Από το βιβλίο του Νίκου Κμαπάνη, Μυστηριακή Σχολή.
Το πεντάγραμμον είναι σχήμα αποτελούμενον εκ πέντε κεφαλαίων Α σχηματιζόντων πεντάκτινον αστέρα. Η πεντάλφα ανευρίσκεται επί νομισμάτων της Μυσίας, των Ινδιών κ.α. Είναι σύμβολον των ελευθέρων τεκτόνων, καλουμένη ακτινοβόλος η φλογοβόλος αστήρ, ενώ εις τους ερμαϊκούς φιλοσόφους ήταν σύμβολον της αλχημιστικής πεμπτουσίας (πέμπτη ουσία), ονομάζεται δε έτσι αρχικώς υπό των Λατίνων (quinta essentia) ο αιθήρ όστις προσετέθη υπό του Αριστοτέλους ως πέμπτος εις τα μέχρι της εποχής του γνωστά στοιχεία (γη, ύδωρ, πυρ, αήρ). Επειδή δε ο αιθήρ εθεωρείτο ως κατ’ εξοχήν αβαρής, λεπτοτάτη και υπερκειμένη του αέρος ουσία, εκλήθη μετά ταύτα πεμπτουσία, το άνθος, το απόσταγμα και η καθ’ εαυτό ουσία παντός όντος. Αύτη καθορίζεται ως απόσταγμα εξ όλων των στοιχείων».
Το άστρον με τις πέντε αιχμές (πεντάγραμμον) είναι το σύμβολον του ανθρώπου. Εκφράζει συνθετικώς την μονάδα συνδεδεμένην μετά της τετράδος. Η άνωθεν αιχμή του εκφράζει την ελευθέραν θέλησιν, η οποία διαθέτει τον εσωτερικόν δυναμισμόν προβαλλόμενον επί του εξωτερικού και του ιδικού χώρου. Δίδομεν παραπλεύρως την σύνθεσιν του πενταγράμμου: Άνω το πνεύμα (σκέψις), κάτω η ύλη (ένστικτα) και εις το μέσον η δύναμις (πάθος).
Το 5 συμβολίζει ομοίως την ιδέαν του πενταγράμμου, του ακτινοβολούντος άστρου των γνωστικών. Είναι ο αριθμός των πέντε αισθήσεων και των πέντε δακτύλων. Το πέντε είναι ο αριθμός της πίστεως και παριστά την ιδέαν της εμπνεύσεως. «Το πεντάγραμμον σχήμα αστεροειδές σχηματιζόμενον υπό πέντε ίσων ευθειών και εμφανίζον 5 ισοσκελή τρίγωνα με βάσεις τας κανονικάς πλευράς κανονικού πενταγώνου ελέγετο δε και πεντάγωνον. Τούτο ήταν σήμα των Πυθαγορείων, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν εις τις επιστολές των, διότι εσήμαινε κατ’ αυτούς το υγιαίνειν». Ἐγκ. Λεξ. Ἡλίου σελ. 718. Η μεγάλη αυτή σημασία που του απεδίδετο, ίσως να μη ήταν τυχαία, αλλά γνωρίζοντες οι παλαιοί μύστες τι εκρύπτετο όπισθεν του συμβόλου αυτού, ετήρουν επ’ αυτού σιγήν.
Εις τον αποκρυφισμόν είναι συμβολον της ενώσεως του πνεύματος μετά της ύλης. Αναφέρεται εις τον άνθρωπον ως εξελιγμένην μορφήν ζωής επί του πλανήτου μας. Συμβολίζει επίσης τις 5 αισθήσεις του ανθρώπου. Το πεντάγραμμον είναι η κλεις της επιστήμης του όντος, της ζωής και του θανάτου. Εάν εγγράψωμεν έναν άνθρωπον εντός του πενταγράμμου οι γραμμές του διασταυρούνται επί του ομφαλού του. Εάν όμως ο άνθρωπος ευρίσκεται όρθιος εντός του πενταγράμμου, με τους πόδες και τις χείρες εκτεταμένες κατά την διεύθυνσιν των γραμμών του, τότε η διασταύρωσις συμπίπτει επί των γεννητικών του οργάνων. Τούτο δε έχει την εξής σημασίαν: Κατά την γραφήν, ο Αδάμ και η Εύα εξεδιώχθησαν εκ του παραδείσου, διότι έφαγον τον απηγορεύμενον καρπόν, το μήλον.
