριν την καταγραφή της ιστορίας, όταν υπήρχε ένα πιστεύω, ένας πολιτισμός, μια γλώσσα και μια κυβέρνηση. Εκείνη η περίοδος του τέλειου πολιτισμού όπου δεν υπήρχε καμιά διαφορά ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη. Σε μια τέτοια εποχή οι άνθρωποι δεν υστερούσαν σε τίποτε, ήταν πλήρεις, και μοιράζονταν μια αρμονική ζωή. Η κοντινότητα του κορμού στο σπόρο συμβολίζει το ότι οι ψυχές εκείνη την εποχή ήταν η προσωποποίηση των ιδιοτήτων του Θεού και η ζωή τους στηρίζονταν στην αλήθεια. Τέτοιες ψυχές μνημονεύονται στις ιστορίες και τους μύθους σαν θεότητες, όμως λίγοι πια καταλαβαίνουν ότι τέτοια θεϊκά όντα πραγματικά περπάτησαν κάποτε πάνω στη γη.
Το Δένδρο της Ζωής Μεγαλώνει
Καθώς το δένδρο μεγαλώνει, ο κόρμος του όπως είναι φυσικό αναπύσσεται. Παρόμοια, ο ανθρώπινος πληθυσμός μεγαλώνει. Περισσότερα φύλλα (ανθρώπινες ψυχές) εμφανίζονται στο δένδρο. Όπως ακριβώς βλαστάρια ανοίγουν και γίνονται φύλλα, έτσι και οι θεότες ανοίγονται στο φυσικό κόσμο και ενδιαφέρονται για το φυσικό σώμα, το ναό της ψυχής. Έχοντας πλήρη άγνοια ότι χάνουν την αληθινή τους ταυτότητα, της ψυχής, στην πορεία χάνουν την επαφή με την αρχική τους αγνότητα, γαλήνη και αλήθεια.
Ο χαμένος Παράδεισος
Αυτή η αλλαγή στη συνειδητότητα έφερε μια σημαντική πτώση στη δύναμη, την αγνότητα και τη δυνατότητα της διάκρισης του σωστού από το λάθος. Η θεϊκότητα εξαφανίστηκε. Ο Παράδεισος χάθηκε. Ξαφνικά υπήρξε μια διαφορετική εμπειρία από τη γαλήνη και την ευτυχία. Εμφανίστηκαν ξένα και στενόχωρα αισθήματα. Εμφανίστηκε η έλλειψη ικανοποίησης, η αδικία, η ανησυχία και η ψευτιά. Αυτά τα ‘μικρόβια’ αναπτύχθηκαν και παρακινήθηκαν από διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις για αποκτήματα, οικονομική άνθηση, και δύναμη. Οι ψυχές δεν είναι πια κυρίαρχες του εαυτού, παρά γίνονται σκλάβοι των επιθυμιών τους.
Καθώς ο κορμός χάνει την ενότητά του, ο νους αρχίζει να ψάχνει την αλήθεια και η καρδιά την ανακούφιση. Η μνήμη του Θεού, του Σπόρου, ξαναέρχεται στην επιφάνεια της ανθρώπινης ψυχής. Αυτό εντείνει την αναζήτηση για την αλήθεια. Σε απάντηση, σπουδαίες ψυχές προφήτες μία-μία κάνουν την εμφάνισή τους, ο Αβραάμ, ο Βούδας, ο Χριστός και ο Μωάμεθ, φέρνοντας αντίστοιχα μηνύματα για την επαναφορά της δικαιοσύνης, της ελπίδας και της συγχώρεσης. Κάθε ψυχή προφήτης ιδρύει το ισχυρό κλαδί μιας σπουδαίας θρησκείας στο Δένδρο της Παγκόσμιας Οικογένειας. Τα ιδανικά της αγάπης, του Νόμου, της διαφώτισης, και της παράδοσης εμφανίζονται τώρα ως κύριες διαφορές στην προσέγγιση.
