Αλλος ένας προβληματισμός, που εγείρεται από επιστήμονες και αστροφυσικούς, οι οποίοι αγωνιούν στη σκέψη και μόνο μήπως τελικώς είμαστε μόνοι μέσα στο αχανές Σύμπαν!.. Διαβάστε, για παράδειγμα, τι αναφέρουν ο Μωϋσής στη Βίβλο και ο Όμηρος στην Ιλιάδα!.. Εφόσον δεν θα υπάρχει ζωή στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, εκτός της Γης μας φυσικά, δεν πρέπει να υπάρχει σε άλλα πλανητικά συστήματα του Γαλαξία μας που είναι απειράριθμα και ακόμη στους άλλους μακρινούς γαλαξίες που σαν φωτεινά νησιά, ομάδες άστρων, ταξιδεύουν στο διάστημα;
Τι είναι όμως ο Γαλαξίας μας; Θα πρέπει να τον γνωρίσουμε γιατί ιδιαιτέρως μας ενδιαφέρει η δομή του, αφού είμαστε μέλη του και ακόμη γιατί γνωρίζοντας τι είναι ο Γαλαξίας μας θα γνωρίζουμε τι είναι και οι άλλοι γαλαξίες. Παρ' ότι πρώτος διαπίστωσε με την μεγάλη του διάνοια ο Δημόκριτος τον 5ον αιώνα π.Χ. πως ο Γαλαξίας αποτελείται από άστρα καί είπε: «Ο Γαλαξίας εστί πολλών και μικρών και συνεχών αστέρων συμφωτιζομένων αλλήλοις, δια την πύκνωσιν», εν τούτοις οι αστρονόμοι μόλις κατά τον 17ον αιώνα άρχισαν να μελετούν το αστρικό αυτό σύστημα. Από της αρχαιότητος η έρευνα περιοριζόταν στον χώρο του πλανητικού μας συστήματος και ιδιαίτερα στην μελέτη των τροχιών των πλανητών. Ο Νεύτων για πρώτη φορά έθεσε το ζήτημα της αποστάσεως των άστρων και απέδειξε πως πρέπει να βρίσκονται πολύ πέραν του Κρόνου - που τότε ήταν ο τελευταίος των γνωστών πλανητών. Είχε μάλιστα υπολογίσει πως τα άστρα βρίσκονται «κατά εκατοντάδες φορές» μακρύτερα απ' ό,τι ο Κρόνος. Συνεπώς μόλις κατά τους τελευταίους αιώνες μελετήσαμε και γνωρίσαμε τον Γαλαξία μας και μάθαμε πόσο ασήμαντος είναι ο ήλιος μας στον κονιορτό αυτό των άστρων, που στο σύνολο τους αποτελούν το Γαλαξιακό μας συγκρότημα. Αν μάλιστα ήθελε να ακριβολογήσει κανείς, θα έλεγε πως ο ήλιος μας δεν είναι παρά ένα ασήμαντο και γερασμένο αστράκι του Γαλαξία μας που φαίνεται σαν κίτρινο άστρο πρώτου μεγέθους από τους πλησιέστερους απλανείς. Φυσικά οι πλανήτες του ούτε καν είναι δυνατόν να φανούν από τέτοιες αποστάσεις. Ο Γαλαξίας μας έχει μορφή φακού διαμέτρου 100.000 ε.φ. και μεγίστου πάχους 16.000 ε.φ. κατά τελευταίους υπολογισμούς. Στον πυρήνα του, διαμέτρου 3.000 ε.φ. έχουν συμπυκνωθεί πολυάριθμα άστρα. Ο ήλιος μας βρίσκεται σε απόσταση 30.000 ε.φ. από το Γαλαξιακό κέντρο. Για να κάνει από την απόσταση αυτή μια πλήρη περιστροφή, κινούμενος με 270 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, χρειάζεται 200.000.000 γήινα χρόνια. Το χρονικό αυτό διάστημα λέγεται «κοσμικόν έτος». Ο Γαλαξίας μας δεν είναι παρά ένα άθροισμα 200 δισεκατομμυρίων άστρων - ήλιων, καθώς και μεσοαστρικής ύλης η οποία είναι το δύο τοις εκατό της μάζης του. Εξακριβώθηκε δηλαδή ότι δεν υπάρχει κενό μεταξύ των άστρων του, ως πιστευόταν στο παρελθόν. Τα άστρα ήλιοι του Γαλαξία μας μοιάζουν με τον δικό μας, είναι δηλαδή πραγματικές "υδρογονοβόμβες", σκορπισμένες στον Γαλαξιακό χώρο, γιατί η ενέργεια των άστρων είναι αποτέλεσμα πυρηνικών εκρήξεων που γίνονται στο εσωτερικό τους. Πρόκειται δηλαδή περί εκρήξεων υδρογονοβομβών που αποδεσμεύουν τεράστιες ποσότητες ενεργείας, ως ακριβώς συμβαίνει και στον ήλιο μας. Κατά την πυρηνική αυτή διαδικασία «καύσιμα» των ηλίων - άστρων είναι το υδρογόνο που μετατρέπεται στο στοιχείο ήλιον. Συμβαίνει δηλαδή ακριβώς ό,τι και στην υδρογονοβόμβα, που είναι μια μορφή τεχνητού ηλίου και είναι, δίχως αμφιβολία, ένα από τα πιο μεγάλα ανθρώπινα δημιουργήματα, που είθε να μη χρησιμοποιηθεί κατά αυτού του ιδίου. Κατά την μετατροπή του υδρογόνου σε ήλιο, δηλαδή κατά την μεταστοιχείωση, τα άτομα του υδρογόνου (ένα πρωτόνιο, ένα ηλεκτρόνιο) μετατρέπονται σε άτομα «ηλίου» (δυο πρωτόνια, δυο ηλεκτρόνια). Εξοδεύεται δηλαδή το υδρογόνο του Ηλίου και μεταστοιχειούται λόγω "συντήξεως" σε ήλιο. Η παραγόμενη ενέργεια, κατά τη διαδικασία αυτή είναι ακριβώς το φως και η θερμότητα που μας στέλνει το άστρο της ημέρας (1). Φυσικά δεν θα έπρεπε να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες για τον κύκλο του άνθρακος κ.λπ., γιατί το θέμα αυτό δεν αφορά την έρευνά μας. Ο Γαλαξίας μας συνεπώς είναι ένα πολυάριθμο σύστημα άστρων. Όλα τα άστρα, που σχηματίζουν τους αστερισμούς που βλέπουμε είναι μέλη του Γαλαξία μας. Τα πιο λαμπρά συνήθως είναι και τα πλησιέστερα, μέχρι αποστάσεως 15 ετών φωτός, όπως ο α του Κενταύρου, που απέχει 4,3 ε.φ., ο Σείριος 8,6 ε.φ., ο Προκύων 11 ε.φ. και ο Αλτάιρ 15 περίπου ε.φ. Ο πλησιέστερος ήλιος είναι ο «εγγύτατος» του Κενταύρου, στο νότιο ουράνιο ημισφαίριο, γιατί απέχει 4,2 ε.φ.(2) Υπάρχουν ήλιοι «γίγαντες» και «υπεργίγαντες» στον Γαλαξία μας, εκατομμύρια φορές μεγαλύτεροι του δικού μας, όπως ο Αντάρης ο α του Σκορπιού που είναι 27 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερος του ηλίου μας, ο Μπεντελγκέζ ο α του Ωρίωνα 150 εκατομμύρια και ο υπεργίγας ο ε του Ηνίοχου που είναι 8 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερος. Δηλαδή μέσα σ' αυτόν θα χωρούσε μεγάλο μέρος του πλανητικού μας συστήματος - ο ήλιος μας και οι πλανήτες του μέχρι και του Κρόνου και στις αποστάσεις που βρίσκονται σήμερα. Υπάρχουν φυσικά και πολυάριθμα άστρα στο μέγεθος του ήλιου μας ή και μικρότερα. Αυτά γενικώς ονομάζονται «αστέρες νάνοι» και έχουν μικρό μέγεθος. Επομένως ο ήλιος, ενώ για μας είναι πραγματικός γίγας και ζωοδότης μας, στην πραγματικότητα είναι ένα άστρο νάνος. Γενικώς τα άστρα μεγάλων διαστάσεων, οι γίγαντες και υπεργίγαντες, είναι αραιότατα. Χίλιες ή και δέκα χιλιάδες φορές αραιότερα του ηλίου μας. Αντιστοίχως όμως υπάρχουν και άστρα που είναι χιλιάδες ή και εκατομμύρια φορές πυκνότερα του ηλίου μας. Τέτοια άστρα είναι «οι λευκοί και ερυθροί νάνοι». Έχουν μια καταπληκτική πυκνότητα άγνωστη σε μας στη Γη. Μάζα του όγκου ενός καρυδιού ζυγίζει δυο έως δέκα τόνους. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις άστρων που έχουν ακόμη πιο πυκνή μάζα. Είναι τα άστρα «νετρονίων» πάρα πολύ μικρού όγκου, μόλις διαμέτρου δέκα χιλιομέτρων, και έχουν την ηλιακή μάζα!! Κατά το παράδειγμα μας δηλαδή, ύλη ενός καρυδιού θα ζύγιζε 50 περίπου εκατομμύρια τόνους!! Αλλά εκτός από τις τεράστιες διαφορές στις πυκνότητες των άστρων έχουμε και διαφορές στους χρωματισμούς τους. Και είναι σημαντικό αυτό γιατί τα χρώματα των άστρων δείχνουν την ηλικία τους. Τα λευκά και γαλάζια είναι νεαρά άστρα, ενώ τα κίτρινα και τα κόκκινα είναι γερασμένα, όπως ο ήλιος μας, γιατί και τα άστρα, γεννιούνται ζουν και πεθαίνουν, σαν νάχουν ανθρώπινη μοίρα... Αλλά στον Γαλαξία μας δεν υπάρχουν μονάχα χωριστά - μεμονωμένα άστρα. Υπάρχουν και ομάδες, σμήμη άστρων, όπως οι Πλειάδες, οι Υάδες, η Φάτνη κ.λπ. Οι Πλειάδες, που βρίσκονται στον αστερισμό του Ταύρου, είναι το πιο γνωστό μας αστρικό σμήνος με το ωραίο όνομα Πούλια. Ήταν γνωστές στους Χαλδαίους, στους Έλληνες και τους Ινδούς. Τις αναφέρουν μάλιστα ο Μωυσής στην Βίβλο και ο Όμηρος στην Ιλιάδα. Με καθαρό ουρανό διακρίνονται με γυμνό μάτι περί τα επτά άστρα τους, ενώ με τηλεσκόπιο έχουν μετρηθεί περί τα 400 άστρα που είναι τυλιγμένα σ' ένα ασημένιο νέφος που φωτίζεται από το δικό τους φως. Έξω και γύρω από τον Γαλαξία μας υπάρχουν, σαν κέλυφος, περί τα 100 σφαιρωτά σμήνη. Φαίνονται σαν νεφελώδη άστρα 5ου μέχρι 12ου μεγέθους. Όταν όμως αναλυθούν με μεγάλα τηλεσκόπια είναι θαυμάσια, όπως το σφαιρωτό σμήνος του Ηρακλέους που πράγματι εντυπωσιάζει. Είναι σχεδόν σφαιρικό και αποτελείται από μυριάδες άστρων που συσφίγγονται γύρω από το κέντρο του, που είναι μια φωτεινή περιοχή με τόσο πυκνά άστρα ώστε είναι τελείως αδύνατον να τα ξεχωρίσει κανείς. Σε αυτό το σφαιρωτό σμήνος μετρήθηκαν με στερεοσκόπια 40.000 άστρα - ήλιοι, ενώ φαίνεται πως το σμήνος αυτό αποτελείται από 100 έως 200 χιλιάδες άστρα. Αυτή σχεδόν την μορφή και το πλήθος των άστρων έχουν όλα τα σφαιρωτά σμήνη που βρίσκονται έξω από τον φακοειδή Γαλαξία μας και τον ακολουθούν σαν πολυάριθμοι δορυφόροι. Είναι συνεπώς ο Γαλαξίας μας ένας αληθινός γίγαντας, ένα τεράστιο συγκρότημα άστρων που το ακολουθούν δυο μικροί γαλαξίες, τα νεφελώματα του Μαγγελάνου που βρίσκονται κοντά στον νότιο ουράνιο πόλο. Σε αυτούς έδωσαν το όνομα του μεγάλου θαλασσοπόρου, γιατί πρώτος αυτός τους παρατήρησε κατά τα ταξίδια του στο νότιο ημισφαίριο. Πολλοί αστρονόμοι πίστευαν πως ο ήλιος μας κατέχει μια εξαιρετική, μια προνομιούχο θέση μέσα στον Γαλαξία μας , καθώς και ότι ο Γαλαξίας μας ήταν τεραστίων διαστάσεων, απείρως μεγαλύτερος των άλλων γαλαξιών του σύμπαντος. Σήμερα όμως γνωρίζουμε ότι ούτε ο ήλιος μας, ούτε ο Γαλαξίας μας, είναι τίποτε το εξαιρετικό, το ιδιαίτερο στον διαστημικό χώρο. Το ίδιο και η ζωή επάνω στη Γη μας, που δεν μπορεί να είναι μοναδικό δικό της φαινόμενο, αφού σήμερα υπολογίζεται ότι πράγματι υπάρχει ζωή σε εκατομμύρια πλανητικών συστημάτων που ανήκουν μόνο στον Γαλαξία μας και ακόμη στην απειρία των δισεκατομμυρίων γαλαξιών του σύμπαντος. Αλλά ως προς την δημιουργία της ζωής υπήρξαν επιστήμονες που πίστεψαν πως η ζωή δημιουργήθηκε συμπτωματικώς, επειδή υποτίθεται ότι εις δεδομένη περίοδο συνέπεσε να υπάρχουν όλες συγχρόνως οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Μάλιστα την άποψη αυτή δέχεται και ο Γάλλος βιολόγος J. Monod. Κατ' αυτόν η τύχη είναι «παντοδύναμος» και είναι η αιτία της ζωής και αυτού ακόμη του ανθρώπου. Δέχεται δηλαδή ο Monod ότιη γέννηση της ζωής είναι μοναδική από την τύχη, παρότι οι πιθανότητες της δημιουργίας της προσεγγίζουν το μηδέν. Με άλλους λόγους συνέβη στη Γη μας η απίθανος αυτή συμπωση και έχουμε σήμερα ζωή!! Ο Monod στο βιβλίο του «Τύχη και αναγκαιότητα» (1970) γράφει με απαισιοδοξία: «Ό άνθρωπος ξέρει, επιτέλους, πως είναι μόνος του μέσα στην αδιάφορη απεραντοσύνη του Σύμπαντος, από όπου ξεκίνησε τυχαία. Όχι μόνο το πεπρωμένο του, μα ούτε και το χρέος του είναι γραμμένο πουθενά». Και συνεχίζει: «Το Σύμπαν είναι παγωμένο από μοναξιά και ο άνθρωπος πρέπει να ξυπνήσει από τα ονειροπολήματά του και να ανακαλύψει την ολοκληρωτική του μοναξιά, γιατί βρίσκεται στο περιθώριο του Σύμπαντος... που είναι αδιάφορο για τις ελπίδες καθώς και τα βάσανά του...» (3). Φυσικά αυτές οι σκέψεις του Monod δεν είναι αποδεκτές σήμερα που η επιστημονική έρευνα, κυρίως από αστροφυσικούς, δέχεται πως πολλά μέρη του Σύμπαντος κατοικούνται και πως αξιόλογοι πιθανότατα πολιτισμοί εξελίσσονται σε διάφορες περιοχές του. Παρά τον θόρυβο που έγινε γύρω από το βιβλίο αυτό, οι αντιλήψεις του Monod, δεν αντέχουν ούτε σε στοιχειώδη μαθηματικό έλεγχο και ας μη λησμονούμε πως, ως είπε και ο Αριστοτέλης, «οι αριθμοί δεν ψεύδονται». Αλλά για να προχωρήσουμε βαθύτερα στο θέμα, εξετάζοντας τα τρία στοιχεία της υπάρξεως μας, «Ζωή, Ψυχή, Πνεύμα», καταλήγουμε στο λογικό συμπέρασμα πως μόνο τα υλικά στοιχεία μπορούμε να υπολογίσουμε με τα μαθηματικά μας ενώ η ψυχή αναγνωρίζεται μόνο με την ψυχή και το πνεύμα μόνο με το πνεύμα. Ο άνθρωπος είναι συνάρτηση και των τριών αυτών στοιχείων, παρόλο ότι είναι δυσχερής η διάκριση μεταξύ πνεύματος και ψυχής μόνο με αυτά μπορούμε να ερευνήσουμε την δημιουργία και υπόσταση του.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 1.Γνωρίζουμε, από φασματοσκοπικές αναλύσεις, πως ο Ήλιος μας δεν είναι άστρο «πρώτης γενεάς» και ίσως ούτε και δεύτερης. Αυτό σημαίνει πως πολλά από τα άτομα, που αποτελούν τον Ήλιο, βρίσκονταν στο εσωτερικό άλλων άστρων που καταστράφηκαν και ακόμη πως το ασβέστιο των οστών μας σχηματίσθηκε, προ δισεκατομμυρίων χρόνων, σε κάποιον ερυθρό γίγαντα. 2.Το έτος φωτός ισούται με 94.608.000.000.000 χιλιόμετρα (94,608 Χ ΙΟ12 χλμ.). 3, Όμως προϋπήρξαν οι αντιλήψεις του Δημόκριτου, προ 2.500 ετών, βάσει των οποίων «τίποτα δεν είναι τυχαίο στην φύση. Τα πάντα ακολουθούν παγκόσμιους αυστηρούς νόμους». Ίδια ακριβώς γνώμη, με του Δημόκριτου, είχε και ο Αϊνστάιν ο οποίος, όταν ρωτήθηκε από άθεους επιστήμονες αν, μελετώντας το διάστημα, είδε πουθενά τον Θεό, τους απάντησε: «Είναι γεγονός πως το Σύμπαν διέπεται από αυστηρούς παγκόσμιους νόμους. Ψάξτε να βρείτε τον νομοθέτη!!»
