Η Αστρολογία ως Επιστήμη

Στην ιστοσελίδα αυτή θα πραγματευθούμε ένα δύσκολο θέμα το οποίο εγείρει κατά καιρούς μεγάλες συζητήσεις αναφορικά με το αληθές ή το αναληθές των όσων εξαγγέλλει, χωρίς όμως συστηματικά να έχει διατυπωθή κατά πόσον επιστημονικά έχει εφαρμογές στη ζωή του ανθρώπου.

Έτσι αρχίζοντας από την ετυμολογία της λέξεως φαίνεται πως η αστρολογία είναι εκείνη η επιστήμη που εξετάζει το χαρακτήρα και τις ατομικές ιδιότητες εκάστου αστέρος, όπως η παθολογία εξετάζει τα πάθη των εν γένει οργάνων, η καρδιολογία τα πάθη της καρδιάς και με όμοιο τρόπο κάθε επιστήμη εξετάζει εκείνα τα πράγματα, που είναι σύμφυτα προς τη φύση της και απόλυτα ταυτισμένα με το όνομα που από κάποια ορθότητα δόθηκε σ’ αυτήν.

Επειδή δε ανάλογα με το όνομα γνωρίζουμε και τις ιδιότητες του ονόματος, κατά συνέπειαν αυτή η γνώση δεν είναι παρά μάθηση και διδασκαλία των πραγμάτων και της φύσεως των αντικειμένων και των ενεργειών που ασκούνται από τα αντικείμενα και τις επιδράσεις αυτών των ενεργειών, αν βέβαια εμπεριέχονται τέτοιες, και κατά συνέπειαν ασκούνται, θα πρέπη κατ’ αναλογίαν να ερευνήσουμε αν η αστρολογία είναι τέτοια επιστήμη, σύμφωνα με τον ορισμό της επιστήμης, ώστε εμπεριέχουσα κάποιες δραστικές ενέργειες, να αποφανθούμε αν αυτές ασκούν κάποια επίδραση και τι είδους επίδραση, στα έμβυα όντα ή και στα διάφορα φυσικά φαινόμενα.

Η αστρολογία, είναι μία αναλογική επιστήμη εξετάζουσα και ερευνώσα κάποιες σχέσεις, εν προκειμένω των ουρανίων σωμάτων, μετά των γιήνων φαινομένων και των φυσικοχημικών, βιολογικών και ψυχολογικών λειτουργιών των όντων επί της επιφανείας της γης. Κατά συνέπειαν και μόνον ο ορισμός αυτός την κατατάσσει στη σφαίρα του επιστητού, ώστε έχουσα πλέον πραγματική υπόσταση, διερευνά αν και κατά πόσον υφίσταται μία τέτοια αναλογία και αν υφίσταται πως υφίσταται, πως και σε ποιά σημεία επιδρά και πως διαμορφώνει εκείνα τα σημεία που επιδρά.

Αν θεωρήσουμε ότι ο άνθρωπος έγινε με το αναλογικό πρότυπο του σύμπαντος, τότε θα πρέπη να δεχθούμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σύμπαν σε μικρογραφία με όλες τις δυνητικές συμπαντικές λειτουργίες. Αν πράγματι αυτό συμβαίνει τότε το ανθρώπινο σώμα θα είναι ένα αναλογικό πρότυπο του ηλιακού μας συστήματος με συνεπαγωγή όλων των κινήσεων και των παθών αυτού. Αλλά αν συμφωνήσουμε ότι το σώμα αποτελείται από μόρια και από ακόμα μικρότερα σωματίδια, τα άτομα, κάθε δε άτομο δεν είναι παρά ένα μικρό ηλιακό σύστημα, με ένα κεντρικό πυρήνα, γύρω από τον οποίο περιστρέφονται διάφορα σωματίδια (νετρόνια, ηλεκτρόνια), διαγράφοντας τροχιές κατά μία αρμονία ώστε να διατηρήται η τάξη, τότε που ευρίσκεται ο παραλογισμός να δεχθούμε ότι η εικόνα του ανθρώπου ομοιάζει με την εικόνα του σύμπαντος;

Και αφού έτσι συμβαίνει αν υπάρχουν κάποιοι νόμοι που συγκρατούν το σύμπαν σε ένα ενιαίο όλο, ώστε αυτό ούτε να φθείρεται, ούτε να καταστρέφεται, παρά μόνο να μεταβάλλεται, τότε θα είναι φυσικό οι ίδιοι νόμοι αναλογικά να επηρεάζουν και να ρυθμίζουν την κάθε μορφή ζωής. Κατά συνέπειαν είναι λογικό κατά το πρότυπο της αρμονίας της περιστροφής και της ζωής των ουρανίων σωμάτων, να λειτουργή με την ίδια αρμονία και το ανθρώπινο σώμα και ολόκληρος ο οργανισμός.

Για να καταστή αυτό δυνατόν, είναι αναγκαίο να υπάρχουν κάποιες αναλογίες μεταξύ των ουρανίων σωμάτων και των οργάνων του σώματος, αφού ολόκληρος ο κόσμος αποτελείται από αναλογίες, όπως αποδεικνύεται από την επιστήμη των αριθμών, των ποσών, των μεγεθών και των ειδώλων. Έτσι παρακολουθώντας την αρμονία των σφαιρών και μεταφέροντας αυτήν κατ’ αναλογίαν στην ανθρώπινη υπόσταση προκύπτει αναλογική γνώση των οργανικών, ψυχικών, συναισθηματικών και νοητικών λειτουργιών, σύμφωνα με την τάξη και την αρμονία που προσδίδεται από τη φύση.