II. Το προς τα κάτω, αναλογεί τω προς τα άνω, και το προς τα άνω είναι ανάλογον τω προς τα κάτω προς επιτέλεσιν των θαυμασίων του Ενός μόνου πράγματος.
III. Και όπως τα πάντα προήλθον εξ Ενός πράγματος, δια της Σκέψεως Ενός, ούτω τα πάντα εγεννήθησαν εκ του Όντος τούτου δια προσαρμογής.
IV. Πατήρ του είναι ο Ήλιος, μήτηρ του η Σελήνη, ο άνεμος έφερεν αυτό εν γαστρί, η γη είναι η τροφός του.
V. Ο πατήρ του παντός είναι το Τέλεσμα. Η δύναμις αυτού γίνεται μεγίστη, όταν μετατραπή εις γην.
VI. Θέλεις χωρίσει την γην από του πυρός, το λεπτόν από του πυκνού ηπίως και μετά μεγάλης επιδεξιότητος.
VII. Θέλει τότε ανέλθει από της γης εις τον ουρανόν και πάραυτα θέλει κατέλθει εκ νέου επί της γης, ένθα θα συλλέξη την δύναμιν των ανωτέρων και κατωτέρων πραγμάτων.
VIII. Θέλεις ούτω αποκτήσει πάσαν του Κόσμου την δόξαν και πάσα σκοτία θέλει στη μακράν σου.
IX. Αύτη εστίν η κραταιά δύναμις πάσης δυνάμεως, διότι θα νικήση παν το λεπτόν, και θα διαπεράση παν το στερεόν.
Χ. Ούτω εδημιουργήθη ο Κόσμος.
XI. Εκ των άνω υποδείξεων θέλουσι πηγάσει απειράριθμοι εφαρμογαί των οποίων το μέσον επιτεύξεως ενδείκνυται ενταύθα.
XII. Δια τούτο εκλήθην Ερμής ο Τρισμέγιστος, κεκτημένος τα τρία μέρη της Παγκοσμίου Φιλοσοφίας. — (Αληθώς λέγω Υμίν: παν ο,τι είπον περί της κατεργασίας του Ηλίου είναι πλήρες).