Το ερώτημα έχει απασχολήσει εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον πλανήτη επί σειρά ετών; Τελικά είμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο ή υπάρχει ζωή και σε άλλους πλανήτες;
Μία νέα επιστημονική μελέτη έρχεται να ενισχύσει το δεύτερο σενάριο. Όχι, μόνο υπάρχει ζωή κάπου εκεί έξω, αλλά και οι δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες στο γαλαξία μας ανέρχονται σε δεκάδες δισεκατομμύρια.
Οι αστρονόμοι κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα μελετώντας τα λεγόμενα άστρα-κόκκινους νάνους, τα οποία αποτελούν το 80% των άστρων στο Γαλαξία. Από τα άστρα αυτά, το 40% περίπου έχουν ένα βραχώδη πλανήτη - όχι πολύ μεγαλύτερο από τη Γη- σε τροχιά γύρω από την «κατοικήσιμη ζώνη», όπου μπορεί να υπάρξει υγρό νερό.
Εάν μάλιστα αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν περίπου 160 δισεκατομμύρια κόκκινοι νάνοι στο Γαλαξία, τότε ο αριθμός των πλανητών που είναι αρκετά θερμοί και υγροί ώστε να υποστηρίξουν ζωντανούς οργανισμούς, είναι τεράστιος. Ωστόσο όπως επισημαίνουν, το γεγονός ότι ένας πλανήτης εντάσσεται σε κατοικήσιμη ζώνη δε σημαίνει απαραίτητα ότι πάνω του αναπτύχθηκε ζωή.
«Το γεγονός ότι οι κόκκινοι νάνοι είναι τόσο κοινοί μας οδήγησε στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι υπάρχουν δεκάδες δισεκατομμύρια τέτοιοι πλανήτες μόνο στο δικό μας γαλαξία», λέει ο Ξαβιέ Μπονφίς από το Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ, ο οποίος ηγήθηκε της ερευνητικής ομάδας.
Οι μελέτες των αστρονόμων, που διεξήχθησαν με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου διαμέτρου 3,6 μέτρων που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο, στο Λα Σίλα της Χιλής, επικεντρώθηκαν σε ένα προσεκτικά επιλεγμένο δείγμα 102 άστρων-κόκκινων νάνων. Οι επιστήμονες βρήκαν συνολικά 9 «υπέρ-Γαίες», πλανήτες που η μάζα τους μπορεί να είναι από ίση έως και δεκαπλάσια σε σχέση με της Γης. Δύο από αυτές εντοπίστηκαν εντός των ορίων της κατοικήσιμης περιοχής των άστρων Gliese 581 και Gliese 667 C.
Οι αστρονόμοι, που δημοσιεύουν τα αποτελέσματά τους στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics, συνδύασαν τα δεδομένα αυτά με άλλες παρατηρήσεις, γύρω και από άστρα που δεν έχουν πλανήτες, και υπολόγισαν ότι οι «υπερ-Γαίες» των κατοικήσιμων ζωνών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κόκκινους νάνους απαντώνται σε συχνότητα 41%. Σπανιότεροι είναι οι λεγόμενοι «γίγαντες αερίων», όπως ο Κρόνος και ο Δίας: τέτοιους πλανήτες έχει λιγότερο από το 12% των κόκκινων νάνων.
Επιπλέον, καθώς υπάρχουν πολλά τέτοια άστρα κοντά στον Ήλιο, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πολλές «υπερ-Γαίες» δεν απέχουν πολύ από τη Γη, για τα αστρονομικά δεδομένα πάντα, αφού σε απόσταση 30 ετών φωτός υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 100 κατοικήσιμοι πλανήτες.
Μόνος ένας πλανήτης μπορεί αποδεδειγμένα να υποστηρίξει τη ζωή, και δεν είναι άλλος από τη Γη. Ωστόσο, με τους τουλάχιστον 11 δισεκατομμύρια κόσμους στο μέγεθος της Γης που υπάρχουν στο γαλαξία μας και τα καινούργια στοιχεία παράξενων ειδών ζωής που ευδοκιμούν σε ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες, οι πιθανότητες να μην είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν όλο και αυξάνονται.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2013, το διαστημικό rover της NASA, το Curiosity, βρήκε κάτι στον πλανήτη Άρη που ήταν το ορόσημο της εξερεύνησης για εξωγήινη ζωή. Πλήρως εξοπλισμένο, το rover, που είχε το μέγεθος ενός SUV, σύρθηκε στο έδαφος του κρατήρα Γκέιλ, του οποίου το ύψος έφτανε τα 15.000 πόδια (4.570 μέτρα). Το rover είχε φτάσει στο έδαφος πιο πριν με τη βοήθεια ενός σύνθετου αεριωθούμενου γερανού.
Έπειτα, περίπου 355 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, αλλά μόλις λίγα μέτρα από το χώρο που προσγειώθηκε, το Curiosity εξερεύνησε μια ρηχή λακκούβα με το όνομα Yellowknife Bay. Το μηχάνημα κύλησε σε ένα ξηρό βραχώδες υπόστρωμα που έχει γίνει σαθρό υπό την διαρκή έκθεσή του στην αρειανή ατμόσφαιρα. Εκεί, το rover τρύπησε το βραχώδες υπόστρωμα και μέσα σε λίγα λεπτά βγήκε από τη στενή διάνοιξη μια γκρι σκόνη, την οποία το Curiosity συνέλεξε ως δείγμα.
Το δείγμα αυτό περιείχε σμεκτίτη άργιλο, ο οποίος στη Γη συναντάται σε πεδιάδες με μαλακό έδαφος και περιοχές που πλήττονται από μουσώνες. Σήμερα, ο Άρης είναι κατά κύριο λόγο άνυδρος, χτυπημένος από παγκόσμιες θύελλες σκόνης, ενώ η θερμοκρασία του μπορεί να φτάσει ακόμα και 76 βαθμούς Κελσίου την ημέρα. Τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν, από ό,τι φαίνεται, ένα ποτάμι γλυκού νερού σχηματιζόταν στις παρυφές του κρατήρα Γκέιλ και κατέληγε σε μια λίμνη στο Yellowknife Bay. Ο ουρανός ήταν τότε πιο μπλε, πιθανόν, και πιο συννεφιασμένος και το έδαφος δεν είχε ακόμη μετατραπεί από γκρι σε κόκκινο. Το Όρος Σαρπ που φτάνει στα 5.480 μέτρα ύψος πάνω από τον πάτο του κρατήρα ίσως να ήταν σκεπασμένο με πάγο και χιόνι.
Το Curiosity βρήκε μέσα στον αρχαίο άργιλο πολλά στοιχεία βασικά για τη ζωή, όπως διοξείδιο, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο και φώσφορο. Δεν γνωρίζουμε αν τα βακτήρια ή τα φυτά και τα ζώα που μπορεί να μοιάζουν με αυτά που έχουμε στη Γη, υπήρχαν κάποτε στην περιοχή Yellowknife Bay, αλλά θα μπορούσαν.
Το Curiosity είναι ο πιο πρόσφατος rover - εξερευνητής στη μακρόχρονη εξερεύνηση του Άρη από τους ανθρώπους, μια προσπάθεια που μέχρι στιγμής περιλαμβάνει το rover Opportunity, το οποίο έκλεισε δέκα χρόνια εξερεύνησης, καθώς κι άλλα τρία διαστημόπλοια σε τροχιά στο διάστημα. Ωστόσο, το Yellowknife Bay ήταν το πρώτο σημείο που παρατηρήθηκε ποτέ στον πλανήτη Άρη και γενικά στο σύμπαν, το οποίο δείχνει ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει την ύπαρξη ζωής και έξω από τη Γη.
Γενιές και γενιές επιστημόνων και οπαδών της επιστήμης πίστευαν πάντα ότι θα βρίσκονταν δείγματα ζωής στο σύμπαν, αν όχι κι ολόκληροι πολιτισμοί, τουλάχιστον στρώματα βακτηρίων ή θηρία με πλοκάμια στους ωκεανούς, κάτι τέλος πάντων που θα έδειχνε ότι υπάρχει ζωή και πέρα από τη Γη. Για δεκαετίες ολόκληρες, τα στοιχεία ήταν λίγα και φτωχά, αλλά πλέον, το 2013, οι ενδείξεις συνηγορούν με εκείνους που πίστεψαν σε αυτό το σενάριο. Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα από τις εξερευνήσεις, τα διαστημικά τηλεσκόπια και τα rover.
Παλιότερα, οι πλανήτες θεωρούνταν σπάνιοι, αλλά το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler απέδειξε ότι οι εξωγήινοι κόσμοι όχι απλά υπάρχουν, αλλά είναι δισεκατομμύρια. Οι επιστήμονες είχαν φανταστεί ότι το σύμπαν είναι στεγνό από νερό, αλλά νέες έρευνες έδειξαν ότι είναι γεμάτο με πλανήτες που έχουν νερό και η έκπληξη ήταν ότι η ύπαρξη ζωής δεν είναι κάτι τόσο εύθραυστο όσο νόμιζαν, αλλά ίσα-ίσα κάτι πολύ ανθεκτικό, που αντέχει και στα πιο σκληρά περιβάλλοντα.
Τα συναρπαστικά νέα, εν τω μεταξύ, δεν σταματούν. Τον Απρίλιο, οι αστρονόμοι εντόπισαν τρεις πλανήτες που έδειχναν ότι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ύπαρξη ζωής και οι οποίοι περιστρέφονται στις βιώσιμες ζώνες των αστέρων τους, δηλαδή στις ακριβείς αποστάσεις όπου το νερό ούτε παγώνει ούτε βράζει, αλλά συγκεντρώνεται σε ωκεανούς φιλικούς προς την ύπαρξη ζωής. Ένας από τους κόσμους, με το όνομα Kepler-62e, φαίνεται να έχει σημάδια μιας υγρής ατμόσφαιρας, γεμάτης από σύννεφα, ενώ αναμένονται νέα στοιχεία με την πάροδο του χρόνου.