Το μήλον δε είναι ο μόνος καρπός, εις το κέντρον του οποίου ευρίσκομεν, όταν τον κόψωμεν εις δύο, σχεδιασμένον ένα πεντάγραμμον. Τοιουτοτρόπως το πεντάγραμμον ευρίσκεται εις την βάσιν της γενέσεως των όντων και εμπερικλείει την ιδέαν της ζωής και του θανάτου.
Την αυτήν ιδέαν εκφράζει και η θύρα εις τα «Άγια των Αγίων» του Ναού του Σολομώντος, ήτις «ήτο εν πεντάγωνον» εντός του οποίου διαγράφεται αφανώς ένας πεντάκτινος αστήρ, ως εις το σχέδιον διαφαίνεται.
Οι διαγώνιοι του ναού του Σολομώντος συναντώμενες με τις του «Αγίου των Αγίων», δημιουργούν ένα πεντάκτινον αστέρα, με την κορυφήν εστραμμένην προς την έξοδον, ενώ εντός του αστέρος σχηματίζεται ένα πεντάγωνον δεικνύον την πύλην του «Αγίου των Αγίων».
(«Και δια την είσοδον του χρηστηρίου έκαμε θύρας εκ ξύλου ελαίας, το ανώφλιον και οι παραστάται ήτο εν πεντάγωνον». Βασιλειών Α , Στ ,31).
Εάν, εις το εντός του πεντακτίνου αστέρος δημιουργούμενον πεντάγωνον, ενώσωμεν τις κορυφές αυτού με ευθείες, δημιουργείται ένας νέος πεντάκτινος αστήρ με την κορυφήν προς τα άνω, διότι δι’ ενώσεως εναλλάξ των κορυφών του κανονικού πενταγώνου σχηματίζεται ο πεντάκτινος αστήρ ή το κοίλον κανονικόν πεντάγωνον.
Εγγράφοντες τον πεντάκτινον αστέρα εντός κυκλικού μοιρογνωμονίου παρατηρούμεν ότι οι ακτίνες του άνω τριγώνου δεικνύουν τις μοίρες 144ο, 216ο, 360ο, προστιθέμενες δε δίδουν τον αριθμόν 720 τον οποίον δίδει και το άθροισμα του εμβαδού των εδρών του δωδεκαέδρου 60Χ12=720=ΝΟΥΣ. Εκάστη πλευρά του πεντακτίνου αστέρος αποτελεί χορδήν 144ο οι δε πέντε πλευρές δίδουν ως άθροισμα 5Χ144ο=720.
Η γεωμετρική παράσταση του πεντακτίνου αστέρος, ήταν το σύμβολο του δημιουργικού έρωτα, της Αφροδίτης, της αρμονίας, του κάλλους και της υγείας. Ήταν η αντανάκλαση του μεγάλου ρυθμού της Ψυχής του Κόσμου η της παγκοσμίου ζωής. Την ίδια άποψη έχει και ο Λουκιανός, ο οποίος αναφέρει ότι ο πεντάκτινος αστέρας συμβολίζει την ευρυθμία και τον έρωτα, και μάλιστα ότι ήταν το σύμβολο αναγνωρίσεως μεταξύ των πυθαγορείων. «Και το γε τριπλούν αυτοίς τρίγωνον, το δι' αλλήλων, το πεντάγραμμον, ω συμβόλω προς τους ομοδόξους εχρώντο, υγεία προς αυτών ωνομάζετο».
