Περισσότερα για την Προσπάθειά μας XXXX

Κατά τα τελευταία έτη παρατηρείται υπερβολική εξάπλωση της αστρολογίας με έναν ρυθμό που τείνει να καθίσταται πλέον κοινωνικό φαινόμενο. Παρ’ όλο που διανύουμε την εποχή των θετικών επιστημών, φαίνεται ότι το ζήτημα αυτό εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με ασάφεια και αντιεπιστημονικότητα, όχι κατ’ ανάγκην αναφορικά με την παραδοχή μα και με την απόρριψή της.

Η επίσημη θέση, τόσον της πολιτείας όσον και της επιστημονικής κοινότητας, δείχνουν αδιαφορία ακόμα και στην κοινωνική επίδραση που ασκεί η αστρολογία, χωρίς να αναλαμβάνουν το χρέος της προασπίσεως των δικαιωμάτων του πολίτη, ώστε να τον προφυλάξουν από το να μην καθίσταται ευάλωτος των επιτηδίων, θύμα πλάνης και εκμεταλλεύσεως. Μία ενδελεχής επιστημονική έρευνα και μελέτη του ζητήματος της αστρολογίας σε συνεργασία με ξένα πανεπιστήμια, κολλέγια και ερευνητικά κέντρα, θα έδινε προφανώς μία λύση στο τεράστιο τούτο ζήτημα, που από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα κατέστη αντικείμενο άλλες μεν εποχές περίοπτης επιστήμης, άλλες όμως αμφιλεγόμενης έως και καταδιωκτέας μαντικής πρακτικής. Το σημερινό πλαίσιο στη χώρα μας, είτε εξεταζόμενο από τους υποστηρικτές της είτε από τους αμφισβητίες, στηρίζεται και από τους δυό στην ίδια λογική της ημιμάθειας, η οποία πόρρω απέχει από κάθε επιστημονικό συμπέρασμα.  Διότι και οι δυό εικάζουν και δεν αποδεικνύουν. 

Και αν οι θιασώτες των αστέρων, που δεν είναι κάτοχοι κάποιου επιστημονικού τίτλου, έχουν το ελαφρυντικό της αδαημοσύνης, οι εκπρόσωποι όμως των επιστημών που κατά καιρούς διατυπώνουν απόψεις και θέσεις περί της αστρολογίας, στερούνται αυτού του ελαφρυντικού, αφού σαν επιστήμονες γνωρίζουν τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήση κανείς, για να εξάγη συμπεράσματα επί τεθέντος προς έρευνα ζητήματος. Διότι όσην ανάγκη αποδείξεων έχει η παραδοχή ενός πράγματος, τόσην ανάγκη αποδείξεων έχει και η απόρριψή του. Παρακάμπτω δε μερίδα επιστημόνων που αποδέχονται μεν τις επιδράσεις των αστέρων δεν αποτολμούν όμως να διαρρήξουν το κατεστημένο, με την δυναμική προβολή των πεποιθήσεών των.

Και ακόμα περισσότερο, όταν ένα πλήθος πανεπιστημιακών σχολών, ακαδημιών επιστημών, κολλεγίων, ινστιτούτων και ερευνητικών κέντρων ανά τον κόσμο, ασχολείται πειραματίζεται, μελετά και ερευνά την επίδραση των αστέρων στην οργανική και ανόργανο ύλη, είναι πρόκληση οι επιστήμονες της χώρας μας να λαμβάνουν αρνητική θέση έναντι του ζητήματος αυτού, αγνοούντες τόσον την επιστημονική διαδικασία εξαγωγής συμπερασμάτων, όσον και τις προσπάθειες πολλών επιστημόνων ανά την υφήλιο, που μελετούν και εξετάζουν το δυνατόν των ποικιλομόρφων αστρικών διαθέσεων και επενεργειών. Μέχρι τώρα έχει γραφεί μεγάλος αριθμός εγχειριδίων για την πανάρχαια αυτή επιστήμη, που περιλαμβάνουν αφορισμούς, κανόνες, πρακτικές προγνώσεων, στατιστικά συμπεράσματα, μεταγνωστικά αποτελέσματα ακόμη και μεταπτυχιακές διατριβές επιστημόνων, που άλλους μεν πείθουν άλλους όμως όχι.