Η Louisa Preston, Αστροβιολόγος του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Βρετανίας ερευνά τα ενδεικτικά σημάδια της βιολογίας που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε ζωή στο διάστημα. «Μπορούμε να προβλέψουμε πλέον ότι υπάρχουν 17 δισεκατομμύρια πλανήτες μόνο στο γαλαξία μας που μοιάζουν με τη Γη», αναφέρει η Preston. «Και μιας και ο γαλαξίας μας είναι ένας από τους εκατοντάδες των δισεκατομμυρίων που υπάρχουν στο σύμπαν, οι πιθανότητες να βρούμε δείγματα ζωής είναι πολύ μεγάλες».
Ακολουθούν τρεις λόγοι, για τους οποίους είναι πολύ πιθανό να βρούμε ζωή σε άλλους πλανήτες ανακαλύπτοντας ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν...
1. Το νερό δεν είναι σπάνιο, αλλά σύνηθες
Μέχρι πρόσφατα, το νερό θεωρούνταν σπάνιο στο διάστημα, αλλά όχι πια. Σύμφωνα με τον James Green, διευθυντή του τμήματος Planetary Science της NASA στην Ουάσιγκτον, «αυτό που βρίσκουμε εκεί έξω είναι πως το νερό υπάρχει παντού».
Οι επιστήμονες πίστευαν ότι η επιφάνεια του Άρη ήταν απόλυτα ξηρή μέχρι το 2011, όταν παρατήρησαν σκούρες γραμμές που μεγάλωναν τους θερμούς μήνες, υποχωρούσαν το χειμώνα και επανεμφανίζονταν την άνοιξη, υποδηλώνοντας πιθανόν έναν εποχιακό κύκλο πάγου-τήξης.
Το Νοέμβριο του 2012, μια ομάδα ερευνητών της NASA αποκάλυψε ότι ο Ερμής διαθέτει περισσότερους από 100 δισεκατομμύρια κυβικούς τόνους παγωμένου νερού στους μόνιμα σκοτεινούς κρατήρες του, ενώ ακόμα και το φεγγάρι, που θεωρούνταν παλιά το πιο ξηρό μέρος στο ηλιακό σύστημα, έχει έναν ενεργό κύκλο νερού, κάτι που οι επιστήμονες ανακάλυψαν το 2010.
2. Η ζωή είναι πιο ευέλικτη από ό,τι πιστεύεται
Ο Ήλιος δεν σταματά ποτέ να λάμπει το καλοκαίρι στην Ανταρκτική, γι’ αυτό η μέρα και η νύχτα δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη διαφορά. Ο Brent Christner, ειδικός επιστήμονας της κρυοβιολογίας, ταξίδεψε μέχρι την Ανταρκτική για να βρει μικρόβια που ζουν στο αιώνιο σκοτάδι.
Ο ίδιος και οι συνεργάτες του πέρασαν μήνες στο σταθμό McMurdo, προετοιμάζοντας ένα σύστημα τρυπανιού για να φτάσουν προς τη λίμνη Whillans, που είναι μια λίμνη θαμμένη κάτω από περίπου 800 μέτρα βάθος πάγου. Τελικά, το τρυπάνι, χρησιμοποιώντας ζεστό νερό, έφτασε στη λίμνη μέσα σε 30 ώρες. Ένα δείγμα αυτής που συλλέχθηκε πήγε στο εργαστήριο που είχε στηθεί στην επιφάνεια και ο Christner είδε με μεγάλη του χαρά ότι υπήρχαν ίχνη βακτηρίων που ευδοκίμησαν και άντεξαν στη λίμνη, αποκομμένα από την επιφάνεια της Ανταρκτικής για χιλιάδες χρόνια.
Οι ερευνητές δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν πώς κατάφεραν αυτά τα μικρόβια να αντέξουν στο χρόνο και να επιβιώσουν στο σκοτεινό και παγωμένο νερό, αλλά η ανακάλυψή τους είναι πολύ σημαντική, γιατί δείχνει ότι οι οργανισμοί μπορούν να αντέξουν στα πιο βαθιά σημεία ενός ωκεανού, στην πιο ξηρή έρημο και στο αλμυρότερο νερό που υπάρχει στον κόσμο.
3. Οι πλανήτες είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση
Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες ανακαλύπτουν όλο και περισσότερους πλανήτες και όπως αναφέρει ο Michio Kaku, θεωρητικός φυσικός στο City College της Νέας Υόρκης «για πολύ καιρό πιστεύαμε ότι υπάρχουν ορισμένοι συγκεκριμένοι πλανήτες κι αυτό ήταν όλο. Οτιδήποτε πέραν αυτού ήταν απλώς εικασία, γι’ αυτό ήταν σοκ όταν βρήκαμε ίχνη άλλων πλανητών, όμως όσο περνάει ο καιρός ο κατάλογος των πλανητών μεγαλώνει».
Φυσικά, τα εύσημα ανήκουν στο διαστημικό τηλεσκόπιο του Kepler, που άρχισε να λειτουργεί το 2009, ακολουθώντας την τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο, με κύριο έργο να μετρήσει το φως που προερχόταν από κάθε άστρο και υπομονετικά να περιμένει να σκοτεινιάσει προσωρινά, ανακαλύπτοντας έτσι ότι ο πλανήτης έχει έκλειψη από εκείνη τη μεριά. Πλέον, το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο έχει ανακαλύψει μέχρι στιγμής 2.740 πιθανούς πλανήτες, ωστόσο τα ευρήματα πρέπει να επιβεβαιωθούν από περαιτέρω μελέτη. Αν όμως η πρότερη εμπειρία είναι ενδεικτική, το 90% των στοιχείων θα αποδειχθούν αληθινά. Εικάζοντας από τα ευρήματα του τηλεσκοπίου, οι αστρονόμοι θεωρούν πια ότι υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια πλανήτες στο γαλαξία μας.
Το ερώτημα αυτό είναι λογικό και δεν «απαιτεί» καμία φανταστική ιστορία για να τεθεί. Ρωτάμε πολύ απλά, εάν οι προϋποθέσεις για να εμφανιστεί η ζωή βρίσκονται μόνο εδώ στη Γη ή σε περισσότερες περιοχές του Σύμπαντος. Ενός απέραντου Σύμπαντος, το οποίο περιλαμβάνει απίστευτο αριθμό άστρων και γαλαξιών σαν το δικό μας, όπως δείχνουν τα σύγχρονα επιστημονικά όργανα.
Η καλύτερη απάντηση θα ήταν βέβαια, να ανιχνευθεί η ύπαρξη εξωγήινης ζωής με τα επιστημονικά μέσα τα οποία διαθέτουμε. Είναι γνωστό, ότι απλούστερες μορφές ζωής, σε μικροσκοπικό επίπεδο, έχουν αναγνωριστεί σε εξωγήινης προέλευσης πετρώματα. Εμείς δεν ερωτούμε για τέτοιες μορφές ζωής, αλλά για πιο εξελιγμένες και με ακόμα πιο μεγάλο ενδιαφέρον για την ύπαρξη εξωγήινου πολιτισμού. Τα τεχνολογικά μέσα τα οποία διαθέτουμε σήμερα είναι εκπληκτικά, όμως δυστυχώς δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα αναζήτηση.
Όταν μιλάμε για αποστάσεις όπου χρειάζονται πολλά έτη για να φτάσει η ταχύτερη μεταβίβαση μιας ποσότητας, όπως αυτή του φωτός, καταλαβαίνουμε ότι η δυσκολία δεν οφείλεται απλώς στην αδυναμία του ανθρώπου και στις περιορισμένες γνώσεις του, αλλά είναι ένα εξαναγκαστικό όριο της φύσης, το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί κανένας και πουθενά με την κίνηση όπως τη γνωρίζουμε μέσα στο κενό διάστημα. Ακόμα και στην περίπτωση που ανιχνεύσουμε στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα σήματα, τα οποία έχουν διαμορφωθεί τεχνικά από ευφυή πλάσματα, θα αντλούμε πληροφορίες για κάτι που έγινε στο παρελθόν, ενώ και στην περίπτωση που γίνει δυνατή η τηλεπικοινωνία με τα πολιτισμένα εξωγήινα πλάσματα, πιθανόν δεν θα μπορούμε να επικοινωνούμε ανά σύντομα χρονικά διαστήματα. Κάποιος ερευνητής έχει πει, ότι αν ήταν δυνατή η επικοινωνία ή η συνάντηση με εξωγήινα πλάσματα αυτή θα έπρεπε να έχει γίνει, αφού λογικά κάποιοι εξωγήινοι πολιτισμοί πρέπει να έχουν εξελιχθεί περισσότερο από το δικό μας. Το ότι ακόμα δεν μας έχουν επισκεφτεί εξωγήινα πλάσματα και δεν έχουν επικοινωνήσει μαζί μας αυτό είναι πράγματι ένα άσχημο σημάδι. Από την άλλη, πολλοί ισχυρίζονται ότι μας έχουν επισκεφτεί εξωγήινα πλάσματα, ότι βρίσκονται ανάμεσά μας και έχουν ακουστεί πολλές φανταστικές ιστορίες για τη συνάντησή τους με τους ανθρώπους εδώ στη Γη. Μερικοί ερευνητές (όπως ο δημοφιλής Έρικ φον Νταίνικεν) έχουν ισχυριστεί ότι οι εξωγήινοι ήταν οι αρχαίοι θεοί, ότι επισκέφτηκαν τον πλανήτη μας στην αρχαιότητα, άφησαν τα σημάδια τους και βοήθησαν τους ανθρώπους με την τεχνολογία τους. Τη διαπίστωσή τους προσπαθούν να αποδείξουν με συγκεκριμένα αρχαιολογικά ευρήματα και έτσι ερμηνεύουν μερικές από τις ικανότητες, που χρειάστηκαν οι αρχαίοι άνθρωποι για να κάνουν ορισμένες κατασκευές, τις οποίες θεωρούμε δύσκολες για τα τεχνικά μέσα και το επίπεδο γνώσεων εκείνης της εποχής.
Το ζήτημα για πιο εξελιγμένες μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες, είναι ένα από τα ζητήματα για τα οποία μπορούμε να πλησιάσουμε στην απάντηση πιο εύκολα με τη λογική σκέψη (πάντα με τις πληροφορίες που μας δίνουν τα εξωτερικά πράγματα) παρά από την απ' ευθείας παρατήρηση των αποτελεσμάτων της δράσης αυτών των εξωγήινων μορφών ζωής. Πράγματα που θα υπάρξουν μακριά στο μέλλον, δεν μπορούμε να τα βρούμε από τις συνέπειες της ύπαρξής τους, αφού εκείνα ακόμα δεν έχουν υπάρξει. Η απουσία των συνεπειών δεν είναι πάντα απαγορευτική για να μπορέσουμε να κάνουμε λογικές προβλέψεις και για να βγάλουμε συμπεράσματα από τις πληροφορίες μας για τα πράγματα που βρίσκονται κοντά μας και συγχρόνως με εμάς. Μπορεί να είναι αδύνατο να γνωρίσουμε το πότε και που ακριβώς θα υπάρξει ή θα γίνει κάτι, όμως μπορεί να είναι πολύ εύκολο να συμπεράνουμε γενικά ότι αυτό το κάτι θα υπάρξει και θα γίνει κάποτε και κάπου (π.χ. ένας σεισμός). Τέτοια είναι και η δυσκολία του ζητήματος για πιο εξελιγμένες μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες, αφού η απουσία συνεπειών της ύπαρξής τους δεν οφείλεται στη μοναδικότητα, ή στη σπανιότητα του φαινομένου ή στην πολύπλοκη διαδικασία με την οποία δημιουργείται η ζωή, αλλά αποκλειστικά και μόνο στο χρονικό διάστημα που χρειάζεται μέχρι να φτάσουν οι συνέπειες στα όρια της παρατήρησής μας.
Η συνάντηση και η επικοινωνία με πολιτισμένα όντα άλλων πλανητών αναμφίβολα θα είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό και ιστορικό γεγονός και με τις πιο μεγάλες προσδοκίες. Η εξακριβωμένη ανίχνευση για την ύπαρξή τους, αυτή και μόνο θα είναι μια μοναδική στιγμή που θα σημαδέψει το ξεκίνημα μιας νέας εποχής. Είναι φυσικό και λογικό να αναρωτιόμαστε για την ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών και πολύ απαισιόδοξο να πανηγυρίζουμε για την ανίχνευση των πιο απλών μορφών ζωής. Οι άνθρωποι έχουν πάντα προσδοκίες από κάτι καινούριο για να τονώσουν το νόημα της ζωής τους, πόσο μάλλον όταν αντιληφθούν μια νέα πραγματικότητα, που με την πιο συνηθισμένη λογική θα προκύπτει ένα πλήθος από ενδεχόμενα γεγονότα που θα επηρεάσουν άμεσα τη ζωή τους και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το πιο σημαντικό και εκπληκτικό πράγμα μέσα στο Σύμπαν δεν είναι έξω στον υλικό κόσμο, αλλά είναι η πνευματική μας ύπαρξη, η ψυχή μαζί με τη σκέψη, χωρίς τα οποία ο εξωτερικός κόσμος δεν έχει τίποτα χρήσιμο και κανένα προορισμό. Αυτά που βρίσκονται πάντοτε και παντού μαζί μας, αυτά με τα οποία ρυθμίζουμε τη ζωή και τη δραστηριότητά μας, αυτά με τα οποία αποδίδουμε χρησιμότητα και αξία στα εξωτερικά πράγματα στο σχετικό σύντομο χρονικό διάστημα της ζωής μας, αυτά είναι η ψυχή μαζί με τη γνώση και τη σκέψη μας. Σε αυτά πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο και από αυτά να έχουμε τις πιο μεγάλες προσδοκίες και όχι από την τύχη. (Βλέπε ουσία και σχέσεις).
Η Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου, με το πλεονέκτημά της να δίνει λογικές εξηγήσεις στη βάση μίας ενιστικής και παραγωγικής άποψης, επιτρέπει μία γενική προσέγγιση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Σύμφωνα με αυτή την κοσμολογική θεωρία, μέσα στο Σύμπαν όλα εξελίσσονται με προκαθορισμένα όρια, με κοινή βάση τη σταθερότητα του Σύμπαντος σε ένα μέγιστο χρονικό διάστημα. Η περιοδικότητα, η επανάληψη, η ομοιότητα, η αναλογία, η συνέχεια, η ύπαρξη κοινών ορίων, η ισοτροπία του χώρου και οι παγκόσμιες ιδιότητές του είναι οι αναπόφευκτες συνέπειες και μαζί οι προϋποθέσεις για την ύπαρξη ολόκληρου του Σύμπαντος. Όλες οι επιμέρους εξελίξεις δια μέσου της ύλης γίνονται με τέτοιους τρόπους που δεν αποσταθεροποιούν την ποιότητα του Σύμπαντος και τη νομοτέλειά του.