Comments
Nickos
Fri, 20/11/2015 - 16:30
Permalink
Το πεντάγραμμον
Click για περισσότερα
Από το βιβλίο του Νίκου Κμαπάνη, Μυστηριακή Σχολή.
Το πεντάγραμμον είναι σχήμα αποτελούμενον εκ πέντε κεφαλαίων Α σχηματιζόντων πεντάκτινον αστέρα. Η πεντάλφα ανευρίσκεται επί νομισμάτων της Μυσίας, των Ινδιών κ.α. Είναι σύμβολον των ελευθέρων τεκτόνων, καλουμένη ακτινοβόλος η φλογοβόλος αστήρ, ενώ εις τους ερμαϊκούς φιλοσόφους ήταν σύμβολον της αλχημιστικής πεμπτουσίας (πέμπτη ουσία), ονομάζεται δε έτσι αρχικώς υπό των Λατίνων (quinta essentia) ο αιθήρ όστις προσετέθη υπό του Αριστοτέλους ως πέμπτος εις τα μέχρι της εποχής του γνωστά στοιχεία (γη, ύδωρ, πυρ, αήρ). Επειδή δε ο αιθήρ εθεωρείτο ως κατ’ εξοχήν αβαρής, λεπτοτάτη και υπερκειμένη του αέρος ουσία, εκλήθη μετά ταύτα πεμπτουσία, το άνθος, το απόσταγμα και η καθ’ εαυτό ουσία παντός όντος. Αύτη καθορίζεται ως απόσταγμα εξ όλων των στοιχείων».
Το άστρον με τις πέντε αιχμές (πεντάγραμμον) είναι το σύμβολον του ανθρώπου. Εκφράζει συνθετικώς την μονάδα συνδεδεμένην μετά της τετράδος. Η άνωθεν αιχμή του εκφράζει την ελευθέραν θέλησιν, η οποία διαθέτει τον εσωτερικόν δυναμισμόν προβαλλόμενον επί του εξωτερικού και του ιδικού χώρου. Δίδομεν παραπλεύρως την σύνθεσιν του πενταγράμμου: Άνω το πνεύμα (σκέψις), κάτω η ύλη (ένστικτα) και εις το μέσον η δύναμις (πάθος).
Το 5 συμβολίζει ομοίως την ιδέαν του πενταγράμμου, του ακτινοβολούντος άστρου των γνωστικών. Είναι ο αριθμός των πέντε αισθήσεων και των πέντε δακτύλων. Το πέντε είναι ο αριθμός της πίστεως και παριστά την ιδέαν της εμπνεύσεως. «Το πεντάγραμμον σχήμα αστεροειδές σχηματιζόμενον υπό πέντε ίσων ευθειών και εμφανίζον 5 ισοσκελή τρίγωνα με βάσεις τας κανονικάς πλευράς κανονικού πενταγώνου ελέγετο δε και πεντάγωνον. Τούτο ήταν σήμα των Πυθαγορείων, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν εις τις επιστολές των, διότι εσήμαινε κατ’ αυτούς το υγιαίνειν». Ἐγκ. Λεξ. Ἡλίου σελ. 718. Η μεγάλη αυτή σημασία που του απεδίδετο, ίσως να μη ήταν τυχαία, αλλά γνωρίζοντες οι παλαιοί μύστες τι εκρύπτετο όπισθεν του συμβόλου αυτού, ετήρουν επ’ αυτού σιγήν.
