Astrology & Science
Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ
Search Google
You are here
Καρμική Αστρολογία
Το κάρμα ή κατά τον ελληνικό όρο αντιπεπονθός, είναι η πνευματική συσσώρευση των ενεργειών μας από παρελθούσες ενσαρκώσεις, τις οποίες βιώνουμε στην παρούσα ζωή μας. Για την αναζήτηση των δεικτών μέσω της αστρολογίας της συσσωρευμένης αυτής εμπειρίας του παρελθόντος η οποία θα εκφρασθεί στο παρόν, θα εξετάσουμε την κατάσταση της Σελήνης (υποσυνείδητο), του Κρόνου (παρελθόν), του Πλούτωνος (αναγέννηση- μετασχηματισμός) και των Δεσμών της Σελήνης (δυνατότητες-προκλήσεις), ως αποτέλεσμα της επιτεύξεως και των αποφάσεων που έχουν ληφθεί σε προηγούμενες ενσαρκώσεις.
Η κατάσταση και η τοποθέτηση αυτών των σημειοδοτών παρέχει τα δεδομένα που απαιτούνται για την ανάλυση του τρόπου με τον οποίο οι προηγούμενες ζωές μας έχουν επηρεάσει το παρόν. Το ζώδιο που ευρίσκεται η Σελήνη απεικονίζει το είδος των δεξιοτήτων και τα προτερήματα που αποκτήθηκαν σε προηγούμενες ζωές. Στην εσωτερική αστρολογία, η Σελήνη θεωρείται το σύμβολο της ψυχής και ο Ήλιος ενσαρκώνει το πνεύμα.
Οι πλανήτες που κυβερνούν το κάρμα είναι ο Κρόνος, η θέση του οποίου στο γενέθλιο χάρτη είναι από τα πλέον σημαντικά στοιχεία για την εξέταση των δυνατοτήτων που αποκτήθηκαν σε παλαιότερες ενσαρκώσεις. Η θέση του γενεθλίου Κρόνου δείχνει τον τομέα της ζωής όπου θα βιώνεται συχνά ο πόνος και η απογοήτευση. Είναι με άλλα λόγια η θέση όπου καταγράφεται το αποθηκευμένο κάρμα και όπου αναφέρεται προδήλως η ευθύνη των παρελθόντων πράξεων.
Η θέση του Πλούτωνα στον γενέθλιο χάρτη φωτίζει τον τομέα της ζωής στον οποίο πρέπει τα μαθήματα να ολοκληρωθούν, προκειμένου η ψυχή να προχωρήσει στην ανοδική της πορεία. Ο Πλούτωνας είναι ο πλανήτης που συμβολίζει την ανανέωση, την αναζωογόνηση και την ανάσταση. Όταν ευρίσκεται στον έβδομο οίκο, είναι ενδεικτικό των πολλών προηγούμενων υπάρξεων. Ένας γενέθλιος πλανήτης τοποθετημένος στις τελευταίες μοίρες ενός ζωδιακού σημείου συμβολίζει ομοίως το αυτό χαρακτηριστικό.
Οι δεσμοί της Σελήνης είναι σημεία συνάντησης μεταξύ της Γης, του Ηλίου (πνεύμα) και της Σελήνης (ψυχή). Ο Νότιος δεσμός απεικονίζει τα επιτεύγματα, θετικά ή αρνητικά, των προηγουμένων ενσαρκώσεων και η θέση του θεωρείται το πλέον αδύναμο σημείο του ωροσκοπίου.
Ο Βόρειος Δεσμός αποκαλύπτει νέες εμπειρίες και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται προκειμένου οι εμπειρίες του παρόντος να ωφελήσουν τις μελλοντικές ενσαρκώσεις. Ο Βόρειος Δεσμός πιστεύεται ότι εμπεριέχει τις απαντήσεις του τρόπου δια του οποίου απελευθερώνεται το δυσμενές κάρμα των προηγουμένων ενσαρκώσεων που μεταφέρθηκε από το Νότιο Δεσμό.
Η θεωρία των παρελθόντων οφειλών που πρέπει να αποπληρωθούν δεν είναι καινοφανής θεωρία. «Ο Πλάτων, λέγει ο Πλωτίνος, πριν ή ομιλήση δια την περιστρεφομένην άτρακτον, παραδέχεται ως αιτίας, συνεργούσας εις τον καθορισμόν της τύχης μας, κλήρους εκλεγομένους παρ’ ημών κατόπιν δε ως τοιαύτας αιτίας εξελάμβανε κλήρους, καθορισμένους υπό της ατράκτου, οίτινες όμως δεν κάμνουν τίποτα άλλο παρά να πραγματοποιούν την τύχην, την οποίαν έχομεν εκλέξει ημείς οι ίδιοι, εις τοιαύτην όμως πραγματοποίησιν συνεργεί και ο δαίμων. Αλλά θα ερωτήση τις τί είναι άραγε οι κλήροι αυτοί της ατράκτου. Οι κλήροι αυτοί είναι η κατάστασις του Σύμπαντος, καθ’ ην στιγμήν η ψυχή εισέρχεται εις το σώμα, ο τρόπος της διαπλάσεως του σώματος, όταν εισέρχεται εν αυτώ η ψυχή, οι γονείς εκ των οποίων γεννάται, εν μια λέξει όσα ημείς εκαλέσαμεν εξωτερικάς συνθήκας. Είναι λοιπόν πρόδηλον ότι μία των Μοιρών η Κλωθώ, συνεξυφαίνει όλας τας συνθήκας ταύτας εν τω συνόλω των, η Λάχεσις διαμοιράζει τους κλήρους και η Άτροπος επιβεβαιεί την αναγκαιότητα των τοιούτων συνθηκών. Αναμφιβόλως υπάρχουν άνθρωποι εξαρτήματα του σύμπαντος και των εξωτερικών αντικειμένων. Αιχμάλωτοι της γοητείας των, μικράν μόνον έχουν αυτοί καθ’ εαυτούς σημασίαν. Δεν είναι τίποτα. Άλλοι δεσπόζουν των εξωτερικών αντικειμένων. Υψώνουν την κεφαλήν των προς τον ουρανόν, αποτάσσονται του υλικού κόσμου και διασώζουν το άριστον μέρος της ψυχής αυτών και την πρωταρχικήν ουσίαν της».