1) Εξ’ αρχής, όλα τα επιμέρους πράγματα δημιουργούνται από τους ελάχιστους φορείς αλληλεπίδρασης που ονομάζουμε «ύλη» και αυτοί οι φορείς «αντιπροσωπεύουν» τις αρχικές (ελάχιστες) στιγμές ύπαρξης του Σύμπαντος και στη ροή της ενέργειας. Όλα τα πράγματα, χωρίς καμμία εξαίρεση, αντλούν -στην κυριολεξία- την ύπαρξή τους από τους ίδιους υλικούς φορείς. Οι τελευταίοι για να υπάρχουν και για να διατηρούν τη σχετική σταθερότητά τους προϋποθέτουν ένα Σύμπαν, το οποίο είναι πάντοτε το ίδιο και «τελειωμένο» μέσα στα μέγιστα όρια ενός και του ίδιου χρόνου. Με το "ολοκληρωμένο" Σύμπαν συνδέονται όχι μόνο από την έμμεση, εξωτερική και απομακρυσμένη σύνδεσή τους αλλά και άμεσα με την παρουσία του "κενού" χώρου, στον οποίο βρίσκονται σαν περιοδικές και συγχρονισμένες μεταβολές της ενέργειάς του.
2) Στη Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου, ένα από τα αναπόφευκτα φαινόμενα περιοδικότητας είναι η αρχή και το τέλος. Η αρχή και το τέλος με τη μεγαλύτερη ταχύτητα κάνουν δυνατή την ύπαρξη της ύλης. Η ύλη προϋποθέτει κάποια ροή ενέργειας με πολύ γρήγορο ρυθμό και η μεταβίβαση της ενέργειας δεν μπορεί να γίνεται σε απεριόριστη ποσότητα ούτε γρηγορότερα από ένα όριο. (Έχει δοθεί εξήγηση και σε αυτό). Αυτή η κυματοειδής, με «φρένο» και με όρια μεταβίβαση της ενέργειας δημιουργεί σε γενικές γραμμές τις ξεχωριστές μικροσκοπικές ποσότητες των υλικών φορέων. (Βλέπε ακόμα, ΥΛΗ & ΚΙΝΗΣΗ ).
Εξ’ άλλου όπως το διαπιστώνουμε από την εμπειρία, στην πορεία του ευθύγραμμου χρόνου όλα τα επιμέρους πράγματα έχουν μία αρχή και ένα τέλος ύπαρξης. Είναι η αναπόφευκτη συνέπεια και η προϋπόθεση της σταθερότητας της Συμπαντικής Ποιότητας, η οποία Είναι με όλους τους δυνατούς τρόπους μέσα στα όρια ενός μέγιστου και κοινού Χρόνου.
3) Ανάμεσα στα επιμέρους πράγματα, συμπεριλαμβάνονται και εκείνα τα οποία είναι έμβια. Η παρουσία των εσωτερικών και διανοητικών φαινομένων δεν οφείλεται στην ύπαρξη άλλου είδους υλικών ή τελείως διαφορετικών πραγμάτων, που ξεφεύγουν από τους όρους του ενιαίου και σταθεροποιημένου Σύμπαντος. (Ας μην παρεμβάλλουμε με επιπλέον αναλύσεις και εξηγήσεις το παρών συναισθηματικά φορτισμένο ζήτημα. Βλέπε και Απόρριψη ). Την αρχή και το τέλος στα έμβια πράγματα την ονομάζουμε γέννηση και θάνατο.
4) Η Συμπαντική Ποιότητα δε θα μπορούσε να είναι σταθεροποιημένη και η αρχή διατηρήσεως της ενέργειας θα παραβιαζόταν, αν κάποια από τα λεγόμενα μέρη της είχαν μία ατελείωτα εξελισσόμενη ποιότητα ή απεριόριστες δυνατότητες. Όμως η παύση της ύπαρξης δεν μπορεί να είναι παντοτινή, για τον ίδιο λόγο που πρέπει να γίνεται.
Έπειτα, το Σύμπαν είναι τελειωμένο (άμεσα) στην ίδια στιγμή, που τα επιμέρους πράγματα γίνονται σαν εξωτερικά και αλληλενεργούν με τα υπόλοιπα σε εξωτερικές στιγμές τους. Όλα τα δυνατά σε κάθε περιοχή του –συμπεριλαμβανομένων και των έμβιων υπάρξεων- επηρεάζουν και επηρεάζονται (σε μικροσκοπικό επίπεδο και με πολύ έμμεσο τρόπο) από την πραγματικότητα που βρίσκεται σε άλλους χώρους και χρόνους.
5) Η παρουσία των εσωτερικών και διανοητικών φαινομένων και ευρύτερα το φαινόμενο της ζωής μέσα από τη μικροσκοπική δομή της ύλης είναι η παρουσία ιδιοτήτων μέσα στο χρόνο και στο χώρο, που προϋπάρχουν σαν γενική Έννοια στην ταυτόχρονη και άμεση ύπαρξη του συνολικού Σύμπαντος.
Το πλήθος των ψυχικών φαινομένων και ιδιοτήτων ξεκινούν από την ικανότητα που αποκτάει η οργανωμένη ύλη να “αφαιρεί” όλη την πραγματικότητα και να “λαμβάνει” μόνο τις επιδράσεις εκείνες που επηρεάζουν την ύπαρξή της. Η αφαίρεση πλήθους εξωτερικών επιδράσεων είναι ένα φαινόμενο που θα βρούμε κοινό για όλες τις μορφές ζωής και αναπόσπαστα συνδεμένο με την “εσωτερικότητα” (ή την αμεσότητα). Η δυνατότητα αυτή προϋποθέτει να υπάρχει κάτι το σταθερό μέσα στο βάθος της οργανωμένης ύλης. Η παρουσία της ψυχής ή της εσωτερικότητας είναι λειτουργία της νόησης, που ξεκινάει με την οργάνωση της ύλης μέσα σε κάποιο περιβάλλον και φυσικά απευθύνεται στο περιβάλλον που “αναγνωρίζει”. Είναι λειτουργία της νόησης και όχι μίας άλλης ψυχικής ιδιότητας, διότι η "ψυχή" υπάρχει και ενεργεί με τον ίδιο τρόπο που η ανθρώπινη νοημοσύνη δημιουργεί τη γλώσσα και μεταδίδει κάθε πληροφορία με τις έννοιες. Το έμβιο ον, η εμφάνιση ψυχής στην οργανωμένη ύλη δημιουργούν μία νέα πραγματικότητα που δεν “υπολογίζει” ολόκληρο το Σύμπαν, και που λαμβάνει σαν πραγματικότητα μόνο όσα το “αγγίζουν”! Η νοημοσύνη δεν είναι ένα από τα τυχαία χαρακτηριστικά της ζωής, ούτε ένα όπως τα πολλά χαρακτηριστικά της. Είναι αυτό που απροσδιόριστα και συνολικά καθορίστηκε με τη λέξη "ψυχή". Η ψυχή συνδέει το υλικό πράγμα με το περιβάλλον αφαιρώντας το μεγαλύτερο μέρος της πραγματικότητας και διατηρεί πληροφορίες, παρόμοια όπως οι σκέψεις, οι οποίες σχηματίζονται με “αφαίρεση” και επιλογή των “κοινών στοιχείων” και προσφέρουν έτσι στην ανθρώπινη ψυχή ευρύτερη προοπτική, με την "αποδέσμευση της διάνοιας από τα αισθητά και από τα περιορισμένα στο χρόνο και στο χώρο δεδομένα.
Με δεδομένες τις παραπάνω κεντρικές θέσεις της Θεωρίας Τελειωμένου Χρόνου, μπορούμε να αποτολμήσουμε μερικές προβλέψεις για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Σε πρώτη έκφραση μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι:
1) Υπάρχουν αναρίθμητες περιοχές του Σύμπαντος με εξελιγμένες μορφές ζωής. Αυτή η πρόβλεψη δεν γίνεται μόνο με την επιστημονική πληροφορία για τις τρομερές διαστάσεις του Σύμπαντος και τους αμέτρητους γαλαξίες με τα δισεκατομμύρια άστρων που περιλαμβάνουν. Βγαίνει σαν λογικό συμπέρασμα όταν θεωρήσουμε το φαινόμενο της ζωής σαν έμμεση παρουσία (με τους υλικούς φορείς) της άμεσης και διανοητικής ύπαρξης του ολοκληρωμένου Σύμπαντος. Η έμμεση παρουσία (υλοποίηση) της σκέψης/νόησης του ολοκληρωμένου και σταθεροποιημένου Σύμπαντος αναγκαστικά πρέπει να "παρακολουθεί" και συνδέεται (τουλάχιστον έμμεσα) με τις εξελίξεις της ζωής που γίνονται σε πολλές περιοχές του Σύμπαντος και στους διαφορετικούς χρόνους. Αυτός ο συγχρονισμός για την εμφάνιση όλων των δυνατών μορφών ζωής και με όλους τους δυνατούς τρόπους επιβάλλεται από την ίδια γενική αρχή που επιβάλλει τη διατήρηση των ίδιων ορίων στις φυσικές μεταβολές και τη μεσολάβηση των ίδιων δομικών στοιχείων για την ύπαρξη των ξεχωριστών πραγμάτων.
2) Αυτές δεν θα είναι τελείως διαφορετικές από τη ζωή εδώ στη Γη και φυσικά θα "αντανακλούν" το περιβάλλον τους. Οι ενδεχόμενες εντυπωσιακές διαφορές στην εμφάνιση και στην κατασκευή δεν θα είναι πιο παράξενες από τις διαφορές που έχουμε παρατηρήσει ήδη στις μορφές ζωής του πλανήτη μας.
3) Θα είναι θνητές και θα υπάρχουν πολλοί τρόποι για να χάσουν πρόωρα την ύπαρξή τους (αφού γενικότερα η αρχή και το τέλος αποτελούν όρια για κάθε περιορισμένη ύπαρξη).
4) Θα έχουν αισθητικότητα, διότι αυτή είναι η πρώτη ιδιότητα κάθε εξελιγμένης ζωής μέσα στο περιβάλλον της. Το έμβιο πράγμα φέρει ένα εσωτερικό φορτίο, βιώνει κάποια αίσθηση και δέχεται υλικές επιδράσεις από το περιβάλλον του. Ορισμένες από αυτές τις επιδράσεις προκαλούν κάποια μεταβολή στη σταθερότητά του και τότε λέμε ότι αυτό αισθάνεται. Στη μεταβολή αυτή αντιδρά αναλόγως πως εκλαμβάνεται, σαν ωφέλιμη ή σαν αποσταθεροποιητική. Η επανάληψη της μεταβολής αυτής, την κάνει αναγνωρίσιμη.
5) Οι εξελιγμένες μορφές ζωής των άλλων περιοχών και πλανητών δεν θα περιορίζονται σε επίπεδο αισθήσεων και στιγμιαίας νοημοσύνης. Εάν αναγνωρίσουμε, ότι η διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα ζώα προέρχεται από τη δυνατότητα να συγκρατεί στη μνήμη και με τη γλώσσα του τα δεδομένα των αισθήσεων και να τα συγκρίνει, τότε δεν θα μας φανεί μεγάλο το άλμα στην πορεία της εξέλιξης της ζωής. (Βλέπε και Η Διαφορά του Ανθρώπου).
6) Στην πορεία εξέλιξης του πολιτισμού σε άλλες περιοχές του Σύμπαντος, θα υπάρχουν πολλές ομοιότητες. Θα υπάρχουν παρόμοια προβλήματα, παρόμοιες ανακαλύψεις και θα κατέχουν πολλές ίδιες γνώσεις με τις δικές μας. Η πορεία της εξέλιξής τους θα περιλαμβάνει μορφές κοινωνίας, επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον, ανακαλύψεις και τεχνολογίες που πρέπει να προηγούνται για να μπορέσουν να ακολουθήσουν οι εξελίξεις, η αξιοποίηση της εμπειρίας και της συσσωρευμένης γνώσης.
7) Στις εξελιγμένες μορφές ζωής των άλλων πλανητών θα υπάρχουν και πλάσματα όπως οι άνθρωποι, με τα βασικά χαρακτηριστικά της ανατομίας και της βιολογίας του, όπως τα δύο πόδια, το κεφάλι και τα χέρια, ο σκελετός, η όρθια στάση, κυτταρική δομή, ανάγκες αυτοσυντήρησης, ικανότητα σκέψης και συναισθηματικές καταστάσεις.
8) Αναπόφευκτα θα υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην εμφάνισή τους, στη γλώσσα και σε βιολογικά χαρακτηριστικά που θα οφείλονται στο διαφορετικό περιβάλλον τους και στη χρονική περίοδο της γέννησής τους. Οπωσδήποτε, τουλάχιστον στο αρχικό χρονικό διάστημα της παρουσίας τους και της ιστορίας τους, θα υπάρχουν και ομαδικές διαφοροποιήσεις, ξεχωριστές κοινωνίες, πολιτισμικές διαφορές και παρόμοια προβλήματα συμβίωσης και συνεργασίας.
9) Εάν στην πορεία του ανεξάντλητου χρόνου πραγματοποιούνται όλες οι δυνατές εξελίξεις όλων των πραγμάτων, τότε, κατά πάσα πιθανότητα στο βάθος του χώρου υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός πλανητών όπως ο δικός μας, άνθρωποι όπως εμείς και τελικά εμείς οι ίδιοι σε άλλες συνθήκες και περιστάσεις.
