Περί Εσωτερισμού

Η εσωτερική Φιλοσοφία, κατά την παράδοσιν, διερευνά τα αίτια τα συντελέσαντα εις την δημιουργίαν των Κόσμων, και ιδιαιτέρως του πλανητικού μας συστήματος, τους παράγοντές που έλαβαν χώραν εις αυτήν, καθώς και τους νόμους και τις οντότητες οι οποίες διαδοχικώς και εξελικτικώς έλαβαν γένεσιν. Περαιτέρω διερευνά ιδιαιτέρως την ανατομίαν και την ψυχολογίαν του Κόσμου και της Γης, και ακόμη περισσότερον την εσωτερικήν ανατομίαν, φυσιολογίαν και ψυχολογίαν του ανθρώπου. Οι θεωρητικές αυτές γνώσεις είναι αναγκαίες δια τον μύστην ο οποίος θα επιθυμούσε πρακτικώς να ασχοληθή με την θεραπευτικήν, δεδομένου ότι με την επιστήμην αυτήν θα έχη ο ιατρόσοφος συνεχώς να χειρισθή φυσικές και κοσμικές δυνάμεις, μη αναγομένας πλέον εις τον ορατόν κόσμον. Το σύνολον των πρακτικών τις οποίες ο Εσωτερισμός εφαρμόζει προς επίτευξιν αποτελεσμάτων, δύναται να λάβη την γενικήν ονομασίαν Μαγική Τέχνη ή Αποκρυφες πρακτικές.

Επί των προπυλαίων του δελφικού μαντείου του Απόλλωνος, ήταν αναγεγραμμένον με χρυσά γράμματα, το περίφημον γνωμικόν «γνώθις σαυτόν». Η βαθειά σημασία της θείας αυτής ρήσεως, ανέκαθεν διέλαθε και εξακολουθεί να διαλανθάνη την προσοχήν των επιστημόνων και φιλοσόφων, οι οποίοι αποδίδουν εις αυτήν περιωρισμένην σημασίαν, υποστηρίζοντες ότι η αυτογνωσία ή αυτεπίγνωσις συνίσταται εις την παρατήρησιν και έλεγχον των ιδίων ημών σφαλμάτων. Οι μεμυημένοι όμως ουδέποτε ηρκέσθησαν εις την ηθικήν αυτήν ερμηνείαν και υποστηρίζουν ότι γιγνώσκει τις εαυτόν όταν συν τοις άλλοις εξετάζει και έχει σαφή γνώσιν περί της συστάσεως των δυνάμεων και του προορισμού του. Την σημασίαν αυτήν απέδιδε πάντοτε ο Σωκράτης εις την απολλώνιον προτροπήν και ουδέν εθεώρει αναγκαιότερον δια τον άνθρωπον από το εξετάζειν εαυτόν ισχυριζόμενος ότι «ο ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω».

Το γνωμικόν δεν διακηρύττει ότι πρέπει να γνωρίσωμεν αποκλειστικώς το σώμα μας και τους νόμους, είτε φυσιολογικούς είτε κοινωνικούς, οι οποίοι διέπουν αυτό, διότι θα ήτο ακατάλληλος η θέσις του εις τους Δελφούς. Αναμφιβόλως εις άλλην τινά γνώσιν του εαυτού μας αναφέρεται, η γνώσις δε αυτή είναι ικανή να αποσκοτίση τον νουν, ώστε να θεωρήσωμεν τις αρχές των όντων και της δημιουργίας και να μεθέξωμεν της σοφίας και της θείας αληθείας.

Ο τρόπος δια του οποίου επιτυγχάνεται τούτο, περικλείεται εις το μέγα αξίωμα το οποίον ανέκαθεν οι μύστες ανεγνώρισαν και ευλαβώς ασπάσθηκαν: αυτό της θεωρίας ολοκλήρου του Σύμπαντος ως ενός όλου, όπου το μεγαλύτερον είναι αναλόγου φύσεως προς το μικρότερον και αντιστρόφως. Κατά ταύτα ο άνθρωπος ο οποίος θέλει να γνωρίση εαυτόν, δύναται να αντλήση μαθήματα εκ της Φύσεως και του θείου πεδίου, όμως δια να γνωρίση την Φύσιν και τον Θεόν, οφείλει να προστρέξη εις τα διδάγματα τα απορρέοντα εκ της ιδίας του φύσεως και εκ της γνώσεως εαυτού.

Μας εδόθη πολλάκις η ευκαιρία να θεωρήσωμεν τον άνθρωπον συμφώνως προς τις δοξασίες τόσον της Ανατολής, όσον και της Δύσεως ως «Υιόν του Ουρανού και της Γης», ως «Μικροκόσμον» απέναντι του «Μακροκόσμου», ως μικρογραφίαν δηλαδή του Παντός. Εκ της αναλογίας αυτής συνάγονται μεγίστης σημασίας αποκαλύψεις σχετικώς με την σύστασιν του ανθρωπίνου όντος, με την καταγωγήν, την ενσάρκωσιν και γενικώς τα πεπρωμένα της ψυχής και του πνεύματος, με την θέσιν του ανθρώπου εις το Σύμπαν, εν συνεχεία με τον απώτερον προορισμόν του ανθρώπου και της Δημιουργίας, με τον μύθον περί πρωταρχικού Ανθρώπου (Αδάμ, Αρχανθρώπου) προ της πτώσεως, με την λύτρωσιν και επάνοδον αυτού εις την Μονάδα.

Η σημασία όλων αυτών των προβλημάτων δεν διαφεύγει ασφαλώς την προσοχήν των επιδιδομένων εις τα θέματα της Μεταφυσικής και του Εσωτερισμού. Περί την απάντησιν εις αυτά ασχολείται ο τελευταίος και παρέχει την κλείδα κατανοήσεως αυτών. Εκ της εμβαθύνσεως εις τις αποκαλύψεις του Εσωτερισμού ή άλλως Μυστηριοσοφίας, ακτινοβολεί εις τον νουν του ερευνητού φως απροσδόκητον, δια του οποίου καταυγάζεται η ατραπός της γνώσεως του εαυτού μας και παρέχονται οδηγίες δια την απολύτρωσιν του Είναι μας από των ατελειών και δεσμών της ύλης.