Ουδέποτε όλες αυτές οι μελέτες διερευνήθηκαν από κάποιο επιστημονικό τμήμα της χώρας μας περί του αληθούς ή του ψευδούς ή περί του δυνατού του αληθούς, αντίθετα δε οι επιστημονικοί φορείς διατυπώνουν αρνητική θέση περί του εν λόγω ζητήματος, συνεργώντας προς τούτο και με τη θέση της εκκλησίας, ώστε εν τέλει να προωθήται και να συντηρήται η ασάφεια που περιβάλλει την αστρολογία, να επιβάλλεται ο σκοταδισμός και να παρέχεται η δυνατότητα στους καιροσκόπους να διαδίδουν τις αμφιλεγόμενες πρακτικές τους, εκμεταλλευόμενοι την ευπιστία των αδαών. Σε αντίθεση με  τη θεώρηση αυτή,  το κράτος παρέχει άπλετα το δικαίωμα, και τη δυνατότητα της ασκήσεως της αστρολογίας σαν επάγγελμα, διατρανώνοντας έτσι το μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα, αφού από το ένα μέρος νομιμοποιεί την αστρολογία με τη χορήγηση αδειών ενάρξεως επιτηδεύματος, εισπράττοντας με τον τρόπο αυτό τον αναλογούντα φόρο προστιθέμενης αξίας, το φόρο εισοδήματος, καθώς και τα ανάλογα ασφάλιστρα υγείας και συντάξεως, από το άλλο μέρος όμως έρχεται η επιστήμη και η εκκλησία να καταδικάζη την αστρολογία. Και εδώ παρατηρείται η μεγάλη αντίφαση και το κατά μίαν έννοιαν ατόπημα τόσον της επιστημονικής κοινότητας όσον και της εκκλησίας, που ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να μέμφονται την πολιτεία που όχι μόνο δίνει το δικαίωμα της ενασκήσεως του επαγγέλματος της αστρολογίας, αλλά παράλληλα καρπούται από αυτήν, αναθεματίζουν και καταδικάζουν τους αστρολόγους σαν αγύρτες και όργανα εναντίων δυνάμεων πόρρω απέχοντας από τους κόλπους της εκκλησίας

Έτσι η αστρολογία λειτουργεί κάτω από αυτό το σκεπτικό και από την άδικη μεταχείρηση τόσον της επιστήμης όσον και της εκκλησίας αλλά πολύ περισσότερο της πολιτείας, η οποία παρ’ ότι νόμιμος μέτοχος των οικονομικών απολαβών των αστρολόγων, ουδέποτε τους υπερασπίσθηκε από τις ποικίλες επιθέσεις που δέχονται από την επιστήμη και την εκκλησία. Το ότι δεν αποτολμήθηκε από τους δυό αυτούς φορείς η απόδοση μομφής στην πολιτεία καταδεικνύει αφ’ ενός μεν την πλημμελή θεώρηση του ζητήματος αφ’ ετέρου δε τη νωχελική και υποκριτική διάθεση, η οποία εν τέλει λειτουργεί ενισχυτικά στην ανεξέλεγκτη ενάσκησή της ως μαντικής πρακτικής. Βέβαια τα αίτια της τέτοιας αρνητικής θέσεως του κράτους και της εκκλησίας ανάγονται σε σοβαρά φιλοσοφικά και ηθικά ζητήματα στα οποία οδήγησε η βαθμιαία διαστρέβλωση της φιλοσοφίας επί του αναληθούς του τρόπου της επιδράσεως των αστέρων.

Επικρατούσης της θέσεως ότι οι αστέρες επενεργούν επί της βουλήσεως του ανθρώπου και τον εξαναγκάζουν σε κάθε πράξη από την οποία κανείς δεν διαφεύγει και ούτε είναι υπαίτιος, υπόλογος και υπόδικος, δημιουργείται ένα τεράστιο ηθικό πρόβλημα το οποίο αφού δεν αποκατέστησε η εκκλησία και η πολιτεία με τη γνώση και τη διάκριση του ρόλου της Ειμαρμένης, της Προνοίας και της Ανάγκης, ώστε να διακρίνη ότι οι αστέρες ούτε καθορίζουν ούτε εξαναγκάζουν, θεώρησε πιο πρακτικό συνάμα δε και βολικό για να επικαλύψη δογματικά λάθη, όπως το δόγμα της μετενσαρκώσεως, να καταδικάση την αστρολογία για να μπορέση να προφυλάξη τον άνθρωπο από την ηθική κατάπτωση και την αχαναλίνωτη και ασύδοτη διαβίωσή του. Το σημαντικό αυτό ηθικό επιχείρημα διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Καρνεάδη και υποστηρίχθηκε με πάθος από τους αντιπάλους της αστρολογίας.