Comments
polina
Tue, 13/10/2015 - 22:28
Permalink
Υπάρχει ζωή σε άλλα πλανητικά συστήματα;
Click για περισσότερα
Αλλος ένας προβληματισμός, που εγείρεται από επιστήμονες και αστροφυσικούς, οι οποίοι αγωνιούν στη σκέψη και μόνο μήπως τελικώς είμαστε μόνοι μέσα στο αχανές Σύμπαν!.. Διαβάστε, για παράδειγμα, τι αναφέρουν ο Μωϋσής στη Βίβλο και ο Όμηρος στην Ιλιάδα!.. Εφόσον δεν θα υπάρχει ζωή στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, εκτός της Γης μας φυσικά, δεν πρέπει να υπάρχει σε άλλα πλανητικά συστήματα του Γαλαξία μας που είναι απειράριθμα και ακόμη στους άλλους μακρινούς γαλαξίες που σαν φωτεινά νησιά, ομάδες άστρων, ταξιδεύουν στο διάστημα;
Τι είναι όμως ο Γαλαξίας μας; Θα πρέπει να τον γνωρίσουμε γιατί ιδιαιτέρως μας ενδιαφέρει η δομή του, αφού είμαστε μέλη του και ακόμη γιατί γνωρίζοντας τι είναι ο Γαλαξίας μας θα γνωρίζουμε τι είναι και οι άλλοι γαλαξίες. Παρ' ότι πρώτος διαπίστωσε με την μεγάλη του διάνοια ο Δημόκριτος τον 5ον αιώνα π.Χ. πως ο Γαλαξίας αποτελείται από άστρα καί είπε: «Ο Γαλαξίας εστί πολλών και μικρών και συνεχών αστέρων συμφωτιζομένων αλλήλοις, δια την πύκνωσιν», εν τούτοις οι αστρονόμοι μόλις κατά τον 17ον αιώνα άρχισαν να μελετούν το αστρικό αυτό σύστημα. Από της αρχαιότητος η έρευνα περιοριζόταν στον χώρο του πλανητικού μας συστήματος και ιδιαίτερα στην μελέτη των τροχιών των πλανητών. Ο Νεύτων για πρώτη φορά έθεσε το ζήτημα της αποστάσεως των άστρων και απέδειξε πως πρέπει να βρίσκονται πολύ πέραν του Κρόνου - που τότε ήταν ο τελευταίος των γνωστών πλανητών. Είχε μάλιστα υπολογίσει πως τα άστρα βρίσκονται «κατά εκατοντάδες φορές» μακρύτερα απ' ό,τι ο Κρόνος. Συνεπώς μόλις κατά τους τελευταίους αιώνες μελετήσαμε και γνωρίσαμε τον Γαλαξία μας και μάθαμε πόσο ασήμαντος είναι ο ήλιος μας στον κονιορτό αυτό των άστρων, που στο σύνολο τους αποτελούν το Γαλαξιακό μας συγκρότημα. Αν μάλιστα ήθελε να ακριβολογήσει κανείς, θα έλεγε πως ο ήλιος μας δεν είναι παρά ένα ασήμαντο και γερασμένο αστράκι του Γαλαξία μας που φαίνεται σαν κίτρινο άστρο πρώτου μεγέθους από τους πλησιέστερους απλανείς. Φυσικά οι πλανήτες του ούτε καν είναι δυνατόν να φανούν από τέτοιες αποστάσεις. Ο Γαλαξίας μας έχει μορφή φακού διαμέτρου 100.000 ε.φ. και μεγίστου πάχους 16.000 ε.φ. κατά τελευταίους υπολογισμούς. Στον πυρήνα του, διαμέτρου 3.000 ε.φ. έχουν συμπυκνωθεί πολυάριθμα άστρα. Ο ήλιος μας βρίσκεται σε απόσταση 30.000 ε.φ. από το Γαλαξιακό κέντρο. Για να κάνει από την απόσταση αυτή μια πλήρη περιστροφή, κινούμενος με 270 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, χρειάζεται 200.000.000 γήινα χρόνια. Το χρονικό αυτό διάστημα λέγεται «κοσμικόν έτος». Ο Γαλαξίας μας δεν είναι παρά ένα άθροισμα 200 δισεκατομμυρίων άστρων - ήλιων, καθώς και μεσοαστρικής ύλης η οποία είναι το δύο τοις εκατό της μάζης του. Εξακριβώθηκε δηλαδή ότι δεν υπάρχει κενό μεταξύ των άστρων του, ως πιστευόταν στο παρελθόν. Τα άστρα ήλιοι του Γαλαξία μας μοιάζουν με τον δικό μας, είναι δηλαδή πραγματικές "υδρογονοβόμβες", σκορπισμένες στον Γαλαξιακό χώρο, γιατί η ενέργεια των άστρων είναι αποτέλεσμα πυρηνικών εκρήξεων που γίνονται στο εσωτερικό τους. Πρόκειται δηλαδή περί εκρήξεων υδρογονοβομβών που αποδεσμεύουν τεράστιες ποσότητες ενεργείας, ως ακριβώς συμβαίνει και στον ήλιο μας. Κατά την πυρηνική αυτή διαδικασία «καύσιμα» των ηλίων - άστρων είναι το υδρογόνο που μετατρέπεται στο στοιχείο ήλιον. Συμβαίνει δηλαδή ακριβώς ό,τι και στην υδρογονοβόμβα, που είναι μια μορφή τεχνητού ηλίου και είναι, δίχως αμφιβολία, ένα από τα πιο μεγάλα ανθρώπινα δημιουργήματα, που είθε να μη χρησιμοποιηθεί κατά αυτού του ιδίου. Κατά την μετατροπή του υδρογόνου σε ήλιο, δηλαδή κατά την μεταστοιχείωση, τα άτομα του υδρογόνου (ένα πρωτόνιο, ένα ηλεκτρόνιο) μετατρέπονται σε άτομα «ηλίου» (δυο πρωτόνια, δυο ηλεκτρόνια). Εξοδεύεται δηλαδή το υδρογόνο του Ηλίου και μεταστοιχειούται λόγω "συντήξεως" σε ήλιο. Η παραγόμενη ενέργεια, κατά τη διαδικασία αυτή είναι ακριβώς το φως και η θερμότητα που μας στέλνει το άστρο της ημέρας (1). Φυσικά δεν θα έπρεπε να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες για τον κύκλο του άνθρακος κ.λπ., γιατί το θέμα αυτό δεν αφορά την έρευνά μας. Ο Γαλαξίας μας συνεπώς είναι ένα πολυάριθμο σύστημα άστρων. Όλα τα άστρα, που σχηματίζουν τους αστερισμούς που βλέπουμε είναι μέλη του Γαλαξία μας. Τα πιο λαμπρά συνήθως είναι και τα πλησιέστερα, μέχρι αποστάσεως 15 ετών φωτός, όπως ο α του Κενταύρου, που απέχει 4,3 ε.φ., ο Σείριος 8,6 ε.φ., ο Προκύων 11 ε.φ. και ο Αλτάιρ 15 περίπου ε.φ. Ο πλησιέστερος ήλιος είναι ο «εγγύτατος» του Κενταύρου, στο νότιο ουράνιο ημισφαίριο, γιατί απέχει 4,2 ε.φ.(2) Υπάρχουν ήλιοι «γίγαντες» και «υπεργίγαντες» στον Γαλαξία μας, εκατομμύρια φορές μεγαλύτεροι του δικού μας, όπως ο Αντάρης ο α του Σκορπιού που είναι 27 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερος του ηλίου μας, ο Μπεντελγκέζ ο α του Ωρίωνα 150 εκατομμύρια και ο υπεργίγας ο ε του Ηνίοχου που είναι 8 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερος. Δηλαδή μέσα σ' αυτόν θα χωρούσε μεγάλο μέρος του πλανητικού μας συστήματος - ο ήλιος μας και οι πλανήτες του μέχρι και του Κρόνου και στις αποστάσεις που βρίσκονται σήμερα. Υπάρχουν φυσικά και πολυάριθμα άστρα στο μέγεθος του ήλιου μας ή και μικρότερα. Αυτά γενικώς ονομάζονται «αστέρες νάνοι» και έχουν μικρό μέγεθος. Επομένως ο ήλιος, ενώ για μας είναι πραγματικός γίγας και ζωοδότης μας, στην πραγματικότητα είναι ένα άστρο νάνος. Γενικώς τα άστρα μεγάλων διαστάσεων, οι γίγαντες και υπεργίγαντες, είναι αραιότατα. Χίλιες ή και δέκα χιλιάδες φορές αραιότερα του ηλίου μας. Αντιστοίχως όμως υπάρχουν και άστρα που είναι χιλιάδες ή και εκατομμύρια φορές πυκνότερα του ηλίου μας. Τέτοια άστρα είναι «οι λευκοί και ερυθροί νάνοι». Έχουν μια καταπληκτική πυκνότητα άγνωστη σε μας στη Γη. Μάζα του όγκου ενός καρυδιού ζυγίζει δυο έως δέκα τόνους. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις άστρων που έχουν ακόμη πιο πυκνή μάζα. Είναι τα άστρα «νετρονίων» πάρα πολύ μικρού όγκου, μόλις διαμέτρου δέκα χιλιομέτρων, και έχουν την ηλιακή μάζα!! Κατά το παράδειγμα μας δηλαδή, ύλη ενός καρυδιού θα ζύγιζε 50 περίπου εκατομμύρια τόνους!! Αλλά εκτός από τις τεράστιες διαφορές στις πυκνότητες των άστρων έχουμε και διαφορές στους χρωματισμούς τους. Και είναι σημαντικό αυτό γιατί τα χρώματα των άστρων δείχνουν την ηλικία τους. Τα λευκά και γαλάζια είναι νεαρά άστρα, ενώ τα κίτρινα και τα κόκκινα είναι γερασμένα, όπως ο ήλιος μας, γιατί και τα άστρα, γεννιούνται ζουν και πεθαίνουν, σαν νάχουν ανθρώπινη μοίρα... Αλλά στον Γαλαξία μας δεν υπάρχουν μονάχα χωριστά - μεμονωμένα άστρα. Υπάρχουν και ομάδες, σμήμη άστρων, όπως οι Πλειάδες, οι Υάδες, η Φάτνη κ.λπ. Οι Πλειάδες, που βρίσκονται στον αστερισμό του Ταύρου, είναι το πιο γνωστό μας αστρικό σμήνος με το ωραίο όνομα Πούλια. Ήταν γνωστές στους Χαλδαίους, στους Έλληνες και τους Ινδούς. Τις αναφέρουν μάλιστα ο Μωυσής στην Βίβλο και ο Όμηρος στην Ιλιάδα. Με καθαρό ουρανό διακρίνονται με γυμνό μάτι περί τα επτά άστρα τους, ενώ με τηλεσκόπιο έχουν μετρηθεί περί τα 400 άστρα που είναι τυλιγμένα σ' ένα ασημένιο νέφος που φωτίζεται από το δικό τους φως. Έξω και γύρω από τον Γαλαξία μας υπάρχουν, σαν κέλυφος, περί τα 100 σφαιρωτά σμήνη. Φαίνονται σαν νεφελώδη άστρα 5ου μέχρι 12ου μεγέθους. Όταν όμως αναλυθούν με μεγάλα τηλεσκόπια είναι θαυμάσια, όπως το σφαιρωτό σμήνος του Ηρακλέους που πράγματι εντυπωσιάζει. Είναι σχεδόν σφαιρικό και αποτελείται από μυριάδες άστρων που συσφίγγονται γύρω από το κέντρο του, που είναι μια φωτεινή περιοχή με τόσο πυκνά άστρα ώστε είναι τελείως αδύνατον να τα ξεχωρίσει κανείς. Σε αυτό το σφαιρωτό σμήνος μετρήθηκαν με στερεοσκόπια 40.000 άστρα - ήλιοι, ενώ φαίνεται πως το σμήνος αυτό αποτελείται από 100 έως 200 χιλιάδες άστρα. Αυτή σχεδόν την μορφή και το πλήθος των άστρων έχουν όλα τα σφαιρωτά σμήνη που βρίσκονται έξω από τον φακοειδή Γαλαξία μας και τον ακολουθούν σαν πολυάριθμοι δορυφόροι. Είναι συνεπώς ο Γαλαξίας μας ένας αληθινός γίγαντας, ένα τεράστιο συγκρότημα άστρων που το ακολουθούν δυο μικροί γαλαξίες, τα νεφελώματα του Μαγγελάνου που βρίσκονται κοντά στον νότιο ουράνιο πόλο. Σε αυτούς έδωσαν το όνομα του μεγάλου θαλασσοπόρου, γιατί πρώτος αυτός τους παρατήρησε κατά τα ταξίδια του στο νότιο ημισφαίριο. Πολλοί αστρονόμοι πίστευαν πως ο ήλιος μας κατέχει μια εξαιρετική, μια προνομιούχο θέση μέσα στον Γαλαξία μας , καθώς και ότι ο Γαλαξίας μας ήταν τεραστίων διαστάσεων, απείρως μεγαλύτερος των άλλων γαλαξιών του σύμπαντος. Σήμερα όμως γνωρίζουμε ότι ούτε ο ήλιος μας, ούτε ο Γαλαξίας μας, είναι τίποτε το εξαιρετικό, το ιδιαίτερο στον διαστημικό χώρο. Το ίδιο και η ζωή επάνω στη Γη μας, που δεν μπορεί να είναι μοναδικό δικό της φαινόμενο, αφού σήμερα υπολογίζεται ότι πράγματι υπάρχει ζωή σε εκατομμύρια πλανητικών συστημάτων που ανήκουν μόνο στον Γαλαξία μας και ακόμη στην απειρία των δισεκατομμυρίων γαλαξιών του σύμπαντος. Αλλά ως προς την δημιουργία της ζωής υπήρξαν επιστήμονες που πίστεψαν πως η ζωή δημιουργήθηκε συμπτωματικώς, επειδή υποτίθεται ότι εις δεδομένη περίοδο συνέπεσε να υπάρχουν όλες συγχρόνως οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Μάλιστα την άποψη αυτή δέχεται και ο Γάλλος βιολόγος J. Monod. Κατ' αυτόν η τύχη είναι «παντοδύναμος» και είναι η αιτία της ζωής και αυτού ακόμη του ανθρώπου. Δέχεται δηλαδή ο Monod ότιη γέννηση της ζωής είναι μοναδική από την τύχη, παρότι οι πιθανότητες της δημιουργίας της προσεγγίζουν το μηδέν. Με άλλους λόγους συνέβη στη Γη μας η απίθανος αυτή συμπωση και έχουμε σήμερα ζωή!! Ο Monod στο βιβλίο του «Τύχη και αναγκαιότητα» (1970) γράφει με απαισιοδοξία: «Ό άνθρωπος ξέρει, επιτέλους, πως είναι μόνος του μέσα στην αδιάφορη απεραντοσύνη του Σύμπαντος, από όπου ξεκίνησε τυχαία. Όχι μόνο το πεπρωμένο του, μα ούτε και το χρέος του είναι γραμμένο πουθενά». Και συνεχίζει: «Το Σύμπαν είναι παγωμένο από μοναξιά και ο άνθρωπος πρέπει να ξυπνήσει από τα ονειροπολήματά του και να ανακαλύψει την ολοκληρωτική του μοναξιά, γιατί βρίσκεται στο περιθώριο του Σύμπαντος... που είναι αδιάφορο για τις ελπίδες καθώς και τα βάσανά του...» (3). Φυσικά αυτές οι σκέψεις του Monod δεν είναι αποδεκτές σήμερα που η επιστημονική έρευνα, κυρίως από αστροφυσικούς, δέχεται πως πολλά μέρη του Σύμπαντος κατοικούνται και πως αξιόλογοι πιθανότατα πολιτισμοί εξελίσσονται σε διάφορες περιοχές του. Παρά τον θόρυβο που έγινε γύρω από το βιβλίο αυτό, οι αντιλήψεις του Monod, δεν αντέχουν ούτε σε στοιχειώδη μαθηματικό έλεγχο και ας μη λησμονούμε πως, ως είπε και ο Αριστοτέλης, «οι αριθμοί δεν ψεύδονται». Αλλά για να προχωρήσουμε βαθύτερα στο θέμα, εξετάζοντας τα τρία στοιχεία της υπάρξεως μας, «Ζωή, Ψυχή, Πνεύμα», καταλήγουμε στο λογικό συμπέρασμα πως μόνο τα υλικά στοιχεία μπορούμε να υπολογίσουμε με τα μαθηματικά μας ενώ η ψυχή αναγνωρίζεται μόνο με την ψυχή και το πνεύμα μόνο με το πνεύμα. Ο άνθρωπος είναι συνάρτηση και των τριών αυτών στοιχείων, παρόλο ότι είναι δυσχερής η διάκριση μεταξύ πνεύματος και ψυχής μόνο με αυτά μπορούμε να ερευνήσουμε την δημιουργία και υπόσταση του.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 1.Γνωρίζουμε, από φασματοσκοπικές αναλύσεις, πως ο Ήλιος μας δεν είναι άστρο «πρώτης γενεάς» και ίσως ούτε και δεύτερης. Αυτό σημαίνει πως πολλά από τα άτομα, που αποτελούν τον Ήλιο, βρίσκονταν στο εσωτερικό άλλων άστρων που καταστράφηκαν και ακόμη πως το ασβέστιο των οστών μας σχηματίσθηκε, προ δισεκατομμυρίων χρόνων, σε κάποιον ερυθρό γίγαντα. 2.Το έτος φωτός ισούται με 94.608.000.000.000 χιλιόμετρα (94,608 Χ ΙΟ12 χλμ.). 3, Όμως προϋπήρξαν οι αντιλήψεις του Δημόκριτου, προ 2.500 ετών, βάσει των οποίων «τίποτα δεν είναι τυχαίο στην φύση. Τα πάντα ακολουθούν παγκόσμιους αυστηρούς νόμους». Ίδια ακριβώς γνώμη, με του Δημόκριτου, είχε και ο Αϊνστάιν ο οποίος, όταν ρωτήθηκε από άθεους επιστήμονες αν, μελετώντας το διάστημα, είδε πουθενά τον Θεό, τους απάντησε: «Είναι γεγονός πως το Σύμπαν διέπεται από αυστηρούς παγκόσμιους νόμους. Ψάξτε να βρείτε τον νομοθέτη!!»
