Ο άνθρωπος γενόμενος επί της Γης, φέρει μεθ' εαυτού σειρά όλην κληρονομικών, αστρικών και άλλων επηρρειών, αι οποίαι του δίδουν χαρακτηριστικήν τινα σφραγίδα, όχι μόνον του είδους και της φυλής εις ην ούτος ανήκει, αλλά και ιδιάζοντας μορφολογικούς, ψυχικούς και πνευματικούς χαρακτήρας, οι οποίοι συντελούν ώστε ουδέποτε ένα άτομο να ομοιάζη προς έτερον άτομον του αυτού είδους και της αυτής φυλής.
Η ιατροσοφία μακράν από του να παρουσιάζεται εις την στενήν γνώσιν του ανθρωπίνου οργανισμού, της ανατομίας του, των χημισμών του και των νοσηρών μεταμορφώσεων των κυττάρων του, αντί να στηρίζεται εις την χημική ν σύστασιν των φαρμάκων και δι’ αυτών να προσπαθή να άρη τας νοσογόνους αιτίας βάσει των εκάστοτε παρουσιαζομένων συμπτωμάτων, θέτει ευρυτέρας βάσεις επί της συστάσεως του ανθρωπίνου όντος, εξετάζει τας σχέσεις και συναλλαγάς αυτού μετά συμπάσης της περιβαλλούσης αυτό φύσεως, ερευνά τους νόμους της αλληλεπιδράσεως μεταξύ ανθρώπου και κόσμου, τας δονήσεις, την ενεργητικήν και παλμικήν φύσιν της ύλης και του πνεύματος και προβαίνει εις μίαν τεραστίας περιεκτικότητος και συνοχής σύνθεσιν, δίδουσα εις το ν ιατρόν μέσα διαγνώσεως των ασθενειών και θεραπείας αγνώστου καθολικότητος και δραστικότητος.