Χάος και Σύγχυση
Πολλά καινούργια φύλλα φυτρώνουν στα κλαδιά καθώς το μέγεθος της ανθρώπινης οικογένειας μεγαλώνει υπερβολικά. Κυριαρχούν το χάος και η σύγχυση καθώς η αναζήτηση του εαυτού και της αλήθειας οδηγούν στην απόκλιση των 'πιστεύω' και των τρόπων σκέψης. Κάθε βασικό κλαδί διαχωρίζεται σε μικρότερα κλαδιά και παρακλάδια. Λατρείες και αιρέσεις κάνουν την εμφάνισή τους. Εν τω μεταξύ εμφανίζονται, μέσα στον κεντρικό κορμό της ανθρωπότητας, η λατρεία της φύσης και των ανθρώπινων όντων ως γκουρού. Η ανθρώπινη οικογένεια τώρα διαχωρίζεται βάσει του χρώματος, του γένους , της θρησκείας και της ιδεολογίας, η αυξανόμενη δυσλειτουργία της καθρεφτίζεται στην φύση με την αύξηση των φυσικών καταστροφών, των πνευματικών και φυσικών ασθενειών, της φτώχειας και του αιφνίδιου θανάτου.
Το δένδρο φτάνει στο τέλος της ανάπτυξής του
Μέσα σε αυτή την αυξανόμενη ανειρηνικότητα όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς το Θεό. Αλλά η άγνοια για το ποιός στ' αλήθεια είναι και τι κάνει, δημιουργεί αμφιβολίες ακόμα και για την ύπαρξή Του. Η αναζήτηση της αλήθειας επικεντρώνεται ιδιαίτερα στην φυσική μαρτυρία, δίνοντας ιδιαίτερα πλεονεκτήματα στην επιστήμη και την τεχνολογία. Σύντομα η πίστη στην αλήθεια και τη δύναμη της επιστήμης εξαπλώνεται ενώ η θρησκεία και η φιλοσοφία πολιτικοποιούνται. Εν τω μεταξύ ανάμεσα στα κλαδιά, η πίστη επικεντρώνεται στην τήρηση των αρχών καθώς εκείνοι που επίμονα είναι προσκολλημένοι στα παραδοσιακά τους πιστεύω νοιώθουν βίαια εξαναγκασμένοι να υπερασπιστούν τις απόψεις τους. Η Θρησκεία, η γλώσσα, ο Πολιτισμός, έχουν αποκοπεί από τις ρίζες της θεϊκότητάς τους.
Το δένδρο φτάνει στο τέλος της ανάπτυξής του. Οι ρίζες του έχουν σαπίσει, ο κορμός του μόλις που φαίνεται ανάμεσα στα μπερδεμένα κλαδιά του. Κάθε ψυχή κρέμεται απελπισμένη, όπως ένα φύλλο που κρέμεται από το κλαδί ενός δένδρου στο χειμωνιάτικο άνεμο.
Ο Θεός ο Σπόρος Αναγεννά το Δένδρο
Αλλά πριν η προηγούμενη ζωή εξαφανιστεί, ο Σπόρος , ο Δημιουργός δίνει την καινούργια ζωή. Ο Θεός, ο Σπόρος του Δένδρου της Ανθρώπινης Οικογένειας, αποκαλύπτει πως εκείνο που υπήρχε μπορεί να ξαναγίνει. Ο ερχομός του Σπόρου ξυπνάει κάθε ξεχωριστή ανθρώπινη ψυχή, η οποία δημιουργώντας μια ιδιαίτερη σχέση μαζί Του παίρνει δύναμη και στήριξη από Αυτόν και γίνεται η βασική ρίζα από την οποία ένα καινούργιο δένδρο μπορεί να μεγαλώσει. Η αναγέννηση του Δένδρου της Ανθρώπινης Οικογένειας αρχίζει.
Διαλογιστείτε βαθιά, οραματιζόμενοι τον εαυτό σαν μια ψυχή ρίζα που κάθεται κοντά στον Θεό, τον Σπόρο του Δένδρου της Ανθρώπινης Οικογένειας. Πάρτε από τον Σπόρο την αιώνια ουσία όλων όσων μπορείτε να καταφέρετε στη ζωή. Παραμείνετε κάτω από το δίχτυ της γνώσης του Δένδρου της Ανθρώπινης Οικογένειάς μας και όλες οι επιθυμίες σας θα εκπληρωθούν.