polina
Wed, 02/12/2015 - 19:36
Permalink
Υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες λένε οι αστρονόμοι
Click για περισσότερα
Το ερώτημα έχει απασχολήσει εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον πλανήτη επί σειρά ετών; Τελικά είμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο ή υπάρχει ζωή και σε άλλους πλανήτες;
Μία νέα επιστημονική μελέτη έρχεται να ενισχύσει το δεύτερο σενάριο. Όχι, μόνο υπάρχει ζωή κάπου εκεί έξω, αλλά και οι δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες στο γαλαξία μας ανέρχονται σε δεκάδες δισεκατομμύρια.
Οι αστρονόμοι κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα μελετώντας τα λεγόμενα άστρα-κόκκινους νάνους, τα οποία αποτελούν το 80% των άστρων στο Γαλαξία. Από τα άστρα αυτά, το 40% περίπου έχουν ένα βραχώδη πλανήτη - όχι πολύ μεγαλύτερο από τη Γη- σε τροχιά γύρω από την «κατοικήσιμη ζώνη», όπου μπορεί να υπάρξει υγρό νερό.
Εάν μάλιστα αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν περίπου 160 δισεκατομμύρια κόκκινοι νάνοι στο Γαλαξία, τότε ο αριθμός των πλανητών που είναι αρκετά θερμοί και υγροί ώστε να υποστηρίξουν ζωντανούς οργανισμούς, είναι τεράστιος. Ωστόσο όπως επισημαίνουν, το γεγονός ότι ένας πλανήτης εντάσσεται σε κατοικήσιμη ζώνη δε σημαίνει απαραίτητα ότι πάνω του αναπτύχθηκε ζωή.
«Το γεγονός ότι οι κόκκινοι νάνοι είναι τόσο κοινοί μας οδήγησε στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι υπάρχουν δεκάδες δισεκατομμύρια τέτοιοι πλανήτες μόνο στο δικό μας γαλαξία», λέει ο Ξαβιέ Μπονφίς από το Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ, ο οποίος ηγήθηκε της ερευνητικής ομάδας.
Οι μελέτες των αστρονόμων, που διεξήχθησαν με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου διαμέτρου 3,6 μέτρων που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο, στο Λα Σίλα της Χιλής, επικεντρώθηκαν σε ένα προσεκτικά επιλεγμένο δείγμα 102 άστρων-κόκκινων νάνων. Οι επιστήμονες βρήκαν συνολικά 9 «υπέρ-Γαίες», πλανήτες που η μάζα τους μπορεί να είναι από ίση έως και δεκαπλάσια σε σχέση με της Γης. Δύο από αυτές εντοπίστηκαν εντός των ορίων της κατοικήσιμης περιοχής των άστρων Gliese 581 και Gliese 667 C.
Οι αστρονόμοι, που δημοσιεύουν τα αποτελέσματά τους στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics, συνδύασαν τα δεδομένα αυτά με άλλες παρατηρήσεις, γύρω και από άστρα που δεν έχουν πλανήτες, και υπολόγισαν ότι οι «υπερ-Γαίες» των κατοικήσιμων ζωνών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κόκκινους νάνους απαντώνται σε συχνότητα 41%. Σπανιότεροι είναι οι λεγόμενοι «γίγαντες αερίων», όπως ο Κρόνος και ο Δίας: τέτοιους πλανήτες έχει λιγότερο από το 12% των κόκκινων νάνων.
Επιπλέον, καθώς υπάρχουν πολλά τέτοια άστρα κοντά στον Ήλιο, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πολλές «υπερ-Γαίες» δεν απέχουν πολύ από τη Γη, για τα αστρονομικά δεδομένα πάντα, αφού σε απόσταση 30 ετών φωτός υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 100 κατοικήσιμοι πλανήτες.
polina
Wed, 02/12/2015 - 19:38
Permalink
Τα νεότερα δεδομένα σχετικά με την ύπαρξη εξωγήινης ζωής
Click για περισσότερα
Μόνος ένας πλανήτης μπορεί αποδεδειγμένα να υποστηρίξει τη ζωή, και δεν είναι άλλος από τη Γη. Ωστόσο, με τους τουλάχιστον 11 δισεκατομμύρια κόσμους στο μέγεθος της Γης που υπάρχουν στο γαλαξία μας και τα καινούργια στοιχεία παράξενων ειδών ζωής που ευδοκιμούν σε ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες, οι πιθανότητες να μην είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν όλο και αυξάνονται.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2013, το διαστημικό rover της NASA, το Curiosity, βρήκε κάτι στον πλανήτη Άρη που ήταν το ορόσημο της εξερεύνησης για εξωγήινη ζωή. Πλήρως εξοπλισμένο, το rover, που είχε το μέγεθος ενός SUV, σύρθηκε στο έδαφος του κρατήρα Γκέιλ, του οποίου το ύψος έφτανε τα 15.000 πόδια (4.570 μέτρα). Το rover είχε φτάσει στο έδαφος πιο πριν με τη βοήθεια ενός σύνθετου αεριωθούμενου γερανού.
Έπειτα, περίπου 355 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, αλλά μόλις λίγα μέτρα από το χώρο που προσγειώθηκε, το Curiosity εξερεύνησε μια ρηχή λακκούβα με το όνομα Yellowknife Bay. Το μηχάνημα κύλησε σε ένα ξηρό βραχώδες υπόστρωμα που έχει γίνει σαθρό υπό την διαρκή έκθεσή του στην αρειανή ατμόσφαιρα. Εκεί, το rover τρύπησε το βραχώδες υπόστρωμα και μέσα σε λίγα λεπτά βγήκε από τη στενή διάνοιξη μια γκρι σκόνη, την οποία το Curiosity συνέλεξε ως δείγμα.
Το δείγμα αυτό περιείχε σμεκτίτη άργιλο, ο οποίος στη Γη συναντάται σε πεδιάδες με μαλακό έδαφος και περιοχές που πλήττονται από μουσώνες. Σήμερα, ο Άρης είναι κατά κύριο λόγο άνυδρος, χτυπημένος από παγκόσμιες θύελλες σκόνης, ενώ η θερμοκρασία του μπορεί να φτάσει ακόμα και 76 βαθμούς Κελσίου την ημέρα. Τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν, από ό,τι φαίνεται, ένα ποτάμι γλυκού νερού σχηματιζόταν στις παρυφές του κρατήρα Γκέιλ και κατέληγε σε μια λίμνη στο Yellowknife Bay. Ο ουρανός ήταν τότε πιο μπλε, πιθανόν, και πιο συννεφιασμένος και το έδαφος δεν είχε ακόμη μετατραπεί από γκρι σε κόκκινο. Το Όρος Σαρπ που φτάνει στα 5.480 μέτρα ύψος πάνω από τον πάτο του κρατήρα ίσως να ήταν σκεπασμένο με πάγο και χιόνι.
Το Curiosity βρήκε μέσα στον αρχαίο άργιλο πολλά στοιχεία βασικά για τη ζωή, όπως διοξείδιο, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο και φώσφορο. Δεν γνωρίζουμε αν τα βακτήρια ή τα φυτά και τα ζώα που μπορεί να μοιάζουν με αυτά που έχουμε στη Γη, υπήρχαν κάποτε στην περιοχή Yellowknife Bay, αλλά θα μπορούσαν.
Το Curiosity είναι ο πιο πρόσφατος rover - εξερευνητής στη μακρόχρονη εξερεύνηση του Άρη από τους ανθρώπους, μια προσπάθεια που μέχρι στιγμής περιλαμβάνει το rover Opportunity, το οποίο έκλεισε δέκα χρόνια εξερεύνησης, καθώς κι άλλα τρία διαστημόπλοια σε τροχιά στο διάστημα. Ωστόσο, το Yellowknife Bay ήταν το πρώτο σημείο που παρατηρήθηκε ποτέ στον πλανήτη Άρη και γενικά στο σύμπαν, το οποίο δείχνει ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει την ύπαρξη ζωής και έξω από τη Γη.
Γενιές και γενιές επιστημόνων και οπαδών της επιστήμης πίστευαν πάντα ότι θα βρίσκονταν δείγματα ζωής στο σύμπαν, αν όχι κι ολόκληροι πολιτισμοί, τουλάχιστον στρώματα βακτηρίων ή θηρία με πλοκάμια στους ωκεανούς, κάτι τέλος πάντων που θα έδειχνε ότι υπάρχει ζωή και πέρα από τη Γη. Για δεκαετίες ολόκληρες, τα στοιχεία ήταν λίγα και φτωχά, αλλά πλέον, το 2013, οι ενδείξεις συνηγορούν με εκείνους που πίστεψαν σε αυτό το σενάριο. Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα από τις εξερευνήσεις, τα διαστημικά τηλεσκόπια και τα rover.
Παλιότερα, οι πλανήτες θεωρούνταν σπάνιοι, αλλά το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler απέδειξε ότι οι εξωγήινοι κόσμοι όχι απλά υπάρχουν, αλλά είναι δισεκατομμύρια. Οι επιστήμονες είχαν φανταστεί ότι το σύμπαν είναι στεγνό από νερό, αλλά νέες έρευνες έδειξαν ότι είναι γεμάτο με πλανήτες που έχουν νερό και η έκπληξη ήταν ότι η ύπαρξη ζωής δεν είναι κάτι τόσο εύθραυστο όσο νόμιζαν, αλλά ίσα-ίσα κάτι πολύ ανθεκτικό, που αντέχει και στα πιο σκληρά περιβάλλοντα.
Τα συναρπαστικά νέα, εν τω μεταξύ, δεν σταματούν. Τον Απρίλιο, οι αστρονόμοι εντόπισαν τρεις πλανήτες που έδειχναν ότι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ύπαρξη ζωής και οι οποίοι περιστρέφονται στις βιώσιμες ζώνες των αστέρων τους, δηλαδή στις ακριβείς αποστάσεις όπου το νερό ούτε παγώνει ούτε βράζει, αλλά συγκεντρώνεται σε ωκεανούς φιλικούς προς την ύπαρξη ζωής. Ένας από τους κόσμους, με το όνομα Kepler-62e, φαίνεται να έχει σημάδια μιας υγρής ατμόσφαιρας, γεμάτης από σύννεφα, ενώ αναμένονται νέα στοιχεία με την πάροδο του χρόνου.