Εις τον αποκρυφισμόν είναι συμβολον της ενώσεως του πνεύματος μετά της ύλης. Αναφέρεται εις τον άνθρωπον ως εξελιγμένην μορφήν ζωής επί του πλανήτου μας. Συμβολίζει επίσης τις 5 αισθήσεις του ανθρώπου. Το πεντάγραμμον είναι η κλεις της επιστήμης του όντος, της ζωής και του θανάτου. Εάν εγγράψωμεν έναν άνθρωπον εντός του πενταγράμμου οι γραμμές του διασταυρούνται επί του ομφαλού του. Εάν όμως ο άνθρωπος ευρίσκεται όρθιος εντός του πενταγράμμου, με τους πόδες και τις χείρες εκτεταμένες κατά την διεύθυνσιν των γραμμών του, τότε η διασταύρωσις συμπίπτει επί των γεννητικών του οργάνων. Τούτο δε έχει την εξής σημασίαν: Κατά την γραφήν, ο Αδάμ και η Εύα εξεδιώχθησαν εκ του παραδείσου, διότι έφαγον τον απηγορεύμενον καρπόν, το μήλον.
Την αυτήν ιδέαν εκφράζει και η θύρα εις τα «Άγια των Αγίων» του Ναού του Σολομώντος, ήτις «ήτο εν πεντάγωνον» εντός του οποίου διαγράφεται αφανώς ένας πεντάκτινος αστήρ, ως εις το σχέδιον διαφαίνεται.
Οι διαγώνιοι του ναού του Σολομώντος συναντώμενες με τις του «Αγίου των Αγίων», δημιουργούν ένα πεντάκτινον αστέρα, με την κορυφήν εστραμμένην προς την έξοδον, ενώ εντός του αστέρος σχηματίζεται ένα πεντάγωνον δεικνύον την πύλην του «Αγίου των Αγίων».
(«Και δια την είσοδον του χρηστηρίου έκαμε θύρας εκ ξύλου ελαίας, το ανώφλιον και οι παραστάται ήτο εν πεντάγωνον». Βασιλειών Α , Στ ,31).
Εάν, εις το εντός του πεντακτίνου αστέρος δημιουργούμενον πεντάγωνον, ενώσωμεν τις κορυφές αυτού με ευθείες, δημιουργείται ένας νέος πεντάκτινος αστήρ με την κορυφήν προς τα άνω, διότι δι’ ενώσεως εναλλάξ των κορυφών του κανονικού πενταγώνου σχηματίζεται ο πεντάκτινος αστήρ ή το κοίλον κανονικόν πεντάγωνον.
Εγγράφοντες τον πεντάκτινον αστέρα εντός κυκλικού μοιρογνωμονίου παρατηρούμεν ότι οι ακτίνες του άνω τριγώνου δεικνύουν τις μοίρες 144ο, 216ο, 360ο, προστιθέμενες δε δίδουν τον αριθμόν 720 τον οποίον δίδει και το άθροισμα του εμβαδού των εδρών του δωδεκαέδρου 60Χ12=720=ΝΟΥΣ. Εκάστη πλευρά του πεντακτίνου αστέρος αποτελεί χορδήν 144ο οι δε πέντε πλευρές δίδουν ως άθροισμα 5Χ144ο=720.
Η γεωμετρική παράσταση του πεντακτίνου αστέρος, ήταν το σύμβολο του δημιουργικού έρωτα, της Αφροδίτης, της αρμονίας, του κάλλους και της υγείας. Ήταν η αντανάκλαση του μεγάλου ρυθμού της Ψυχής του Κόσμου η της παγκοσμίου ζωής. Την ίδια άποψη έχει και ο Λουκιανός, ο οποίος αναφέρει ότι ο πεντάκτινος αστέρας συμβολίζει την ευρυθμία και τον έρωτα, και μάλιστα ότι ήταν το σύμβολο αναγνωρίσεως μεταξύ των πυθαγορείων. «Και το γε τριπλούν αυτοίς τρίγωνον, το δι' αλλήλων, το πεντάγραμμον, ω συμβόλω προς τους ομοδόξους εχρώντο, υγεία προς αυτών ωνομάζετο».