Η Αστρολογία υπό το Φως της Επιστήμης

Αν δεχθούμε ότι ένεκα της διατάξεως των αστέρων εξισορροπούνται οι δυνάμεις που έκαστος αστέρας από τη φύση του ασκεί, είτε επί του εαυτού του είτε επί των άλλων αστέρων και αυτή η διάταξη είναι εκείνη που διατηρεί την ισορροπία και την αρμονία και μέσα στις εξισορροπητικές δυνάμεις που ασκούνται συγκαταλέγεται και ο πλανήτης μας, άρα δέχεται δυνάμεις τέτοιες η αλλιώτικες, πάντως αναγκαίες για την κάθε είδους αρμονία και ισορροπία, τότε οι δυνάμεις αυτές σαφώς ενεργώντας επί της γης και επί των επί της γης όντων, προκαλούν ισορροπίες η ανισορροπίες σύμφωνα με την τάξη και την αρμονία που υπαγορεύουν οι νόμοι της φύσεως.

Διότι αν υποθέσουμε ότι ουδεμία επενέργεια ασκείται, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε τη γη σαν ευρισκόμενη εκτός πάσης επιρροής των περιβαλλόντων αυτήν αστέρων, όχι μόνον του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και άλλων ομάδων αστέρων. Όμως αυτό απορρίπτεται αφού κατά τον επιστημονικό ορισμό, αποτελεί μέλος του ηλιακού μας συστήματος.

Αν τώρα θεωρήσουμε ότι ο άνθρωπος έγινε με το αναλογικό πρότυπο του σύμπαντος, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σύμπαν σε μικρογραφία με όλες τις δυνητικές συμπαντικές λειτουργίες. Αν πράγματι αυτό συμβαίνει τότε το ανθρώπινο σώμα θα είναι ένα αναλογικό πρότυπο του ηλιακού μας συστήματος με συνεπαγωγή όλων των κινήσεων και των παθών αυτού.

Αφού λοιπόν έτσι συμβαίνει, αν υπάρχουν κάποιοι νόμοι που συγκρατούν το σύμπαν σε ένα ενιαίο όλο, ώστε αυτό ούτε να φθείρεται, ούτε να καταστρέφεται, παρά μόνο να μεταβάλλεται, τότε θα είναι φυσικό οι ίδιοι νόμοι αναλογικά να επηρεάζουν και να ρυθμίζουν την κάθε μορφή ζωής. Κατά συνέπειαν είναι λογικό, κατά το πρότυπο της αρμονίας της περιστροφής και της ζωής των ουρανίων σωμάτων, να λειτουργεί με την ίδια αρμονία και το ανθρώπινο σώμα και ολόκληρος ο οργανισμός.