Η Louisa Preston, Αστροβιολόγος του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Βρετανίας ερευνά τα ενδεικτικά σημάδια της βιολογίας που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε ζωή στο διάστημα. «Μπορούμε να προβλέψουμε πλέον ότι υπάρχουν 17 δισεκατομμύρια πλανήτες μόνο στο γαλαξία μας που μοιάζουν με τη Γη», αναφέρει η Preston. «Και μιας και ο γαλαξίας μας είναι ένας από τους εκατοντάδες των δισεκατομμυρίων που υπάρχουν στο σύμπαν, οι πιθανότητες να βρούμε δείγματα ζωής είναι πολύ μεγάλες».
Ακολουθούν τρεις λόγοι, για τους οποίους είναι πολύ πιθανό να βρούμε ζωή σε άλλους πλανήτες ανακαλύπτοντας ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν...
1. Το νερό δεν είναι σπάνιο, αλλά σύνηθες
Μέχρι πρόσφατα, το νερό θεωρούνταν σπάνιο στο διάστημα, αλλά όχι πια. Σύμφωνα με τον James Green, διευθυντή του τμήματος Planetary Science της NASA στην Ουάσιγκτον, «αυτό που βρίσκουμε εκεί έξω είναι πως το νερό υπάρχει παντού».
Οι επιστήμονες πίστευαν ότι η επιφάνεια του Άρη ήταν απόλυτα ξηρή μέχρι το 2011, όταν παρατήρησαν σκούρες γραμμές που μεγάλωναν τους θερμούς μήνες, υποχωρούσαν το χειμώνα και επανεμφανίζονταν την άνοιξη, υποδηλώνοντας πιθανόν έναν εποχιακό κύκλο πάγου-τήξης.
Το Νοέμβριο του 2012, μια ομάδα ερευνητών της NASA αποκάλυψε ότι ο Ερμής διαθέτει περισσότερους από 100 δισεκατομμύρια κυβικούς τόνους παγωμένου νερού στους μόνιμα σκοτεινούς κρατήρες του, ενώ ακόμα και το φεγγάρι, που θεωρούνταν παλιά το πιο ξηρό μέρος στο ηλιακό σύστημα, έχει έναν ενεργό κύκλο νερού, κάτι που οι επιστήμονες ανακάλυψαν το 2010.
2. Η ζωή είναι πιο ευέλικτη από ό,τι πιστεύεται
Ο Ήλιος δεν σταματά ποτέ να λάμπει το καλοκαίρι στην Ανταρκτική, γι’ αυτό η μέρα και η νύχτα δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη διαφορά. Ο Brent Christner, ειδικός επιστήμονας της κρυοβιολογίας, ταξίδεψε μέχρι την Ανταρκτική για να βρει μικρόβια που ζουν στο αιώνιο σκοτάδι.
Ο ίδιος και οι συνεργάτες του πέρασαν μήνες στο σταθμό McMurdo, προετοιμάζοντας ένα σύστημα τρυπανιού για να φτάσουν προς τη λίμνη Whillans, που είναι μια λίμνη θαμμένη κάτω από περίπου 800 μέτρα βάθος πάγου. Τελικά, το τρυπάνι, χρησιμοποιώντας ζεστό νερό, έφτασε στη λίμνη μέσα σε 30 ώρες. Ένα δείγμα αυτής που συλλέχθηκε πήγε στο εργαστήριο που είχε στηθεί στην επιφάνεια και ο Christner είδε με μεγάλη του χαρά ότι υπήρχαν ίχνη βακτηρίων που ευδοκίμησαν και άντεξαν στη λίμνη, αποκομμένα από την επιφάνεια της Ανταρκτικής για χιλιάδες χρόνια.
Οι ερευνητές δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν πώς κατάφεραν αυτά τα μικρόβια να αντέξουν στο χρόνο και να επιβιώσουν στο σκοτεινό και παγωμένο νερό, αλλά η ανακάλυψή τους είναι πολύ σημαντική, γιατί δείχνει ότι οι οργανισμοί μπορούν να αντέξουν στα πιο βαθιά σημεία ενός ωκεανού, στην πιο ξηρή έρημο και στο αλμυρότερο νερό που υπάρχει στον κόσμο.
3. Οι πλανήτες είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση
Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες ανακαλύπτουν όλο και περισσότερους πλανήτες και όπως αναφέρει ο Michio Kaku, θεωρητικός φυσικός στο City College της Νέας Υόρκης «για πολύ καιρό πιστεύαμε ότι υπάρχουν ορισμένοι συγκεκριμένοι πλανήτες κι αυτό ήταν όλο. Οτιδήποτε πέραν αυτού ήταν απλώς εικασία, γι’ αυτό ήταν σοκ όταν βρήκαμε ίχνη άλλων πλανητών, όμως όσο περνάει ο καιρός ο κατάλογος των πλανητών μεγαλώνει».
Φυσικά, τα εύσημα ανήκουν στο διαστημικό τηλεσκόπιο του Kepler, που άρχισε να λειτουργεί το 2009, ακολουθώντας την τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο, με κύριο έργο να μετρήσει το φως που προερχόταν από κάθε άστρο και υπομονετικά να περιμένει να σκοτεινιάσει προσωρινά, ανακαλύπτοντας έτσι ότι ο πλανήτης έχει έκλειψη από εκείνη τη μεριά. Πλέον, το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο έχει ανακαλύψει μέχρι στιγμής 2.740 πιθανούς πλανήτες, ωστόσο τα ευρήματα πρέπει να επιβεβαιωθούν από περαιτέρω μελέτη. Αν όμως η πρότερη εμπειρία είναι ενδεικτική, το 90% των στοιχείων θα αποδειχθούν αληθινά. Εικάζοντας από τα ευρήματα του τηλεσκοπίου, οι αστρονόμοι θεωρούν πια ότι υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια πλανήτες στο γαλαξία μας.
polina
Wed, 02/12/2015 - 19:52
Permalink
Υπάρχει εξελιγμένη ζωή πέρα από τον πλανήτη μας;
Click για περισσότερα
Το ερώτημα αυτό είναι λογικό και δεν «απαιτεί» καμία φανταστική ιστορία για να τεθεί. Ρωτάμε πολύ απλά, εάν οι προϋποθέσεις για να εμφανιστεί η ζωή βρίσκονται μόνο εδώ στη Γη ή σε περισσότερες περιοχές του Σύμπαντος. Ενός απέραντου Σύμπαντος, το οποίο περιλαμβάνει απίστευτο αριθμό άστρων και γαλαξιών σαν το δικό μας, όπως δείχνουν τα σύγχρονα επιστημονικά όργανα.
Η καλύτερη απάντηση θα ήταν βέβαια, να ανιχνευθεί η ύπαρξη εξωγήινης ζωής με τα επιστημονικά μέσα τα οποία διαθέτουμε. Είναι γνωστό, ότι απλούστερες μορφές ζωής, σε μικροσκοπικό επίπεδο, έχουν αναγνωριστεί σε εξωγήινης προέλευσης πετρώματα. Εμείς δεν ερωτούμε για τέτοιες μορφές ζωής, αλλά για πιο εξελιγμένες και με ακόμα πιο μεγάλο ενδιαφέρον για την ύπαρξη εξωγήινου πολιτισμού. Τα τεχνολογικά μέσα τα οποία διαθέτουμε σήμερα είναι εκπληκτικά, όμως δυστυχώς δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα αναζήτηση.
Όταν μιλάμε για αποστάσεις όπου χρειάζονται πολλά έτη για να φτάσει η ταχύτερη μεταβίβαση μιας ποσότητας, όπως αυτή του φωτός, καταλαβαίνουμε ότι η δυσκολία δεν οφείλεται απλώς στην αδυναμία του ανθρώπου και στις περιορισμένες γνώσεις του, αλλά είναι ένα εξαναγκαστικό όριο της φύσης, το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί κανένας και πουθενά με την κίνηση όπως τη γνωρίζουμε μέσα στο κενό διάστημα. Ακόμα και στην περίπτωση που ανιχνεύσουμε στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα σήματα, τα οποία έχουν διαμορφωθεί τεχνικά από ευφυή πλάσματα, θα αντλούμε πληροφορίες για κάτι που έγινε στο παρελθόν, ενώ και στην περίπτωση που γίνει δυνατή η τηλεπικοινωνία με τα πολιτισμένα εξωγήινα πλάσματα, πιθανόν δεν θα μπορούμε να επικοινωνούμε ανά σύντομα χρονικά διαστήματα. Κάποιος ερευνητής έχει πει, ότι αν ήταν δυνατή η επικοινωνία ή η συνάντηση με εξωγήινα πλάσματα αυτή θα έπρεπε να έχει γίνει, αφού λογικά κάποιοι εξωγήινοι πολιτισμοί πρέπει να έχουν εξελιχθεί περισσότερο από το δικό μας. Το ότι ακόμα δεν μας έχουν επισκεφτεί εξωγήινα πλάσματα και δεν έχουν επικοινωνήσει μαζί μας αυτό είναι πράγματι ένα άσχημο σημάδι. Από την άλλη, πολλοί ισχυρίζονται ότι μας έχουν επισκεφτεί εξωγήινα πλάσματα, ότι βρίσκονται ανάμεσά μας και έχουν ακουστεί πολλές φανταστικές ιστορίες για τη συνάντησή τους με τους ανθρώπους εδώ στη Γη. Μερικοί ερευνητές (όπως ο δημοφιλής Έρικ φον Νταίνικεν) έχουν ισχυριστεί ότι οι εξωγήινοι ήταν οι αρχαίοι θεοί, ότι επισκέφτηκαν τον πλανήτη μας στην αρχαιότητα, άφησαν τα σημάδια τους και βοήθησαν τους ανθρώπους με την τεχνολογία τους. Τη διαπίστωσή τους προσπαθούν να αποδείξουν με συγκεκριμένα αρχαιολογικά ευρήματα και έτσι ερμηνεύουν μερικές από τις ικανότητες, που χρειάστηκαν οι αρχαίοι άνθρωποι για να κάνουν ορισμένες κατασκευές, τις οποίες θεωρούμε δύσκολες για τα τεχνικά μέσα και το επίπεδο γνώσεων εκείνης της εποχής.
Το ζήτημα για πιο εξελιγμένες μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες, είναι ένα από τα ζητήματα για τα οποία μπορούμε να πλησιάσουμε στην απάντηση πιο εύκολα με τη λογική σκέψη (πάντα με τις πληροφορίες που μας δίνουν τα εξωτερικά πράγματα) παρά από την απ' ευθείας παρατήρηση των αποτελεσμάτων της δράσης αυτών των εξωγήινων μορφών ζωής. Πράγματα που θα υπάρξουν μακριά στο μέλλον, δεν μπορούμε να τα βρούμε από τις συνέπειες της ύπαρξής τους, αφού εκείνα ακόμα δεν έχουν υπάρξει. Η απουσία των συνεπειών δεν είναι πάντα απαγορευτική για να μπορέσουμε να κάνουμε λογικές προβλέψεις και για να βγάλουμε συμπεράσματα από τις πληροφορίες μας για τα πράγματα που βρίσκονται κοντά μας και συγχρόνως με εμάς. Μπορεί να είναι αδύνατο να γνωρίσουμε το πότε και που ακριβώς θα υπάρξει ή θα γίνει κάτι, όμως μπορεί να είναι πολύ εύκολο να συμπεράνουμε γενικά ότι αυτό το κάτι θα υπάρξει και θα γίνει κάποτε και κάπου (π.χ. ένας σεισμός). Τέτοια είναι και η δυσκολία του ζητήματος για πιο εξελιγμένες μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες, αφού η απουσία συνεπειών της ύπαρξής τους δεν οφείλεται στη μοναδικότητα, ή στη σπανιότητα του φαινομένου ή στην πολύπλοκη διαδικασία με την οποία δημιουργείται η ζωή, αλλά αποκλειστικά και μόνο στο χρονικό διάστημα που χρειάζεται μέχρι να φτάσουν οι συνέπειες στα όρια της παρατήρησής μας.
Η συνάντηση και η επικοινωνία με πολιτισμένα όντα άλλων πλανητών αναμφίβολα θα είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό και ιστορικό γεγονός και με τις πιο μεγάλες προσδοκίες. Η εξακριβωμένη ανίχνευση για την ύπαρξή τους, αυτή και μόνο θα είναι μια μοναδική στιγμή που θα σημαδέψει το ξεκίνημα μιας νέας εποχής. Είναι φυσικό και λογικό να αναρωτιόμαστε για την ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών και πολύ απαισιόδοξο να πανηγυρίζουμε για την ανίχνευση των πιο απλών μορφών ζωής. Οι άνθρωποι έχουν πάντα προσδοκίες από κάτι καινούριο για να τονώσουν το νόημα της ζωής τους, πόσο μάλλον όταν αντιληφθούν μια νέα πραγματικότητα, που με την πιο συνηθισμένη λογική θα προκύπτει ένα πλήθος από ενδεχόμενα γεγονότα που θα επηρεάσουν άμεσα τη ζωή τους και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το πιο σημαντικό και εκπληκτικό πράγμα μέσα στο Σύμπαν δεν είναι έξω στον υλικό κόσμο, αλλά είναι η πνευματική μας ύπαρξη, η ψυχή μαζί με τη σκέψη, χωρίς τα οποία ο εξωτερικός κόσμος δεν έχει τίποτα χρήσιμο και κανένα προορισμό. Αυτά που βρίσκονται πάντοτε και παντού μαζί μας, αυτά με τα οποία ρυθμίζουμε τη ζωή και τη δραστηριότητά μας, αυτά με τα οποία αποδίδουμε χρησιμότητα και αξία στα εξωτερικά πράγματα στο σχετικό σύντομο χρονικό διάστημα της ζωής μας, αυτά είναι η ψυχή μαζί με τη γνώση και τη σκέψη μας. Σε αυτά πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο και από αυτά να έχουμε τις πιο μεγάλες προσδοκίες και όχι από την τύχη. (Βλέπε ουσία και σχέσεις).