Για την κατανόηση των κλήρων του Πλάτωνος θα πρέπει να παραδεχθούμε την αποκαταστατική δράση η οποία διασφαλίζει την ισορροπία ώστε αυτή να αποκαθίσταται όταν από κάποια αιτία διαταράσσεται. Αυτό καλείται αντιπεπονθός (κάρμα) αφού διασφαλίζει τη δικαία τιμωρία που πάσχει κανείς σε ανταπόδοση απολαμβάνων κακόν αντί κακού η αγαθόν αντί αγαθού. Έτσι αναλόγως των πράξεων στις οποίες η ψυχή εμπλέκεται, καλείται υπό του αντιπενθούς (ο θλίβων εις ανταπόδοσιν), να διαδραματίσει ρόλο τον οποίον ο Πλάτων αποδίδει στις Μοίρες, ώστε να αποπληρώσει και να αποκαταστήσει γενόμενες αδικίες, κατά τον ίδιο τρόπο που αδίκησε για να επέλθει ένα ισοζύγιο, ώστε ούτε η αδικούσα πράξη αλλά ούτε και η ανταποδοτική αλληλοπάθεια, δηλαδή το αντιπεπονθός, να υπερβαίνει ένα έκαστο το μέτρο αυτού και με τον τρόπον αυτόν να αποκαθίσταται πλήρως η αρμονία δια της αποδόσεως των ίσων επί των ίσων. Οι κλήροι δεν είναι τίποτα άλλο από εκείνες τις διαθέσεις ένεκα των οποίων ορμάται η ψυχή να πάσχει, να ωφελεί ή να ωφελείται από τις ατομικές πράξεις της που αναφέρονται σε άλλες βιοτές, ώστε να μπορέσει να υπαχθεί στη διάθεση του αντιπενθούς, αντιπάσχουσα κατά αλληλοπάθεια.
Η άτρακτος συμβολίζουσα την όλη διαδρομή της ψυχής, εμπερικλείει όλες τις πράξεις και τις διαθέσεις, και από αυτήν, αναλόγως της πνευματικής καταστάσεως της ψυχής, λαμβάνει και προσδιορίζει στην ψυχή ο αντιπενθής, ήτοι οι Μοίρες, εκείνη τη μερίδα, τους κλήρους δηλαδή, που μπορεί να επωμισθεί και να αποτίσει η ψυχή, η οποία κατά τον τρόπο αυτό φαίνεται να συμμετέχει στην ανάληψη του τέτοιου έργου της, ώστε δίκαια ο Πλάτων να την τοποθετεί σαν συμμετέχουσα στην εκλογή αυτών. Ο δε δαίμων δεν είναι παρά εκείνη η δύναμη η οποία ελέγχει τη διαδικασία αυτή επιτηρώντας την ψυχή ώστε να μην δύναται να αποδράσει από το αναληφθέν έργο της, όταν δε παρεκκλίνει να της επιβάλλει την αναγκαία τιμωρία είτε συγκρατώντας είτε επαναφέροντάς την, δια της θλίψεως, της στερήσεως, του πόνου και της δοκιμασίας.
Οι κλήροι λοιπόν του Πλάτωνος αποτυπώνουν παράλληλα και την κατάσταση του Σύμπαντος, ώστε όχι μόνον αυτό να μην αποκλείεται από τη λειτουργία αυτή της ψυχής και ολοκλήρου του ζώου, αλλά αντίθετα να συμμετέχει και να συντελεί στη διαμόρφωση των κλήρων τους οποίους η ψυχή ερχομένη στον κόσμο αναλαμβάνει. Και αυτήν ακριβώς τη συμμετοχή του Σύμπαντος, η οποία συνεργεί στη σωματική διάπλαση, η οποία βεβαίως καθορίζεται και από τα συστατικά που προσλαμβάνει το σώμα από τους γονείς, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα της προεκλογής των γονέων, τη διατυπώνει η διαμόρφωση του στερεώματος κατά τη στιγμή της γεννήσεως. Διότι η σωματική διάπλαση πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένη αφού είναι το όχημα δια του οποίου η ψυχή αναλαμβάνει τους κλήρους του αντιπεπονθότος. Σ’ αυτή λοιπόν τη σωματική διάπλαση συνεργούν οι αστέρες με τις δυνάμεις τους, πράγμα που ο Πλωτίνος καλεί εξωτερικές συνθήκες.
Στα μαθήματα που θα ακολουθήσουν θα περιγράψουμε με ικανή λεπτομέρεια τις πλανητικές συνθήκες που προσδιορίζουν το ρόλο που έρχεται να διαδραματίσει μια ψυχή, ρόλος που όπως προειπώθηκε, συναρτάται από τις συσσωρευμένες εμπειρίες καλές ή κακές των περασμένων ενσαρκώσεων.