Φάνης Καμπάνης-Της Ζωής μου τα Ρεμπέτικα

Το να ζει κανείς σ’ ολόκληρη τη ζωή του τηρώντας απαράβατα τους κανόνες της ρεμπέτικης εποχής, χωρίς την παραμικρή απόκλιση, είναι σαν να ζει ακολουθώντας πιστά τους κανόνες του ευαγγελίου.

Η ρεμπέτικη συμπεριφορά, ο λόγος και η μπέσα, που είναι οι κορωνίδες της ηθικής ζωής του γνήσιου ρεμπέτη, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και βιώνει την αγάπη, τον έρωτα, τη φιλία, τη διασκέδαση, το τραγούδι, τη μουσική, το χορό, τον πόνο, την προδοσία, την απάτη, τη γυναίκα, τη συν εργασία και γενικότερα ο τρόπος που διαπολιτεύεται, εκφράζει και μεταδίδει τα συναισθήματά του αυτά στον απλό άνθρωπο, τον μορφωμένο και τον αμόρφωτο, μετουσιώνοντας τη ζωή του, τον έρωτά του, τον καημό του, τη φτώχεια και τη στέρησή του, τα ιδανικά του και τις προσδοκίες του, τις ελπίδες και την αγωνία του, σε μια υπερκόσμια και υπερβατική κατάσταση, όμοια με εκείνη που μας περιγράφουν οι μύστες των αρχαίων μυστηρίων, μπορεί να πη κανείς πως μια τέτοια συμπεριφορά είναι μια διδασκαλία που οικοδομεί θεωρητικά και πρακτικά έναν ιδεατό κόσμο απαλλαγμένο από την υστεροβουλία και την υποκρισία, έναν κόσμο που τον θωρεί κανείς με βλέμμα καθαρό και απονήρευτο.

Κι αυτόν τον κόσμο ονειρεύτηκε, πίστεψε κι αγάπησε ο στιχουργός και γι’ αυτόν τον κόσμο πόνεσε, έκλαψε και αγωνίστηκε κι από αυτόν τον κόσμο αγαπήθηκε, προδόθηκε, απογοητεύτηκε, έπεσε και σηκώθηκε αμέτρητες φορές.

Κι ολάκερο τον κόσμο αυτόν, τον χώρεσε με απαράμιλλη μαστοριά μέσα στα τραγούδια του, μερικά από τα οποία συνέλεξα και παρουσίασα σ’ ετούτο το βιβλίο. Και στα τραγούδια του αυτά χώρεσε όλα τα συναισθήματα και τις αγωνίες του για τον έρωτα, για τη γυναίκα, για τον πόνο και την προδοσία. Κι είναι τα τραγούδια του αυτά ο καθρέφτης της ψυχής του, διάφανης σαν του Ήλιου τις μεσημεριανές ακτίνες, καθάριας σαν το γάργαρο νερό της πηγής που αναβλύζει, αμόλυντης από τους ρύπους της μοντέρνας εποχής.