Η Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου, με το πλεονέκτημά της να δίνει λογικές εξηγήσεις στη βάση μίας ενιστικής και παραγωγικής άποψης, επιτρέπει μία γενική προσέγγιση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Σύμφωνα με αυτή την κοσμολογική θεωρία, μέσα στο Σύμπαν όλα εξελίσσονται με προκαθορισμένα όρια, με κοινή βάση τη σταθερότητα του Σύμπαντος σε ένα μέγιστο χρονικό διάστημα. Η περιοδικότητα, η επανάληψη, η ομοιότητα, η αναλογία, η συνέχεια, η ύπαρξη κοινών ορίων, η ισοτροπία του χώρου και οι παγκόσμιες ιδιότητές του είναι οι αναπόφευκτες συνέπειες και μαζί οι προϋποθέσεις για την ύπαρξη ολόκληρου του Σύμπαντος. Όλες οι επιμέρους εξελίξεις δια μέσου της ύλης γίνονται με τέτοιους τρόπους που δεν αποσταθεροποιούν την ποιότητα του Σύμπαντος και τη νομοτέλειά του.
1) Εξ’ αρχής, όλα τα επιμέρους πράγματα δημιουργούνται από τους ελάχιστους φορείς αλληλεπίδρασης που ονομάζουμε «ύλη» και αυτοί οι φορείς «αντιπροσωπεύουν» τις αρχικές (ελάχιστες) στιγμές ύπαρξης του Σύμπαντος και στη ροή της ενέργειας. Όλα τα πράγματα, χωρίς καμμία εξαίρεση, αντλούν -στην κυριολεξία- την ύπαρξή τους από τους ίδιους υλικούς φορείς. Οι τελευταίοι για να υπάρχουν και για να διατηρούν τη σχετική σταθερότητά τους προϋποθέτουν ένα Σύμπαν, το οποίο είναι πάντοτε το ίδιο και «τελειωμένο» μέσα στα μέγιστα όρια ενός και του ίδιου χρόνου. Με το "ολοκληρωμένο" Σύμπαν συνδέονται όχι μόνο από την έμμεση, εξωτερική και απομακρυσμένη σύνδεσή τους αλλά και άμεσα με την παρουσία του "κενού" χώρου, στον οποίο βρίσκονται σαν περιοδικές και συγχρονισμένες μεταβολές της ενέργειάς του.
2) Στη Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου, ένα από τα αναπόφευκτα φαινόμενα περιοδικότητας είναι η αρχή και το τέλος. Η αρχή και το τέλος με τη μεγαλύτερη ταχύτητα κάνουν δυνατή την ύπαρξη της ύλης. Η ύλη προϋποθέτει κάποια ροή ενέργειας με πολύ γρήγορο ρυθμό και η μεταβίβαση της ενέργειας δεν μπορεί να γίνεται σε απεριόριστη ποσότητα ούτε γρηγορότερα από ένα όριο. (Έχει δοθεί εξήγηση και σε αυτό). Αυτή η κυματοειδής, με «φρένο» και με όρια μεταβίβαση της ενέργειας δημιουργεί σε γενικές γραμμές τις ξεχωριστές μικροσκοπικές ποσότητες των υλικών φορέων. (Βλέπε ακόμα, ΥΛΗ & ΚΙΝΗΣΗ ).
Εξ’ άλλου όπως το διαπιστώνουμε από την εμπειρία, στην πορεία του ευθύγραμμου χρόνου όλα τα επιμέρους πράγματα έχουν μία αρχή και ένα τέλος ύπαρξης. Είναι η αναπόφευκτη συνέπεια και η προϋπόθεση της σταθερότητας της Συμπαντικής Ποιότητας, η οποία Είναι με όλους τους δυνατούς τρόπους μέσα στα όρια ενός μέγιστου και κοινού Χρόνου.
3) Ανάμεσα στα επιμέρους πράγματα, συμπεριλαμβάνονται και εκείνα τα οποία είναι έμβια. Η παρουσία των εσωτερικών και διανοητικών φαινομένων δεν οφείλεται στην ύπαρξη άλλου είδους υλικών ή τελείως διαφορετικών πραγμάτων, που ξεφεύγουν από τους όρους του ενιαίου και σταθεροποιημένου Σύμπαντος. (Ας μην παρεμβάλλουμε με επιπλέον αναλύσεις και εξηγήσεις το παρών συναισθηματικά φορτισμένο ζήτημα. Βλέπε και Απόρριψη ). Την αρχή και το τέλος στα έμβια πράγματα την ονομάζουμε γέννηση και θάνατο.
4) Η Συμπαντική Ποιότητα δε θα μπορούσε να είναι σταθεροποιημένη και η αρχή διατηρήσεως της ενέργειας θα παραβιαζόταν, αν κάποια από τα λεγόμενα μέρη της είχαν μία ατελείωτα εξελισσόμενη ποιότητα ή απεριόριστες δυνατότητες. Όμως η παύση της ύπαρξης δεν μπορεί να είναι παντοτινή, για τον ίδιο λόγο που πρέπει να γίνεται.
Έπειτα, το Σύμπαν είναι τελειωμένο (άμεσα) στην ίδια στιγμή, που τα επιμέρους πράγματα γίνονται σαν εξωτερικά και αλληλενεργούν με τα υπόλοιπα σε εξωτερικές στιγμές τους. Όλα τα δυνατά σε κάθε περιοχή του –συμπεριλαμβανομένων και των έμβιων υπάρξεων- επηρεάζουν και επηρεάζονται (σε μικροσκοπικό επίπεδο και με πολύ έμμεσο τρόπο) από την πραγματικότητα που βρίσκεται σε άλλους χώρους και χρόνους.
5) Η παρουσία των εσωτερικών και διανοητικών φαινομένων και ευρύτερα το φαινόμενο της ζωής μέσα από τη μικροσκοπική δομή της ύλης είναι η παρουσία ιδιοτήτων μέσα στο χρόνο και στο χώρο, που προϋπάρχουν σαν γενική Έννοια στην ταυτόχρονη και άμεση ύπαρξη του συνολικού Σύμπαντος.
Το πλήθος των ψυχικών φαινομένων και ιδιοτήτων ξεκινούν από την ικανότητα που αποκτάει η οργανωμένη ύλη να “αφαιρεί” όλη την πραγματικότητα και να “λαμβάνει” μόνο τις επιδράσεις εκείνες που επηρεάζουν την ύπαρξή της. Η αφαίρεση πλήθους εξωτερικών επιδράσεων είναι ένα φαινόμενο που θα βρούμε κοινό για όλες τις μορφές ζωής και αναπόσπαστα συνδεμένο με την “εσωτερικότητα” (ή την αμεσότητα). Η δυνατότητα αυτή προϋποθέτει να υπάρχει κάτι το σταθερό μέσα στο βάθος της οργανωμένης ύλης. Η παρουσία της ψυχής ή της εσωτερικότητας είναι λειτουργία της νόησης, που ξεκινάει με την οργάνωση της ύλης μέσα σε κάποιο περιβάλλον και φυσικά απευθύνεται στο περιβάλλον που “αναγνωρίζει”. Είναι λειτουργία της νόησης και όχι μίας άλλης ψυχικής ιδιότητας, διότι η "ψυχή" υπάρχει και ενεργεί με τον ίδιο τρόπο που η ανθρώπινη νοημοσύνη δημιουργεί τη γλώσσα και μεταδίδει κάθε πληροφορία με τις έννοιες. Το έμβιο ον, η εμφάνιση ψυχής στην οργανωμένη ύλη δημιουργούν μία νέα πραγματικότητα που δεν “υπολογίζει” ολόκληρο το Σύμπαν, και που λαμβάνει σαν πραγματικότητα μόνο όσα το “αγγίζουν”! Η νοημοσύνη δεν είναι ένα από τα τυχαία χαρακτηριστικά της ζωής, ούτε ένα όπως τα πολλά χαρακτηριστικά της. Είναι αυτό που απροσδιόριστα και συνολικά καθορίστηκε με τη λέξη "ψυχή". Η ψυχή συνδέει το υλικό πράγμα με το περιβάλλον αφαιρώντας το μεγαλύτερο μέρος της πραγματικότητας και διατηρεί πληροφορίες, παρόμοια όπως οι σκέψεις, οι οποίες σχηματίζονται με “αφαίρεση” και επιλογή των “κοινών στοιχείων” και προσφέρουν έτσι στην ανθρώπινη ψυχή ευρύτερη προοπτική, με την "αποδέσμευση της διάνοιας από τα αισθητά και από τα περιορισμένα στο χρόνο και στο χώρο δεδομένα.
Με δεδομένες τις παραπάνω κεντρικές θέσεις της Θεωρίας Τελειωμένου Χρόνου, μπορούμε να αποτολμήσουμε μερικές προβλέψεις για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Σε πρώτη έκφραση μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι:
1) Υπάρχουν αναρίθμητες περιοχές του Σύμπαντος με εξελιγμένες μορφές ζωής. Αυτή η πρόβλεψη δεν γίνεται μόνο με την επιστημονική πληροφορία για τις τρομερές διαστάσεις του Σύμπαντος και τους αμέτρητους γαλαξίες με τα δισεκατομμύρια άστρων που περιλαμβάνουν. Βγαίνει σαν λογικό συμπέρασμα όταν θεωρήσουμε το φαινόμενο της ζωής σαν έμμεση παρουσία (με τους υλικούς φορείς) της άμεσης και διανοητικής ύπαρξης του ολοκληρωμένου Σύμπαντος. Η έμμεση παρουσία (υλοποίηση) της σκέψης/νόησης του ολοκληρωμένου και σταθεροποιημένου Σύμπαντος αναγκαστικά πρέπει να "παρακολουθεί" και συνδέεται (τουλάχιστον έμμεσα) με τις εξελίξεις της ζωής που γίνονται σε πολλές περιοχές του Σύμπαντος και στους διαφορετικούς χρόνους. Αυτός ο συγχρονισμός για την εμφάνιση όλων των δυνατών μορφών ζωής και με όλους τους δυνατούς τρόπους επιβάλλεται από την ίδια γενική αρχή που επιβάλλει τη διατήρηση των ίδιων ορίων στις φυσικές μεταβολές και τη μεσολάβηση των ίδιων δομικών στοιχείων για την ύπαρξη των ξεχωριστών πραγμάτων.
2) Αυτές δεν θα είναι τελείως διαφορετικές από τη ζωή εδώ στη Γη και φυσικά θα "αντανακλούν" το περιβάλλον τους. Οι ενδεχόμενες εντυπωσιακές διαφορές στην εμφάνιση και στην κατασκευή δεν θα είναι πιο παράξενες από τις διαφορές που έχουμε παρατηρήσει ήδη στις μορφές ζωής του πλανήτη μας.
3) Θα είναι θνητές και θα υπάρχουν πολλοί τρόποι για να χάσουν πρόωρα την ύπαρξή τους (αφού γενικότερα η αρχή και το τέλος αποτελούν όρια για κάθε περιορισμένη ύπαρξη).
4) Θα έχουν αισθητικότητα, διότι αυτή είναι η πρώτη ιδιότητα κάθε εξελιγμένης ζωής μέσα στο περιβάλλον της. Το έμβιο πράγμα φέρει ένα εσωτερικό φορτίο, βιώνει κάποια αίσθηση και δέχεται υλικές επιδράσεις από το περιβάλλον του. Ορισμένες από αυτές τις επιδράσεις προκαλούν κάποια μεταβολή στη σταθερότητά του και τότε λέμε ότι αυτό αισθάνεται. Στη μεταβολή αυτή αντιδρά αναλόγως πως εκλαμβάνεται, σαν ωφέλιμη ή σαν αποσταθεροποιητική. Η επανάληψη της μεταβολής αυτής, την κάνει αναγνωρίσιμη.
5) Οι εξελιγμένες μορφές ζωής των άλλων περιοχών και πλανητών δεν θα περιορίζονται σε επίπεδο αισθήσεων και στιγμιαίας νοημοσύνης. Εάν αναγνωρίσουμε, ότι η διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα ζώα προέρχεται από τη δυνατότητα να συγκρατεί στη μνήμη και με τη γλώσσα του τα δεδομένα των αισθήσεων και να τα συγκρίνει, τότε δεν θα μας φανεί μεγάλο το άλμα στην πορεία της εξέλιξης της ζωής. (Βλέπε και Η Διαφορά του Ανθρώπου).
6) Στην πορεία εξέλιξης του πολιτισμού σε άλλες περιοχές του Σύμπαντος, θα υπάρχουν πολλές ομοιότητες. Θα υπάρχουν παρόμοια προβλήματα, παρόμοιες ανακαλύψεις και θα κατέχουν πολλές ίδιες γνώσεις με τις δικές μας. Η πορεία της εξέλιξής τους θα περιλαμβάνει μορφές κοινωνίας, επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον, ανακαλύψεις και τεχνολογίες που πρέπει να προηγούνται για να μπορέσουν να ακολουθήσουν οι εξελίξεις, η αξιοποίηση της εμπειρίας και της συσσωρευμένης γνώσης.
7) Στις εξελιγμένες μορφές ζωής των άλλων πλανητών θα υπάρχουν και πλάσματα όπως οι άνθρωποι, με τα βασικά χαρακτηριστικά της ανατομίας και της βιολογίας του, όπως τα δύο πόδια, το κεφάλι και τα χέρια, ο σκελετός, η όρθια στάση, κυτταρική δομή, ανάγκες αυτοσυντήρησης, ικανότητα σκέψης και συναισθηματικές καταστάσεις.
8) Αναπόφευκτα θα υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην εμφάνισή τους, στη γλώσσα και σε βιολογικά χαρακτηριστικά που θα οφείλονται στο διαφορετικό περιβάλλον τους και στη χρονική περίοδο της γέννησής τους. Οπωσδήποτε, τουλάχιστον στο αρχικό χρονικό διάστημα της παρουσίας τους και της ιστορίας τους, θα υπάρχουν και ομαδικές διαφοροποιήσεις, ξεχωριστές κοινωνίες, πολιτισμικές διαφορές και παρόμοια προβλήματα συμβίωσης και συνεργασίας.
9) Εάν στην πορεία του ανεξάντλητου χρόνου πραγματοποιούνται όλες οι δυνατές εξελίξεις όλων των πραγμάτων, τότε, κατά πάσα πιθανότητα στο βάθος του χώρου υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός πλανητών όπως ο δικός μας, άνθρωποι όπως εμείς και τελικά εμείς οι ίδιοι σε άλλες συνθήκες και περιστάσεις.