Η πολεμική του Καρνεάδη κατά των περί ειμαρμένης δογματικών διδασκαλιών των Στωϊκών και η θεωρία του περί της ελευθερίας της βουλήσεως διέπονται υπό πνεύματος πρακτικής ηθικής για να εμπνεύσουν στους ανθρώπους τη συνείδηση της ηθικής των ευθύνης. Τη Στωϊκή διδασκαλία ότι κάθε τι που συμβαίνει «καθ’ ειμαρμένην» συμβαίνει, ο Καρνεάδης τη  θεωρεί επικίνδυνη στη συνείδηση της ελευθερίας και της ευθύνης επί της οποίας κάθε ηθική πράξη στηρίζεται. Κάτω από τη λανθασμένη πεποίθηση της καταλύσεως της ελευθερίας της βουλήσεως υπό την επίδραση των αστέρων, τα αστρολογικά επαγγέλματα, με τα μαντικά και μοιρολατρικά φώτα τους, θα είχαν μία ολέθρια επίδραση όχι μόνο στη θρησκευτική ζωή οδηγώντας στην περιφρόνηση για το τελετουργικό, στο ανώφελο της προσευχής και στην αποδυνάμωση της ευσέβειας και της πίστεως, αλλά και στην ηθική ζωή, με επίπτωση στη χαλάρωση της προσωπικής προσπάθειας, στην εγκατάλειψη των εννοιών της αρετής και της αξίας, στη ματαιοδοξία όλων των ηθικών ενεργειών ακόμα δε και στην αστική ζωή, με συνέπεια την ανυπακοή στους νόμους, το ανώφελο της νομοθεσίας και της ποινικής καταστολής, ώστε να οδηγήσουν στην αποσταθεροποίηση της κοινωνικής ομαλότητας. Κατά συνέπειαν εγείρονται τεράστια προβλήματα και διατυπώνονται ανυπέρβλητα ερωτήματα στην πολιτεία και στην εκκλησία.

Διότι πως θα ήταν δυνατόν κάτω από μια τέτοια πεποίθηση να καθορισθή η ηθική ενοχή και η πολιτική ευθύνη, με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να δικαιολογηθή η τιμωρία των εγκληματιών και ο συνετισμός των απειθάρχων, εάν ο άνθρωπος υπάκουγε σε μία εσωτερική ανάγκη αστρικής προελεύσεως, που θα τον εξηνάγκαζε να προβαίνη σε κάθε ανίερη και ανέντιμη πράξη ανεξάρτητα από τη θέλησή του Με γνώμονα όλα αυτά επιχειρούμε, για πρώτη ίσως φορά, τη θεώρηση της αστρολογίας κάτω από ένα πρίσμα καθαρά φιλοσοφικό. Κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο πρώτα να στηρίξουμε την ύπαρξη ή την μη ύπαρξή της με την ανάλυση του όρου αυτής, ανάλυση η οποία περιλαμβάνει το κάθε δυνατό ερώτημα που μπορεί να τεθή σαν θέση και σαν αντίθεση, αναφορικά με την ορθότητα κατά πρώτον της ονομασίας και εν συνεχεία με την ουσία της ονομασίας της. Διότι είναι φανερό ότι αν μπορή να σταθή μία θέση σαν υπαρκτή, τότε η θέση αυτή καταλαμβάνει ένα αποσαφηνισμένο χώρο στη χορεία των επιστητών και είναι δυνατόν να ερευνηθή περαιτέρω, το πως και το γιατί υπάρχει και επενεργεί στη διαμόρφωση των ποικίλων φαινομένων και των παραγομένων αποτελεσμάτων.